[lirik]

Flamuri në Mitrovicë

xhelal ferizi autori në vargje shqiptare

se q'jan gzua thonë dru e guri
qenka ngritë n' valim flamuri
në mitrovicë të bukurisë
mu në maje të arbërisë
mu në t' larten at kala
era brushen tu i shpërnda
fushes t 'kuqe rrin shpalue
dykrenorja tue flutrue
atje lart mbi një ndërtesë
nji shqiptarë tue mbajtë me besë
Mitrovicë tokë historike
nëpër shekuj si qelike
me ato të bukura fusha e vrrije
dykrenorja t' paska hije
vala e ibrit luan me shtat
kur ti rrin mbi shtizë të gjatë
e hjeshon mbi dhe lirinë
ti je porta me luginë
ti je vet porta shqiptare
mitrovicë moj tokë bujare
për ty malli i diell e hanes
fort po shkrinë mbi dhe t'dardanes
t' ka falë qielli dashurinë
ti je e lashtë moj heroinë
nuk t'kan shtrue krajlat me topa
bukurinë ta njeh europa
edhe dielli tej per tej
i ke të arit tre lumej
vala e tyre si kristali
ju shkojn rrjedhat n 'mjedis mali
aq sa zemren ta falë hjeshija
t' falë qerpikun rrezanija
rrezanija e hanë e yllit
përmbi valë në dY anë t'pylli
në shkumbardhat aty ku lahen
mbi gurbardhë për kah shpërndahen
tu i përzie me erë puhije
me shartim e art hejshije
era e vala e za i bilbilit
me sharm t 'bukur t' karajfilit
ta shpërndajnë hjeshinë n' bregore
n' vrrije e maja kodrinore
tokë e arbrit je me zemer
tre lumej t mbajnë t'mbajnë t'bukurin emer
ti je sharm që t' mahnitë zana
n'ty shtrojnë shendin dielli e hana
mu në ballë artin ta falin
ti shëndrisin gurë e zallin
ta nxejn dheun me rreze nuri
ta ndriqojnë valen mbi guri
lart ta mbajnë shqipen n' dy krena
me flamur përmbi bedena
ty t 'lakmon gjith galaktika
Për hjeshi që e ke nder qika
se ibardha i bekuar lumi
thue se lëng buron agrumi
ashtu ibri ëmbëlsorë
kullimsisht ecë n' dheun arbrorë
rrnofsh e qofsh moj bajraktare
ti gjithmonë ke qenë shqiptare
në zanafilla qysh s e u nise
me antikë kur u qendise
n' lug të ibrit e n' portë t' zveqanit
ke qenë gjurmë e ilirianit
tre lumej t' kan rrejdhë me rrke
gjithmonë dielli shqip t'ka nxe
ty t 'kan vlue n' traditë damarit
gjak e gjuhë me rod t' shqiptarit
kahdo i pate druj e lisa
bardh t' kan shndritë tirqit me plisa
kah lugina e kah kalaja
përmbi të bukura bjeshkë e maja
ti ke qenë gjithmonë arbnore
me kullimet zallinore
me lumej me valë qelqtare
si kullimet n 'qehlibare
gjith ke shndritë me gjuhë shqiptare
edhe sot e shqipes je
shqip ty t' flasin gurë e dhe
e nuk 'japim pa u farue
deri sa t' rrin gjaku tue vlue
shqip n per vena deri sa t' rrshqet
përmbi dhe shqiptarë sa t'ket
n' mitrovicë shqipni do t'ket
pa ra yje e galaktika
pa u qfaros po djem e qika
per pa ra qielli i kapakut
per pa u derdh lumejt e gjakut
për pa u shembë shala e drenica
nuk do të jepet mitroivca
ajo e shejtë tokë ësht për ne
zemrat shqip që rrin tu i nxe


le ta dij hasmi i karpatit

se shqiponjat vrojtojnë shpatit

përmbi majat kodrinore
kahdo rrijnë po gurë e rrmore


ata vlojnë me gjak të arit
mbarë djelmnia e Adem Jasharit

të squet me sy rrijnë n' thumb martine
jan bij pushke e gjeraqine


e boletinit trollit t' hises
vrojtojnë majat djemt e Ises
përposhtë shkambit gurë e vrrinit
rrijn djem zane t' boletinit


kahdo thumbin e mbajn t 'qarkores
gati n'zjarrë i rrijn mizores


synin n' thumb si zjarrë mërije
gati rrijnë për tokë etnije


n thumb i mbajnë shapkë e kapicen
nuk e japin mitrovicen


e nuk kemi tokë me falë
jan betue shqip qikë djalë


jan betue jan ndezë si zhare

trime armata gjith kombtare

që nuk lshon në kthetra grimë
ata shkrepin si vetimë

për një grimë tokë gurë e dhe
fyt fyt thonë kan me u pre
fyt për fyt do t' shkojn me shkje

në flakë do të bien shum djem e vasha
siq ra zhuja e ali pasha
e do të bien vasha e fatosa
siq ra n'kullë n'vraninë ai osa

si'q'mbet isa n'podgoricë
si Ademi n' kullë n' Drenicë

siq mbet n' krena pernjiheri
kur preu n shpatë ai Jakup Ferri
si dikurë që habit bota
Mic Sokoli kur mbet n' topa
edhe andej kah laberia
Selam Labi vet trimria
siq n' mejdan mbi troje t veta
me shtat krajla Azem Bejta


Prandaj larg duart nga kjo port
se kosova e ka aortë
port qelike që lidhë shqip zemer
mitrovicë ku i thonë me emer


nuk e japin djamt azgana
deri sa n' qiell t' jen dielli e hana


se edhe vashat jan betue

për kë dhe me dritë bekue


për luginë të bukurisë

ku rrin shendi i arbërisë

jan betue shqip djem e qika
edhe mikesha amerika

nuk e lshojnë jo kurr bëjnë be

Mitrovicen n 'gurë e dhe







aty kndon bilbili e pllumbi
aty rrijn po ari e plumbi
aty rrin rrin vala mbi gurë
aty rrezja lahet n' nurë

gurë të bardhë lahen n'stërkalë
sumbulloret shkojnë me valë

me përzierjet shukmbëtare
aty shkrijnë qehret shqiptare
qehre e lumit qehre e tokes
bardh shkon vala si gji i lokes
e pin ibri me zallina
shqip n 'per mot ka kndue luhgina
e ka folë n' shekuj n valmire
mbi gurë bardhë me gjuhë ilire

mitrovicë ti je argjend

ti je ari ngjyrë e shend

porsi zonjë ti e qet hapin
jo pë besë për t gjallë s' të japim

hije te kishte qytetrimi
si safirit aai shkëlqimi





ti je vetë porsi agrumi
për mjedisi t'kalon lumi
lumi i bardhë me famë hjeshie
ti je djep i lashtë etnije
ti je zanë mbi tokë dardane
ti je shqipe iliriane
ti je tokë në rrafsh kosove
sa her veten e tregove
sa her la je plot me gjak
n 'ballë t' kosoves m' je bajrak
ti je porta iliriane
që rrin n' ballë në fushë dardane
me kala që e ke prej guri
tre lumej porsi biluri
me nëntoken me plot vlera
kristal ari n'për miniera
me lumbradhin me zallina
nuk do të mbetsh nën shkje e shkina
nuk të lshon me ra etnija
se ti je vet bukurija
i ke djemt vigaj e lisa
boletinin n tirq e plisa
ma ke ballin sokolicen
porsi shkamb ma ke drenicen
fushë dardanen n' zbukurime
i ke shalë e drenicë trime
krejt kosoven n' gjamadana
e nuk t' lshon ty shqipni nana
gjallë me ra nën kthetra e bisha
se i ke të bukura druj e pisha
arra e trupa me qershija
për ty vdes kjo nanë shqipnija
kahdo i thonë shqipni etnike
nuk të len n 'kthetra armikes
as nën thunder pansllaviane
ti je e jona iliriane
ti nuk jepesh as nuk shitesh
ti n' shqipni si zanë do t'ngritesh
prap e lirë n lumej do t' lahesh
nga shqipnia kurr nuk nuk ndahesh
nga dardanja argjendare
se ti je një perlë shqiptare
ti je e shpirtit bukuria
porsi diell do t' shndris liria
porsi diell e porsi hanë
se shqipninë ti e ke nanë
e ke loke e ke dhe
shqip do t rrijsh gjithmon nder ne

autori xhelal ferizi neper kohra me vargje shqiptare