[lirik]

Fundamentalizmi ortodoks serb i mbështetur në mitin grek Anteun, drejtpërdrejt hyn në fushën gjenocidale gjatë pushtimit të vendit të huaj. Kjo ideologji e mbrapshtë popullin e vet e thekson në kuptimin e “popullit qiellor” kjo lajthitje çmendurake e ka bërë që fundamentalizmi ortodoks të jetë më gjakatari në botë, ndaj të huajve. Historia ka treguar se kjo ideologji mbrapshtane ka qenë aktive gjatë shekujve e në veçanti në shekullin IV, të vitit 325, me Sinodin e Nikesë, pastaj në fund të Shekullit X, me Shën Vladimirin, po njashtu edhe në shekullin XX-të manipulojnë me Betejen e Kosovës, Car Lazarin e paraqesin si Krishtin me nxënësit e tij. Burim kryesor për tërë këtë propagandaë ishin kronikat e rrejshme të murgjëve serb, duke e ngritur Lazarin në mesi të ngarkuar nga “zoti” për ta kthyer popullin serb në Kosovë. Serbo - malazezomdhenjtë me gënjeshtrat e tyre mitomane - satanike të projektuara në ideologjin destruktive janë burim i konflikteve me joserbët. Kështu serbët janë shndërruar në robër të gënjeshtrave dhe falsifikimit të fakteve historike. Si robër të dëshirave vetijake është dëshmia më e mirë e pakontestueshme e çrregullimit mendor. Bartësit e kësaj vetëdije të fëlliqësirës morale janë psikopatike, të cilët humbjet e historisë së tyre i shohin për fitore. Pastrimi etnik në Bosnjë (1992-1995) dhe në Kosovë (1998-1999) është vazhdim i luftës serbe për dominim plaçkitje dhe vrasje deri në shfarosje të popujve jo serbë. Vendbanimet shqiptare paraqesin një burim të begatshëm të trashëgimisë materiale dhe shpirtërore të periudhave të ndryshme historike, duke filluar nga parahistoria deri më ditët tona, tregojnë për rrjedhën dhe vazhdimësinë e jetës iliro-shqiptare. Kishat ortodokse serbe u ripërtrinë mbi bazilikat e vjetra iliro-shqiptare. Ndikimet e stilit të ndërtimit perëndimor janë dëshmi e pakontestueshme shkencore se ato i ndërtuan iliro-shqiptarët, këto dëshmi shihen më së miri në kishën e Manastirit të Deçanit ose si quhet PANDAKRATERI. Karakteristika kryesore e këtij objekti është stili romanik i ndërtimit. Sipas të dhënave këtë Manastir e ndërtoi arkitekti shqiptar At Vita Kuçi, me tetëmdhjetë skulptor e gurëskalitës.
Po këta serbët nuk kuptojnë realitetin, Sokrati ka thënë: “Njeriu qysh në moshë të njomë duhet t’i nënshtrohet procesit të orientimit të ndenjave dhe zemrës drejt gjërave të ndershme të kësaj bote.” Po kjo nuk vlen për serbët se vesi i pangopur për t’i plaçkitur të tjerët dhe ligësia e keqe buron nga kisha ortodokse serbe, me siguri ky burim i së keqës është nga mungesa e diturisë së tyre, mungesë e njohurive që u ka lënë trurin të errësuar, sepse njohurit nuk mësohen nga jashtë por përbrenda shpirtit, andaj ata nuk ndryshojnë në jetë ligësinë dhe të keqen, e kanë të vështirë të civilizohen e të orientohen në shoqëri humane e njerëzore, diçka e tillë atyre as që u bie në mend. Ata duken sikur jetojnë në shpellë, të lidhur me zinxhir dhe vështir të dalin nga aty. Në shpellë kanë të ndezur një zjarr, drita e të cilit u lejon t’i shohin vetëm hijet e tyre e asgjë tjetër! Patriku, Mitropoliti, Vlladiku, Peshkopi, murgjëve u kanë mësuar vetëm zjarrin në shpellë, u kanë lejuar t’i shohin vetëm hijet e tyre pranë zjarrit. Por nëse ndonjëri prej tyre arrin që t’i këpusë zinxhirët dhe të dalë nga shpella, kur bie në kontakt me diellin e Rozafës nga tregimi i Gjyshit, i duket se ju vërbuan sytë, në momentin kur i hap sheh dhe mrekullohet nga bukuri e natyrës. Mu atëherë ai e kupton se atë që ja kanë mësuar mësuesit e shpellës, kanë qenë shtrembërime e fshehje të kësaj bote të bukur e përplot madhështi. Por kur rikthehet t’u shpjegoj njerëzve të lidhur në zinxhirë që ciasin si vaje shtrigash, se bota e diellit dhe e dritës është shumë e bukur dhe dilni e shihni, ata nuk i besojnë dhe të egërsuar e qëllojnë me gur deri sa ta mbysin.
Kështu ata mbetën me mësuesit e shpellës dhe errësirës. Ata valltarët e vdekjes, s’kanë si të paisen me ndershmëri, me dashuri për diellin dhe dritën, me dituri të Sokratit, Platonit, Pjetër Bogdanit, Papa kristo Negovanit, Fan Stelian Nolit, me edukat civilizuese nga iliro-shqiptarët, me heroizmin e Gjergj Kastriotit Skënderbeut, Sali Shaban Kabashit, Oso Kukës, Çerqiz Topullit, Mic Sokolit, Rexhep Malës, Zahir Pajazitit, Luan Haradinajt dhe komandantit legjendar Adem Jasharit, me karakter njerëzor e human, me mençuri se dielli ndriçon për të gjithë nësoj. Por ata kanë gatuar një brum të prishur nga mësuesit e shpellave dhe atë brum do ta gëlltisin, ata i prenë me sakic shqiptarët në Kishë të Kabashit dhe sakicën do ta gëlltisin… Ata i therrën shqiptarët në hanxharë e kama çetnike, hanxharë e kama çetnike do të gëlltisin… ata i dogjën në zjarr shqiptarët dhe në zjarr kanë për t’u djegur… ata i vranë me plumb e hekur shqiptarët dhe plumb e hekur kanë për të ngrënë… Shqiptarët megjithatë nuk u shfarosën, nuk u dorëzuan, nuk u tjetërsuan, se Zoti na kish lindur e rritur shqiptar, ne nuk u mundëm nga mësuesit e shpellave, nga valltarët e vdekjes, nga hijet e murgjëve të kishës ortodokse serbe…