[Zero Cool]

Fjalët e Imam Aliut(a.s)


142. Më i miri i thesarëve është dashuria e zemrave.

143. Mendja është për të bërë adhurim dhe jo për të kuptuar Perëndinë (se si është).
10
144. Për deri sa njeriu nuk arrin të kuptojë dot esencën e tij se si është formuar, atëherë si mund ta kuptojë Perëndinë se si është Ajo?! Pra një gjë e krijuar e ngjizur dhe e shpikur, si mund të kuptojë krijuesin e vet?!

145. Disa e adhurojnë Zotin se kanë shpresë që Ai t’u falë fajet, këta janë tregtarë; disa i falen nga frika, këta janë robër; disa të tjerë i falen për ta lavdëruar dhe për ta lartësuar (për shkak se e duan Atë) këta janë njerëz të lirë dhe të mirë.

146. Njeriu, sa më i paditur që të jetë, aq më pak vlerë ka.

147. Dhënia kur është vetëm në gjuhë, është fort e pandershme, ndërsa kur është me duar, është fort e ndershme.

148. Edhe pse thoshte Faraoni "jam Perëndi", Zoti e duronte atë, sepse kushdo që të kishte ndonjë të keqe dhe po të shkonte tek ai për t’u ankuar, ai e afronte, i’a dëgjonte fjalët dhe ushqente të varfërit.

149. E fshehura e shqetësimeve, duke mos iu ankuar të tjerëve për ta, është burrëri.

150. Jep sihariq vetvetes: "po durove trashëgove".

151. Njeriu nga gjuha pëson.

152. Të mirën që bën, mos e humb duke u mburrur para të tjerëve me të.

153. Tjetrin po e nderove, dashurin ndaj teje ia shtove.

154. Kur shtohen musafirët në sofër, buka ka duk, ajo jo vetëm që nuk pakësohet, por përkundrazi, shtohet.

155. Nga të ligat largohu sa më shumë.

156. Vdekja e dijetarëve të fesë është dobësim i besimit për njerëzinë.

157. Lëvdoje dhimbjen tënde duke kërkuar ndjesë.

158. Ai që lëvdon atë që i jep, shton të mirën e vet.

159. Jep sipas pasurisë që ke.

160. I varfri përpiqet shumë (por s’ka ç’të bëjë).

161. Urtësinë njeriu e ka ndihmë për vete.

162. Urtësia është një mbulesë kurse mendja një shpatë e mprehur; turpet e veseve të tua mbuloji me urtësinë, ndërsa shpresat e ndyra vraji me kordhën e mendjes.

163. Gjella e thartë është më e shijshme se fjala e thartë.

164. Vdekja e fëmijës të djeg zemrën.

165. S’ka gjë më të mirë për njeriun, se sa vetia e mirë.

166. Fjalën e mirë mundohu ta rrokësh qoftë edhe nga goja e idhujtarëve dhe e ateistëve.

167. Zemërimi ia shuan njeriut qartësinë e mendjes.

168. Pasuria e njeriut është mjeshtria.

169. Më i miri i shokëve është ai që të mëson për të mirë.

170. Mendja e njeriut kuptohet nga shokët që ka.

171. Ai që të mban fjalën e fshehtë, të do me shpirt.

172. Ajo gjë që jepet në udhë të Zotit, është më e mbarë.

173. Ilaçi i zemrës është është pritja me qetësi dhe gëlltitja e atyre që janë dhënë nga Zoti (kaderi).

174. Besa e njeriut është shoku i tij.

175. Njeriu, kur shan një gjë, dije që të gjithë atë e ka ndërmend.

176. Kujtimi i të mirëve, të sjell ndjesë nga Zoti.

177. Lakmia e çnderon njeriun.

178. I varfëri është i nderuar tek Zoti.

179. Të sjellësh ndër mend djalërinë, është peng i madh.
11
180. Më e larta shkallë, është ajo e diturisë.

181. Rrizku të kërkon, por rri i fshehur.

182. Shoku i ligë është vetë djalli.

183. Mikut eci sipas nderit që ka dhe që të bën.

184. Të vajturit tek i dashuri, përsërit dashurinë.

185. Cepat e kësaj bote janë plot me hidhërime.

186. Veti e ligë për njeriun është mërzitja e madhe, prej së cilës nuka ka shpëtim, ngado që të shkojë.

187. Fjala e fshehtë është robi yt, por kur e flet bëhesh ti rob i saj.

188. Vlerën e njeriut e tregon puna e tij.

189. Të mëdhenjtë e këtij ymmeti janë dijetarët e fesë.

190. Të dehurit e njeriut është vesë i ndyrë.

191. Gjashtë cilësi tregojnë burrëri për njeriun: tri prej tyre janë kur është në shtëpi, dhe tri të tjera kur është në udhëtim. Ato të shtëpisë janë: 1-Këndimi i Kur’anit Kerim; 2-Ndërtim xhamish; 3-Të zënit miq. Cilësitë që duhen në udhëtim e sipër janë: 1-Të mos kursehet për t’u shtruar tryezën shokëve; 2- Rruajtja e dinjitetit dhe e cilësive të mira morale; 3-Të qenët i qeshur me shokët, por jo aq shumë sa të humb serioziteti e dinjiteti i personit.

192. Nuk ka gjë më të keqe sa sa veprimet e paligjshme.

193. Kërkoje Parajsën me adhurim dhe me punë.

194. Pleqëria të jep sihariq nga vdekja.

195. Shatranxhi (shahu) është lodër e axhemit.

196. Gjykimi dhe veprimi me drejtësi i njeriut, është shpëtim për veten e tij.

197. Durimi sjell trashëgim.

198. Mbarësia, përparimi i trupit arrihet me pushim.

199. Heshtja të paditurit ia mbulon turpet (gafat) e tij.

200. Ec (shoqërohu) me miq që të të shtohet e rrethi.

201. Kur të godet i dashuri të dhemb më tepër (se goditja e dikujt tjetër).

202. Kush ndjeg të ligjtë, është i humbur.

203. Kur kacafyten dy të pagdhendur, e kanë keq përfundimin.

204. Kush i mbështetet Zotit, ai e kalon mirë kohën.

205. Lum ai që e ka mirë gjendjen.

206. Më mirë të kërkosh edukatë e dituri, se sa të kërkosh pasuri.

207. Kush ndëgjon fjalën e armikut, ka vrarë vetveten.

208. Dashuria për Zotin e vërtetë është fitim për jetë.

209. Errësira e dhunuesit ia errëson dhe besimin tjetrit.

210. Jeto me sy të ngopur që të bëhesh i madh.

211. Shëmtimi i ligjëratës është zgjatja e saj.

212. I mençur është i vuajturi, i pësuari.

213. Çuditem me atë njeri zemërzi e të pasur që ndjell varfërinë, e cila ik prej tij dhe humbet atë kamje që e ndjek atë dhe që rron në këtë jetë si i varfër, ndonëse do t’i merret shuma e të pasurit; Çduditem me atë fodull që dje ishte një pikë uji i ndyrë, ndërsa nesër do të jetë një coftinë. Çuditem me atë njeri që e ka të lëkundur mëdysh besimin për Zotin, edhe pse e sheh botën (gjithësinë); Çuditem me atë njeri që e ka harruar vdekjen, edhe pse e sheh kur vdesin njerëz të tjerë; Çuditem me atë njeri që nuk e beson ngjalljen e dytë, edhe pse e di fort mirë ngjalljen (krijimin) e parë; Çuditem me atë njeri që ka rënë krejtësisht pas kësaj bote, ndërsa jetën e përhershme e ka lënë fare.

214. Më mirë të kesh një armik të mençur, sesa një mik pa mend.
12
215. Shtrëngesa është kallauz, udhërrëfyes i lehtësirës, domethënë, pas hidhërimit vjen gëzimi.

216. S’ka fitim më të madh se shpëtimi.

217. Të ndenjurit bashkë me atë që s’ta do zemra, është vdekje (torturë) e madhe.

218. Ai që të mëson për të keq, do humbjen tënde.