[lirik]

Adem Demaqi si do qe te gaboj e qka do qe te gaboj mund te ket psuar nga vuajteria e koheve dhe esht mosmirnjohje e zezë kur vuajtjet e nje njeriu perbuzen kur ai fali jeten der i sa sot nuk ta fale kush nji qamqakiz nga egoizmi i tyre i pjerdhur qe nuk jan ne gjendje a spes cent ti sakrifikojne -
ai sakrifikoj nje jete per brezat dhe paftyrsia ekohes nuk po ka kufij -kahasohet njeriu i lire me njeriun e tridhjet viteve burg qudira po normal q enjeriu i tille ben gabime dhe mund te shkatrrohet burgjeve por shikohest shpirti dhe qellimi i tij qe ju kushtua lirise
dhe interesave te kombit tne at kohe e jo pas burgut kaq te gjate gabimet nuk merren para sysh pas kesaj katrahure kaq te gjate te vuajtjeve se esht nromale qe njerzt qe i mbajne tridhjet vite burg te gabojne dhe kjo as qe merret para sysh por esht be zakon te shqiptart gjithqka te vehet ne kandare mikroskopike te tjetri veq vehten te mos e shohin asnjiher mjerim pasha besen - ka njeri qe a spes cent mire nuk ti ben as nje ndihme sa do te vogel nuk ta jep e me pas mundsi e han ate qka e ben -fjala ktu nuk ehst per diskruuesit te mos me keqkuptojne ata q ekans hrkue ktu por fjalen ekam tjeter kund pra te disa njerz qe e hane ate qka e bejne ndersa ademi dha me te shtrejten jeten per komb dhe nuk ka vule mbi dhe qe e mohon ket