[lirik]

Presidenti rus Dimitri Medvediev doli në prag me një deklaratë të ashpër, në të cilën i dha përgjigje planeve amerikane për vendosjen e sistemit të mbrojtjes antiraket (MAR) në Evropë. Ajo përmban planin e veprimeve të mundshme të përgjigjes të Rusisë dhe treguesin e drejtpërdrejtë të propobilitetit të tërheqjes së palës ruse nga Traktati №3 për shkurtimin e Armatimeve Strategjike Ofensive (ASO).

Ndoshta, për herë të parë për gjithë kohën e presidencës së Dimitri Medvedievit, u bë një deklaratë gjithëpërfshirëse programative mbi masat për forcimin e potencialit ushtarak të Rusisë në lidhje me krijimin e sistemit amerikan të MAR në Evropë. Le të përpiqemi ta zbëthejmë atë.

“E para. Me udhëzimin tim Ministria e Mbrojtjes e Rusisë do të vërë menjëherë në shërbim luftarak stacionin e radiolokacionit (radarin) të sistemit të paralajmërimit të hershëm të sulmeve raketore në qytetin Kaliningrad”.

Kjo detyrë është më e lehtë për tu plotësuar, sepse stacioni i radiolokacionit (radari) “Voronezh-DM” në fshatin Pionierskoe të rajonit të Kaliningradit (objekti №2461) tashmë është ndërtuar dhe aktualisht ndodhet në fazën eksperimentale të vënies në veprim. Dhe kalimi i tij në regjim dezhurni luftarak është i mundshëm bile që tani. Ky radar destinohet të “mbulojë” sektorin perëndimor, pas refuzimit të Rusisë për të marrë të dhënat nga radarët ukrainas në Mukaçevo dhe Sevastopol, i cili është i mbuluar vetëm pjesësisht nga radari në Bjellorusi, që ndodhet në afërsi të qytetit Baranoviçi. Përveç kësaj, radari i ri do të mundësojë forcimin e monitorimit të sektorit me përgjegjësi mjaft të lartë veriperëndimor të vendit. Pikërisht këtu zona e vëzhgimit të këtij radari kryqëzohet me zonën e radarit në Baranoviçi dhe radarit të ri në afërsi të Shën Petersburgut.

“E dyta. Në kuadër të krijimit të sistemit të Mbrojtjes Ajrore dhe Kozmike të Rusisë në mënyrë prioritare do të përforcohet mbulimi i objekteve të Forcave strategjike bërthamore ruse”.

Mbulimi i Forcave strategjike bërthamore ruse prej sulmeve të mundshme “nga sipër” po vjen duke u bërë tani një nga problemet më urgjente - në lidhje me punën e vazhdueshme që po bëhet nga SHBA për zbatimin e programit “Prompt Global Strike” - “Goditja e Rrufeshme Globale”. Në kuadër të këtij programi Shtetet e Bashkuara po krijojnë sisteme të armatimeve jo-bërthamore të përpikërisë së lartë, të afta të godasin çdo objektiv në Tokë brenda 1 ore. Vërtetë, duhet thënë, se është ende larg momenti i realizimit në jetë të këtij programi në vëllim të plotë, por testimi i modeleve eksperimentale të armatimeve mjaft premtuese, duke përfshirë edhe aparatet fluturuese supersonike, po zhvillohet shumë aktivisht megjithatë.

Nga ana tjetër, sistemet perspektive ruse të mbrojtjes antiraket dhe mbrojtjes kundërajrore po krijohen aktualisht në Rusi me marrjen në konsideratë të domosdoshmërisë për t’iu kundërvënë sulmeve të tilla. Mundësi të caktuara për luftën kundër objektivave supersonike kanë edhe sistemet ekzistuese S-300, veçanërisht të tipit “Antei” S-300V. Sistemi S-400 i ka më të zgjeruara këto mundësi, kurse S-500, prodhimi serik i të cilit duhet të fillojë në gjysmën e dytë të dekadës, do të jetë i aftë të godasë, ndër të tjera, edhe objektiva të tilla të komplikuara si mbushjet luftarake bërthamore të raketave ndërkontinentale.

Komplekset e reja të mbrojtjes antiraket dhe mbrojtjes kundërajrore duhet të formojnë disa, si të thuash, “kala antiraketore”, të cilat do të mbulojnë jo vetëm forcat strategjke bërthamore, por edhe qendrat e rëndësishme ekonomike, edhe rajonet e dislokimit të forcave të destinacionit të përgjithshëm ushtarak (konvencionale).

Bashkë me këtë, duke folur për forcat strategjke bërthamore, nuk mund të përqendrohemi vetëm tek sistemet e MAR. Një kërcënim mjaft serioz përbëjnë edhe veprimet e diversantëve dhe terroristëve: siç tregon praktika e stërvitjeve ushtarake, komplekset e lëvizshme raketore janë shumë të prekshme, të cënueshme kundrejt kundërshtarëve të tillë. Ndërsa në kushtet e destabilizimit të përgjithshëm të situatës përgjatë kufijve të Rusisë, ky rrezik kërcënues do të vijë duke u rritur vazhdimisht, dhe prandaj do të kërkojë një reagim adekuat.

“E treta. Raketat strategjike balistike, të cilat po vihen në shërbim të Forcave raketore të destinacionit strategjik dhe Flotës Ushtarake të Rusisë, do të pajisen me komplekse premtuese të projektuara për kapërcimin e mbrojtjes antiraket dhe mbushje të reja bërthamore me efektivitet të lartë”.

Pajisjet e modernizuara ushtarake duhet të bëhen ndër avantazhet kryesore të të gjitha komplekseve strategjike raketore më të avancuara ruse: “Bulava” dhe “Sinieva” për Flotën Ushtarake, “Topol-M”, “Jars” dhe raketat premtuese për Forcat raketore të destinacionit strategjik.

Para së gjithash, fjalë bëhet mbi mbushjet manovruese bërthamore, të afta “të gënjejnë” sistemet antiraketore, të cilat janë projektuar për kapjen e mbushjeve (blloqeve) tradicionale që bien sipas trajektores balistike. Kapja, edhe kështu pak e besueshme për shkak të shpejtësive gjigande dhe deficitit të kohës, në rastin me mbushjet manovruese bëhet praktikisht e pamundur. Ndërkohë pritet rritja e ritmeve të prodhimit të mbushjeve manovruese të raketave bërthamore - aty nga mesi i dekadës deri në 50-60 raketa në vit - me qëllim të moslejimit të zvogëlimit të numrit të raketave që ndodhen në dezhurn luftarak.

“E katërta. Përpara Forcave të armatosura të vendit unë shtrova detyrën e përpunimit të masave, të cilat destinohen të sigurojnë, në rast nevoje, shkatërrimin e mjeteve të informacionit dhe kontrollit të sistemit të mbrojtjes antiraket. Këto masa janë adekuate, efektive dhe me kosto të ulët”.

Kjo pikë e mesazhit televiziv të Presidentit Medvediev drejtuar qytetarëve rusë mund të konsiderohet si më interesante. Ajo përfshin një kompleks të tërë masash - që nga lufta në hapësirën kibernetike e deri tek asgjësimi i satelitëve në orbitë. Gjatë kësaj duhet të kihet parasysh fakti se mbrojtja amerikane antiraket, po ashtu si dhe të gjitha elementet e tjera të makinës ushtarake të SHBA, është jashtëzakonisht serioze, shumë më e fortë se mbrojtja jonë, sepse është e lidhur si me sistemet satelitore të ndërlidhjes (komunikimit), zbulimit dhe sistemit të përcaktimit të objektivit, ashtu dhe me rrjetet kompjuterike.

Goditja e planifikuar ashtu siç duhet dhe e llogaritur mirë në këtë pikë është e aftë të rrezikojë seriozisht aftësinë luftarake të Forcave të armatosura të SHBA. Dhe vemendja e rritur ndaj kundërmasave të tilla është plotësisht e justifikuar, veçanërisht me marrjen parasysh të përvojës së pasur, të akumuluar nga industria ruse e mbrojtjes gjatë përpunimit të sistemeve anti-satelitore.

“E pesta. Në qoftë se këto masa do të jenë të pamjaftueshme, atëhere Federata Ruse do të vendosë në perëndim dhe në jug të vendit sistemet sulmuese bashkëkohore të armatimeve që sigurojnë shkatërrimin me zjarr të komponentëve të sistemit evropian të mbrojtjes antiraket. Një hap i tillë do të ishte vendosja e kompleksit raketor “Iskander” në rajonin e veçantë të Kaliningradit”.

Dislokimi i kompleksit “Iskander” përgjatë zonave kufitare të vendit, në përgjigje të vendosjes së sistemit amerikan të MAR në rajonin evropian, është masë e shpallur që prej kohësh nga Rusia, e cila nuk e ka humbur aspak aktualitetin e vet. 3 vjet më parë, në nëntor të vitit 2008, Rusia deklaroi mbi gatishmërinë e vet për të vendosur kompleksin operativ taktik raketor “Iskander”, në përgjigje të vendosjes së sistemit amerikan të MAR në Poloni.

Atëhere, pas heqjes dorë prej amerikanëve nga “varianti verior i mbrojtjes evropiane antiraket”, komplekset “Iskander” nuk u vendosën gjithashtu nga Rusia. Por aktualisht po fillon të bëhet fjalë sërish për praninë e mundshme të bazave amerikane të MAR në Poloni, gjë kjo që dhe shkaktoi reagimin simetrik nga ana e Rusisë.

Gjatë kësaj Polonia do të bëhet pala kryesore e prekur - sepse në rast shpërthimi të një konflikti hipotetik midis Rusisë dhe NATO-s, bazat amerikane të MAR në këtë vend pothuajse me siguri të plotë do të bëhen objektiva të sulmeve bërthamore që në orët e para të luftës. Ndërkohë, duhet thënë, se rrezja e veprimit të komplekseve “Iskander”, e cila rezulton 500 kilometra, mundëson goditjen e objektivave në gjithë territorin e Polonisë.

Kurse argumentin kryesor Medvediev e la, megjithatë, për “meze”:

“Në rast të zhvillimit të ngjarjeve sipas skenarit më të keq, Rusia i rezervon vetes të drejtën për të hequr dorë nga hapat e mëtejshëm në sferën e çarmatimit dhe, respektivisht, atë të kontrollit mbi armatimet. Përveç kësaj, duke marrë parasysh ndërlidhurinë e koklavitur, të pandashme mes armatimeve strategjike ofensive dhe difensive, mund të lindin shkaqet për daljen e vendit tonë nga Traktati për shkurtimin e Armatimeve Strategjike Ofensive (ASO). Kjo është parashikuar në përmbajtjen e këtij Traktati”.

Dhe fjalë bëhet këtu jo vetëm mbi Traktatin №3 për shkurtimin e Armatimeve Strategjike Ofensive (ASO). Faktikisht këtu flitet për heqjen dorë nga pjesëmarrja në procesin e mëtejshëm negociator si dhe daljen nga traktatet tashmë ekzistuese, duke përfshirë edhe Traktatin mbi raketat me rreze të mesme dhe të shkurtër veprimi dhe Traktatin për Forcat e Armatosura Konvencionale në Evropë. Rusia vendosi moratorium ndaj zbatimit të Traktatit për Forcat e Armatosura Konvencionale në Evropë pas minimit faktik nga vendet e NATO-s të procesit të ratifikimit të Traktatit të rinovuar.

Pikërisht me Traktatin për Forcat e Armatosura Konvencionale në Evropë doli i lidhur demarshi i radhës i SHBA, të cilat deklaruan mbi heqjen dorë nga zbatimi i detyrimeve të veta sipas këtij Traktatit për shkak të mosrespektimit të tij nga Rusia. Tashmë kanë filluar të qarkullojnë mendime se një hap i tillë i Shteteve të Bashkuara destinohet për detyrimin e Moskës që ti rikthehet zbatimit të tij, por arsyet për një kthim të tillë nuk janë të dukshme. Në kushtet e mosbesimit në rritje në mes të palëve, nuk ka kurrfarë gjasash që Rusia të kthehet në Traktatin për Forcat e Armatosura Konvencionale në Evropë.
Përkundrazi, “eskalimi i daljeve” nga traktatet ekzistuese është plotësisht real: si minimum, Rusia shpalli mbi daljen e saj të mundshme nga Traktatin №3 për shkurtimin e Armatimeve Strategjike Ofensive që në fazën e përpilimit të tij. Nëse do të bëhet realitet kjo dalje e saj - nuk dihet. Por nuk ka gjasa që për Shtetet e Bashkuara të jetë sekret fakti se zhvillimi i sistemit të mbrojtjes evropiane antiraket pothuajse me siguri të plotë do të provokojë Moskën pikërisht për një hap të tillë. Se në ç’masë i duhet kjo gjë amerikanëve - vetë koha do ta tregojë.


Përkatësisht temës
SHBA: MAR nuk drejtohet kundër Rusisë
Përgjigja ndaj mbrojtjes antiraket: asimetrike dhe ekonomike
NATO po studion deklaratat e Presidentit të Rusisë për MAR
Medvediev iu përgjigj mbrojtjes evropiane antiraket
Rusia nuk do të pajtohet me dobësimin e potencialit të vet të frenimit bërthamor