[~AnnA~]

B. Barrierat humorale kundër infeksionit

Barrierat anatomike janë shumë efektive në pengimin e kolonizimit të indeve me mikroorganizma. Megjithatë, kur ekziston dëmtim i indeve, barrierat anatomike janë të dëmtuara, prandaj mund të ndodhë infeksioni i indeve. Kur agjentët infektivë depërtojnë indet, një mekanizëm tjetër mbrojtës fillon të veprojë, i emërtuar si inflamacion akut. Faktorët humoralë luajnë një rol të rëndësishëm në inflamacion, i cili karakterizohet me edemë dhe sjellje të qelizave fagocituese në vendin e inflamacionit. Këta faktorë humoralë gjenden në serum ose krijohen në vendin e infeksionit.

1. Sistemi i komplementit – Sistemi i komplementit është mekanizmi mbrojtës kryesor humoral në mbrojtjen jospecifike (shih kapitullin për komplementin). Komplementi i aktivizuar mund të shkaktojë lëshueshmëri të rritur të kapilarëve, sjellje të fagociteve, lizë dhe opsonizim të baktereve.

2. Sistemi i koagulimit – Varësisht nga shkalla e dëmtimit të indit, sistemi i koagulimit do të aktivizohet ose nuk do të aktivizohet. Disa produkte të sistemit të koagulimit mund te kontribuojnë në mbrojtjen jospecifike për shkak të aftësisë së tyre për të rritur lëshueshmërinë e enëve të gjakut dhe duke vepruar si agjensë kemotaktikë për qelizat fagocituese. Po ashtu, disa produkte të sistemit të koagulimit kanë veprim direkt antimikrobik. P.sh. beta-lizina, një proteinë e prodhuar nga trombocitet gjatë koagulimit mund të lizojë shumë baktere Gram pozitive duke vepruar si detergjent katjonik.

3. Laktoferina dhe transferina – Këto proteina e kufizojnë rritjen e baktereve duke e lidhur hekurin, një faktor esencial për bakteret.

4. Interferonet – Janë proteina, të cilat kufizojnë shumëzimin e viruseve në qeliza.

5. Lizozima – Zbërthen murin qelizor të baktereve.

6. Interleukina-1 – Il-1 shkakton ethet dhe prodhimin e proteinave akute të fazës akute të infeksionit, disa prej të cilave kanë veprim antimikrobik, sepse mund të opsonizojnë bakteret.


C. Barrierat qelizore ndaj infeksionit

Pjesë e përgjigjes inflamatore është sjellja e eozinofileve polimorfonukleare dhe makrofagjeve në vendin e infeksionit. Këto qeliza janë linja kryesore e mbrojtjes në sistemin imunologjik jospecifik.

1. Neutrofilet – Leukocitet polimorfonukleare (ang. polymorphonuclear cells PMNs, figura 4) mbërrijnë në vendin e infeksionit ku fagocitojnë organizmat invadues dhe mbysin ato me rrugë brendaqelizore. Po ashtu, leukocitet polimorfonukleare kontribuojnë në dëmtimin e indit përreth, i cili ndodh gjatë inflamacionit.

2. Makrofagjet – Makrofagjet indorë (figura 5, 6, 7) dhe monocitet e sjella në vendin e infeksionit (figura 4 dhe 8), të cilat diferencohen në makrofagje, po ashtu marrin pjesë në fagocitozë dhe mbytjen brendaqelizore të mikroorganizmave. Përveç kësaj, makrofagjet janë në gjendje të mbysin qelizat e infektuara ose të ndryshuara të organizmit përmes mbytjes jashtëqelizore. Madje, makrofagjet kontribuojnë edhe në riparimin e indit dhe veprojnë si qeliza antigjen prezantuese (ang. Antigen Presenting Cell – APC) të cilat janë të nevojshme për indukimin e përgjigjes imunologjike specifike.

3. Qelizat vrasëse natyrore (ang. natural killer -NK) dhe qelizat vrasëse të aktivizuara me limfokine (ang. Lymphokine Activated Killer-LAK) – NK dhe qelizat LAK mund të mbysin në mënyrë jospecifike qelizat e infektuara me viruse dhe qelizat kanceroze. Këto qeliza nuk janë pjesë e përgjigjes inflamatore por janë të rëndësishme në imunitetin jospecifik ndaj infeksioneve virale dhe në mbikqyrjen e tumoreve.

4. Eozinofilet – Eozinofilet (figura 6a dhe b) në granulat e tyre kanë proteina, të cilat janë efikase në mbytjen e parazitëve të caktuar.