Titulli: Zhgarravinat e mia
Shpirti i nderkyer me tundon te hape zemren , ti rrefej Diellit sekretet , dhe ai ti shkrin pastai !
..
.
Me nje rast
ashtu se bashku i hodhem nje veshtrim vigjilent dhe vrastar te tashmes , e te shkuares
Me quajti misherim i gruas ideale
mu duk pak e tepert te te theme te drejten , edhe pse u ndiva mire pasi ishte vleresim nga ai
disi me largoi sado pak ndjenjen e fajit qe bartja , ngase vazhdimisht ndihesha si pjestare e anashkaluar ne shoqeri dhe e lindur per te pasur nje fat sadopak te ndryshem nga te tjeret . E pyeta : - Po ? Sa mundesi u fale te tilleve si une , nje shoqeri ku shenjat ende nuk kane rene ne ujdi me hapesiren ? Ne nje shoqeri te ēuditshme ku ne emer te progresit global , u la plotesisht menjeane fati i vete njeriut , dhembjet qe ia mbysin shpirtin? kokat e shtypura me ndikime ???!!!
-Tani je nje oaze e mbrojtur - tha
-por jo edhe nga gojet e liga dhe nga kurreshtja e semure e njerezve
e si mos ta dua ? Si ?
ofron mbrojtje , ngrohtesi , sinqeritet
- Te kesh kujdes e dashur , guximi yte me frikon ,
ka nga ta me sy e veshe , pangje , mllefe e zilira qe enden perreth , dhe duket sikur duhet medoemos te mbijetoin duke rrenuar te dashuruarit
vazhdoi ai , sikur te mos ishim fare ne nje teme krejt tjeter !
Mire , mendova me vehte , do pershtatem edhe une .Pse te shkeli gjithemone mbi rregulla e kanune njerezish , duke u perpjekur te mbaje ne qender te vemendjes temen qe per mua eshte bere barre , ne fund te fundit , mos te prishi nje enderr krejt te natyrshme qe na ka ardhe nga larte .
Me mbane afer me mjeshtri , me duket sikur ka lexuar shpirtin time dhe deshiren time tu largohem qenieve njerezore , dhe te jetoi diku larg dukjes se zakonte
me sa verej une jeta do i ishte e zbrazet pa mua ! Ndoshta keshtu mendoi , ngase une mendoi
jo , jo nuk mendoi gje une !
Si duket me morre zemeren mjeshter i pendes , fjales , burrerise !
.
|