[4peace]

...





Nga kjo, mes tjerash mësuam(fituam):

- Borxhliun është mirë ta presim deri atëherë sa të jetë në gjendje për ta kthyer (paguar) borxhin. “Po në qoftë se borxhliu është në gjendje të vështirë, atëherë bëji një pritje deri sa të vijë në një çlirim…” (el-Bekare: 280).




-Kur japim ose marrim borxh, si edhe kur bëjmë çfarëdoqoftë tregtie/biznesi (edhe atëherë kur është fjala për ndonjë të njohur apo të afërt, në të cilin kemi besim)është mirë të shënohet në letër. Kjo d.t.th. se duhet bërë kontratë me letër, (mundësisht) me nënshkrimin e dy dëshmitarëve/garantuesve. “O besimtarë, kur merini hua nga njëri-tjetri për afat të caktuar, shënojeni atë (me shkrim)”.(el-Bekare, 282)




- Falja e borxhit ,atij që s’është në gjendje të ta kthejë është shpërblim më i madh se sadakaja (lëmosha).“Sadakaja shpërblehet dhjetëfish ndërsa huaja me tetëmbëdhjetëfish”.






- Përse qenka falja e borxhit më e mirë se sadakaja (lëmosha)? Meqë lypësi mund të ketë diç, sepse supozohet të ketë marrë lëmoshë edhe nga dikush tjetër, kurse huamarrësi mund të jetë në halle e ti të jesh i pari që mund t’i ndihmosh...






- Ai që merr hua është (dhe duhet të jetë) më i shqetësuar, turpëruar... e jo huadhënësi.






- Kush merr hua për shkak të gjendjes së vështirë, me qëllim që t’i kthejë ato (sa më parë), ai do të mund t’i kthejë ato, me ndihmën e All-llahut. Vaj halli për atë që merr hua për punë tjera të pavyeshme, shpenzime të kota...
: “Kush merr pasuritë e njerëzve (hua) duke dashur që t’i kthejë ato, All-llahu do t’i ndihmojë atij në kthimin e tyre. Ndërsa, kush merr (hua) duke dashur që t’i shpenzojë ato (duke i shkapërdarë vend e pa vend), atë do ta shkatërrojë All-llahu!.”





***