[Denim]

Kungimi



Cka eshte kungimi apo Eukaristia?

Kungimin rregullisht e percaktojme si nje prej shtate sakramenteve qe i themeloi Jezu Krishti, ne te cilin ne trajten e bukes dhe te veres e marrim Korpin dhe Gjakun e Krishtit ne shpirterat tane.

Krishti e themeloi kungimin ne Darken e mbrame kur mori buken, e theu dhe ua dha apostujve te vet duke thene ato fjale qe perseriten ne cdo meshe: “Merrni dhe hani te gjithe prej tij, ky eshte Korpi im qe do te flijohet per ju”. Poashtu pas darkes mori edhe goten plot me vere dhe tha: “Merrni dhe pini te gjithe prej tij: ky eshte kelku i Gjakut tim, i Beselidhjes se Re e te amshuar qe do te derdhet per ju dhe per te gjithe njerezit”. Dhe vazhdoi: “Beni kete ne perkujtimin tim”. Jezus Krishti Urdheroi pra, qe te hame te gjithe dhe te pime te githe.Ndresa pse duhet te hame dhe te pime, na tregoi pasi i ushqeu 5000 vete me pese buke dhe dy peshq:
“Une jam buka e gjalle qe zbriti prej qiellit: nese ndokush e ha kete buke, do te jetoje per amshim. E buka qe une do ta jap eshte korpi im per jeten e botes... Nese nuk e hani korpin e Birit te njeriut e nuk e pini gjakun e tij, nuk keni jete ne vetvete. Kush ushqehet me korpin tim dhe e pi gjakun tim, ka jeten e pasosur. Une do ta ringjalli ne diten e fundit” (Gjn 6, 51.53-54). [/i]


Shume nxenes thane se ky mesim eshte i pakuptueshem dhe u larguan prej tij, por Krishti nuk nderroi vendimin: kush beson ne te, ai edhe do te jetoje prej tij.

Kisha seriozisht e kupton dhe vazhdimisht e zbaton kete urdher. Cdo besimtar e ka per detyre qe te kungohet se paku nje here ne vit – per Pashke, por jo vetem nje here! Kisha na nxit te kungohemi sa me shpesh: me mundesi cdo dite. Nese kemi marre pjese ne dy meshe per nje dite, ne te dy meshet mund te kungohemi. Sidomos secili i krishtere ka obligim te kungohet ne rrezik vdekjeje.

Eukaristia është pra në themel një mister bashkimi me Krishtin Jezus. Shën Pali shkruan:
“Kelku i bekimit që ne e marrim nuk është vallë bashkim me gjakun e Krishtit? Dhe buka që ne ndajmë nuk është vallë bashkim me korpin e Krishtit?” .
“Pasi është një bukë e vetme, ne, edhe pse shumë, jemi një trup i vetëm: pse të gjithë jemi pjesëtarë të një buke të vetme”. (1 Kor 10, 16-17)

Eukaristi-a si fjalë vjen nga gjuha greqishte dhe do të thotë «Falenderim». Me «Falenderim» nënkuptohet këtu dhurimi mbi Kryq i Jezusit ndaj Atit PËR NE, PËR BOTËN.

Eukaristia është zemra dhe kulmi i jetës së Krishterë dhe i vetë kishës pasi në atë pranojmë vetë Krishtin si sakrificën e vërtetë në të cilën Jezu Krishti i afroi Atit njëherë e përgjithmonë në kryq. Më ndërmjetësinë e kësaj sakritice apo flije Jezusi shpraz hiret e shpëtimit mbi trupin e vet mistik që quhet kishë.

Eukaristia është përkujtim i Pashkëve të Krishtit të veprës së shëlbimit, e përbërë nga jeta, vdekja dhe ringjallja e Krishtit është vepra që bëhet prezente nga liturgjija, flija e Kryqit apo e Eukaristisë. Qartë duhet të thuhet se Krishti vetveten ia paraqiti Atit si fli shenjte e cila i përqeu që ashtu të përmirësojë gabimet, fajet tona.«Ai na deshti e për ne Ai flijoj vetveten. Hyjit porsi kusht e fli që jep erë të mirë.» (Ef 5, 2).

Flija e kryqit në kishën e Zotit përjetohet në flijen Eukaristisë. Në këtë fli Krishti meshtar kryqëzon vetveten ia paraqet Atit me shugurimin e dhuratës që realizohet prej meshtarit së cilë dhuratë, bashkangjiten besimtarët. Kur është flija e kryqit dhe festa e Ringjalljes flijimi i dhuratës plotsohet me kungim. me të cilën flija e paraqitur Zotit merret si ushqim ku besimtari bashkohet me Jezusin dhe hidhet në dashuri reciproke. Në darkën e mbrame Jezusi e bëri të pranishëm flijen e kryëit. Ky ishte akt profetik, akt përkujtimi i bërë përpara. Këtë akt profetik e bën të pranishëm në përmjet shenjave. Buka e ndarë paraqet Trupin e Krishtit, kurse vera në gorë paraqet Gjakun e Krishtit të dredhur për ne. Kështu Jezusi e themeloi flijen Eukaristike të Trupit e të Gjakut të vet që gjatë shekujve deri tek ardhja e dytë e Tij të jetë e pramishme flija e Kryqit dhe përherë ku kisha këtë e përsërit bëhet e pranishme e vetmja fli e Jezusit. Dëshira e njerëzve për të paraqiti flinë dëshirë e cila ekzistonte prej Abelit, këtu në meshë fiton mundësi që Zotit ti paraqitet flia të cilës njerzit nuk do ti turpëroheshin. Nëpërmjet kësaj flije miqësia ne me Atit e njeriut është e vendosur thellë dhe është një miqësi e re apo besëlidhje e re. BR ishte vetëm përkujtim i një farë miqësie. Kur përkujtojmë miqësinë e re ajo është e pranishme në mesin tonë dhe ashur na është e mundshme të marim pjesë në flijen denifinitive të njerzimit e cila më nuk është kafsha, por biri i njëlindur Jezu Krishti. T’u iu bashkangjitë kremtimit të meshës d.m.th. marrim pkjesë në flijen e Jezusit nëpërmes së cilës lidhet marrëdhënia mes Zotit e popullit të Tij. E kjo ndodh mes gëzimit, mes festës në të cilën janë të thirrur të gjithë besimtarët. Në këtë të kremte të Eukaristisë Krishti vetveten e bën të pranishëm, nëpërmjet flisë të cilën në mënyrë të papërgjakur ia kushton Atit për shëlbimin e botës nëpërmjet shërbeses që e paraqesin meshtarët, e besimtarët bashkohen me meshtarin që nëpërmjet tij e bashkë me të njërherit të bashkuar me Krishtin ta paraqesin flinë e falenderjes, flijën e shpërblyese dhe lutjen enderimit. Të gjithë të pranishmit i dhurojnë vetveten. Paraqitja e flisë e cila paraqet flijen e Krishtit ndodh në lutjen Eukaristike me fjalët që i ka thënë vetë Krishti në darkën e Mbrame:«Merrni e hani të gjithë prej këtij, ky është korpi im. Merrni e pini të gjithë prej këtij, ky është Gjaku im. Bëni këtë në përkujtimin tim.»


Prania e vërtetë dhe shndërrimi Eukaristik

Është e duhur të theksohet se pas shugurimit të bukës dhe të verës në Elter është i pranishëm Trupi dhe Gjaku i vetë Krishtit dhe se ky Trup dhe Gjak pranohet në mënyrë Sakramentale në kungimin e Shenjt. Ata të cilët me bindje i afrohen kësaj tryeze hyjnore, të përtrihen shpirtërisht.

Duhet të dimë se buka dhe vera pas fjalëve të shugurimit shndërrohen në Korpin dhe Gjakun e Krishtit, edhe pse me bukë dhe në verë mbetet shija, pamja e bukës dhe e verës në mënyrë krejt të fshehtë fshehet vetë Krishti në vehten njerëzore dhe hyjnore.

Pas shndërrimit të mrekullueshëm trajta e bukës dhe e verës e cila në vete përban dhe tregon vetë Krishtin si burim dashurie ku Krishti i flijuar dhe i Ringjallur bashkohet me ne.

Gjatë jetës tokësore të Jezusit, kur apostujt rrinin me të rreth tryezës, Ai ishte i dukshëm edhe me trup para tyre. Pas vdekjes dhe Ringjalljes kur nxënësit mblidheshin për të treguar dashurinë ndaj Jezusit, prapë i lidhte dashuria e Jezusit dhe përkjtimi në të i cili i mbante të bashkuar. Jezusi në mënyrë misterioze ishtë në mesin e tyre nëpërmjet ndarjes së bukës ata përjtonin bashkimin me Krishtin. Nxënësit ishin të vetëdijshëm për detyrën që Jezusi ka lan, por ka përkujtuar flijimin e Tij, duke marrë bukën dhe verën e duke thënë fjalët që i tha në darkën e mbrame. Apostujt e kanë ditur se duke bërë këtë e pranojnë Krishtin si ushqim të shpirtit. Ajo bukë që ishte para tyre nuk ishte ma bukë e thjeshtë, por ishte Korpi i Krishtit, të cilën gjithkush mund ta pranoj, mund ti afrohet vetëm nëse është i denjë.

Në përkujtimin e darkës së mbrame e cila nuk është ndërpre kurrë në kishat katolike, prania e Krishtit është hiri i Shenjt Eukaristik. Për këtë arsye ajo që gjendet në Elter, pasi që i janë thënë fjalët Krishtit edhe pse me shije të jashtme mbetet bukë dhe verë, substanca ajo që mban brenda është Korpi dhe Gjaku i Krishtit, ushqim ky që i ushqen shpirtat tonë. Është bukë e jetës e cila na dhurohet, ky ushqimi Shenjt na jepet që në fe dhe dashuri të rritet bashkimi në Krishtin me Zotin dhe Hyjin dhe me Shpirtin Shenjt i cili banon në ne. Pra pranija e Krishtit në Eukaristi është e padukshme, por është e vërtetë për të cilën dëshmon feja jonë. Zoti është i pranishëm në besimtarin edhe para Kungimit, por në mënyrë të posaçme është i pranishëm në flinë Eukaristike.


Liturgjia e sakramentit të Kungimit

Gjatë historisë hasim disa emra për këtë sakrament: thyerja e bukës, Eukaristia, Flia e Pashkëve etj. Në darkën e mrame Krishti u dha apostujve Korpin e Gjakun e si përkujtim dhe si prani e vërtetë e Krishtit në mesin e tyre. Me këtë e bashkoi pashkën hebreje me pashkën e Krishtit, ku pashka hebreje përkujton lirinë e popullit të Izraelit nga robëria egjyptiane, kurse pashka e Krishtit Jezus paraqet lirinë e njerëzve nga robëria e mëkatit. Me themelimin e ritit të ri Jezus Krishti dëshiron ta amshojë Pashkën, ku kuptimi i Pashkës nuk është më lirimi nga mëkati Egjipti dhe Besëlidhja e Sinait, por lirimi nga mëkati nuk është më gjaku i kafshëve i cili qe vetëm shenjë, por Gjaku i vetë ndërmjetësit dhe meshtarit që është vetë Jezusi i cili njëkohesisht shënon dhe realizon lirimin dhe Besëlidhjen; Lk. 22.20. E mori gjithashtu dhe Kelkun, pasi u krye darka e tha:“Ky Kelk është besëlidhja e re në Gjakun tim që derdhet për ju” Mt 26,28 sepse ky është Gjaku im, Gjaku i Besëlidhjes që do të derdhet për të gjithë në shpërblim të mëkatëve. Mk 14,24 ...

Në darkën e mbrame shohim se Krishti Jezusi i shndërron Pashkën hebreje me Pashkën e Krishterë. Me këtë Ai nuk deshi vetëm ta themelojë ritin e ri me të cilin të krishterët do të dallohen nga hebrejtë, por dëshron ta plotësojë atë simbol që paraqet pashka hebreje e kjo është lirimi nga mëkati dhe besëlidhja e shkruar në zemër.

Shën Justini thotë: bukën Eukaristike mund ta marrë vetëm ai i cili beson se është e vërtetë i cili është i larë nga mëkatet dhe që jeton kështu siç e caktoi vetë Krishti, sepse në Kungim nuk marrim bukë e pije të thjeshtë, por e marrim Korpin dhe Gjakun e vetë Krishtit.


Ndërrimi i Eukaristisë jashtë meshë

Konçili i II i Vatikanit në numrin 3 jep parime themelore për nderimin e Eukaristisë. Vihet në dukje flija si përkujtim i vdekjes dhe ngjalljes së Jezu Krishtit dhe si kremtim i Pashkëve. Flija eukaristike është burim i liturgjisë shejte, të kishës dhe i jetës së krishterë në përgjithësi. Kuse kremtimi i Eukaristisë brenda flisë së meshë është burim dhe qëllim i nderimit të eukaristisë jashtë meshe. Trajtat shenjte që mbesin pas meshe ruhen në vënd të posaçëm për qëllim që besimtari që nuk mund të marrin pjesë në meshë të mund të bashkohen me Krishtin duke e marrë Kungimin Shenjt dhe në një mënyrë të bashkohen me flinë e atij e cila kremtohet në meshë. Çdo Kungim është i lidhur me flinë Eukaristike. Pjesëmarrja në darkën e Zotit përherë është bashkim me Krishtin i cili vetveten e kushtoi si fli. Trajtat shenjte gjithmonë janë Korpi i Krishtit që jepet për ne dhe Gjak i Krishtit, i cili derdhet për ne, Kur Kungimi ndahet jashtë meshet porositet që të bëhet sherbesa e fjalës që besimtarët e përgatitur të pranojnë Kungimin me një përshpitëri të Elterit duhet ta kuptojmë se prania e Krishtit në sakrament rrjedh nga flia dhe është drejtuar ka pranimi i Kungimit shpirtërisht. Nëse adhurimi nuk na nxit nga pjesëmarrja e plotë në misterin e Pashkëve atëherë adhurimi nuk është drejtuar mirë.


Si Sakrament

Eukaristia u themelua nga Jezusi në Darkën e Mbrame, në momentin kur AI u dha Apostujve bukën dhe verën, moment ky që përfondon me fjalët: «Bëjeni këtë në përkujtimin tim» (Luka 22, 19). Një shprehje e tillë vlen njëkohësisht si “urdhër” dhe si “detyrë” që u besohet Apostujve për të tejçuar dhurimin hyjnor si Aktualizim të Shpëtimit nga ana e Jezusit.

Njeriu mund ta gjejë burimin, plotesimin dhe domethënjen e ekzistencës së tij vetëm në dhurimin vetjak te Krishtit. Dhurimi i jetës së Jezusit është themeli i jetës së botës. Kisha e vën Eukaristinë në qendër të qenjes së saj sepse Ajo është e themeluar pikërisht në këtë vetëdhurim të Birit dhe vazhdon të jetojë JO PËR MERITAT E NJERËZVE QË E PËRBËJNË KISHËN, por VETËM në sajë të vetëdhurimit Eukaristik e të përditshëm të Birit.

Eukaristia është vendi i takimit dhe i njësimit mes Hyjnores dhe njerëzores, mes qiellit dhe tokës.

Eukaristia është Prania e vazhdueshme e Hyjit në dinamicitetin e historisë së njeriut.