[Psikologu]

Ah ty o hawk , cdo histori të nxenë rrugen , cdo figurë e krishterë , por se besoj qe dikush ushqehet me helmin tendë islam .
Paske kundershtuarë Markun sepse qenka katolik , dhe se simbas teje, shqiptaret janë qyqar dhe spaskan mundur të i rezistojnë forces turke.
Por , po të sjelli një shkrim qe vetë turku shkuran per ketë luftë, ndersa autori është shqiptar i besimit musliman , por jo si ti.

Lexo më poshtë,për hirë të lexusit , jo tenden.


Rethimi i Shkodrës më 1478
1968 - Selami Pulaha


Ata që kishin për fe kryengritjen...


Ndonëse populli shqiptar me vdekjen e Skënderbeut humbi në çastet më kritike udhëheqësin e vet më të shquar, prapëseprapë ai e vazhdoi, po me atë vrull e zjarr, luftën për të mbrojtur lirinë dhe pavarësinë. Kjo solli si rezultat që Shqipëria të jetojë e lirë edhe për dhjetë vjet të tjerë. Krahas Krujës, një rezistencë të vendosur po i bënte sulmeve të sulltanit edhe Shkodra.

Pas pushtimit të Krujës më 1476, sulltan Mehmeti II iu drejtua Shkodrës. Për më tepër se dy muaj turqit u përpoqën që të pushtonin Shkodrën, por nuk mundën t'ia arrinin qëllimit. Nuk ishte pozicioni i vendit as edhe fortësia e mureve të kështjellës, një pjesë të të cilëve ata i rrëzuan me goditjet e topave, por qëndresa, heroizmi, trimëria e shqiptarëve ishte faktori kryesor që solli si pasojë disfatën e ushtrisë turke, e cila i kalonte të 100 mijë vetët. Pas përpjekjeve të dështuara, sulltan Mehmeti II u bind se nuk ishte e mundur që të mposhtte shqiptarët me anën e forcës së armëve, prandaj ndërroi taktikë. Pjesën kryesore të ushtrisë ai e dërgoi për të pushtuar Drishtin, Zhabjakun e Lezhën, ndërsa vetë me gardën perandorake mbajti të rrethuar Shkodrën. Mbas pushtimit të kështjellave të sipërpërmendura, ai, pa ia arritur qëllimit, u detyrua të largohet për në Stamboll, duke lënë një pjesë të madhe të ushtrisë nën komandën e Ahmet bej Evrenozit për të vazhduar rrethimin. Qëllimi i sulltanit ishte që të thyente qëndresën e mbrojtësve me anën e urisë. Vetëm pas 6 muaj rrethimi, me paqen turko-veneciane të vitit 1479, shkodranët, të mbetur tashmë pa asnjë ndihmë të brendshme e të jashtme, u detyruan të dorëzonin kështjellën me kusht që të liheshin të lirë. Me rënien e Krujës e të Shkodrës, nuk u shua lufta për liri e popullit shqiptar, pas kësaj ajo vazhdoi në krahinat malore të vendit.

Mbi luftën heroike të shqiptarëve gjatë vitit 1478, të. cilën e përshkruan gjerë e gjatë historiani i Skënderbeut M. Barleti, japin të dhëna edhe kronistët e historianët bashkëkohës osmanë. Edhe nëpërmjet fjalëve të tyre, të cilat dalin nga goja e armiqve pushtues, lexuesi mund të shohë trimërinë dhe heroizmin që treguan paraardhësit tanë për të mbrojtur lirinë e vet. Një ndër këta historianë është edhe Ibu Kemali. Ky historian osman i shekullit XV — fillim i shek. XVI, duke vjellë sharje kundër shqiptarëve, është i detyruar të pohojë shpesh herë se shqiptarët ishin njerëz trima, të fortë si çeliku dhe me natyrë si të divit. Lufta heroike e këmbëngulëse e shqiptarëve e ka detyruar këtë autor osman që t'i konsiderojë ata si njerëz që kanë për fe kryengritjen, si tigra të luftrave malore, etj.

Më poshtë po japim në përkthim shqip një pjesë nga kapitulli mbi rrethimin e Shkodrës, nxjerrë nga vepra “Historia e dinastisë osmane”, nga autori i lartpërmendur.