[Murgesha]

Njeriu Legjendë dhe fundi i një epoke


Një një retrospektivë të dhembshme, legjenda e ditëve tragjike dhe plot acar fizik e shpirtëror ka mbërthyer sot aq ndjeshmërisht Kosovën. Oh o Zot në refleksione nga më të ndryshmet, ne që ecëm me TY, sot e ndjejmë nevojën për të folur, për të rrëfyer e pyetur për shumëçka na mundon dhe s’denjon kush të marri guximin dhe shpalosi dinjitetin njerëzor për ta thënë kush është prishës i rrjedhës që e le! Madje edhe kundërshtarët politikë e njohën frymën tande, megjithate. Ata e thanë që “formën e veprimtarisë politike të Presidentit Rugova nuk mund ta zëvendësojë askush. Nuk mund të ketë të atillë brenda LDK-së dhe jo vetëm brenda LDK-së”! Frymën që reflektoi filozofia nacionale e Jotja, u njoh edhe nga miqt ndërkombëtarë. Ata përmendën kontributin e madh në evitimin e konflikteve brenda lidershipit shqiptar, por edhe u pajtuan se “Dr.Rugovën do të jetë pothuajse e pamundur për ta
zëvendësuar”. Ata të njohën ikonë, mishërim i shqiptarëve për pavarësi, baba simbolik i shqiptarëve…Shtypi botëror duke të njohur si “Gandi i Ballkanit” shkruajti se “vdekja e Presidentit shënon edhe fundin e një epoke në Kosovë, shumica e qytetarëve të së cilës besojnë pa të nuk do të kishte aq shumë përparime”, ka pohuar “The Independent”. Ndërkaq “New York Times” shkon tutje: Rugova ka përfaqësuar shpresën e dy milionë shqiptarëve për t’u pavarësuar nga Serbia. Paraqitja akademike e z. Rugova dhe vendosmëria e tij për një politikë paqësore përballë represionit të vazhdueshëm, ka bërë që ai të shndërrohet në një figurë legjendare. Associated Press theksoi se asnjë politikan tjetër në Kosovë nuk është respektuar dhe nderuar sa Rugova. BBC tha që Rugova kishte një vizion të qartë për të ardhmen e një Ballkani të ri, Sky News flet atë që sot po e ndjejnë qytetarët e Kosovës: Pa një pasaardhës të qartë, vdekja e Presidentit Rugova e lë politiken kosovare në rrëmujë. Sepse siç ka shkruar Wall Street Journal: Duke e zgjedhur atë për president në çdo zgjedhje ku Ibrahim Rugova ka garuar, votuesit në Kosovë kanë shprehur besimin e tyre në bisedime, dhe nëse kosovarët dëshmojnë se këto vlera e definojnë më së miri vetë Kosovën, atëherë ky vend meriton të jetë një prej shteteve të pavarura të Evropës….ka aq shumë artikuj, aq shumë hymne aq shumë realitet brenda qindra miliona shkronjave e rreshtave në gazeta a mediume tjera…dhe është dhembja që nisi dhe mbet në Kosovë kur ike tutje në përjetësinë e amshueshme President i dashur! Sa tragjike ishin ato ditë kur qindra mija njerëz qëndronin në radhë për të të parë edhe një herë, për ta nderuar Presidentin historik, Njeriun e Epokave siç ka thënë Bob Dol. Është tepër e dhembshme fotografia e atyre ditëve…por ishte fryma e popullit që të mbështeti gjithnjë. Se si mëdukeshin ata rreshta të gjatë ditëve të janarit 2006, sikur rreshtat e Referendumit për pavarësi të 1991…Ishte një rikonfirmim i 2 Korrikut dhe i 7 shtatorit…”Të gjithë ata që menduan se Ibrahim Rugova iku pa e realizuar ëndrrën e tij, e panë se kishin gabuar. Ai na befasoi dhe ditën e fundit të tij mbi tokë. Na dëshmoi se ç’fuqi kishte edhe i vdekur, për t’i dhënë Kosovës gjithë elementët e shtetësisë së saj”, e ka thanë bukur gazetari Tiranas Mero Baze. Kryediplmati shqiptar dhe shkrimtari Besnik Mustafaj do të shkruante se asnjë shqiptar, asnjë ballkanik nuk ka mundur të ketë kaq shumë histori. Mustafaj tha se e veçanta e personalitetit të Rugovës, është se “ai arriti të krijojë një frymë, pra nuk bëri kalorësin e vetmuar, nuk e ndërtoi veten e tij si miti i Gjergj Elez Alisë, si të thuash, por veproi vërtet si një misionar i madh,mbolli frymën e tij në të gjithë shoqërinë e Kosovës, gjë që është madhështore”. Agjencioni AFP kishte shkruar se edhe pse Rugova nuk ishte i etur për mirënjohje, ai kishte marrë një numër të madh sosh nga organizata ndërkombëtare, përfshirë Çmimin Saharov për liri në vitin 1998. A nuk mjaftoi ai përkushtim dhe ajo punë, angazhimi dhe vendosmëria për shtetbërje që Presidenti Rugova bëri afër dy decenie për çka u nderua me shumë mirënjohje ndërkombëtare, që Universiteti i Prishtinë ta ketë nderin ta shpallë sikur Universitetet e Parisit apo ai i Tiranës?! Ja tragjedia e Kosovës dhe e elitës akademike dhe intelelektuale. Kristalin e Kosovës e çmuan gjithë të tjerët, por jo ne të mjerët…