[lirik]

Po ju

a jeni të fares arbnore



si



dukeni si gurë

te heshtur

a nuk ndjeni

nje lot sa deti

qe po vjen

me ndjenjesi



e denesjen time

neper renkime metafore



te qdo vargu

nga larg

e dhimbjet per trojet arbnore





e te metafores kohore



po ju

oh



a nuk shihni

o vllezer



qe un me varg arti

jam lirik

e epik

e jam poet



jam shqiptarë

ne te gjitha format

mund të shkruaj



nga deti ne det

po mergoj



po lotoj

e ne breg



po bie per dhe

e her po mallkoj



e askund nuk gjej atdhe



un shpirte zjarrti

jam renkimtarë



jam vargatar



e ju



si te doni vet

ndjeheni



e her si ne pazarë

shkoni e

per seri

ktheheni



nga udha ne udhë

udhtarë



her zhgenjeheni

e her theheni



e mbi vargje

kaloni si kalimtarë

nuk di

si do te shpreheni

kur vargu im

e loti im

te jet tharë

e mbi nje varr

nje gurë

e ndonje zog

bilbiltarë

do te thot

ketu pushon

nje mergimtarë

krijimtarë

qe vargjet

e kohrat

i lau me lot

cili do te jet syri juaj

me qerpik

kur vargu

ma

nga qielli

i shpirtit

fjale

nuk do te pikë

q do te thot

emocioni

juaj

si do te mbije



nddonje ndjenje

ne dheun etnik





un

shkruaj



edhe per ju

o mergimtarë



e ju ne atdhe

atje kahdo rrini



ju

qe me asnje diell

s- me keni nxe



e hani e pini

atje



kur zogu i merguar

qane per fole

ju

qe nuk ma lat

nje lot

ne atdhe

nje grusht dhe

e pak hise

e dhe



i kujt jam un

a e dini

pse keshtu

pse



qejfet

aq shum i pini

e pasi te hani

e te e pini

emocionet ftoft i

i ngrini







qe habitë



me jeni



sikur diqka shkrini



neper halle

qe koken

nuk e ktheni



dukeni si hije

mbi zalle

e dhe

me nje fe

qe nuk ishte

as dje

as pardje

e sot

me nje tjeter

mot

e mode



thue se

kur s ju

mbrrini

ndoj germ

e vargut

ne shpirt



sa nji kokerr zalle

nuk flisni dot



dhe asnjiher

nuk u ngritet

ne vetedije



ne art



me pa

ne germa

shoirta sa malet



e interpret

as ather

kur

ju

perseri

si shi



nga lart

ju vjen

si shi

e det

ankimi

e fjala vet

e nga jeta

ne jetë

shpirti i fjales

vet



po ju

a jeni

qenje te gjalla

a jeni hije

damare

a keni

e gjak

ndonje far shpirtesie

sa do pak



kur vargjet

po rrjedhin

gjithkah

gjak

e fjalë

shekujt e shpirtit

po mbledhin

e secili zambak

i thyer

ne fletë

kerkon jete

e fjala

me sasi



si det



edhe gureve

perpjekje

ju jepë

e jetë

e mishi



e syri

i juaj

nuk flet

dikah tjeter

jan tretë

nuk e dini

as vet





as goja



thua

se ju

ju ka ra

ploja

vet

e mishi juaj

nuk ka gjak

as jetë

gjithqka

me duket

e huaj

edhe plisi vet



perse

koken

se ktheni aspak

ku sh jeni ju

e ky lloj mishi

e shekulli

qe quhet shqip

ne ket jete



a e shihni

s e po thrras

me varg

gjithkah

po bertas

e pelcas

po ngas

neper gure

e dhe

e kombe

e fe

per atdhe

o

fise

e dyer bujare

o shqiptar

e shqiptare

e ju

stinë

qe dini shqip

un me gjuhe

cicerimtare

nga dega

ne degë

e ne

qdo pip



e gjuhë nane

thrras shqip



e shqip

fjala jep gji

e

vargjet e mia

shqip

kan pi

e nina nana

u ka thenë





me kangë

legjendare

ndooj ninull

a baladë

tregim

nga dheu im

nena shqipni



per tu rritë

me dashuri





po si

nuk i

sheh

ti

o ti

ketu

i pari

e i dyti

e i treti



bajraktari'

pasaniku

ngrirëtari

kur po flet loti

e qerpiku

e stina

e moti

kur koha

aq dhimbshem

iku

kur flet djehja

pardjehja

e

soti

kur sot

zgerdheshet

armiku

e ju ngrini

e rrini

e mua

me loton

me malle

qerpiku

a h hani

e pini

se edhe ky shekull

iku

e zogu

dikah

ne ndonje dhe

te huaj

per seri

pa kthim iku

e nuk po gjene

shqipni

e fole

e loti

mbi sqep

i piku

e ju perseri

si dje

e pardje

rrini

e hani

e pini

dukeni ngri

ringjalluni

qe te quheni

gjalleri

mbi shqipni



autori xhelal ferizi