[murrizi]

Shqiptarët e lasht duke qenë të besimit orthodoks gjatë sundimit të Bizantit në trojet ku shtriheshin fiset Ilire, disa prej tyre kishin filluar të flisnin edhe një gjuhë tjetër e që u ngjante Serveve të vendosur për fillim perërreth Danubit e më von ngase ishin zgjeruar deri në thellësinat ku jetonin fiset Ilire.
Gjuha që flisnin vendorët ishte më shumë e llojit "Unë pak për ty e ti pak për mu, e për një fqinjësi të mirë", mirpor si dukej Ardhacakët e kishin me hile ngase çdo ditë e më tepër u vendosnin kushte të rënda vendorëve, sa për të arritur një dite që një pjes e popullates autoktone ti ngrite duart dhe të fillonte ta quante veten më të përafërt me ardhacakët sa më vllezërit e deridjeshem.
Pjesa tjetër e indinjuar nga këto veprime të bashkëvendasëve, bashkëfshatarëve, bashkëfisnoreve të tyre kishte filluar ti quante ata SHKIJE, e që me kuptim kishte dezertorin, Dezertues.
Më thoshte Gjyshi imë drit i past shpirti.

Kur isha ushtar i APJ (nja 4 muaj) pata një takim me një ushtar tjetër që më pati folur Shqip.
Jo një Shqipe të mësuar siq ndodhë me ata që i mësojn gjuhët e huaja, por ishte një Shqipe karakteristike e fshatit.
Llaf e muhabete une me të, edhe kur më tha që është nga Krusha e madhe, ueh thash tash rash n'kusheri të Ukshin Hotit.
Për nga doka "Hajr" i përngjante Xenit, qasi pallazuzi, veqse ishte me fytyr të djegur nga dielli (si gjith Krushjant).

vazhdojm herav tjera....