[Urata]

Postimi origjinal është bërë nga Skofiar

Urata, unë vtëm të kam përshëndetur dhe t'u kam flënderuar. Ta analizosh poezinë time s'ka nevoje, sepse ajo nuk té dedikohet ty, as askujt këtu në forum. Edhe ashtu jam i ri këtu.

Falemnderit për mirëkuptim.

VARRET

O ! sa të qeta janë varret !
Duken si për inat të bukura
Pasi janë të mbyllura për të gjallët
Të mbyllura nga trazimet efemere
Nga dashuritë, dhe premtimet e rrejshme
Ato flenë nën hije të qiparisave
Sa thellë flenë pa lëkundje, pa shpresa
Madje pa ëndërrime
Ato flenë gjatë, në qetësi
Buzë qyteteve të palara pis

O! Sa të qeta janë varret!
Të improvizuara nga njerëzit apo rrethanat
Nga urrejtjet apo nga luftërat që shkumojnë
Nga sëmundjet dhe uria kalimtare
Ato vlejnë në qetësi
Pa frikë, pa strese, pa gjëmë, pa frymëmarrje!
Të lumet ato që nuk iu lakmojnë të gjallëve
S’kanë kohë as nevojë për thashethemet!

Kalove një të diele nga varret
Të admiroj heshtjen e madhe të shpirtrave që flènë
Lexova mbishkrimet, pllakat dhe mesazhet
Shpirti im i shqetësuar... si asnjëherë u tremb...!

ha,ha,haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa...
Skofiar o i mire djale, nuk kujtue se m'dedikohet mu! Kishe qejf Poezin tate me kuptu...
"shkrues" te mjafte, na duhet ca analizues dhe kritike

ps: Nuk te njoh e hiq e hiq nuk me njeh...
atehere dedikimi s'me njeh fare.


t'lumte ajo pene!