[Zero Cool]

Islami është fe natyrore që përfshinë të gjitha segmentet dhe detajet e jetës njerëzore, aq përfshirës, i lidhur dhe i gërshetuar, sa që mbulon të gjitha nevojat e përhershme njerëzore. Allahu xh.sh. ka dashur që Islami të jetë sistem për tërë jetën e njeriut në të gjitha aspektet e tij.
Nuk e ka bërë atë vetëm besim të pastër emocional, të shkëputur nga fushëveprimtaria reale e ekzistencës së njeriut, por e ka bërë që thellë të depërtojë në të gjitha sferat shoqërore, sociale, morale, politike, ushtarake, juridike etj. Islami ka rregulluar gjithçka, që është me rëndësi, dhe asgjë nuk ka lënë të paqartë dhe të mangët.


Islami është shpallur me qëllim që të rregullojë jetën në formën e saj praktike dhe realitetin konkret t’ia nënshtrojë kritereve të tij. Ai, në bazë të natyrës së tij, nuk duron të jetë i paraqitur vetëm si kategori shpirtërore dhe kulturore, sepse kjo bie ndesh me natyrën e tij dhe me qëllimin e tij final. Ai asnjëherë nuk zhvillohet në teori të pastër, por gjithmonë mbanë statusin e realitetit dinamik.

Madje mjafton vetëm një analizë sipërfaqësore për të ardhur në përfundim se islami ka specifikat e tij, të cilat plotësisht e distancojnë atë nga ideologjitë, sistemet dhe religjionet tjera.

Brenga për njeriun vërehet në islam edhe para lindjes së tij, që është specifikë e veçantë e kësaj feje. Pas lindjes kjo brengë bëhet edhe më e madhe dhe më e fortë. Islami ka rregulluar të gjitha detajet jetësore, me qëllim që njeriu të mos humbet në labirinthin e jetës dhe të botës, dhe të mos ndjehet si i lënë pasdore. Njeriu, duke shfletuar literaturën islame, do të përfundojë se gjithherë është nën mbikqyrje dhe ka "dikush" që e mbikqyrë, ushqen dhe mbronë.

Nëse analizojmë vetëm martesën dhe marrëdhëniet martesore, do të zbulojmë se sa vëmendje i kushton Islami këtij segmenti të jetës së njeriut. Sa ajete e hadithe trajtojnë këtë pjesë të jetës? Sa detaje ilustrojnë nevojën e bashkëshortëve që të jenë së bashku?!

Krahasimi kur’anor: ato janë veshja juaj dhe ju jeni veshja e tyre në mënyrën më eklatante flet për patjetërsueshmërinë e jetës së përbashkët dhe ndërtimit të bashkësisë martesore. Pohimi i të Dërguarit të Islamit, Muhamedit s.a.v.s, se me hyrjen në bashkësinë martesore plotësojmë gjysmën e imanit, në mënyrë shumë serioze flet për nevojën e këtij institucioni, pa të cilën nuk ka as moral, as vazhdim të llojit njerëzor, as krenari në Ditën e Gjykimit!