[lovely]

- Zotëri Hans, më vjen keq por duhet të zgjohesh që të marrësh ilaqet - i thashë me një zë të butë. Nuk doja t`a trembja, e pashë që po flinte një gjumë të thellë, edhe pse ishte vetëm një pasdite vjeshte!

- Ke dy minuta kohë? - më pyeti.
- Sigurisht - i thashë, dhe u ula në një kolltuk pranë shtratit të tij.
- A beson në dashuri ? - m`u drejtua me një zë të lartë dhe të kjartë.
- Dashuri? Po - belbëzova. Ishte pyetja që e prisja më s`paku.

- Unë e gjeta dashurinë time në gjysmë te jetës sime- vazhdoi ai.
Kam qenë inxhinier i maqinerisë nëpër anije të mëdha të ndryshme, si dhe inspektor në disa tjera, gjatë jetës sime. Rrinim larg shtëpisë me muaj të tërë.
Isha i martuar dhe kishim dy fëmijë. Familja ime ishte në shtëpi, pasi që fëmijët ishin të vegjël.
Isha njeri i respektuar, serioz dhe fjala ime ishte urdhër.

Unë haja drekën gjithmonë në orën 11.30, dhe të gjithë të tjerët hanin në 12.00.

Një ditë vura re një grua e cila rastisi të ishte gruaja e një kolegut tim. Moshatare e imja kjo.
Nuk kam qenë kurr tip aventurieri, por ajo qe më la përshtypje ishte mënyra se si vishej kjo grua.

Përfunduam duke ngrënë drekë s`bashku cdo ditë. Sa më shumë që bisedonim aq më shumë e doja këtë grua. Oh sa e bukur ishte.

Pas ca kohe filluam të bisedonim edhe për ndjenjat tona. Mësova se edhe ajo ndjenjte të njëjtën gjë.
Por kurr nuk shkuam më larg, sepse unë isha i martuar dhe kisha dy fëmijë si drita, dhe për mua kjo nuk ishte gjë e vogël. Edhe ajo ishte e martuar me kolegun tim, dhe gjithcka tjetër ishte gabim.

Ishte torture ndaj vetes sime të vazhdoja në atë anije, kështu që vendosa të largohesha para afatit të caktuar.

Sot jam 85 vjeqar, dhe kur ti më zgjove nga gjumi, unë po haja drekë me të në po të njëjtin vend. Akoma e ëndërroj atë grua, dhe nuk do t`a harroj gjer sa të vdes - shtoi me një zë shumë të vendosur.

Më falënderoi për dëgjimin, dhe u largova me vargjet e Pushkinit në mendje;


Une ju kam dashur!
Ndoshta dashuria
Ne shpirtin tim akoma nuk u shua,
Por s'dua qe t'ju kape merzia,
T'ju pikelloj tani jo kurre s'dua.

Ju desha heshtur fare dhe pa shprese,
I munduar nga zilia s'jua thashe,
Ju desha aq sinqerisht dhe me bese,
Sa dhente Zoti nje tjeter kaq ju dashte!