[Zero Cool]

Imam Aliu a.s. e vërteta e të gjitha kohërave


05 Korrik

Sot është ditëlindja e Imam Aliut a.s., mendimet, veprat dhe fjalët e të cilit dëshmuan fuqinë e fesë islame për të edukuar njerëzimin. Historia i ka treguar epitetet dhe karakteristikat e larta të Imam Aliut a.s. dhe njerëzit kanë mbetur të habitur nga këto epitete madhështore, për atë dhe vazhdimisht ata që ë njohin atë ndjehen se janë afër tij. Hz. Aliu me bukuritë e tij shpirtërore dhe edukative në shoqëri ka prezantuar një tablo të përkryer të jetës me nder dhe dinjitet. Fjalët e tij ndikuan deri në thellësinë e mendjeve dhe zemrave të njerëzve. Aliu a.s. me personalitetin madhështor të tij, bukurinë e çoi tej kufijve të botës materiale. Ai gjithë ekzistencën e sheh të bukur. Ai thotë:
"Bukuria e brendshme është më e mirë se bukuria e jashtme"
"Dija është bukur kur nuk mbetet e fshehur"
"Bukuria e burrit është ne madhështinë dhe personalitetin e tij"
"Ajo që e zbukuron njeriun është besnikëria dhe e vërteta"
Të dashur miq ju urojmë ditëlindjen e Ali Bin Ebi Talibit, zëvendësit të merituar të hz. Muhammedit s.a.v.s..
Në këtë botë kanë kaluar fuqi të mëdha dhe kanë lënë ndikime të mëdha pas veti, por asnjëherë nuk kanë arritur të bëhen shembull pozitiv për të tjerët. Shumica e fuqive sa herë që marrin në dorë pushtetin fillojnë të bëhen despotike dhe me kalimin e kohës shkatërrojnë çdo gjë pozitive. Po ashtu gjatë historisë kemi patur njerëz që emrat e tyre kanë mbetur në histori dhe po ashtu krijuan role të dukshme gjatë jetës së tyre. Këta persona rreth vetes kishin mbledhur epitetet më të bukura në jetën e tyre dhe jetuan të lumtur. Këta njerëz jetojnë për të vërtetën dhe vazhdimisht me dijen e tyre njerëzit i ftojnë në rrugën e drejtë dhe të vërtetë. Aliu a.s. i takon këtyre lloj njerëzve. Ai është ndër njerëzit e rrallë që edhe pushtetin edhe drejtësinë edhe drejtësinë e mishëroi në mes veti dhe me dijen e tij të pafund i ngopi mendjet dhe zemrat e etura të njerëzve. Prandaj dhe nëse ekzistojnë njerëz që dëshirojnë t'i fshijnë emrat e këtyre njerëzve në histori, nuk do të mund t'ia arrijnë një gjëje të këtillë. Ngase vet prezenca e Imam Aliut a.s. bëhet shkak që njerëzit të shpëtojnë nga errësira dhe injoranca. Fjalët e tij koinçidojnë me kërkesat e njerëzve dhe janë sikur barna shëruese për sëmundjet e njeriut të sotëm modern. I ndjeri Al'lame Muhammed Taki Xhaferi, filozof dhe dijetar i madh islam, në një libër të tij flet për disa virtyte të Imam Aliut a.s. dhe shkruan: "Dashuria është një fenomen i madh njerëzor e cila haset te çdo njeri. Te njerëzit e zakonshëm me një gabim shumë të vogël kjo dashuri mund të kthehet në urrejtje, por te njerëzit e mëdhenj dhe të edukuar ky fenomen nuk mund të lëkundet aq lehtë dhe dashurinë nuk e humbin për interesa personale dhe epshore. Për këta persona dashuria rrjedh nga esenca njerëzore. Ky fenomen mund të shihet qartë në të gjitha sjelljet e Ali Bin Ebi Talibit. Në luftën e 'Seffinit', ushtria e Muavijës kishte mbyllu burimet e ujit për ushtrinë e Imam Aliut dhe ushtarët e tij mbetën të etur sa që shkuan deri në vdekje. Por pas një kohe, ushtria e Aliut a.s. sulmoi dhe i mori burimet e ujit nën komandën e saj. Kështu që Aliu a.s. mbylljen e burimeve të ujit e konsideroi si vepër jo burrërore dhe lejoi që ushtria e Muavijes të pijë ujë nga lumi Eufrat. Po ashtu ai kur mori goditjen me shpatë nga Ibni Mulxhemi, derisa ishte në Mihrab, gjëja e parë që e porosit të birin, Imam Hasanin .a.s ishte që të mos hakmerret ndaj vrasësit. Kjo është po ajo bukuria dhe dashuria që kishin pushtuar trupin e tij.
Aliu (as) u rrit dhe u edukua në shtëpinë e të dërguarit të fundit, në shtëpinë nga e cila kishte filluar thirrja islame. Ai në të gjitha momentet ishte ndihmësi dhe mbështetësi më i madh i Profetit Muhamed s.a.v.s. dhe asnjëherë nuk e la të vetëm atë. Shoqërimi i Aliut a.s. me të dërguarin u bë shkak i ngritjes dhe edukimit të tij. Sjellja e tij rreth hz. Muhamedit s.a.v.s. bëri që ai të ngrihet në shkallët më të larta të përsosmërisë dhe spiritualitetit. Ai që në moshën e re hodhi hapa të mëdhenj të rrugën e Besimit në Zotin Një dhe ishte mashkulli i parë që pranoi fenë islame. Në personalitetin e tij madhështor manifestonin dëshira dhe vullneti i lartë, dija dhe njohuria e pafund, elokuenca e paparë dhe besimi e dorëzimi i thellë, kështu që të gjitha këto atë e bënë një njeri të mrekullueshëm. Xhorxh Xhordak, një i krishterë i cili e dashuronte shumë Imam Aliun a.s. kishte shkruar: "Gjatë të gjitha kohërave tek arabët nuk ka ardhur person me oratori dhe elokuencë si të Imam Aliut. Sjellja e bukur dhe oratoria e tij mahnitëse i kishte habitur të gjithë. Fjalët e tij ndonjëherë janë kaq shumë të bukura sa që sikur era e lehtë e agimit është duke i shoqëruar ato. Ndonjëherë këto djalë kanë një melodi sikur britmat e luftëtarëve në sheshin e luftës dhe janë të mprehta sikur tehu u shpatës. Kurse disa nga fjalët e tij janë sikur lum i qetë i cili rrjedh nga burimet e pastra. Po. Fjalët e Aliut hapin derën e mendjes dhe njohurisë dhe përforcojnë ndjenjën dhe mendjen e njeriut. Njerëzit i bashkon me ekzistencën dhe atyre ia tregon rrugën e shpëtimit dhe së vërtetës". Faqet e historisë na bëjnë me dije shumë mirë se kultura mbizotëruese në shumë pushtete është kulturë që sheh vetëm interesat e veta dhe sillet vetëm rreth lakmive dhe dëshirave të ngushta të krerëve despotikë. Ata duke shfrytëzuar mjetet e pushtetit. Ndaj popullit ushtrojnë trysni dhe shfrytëzojnë çdo rrugë të mundur për t'ia arritur qëllimeve dhe interesave të tyre. Por Imam Aliu a.s. si një udhëheqës i madh i myslimanëve, prezantoi një kulturë të ndryshme në krahasim me pushtetarët tjerë të botës. ai zgjeroi kulturën e besimit në Zotin Një dhe të drejtësisë. Në këtë kulturë, edhe pushtetari dhe populli i përkasin një strukture dhe që të dy së bashku janë përgjegjës para Zotit dhe kjo kulturë gjithashtu prezanton një dashuri reciproke ndërmjet popullit dhe udhëheqësit. Pushteti disa vjeçar i Imam Aliut ishte i paparë dhe u bë shembull për të gjithë myslimanët e botës. Ai shkatërroi me rrënjë klasat në shoqëri dhe në mesin e popullit ngjalli shpresën për drejtësi. Personaliteti i tij është i mishëruar me drejtësi dhe trimëri dhe ai me dashurinë që kishte për popullin u mundua pa ndërprerë për sigurimin e nevojave të popullit të tij.
Aliu a.s., udhëheqjen e myslimanëve e pranoi me qëllim që të vendoste drejtësinë, të merrte të drejtat e njerëzve që iu kishin shtypur nga të tjerët dhe të luftonte dhunën dhe korrupsionin në shoqëri. Në lidhje me këtë kishte thënë: "Po sikur të mos ishte urdhri i Zotit ndaj dijetarëve, që të mos heshtnin përballë gllabërisë, despotizmit dhe urisë së të shtypurve, do ta lija kalifatin dhe do të tërhiqesha anash". Imam Aliu duke prezantuar udhëheqjen e drejtë, një guvernatori të tij të quajtur Malik Eshter, i thotë: "Mëshira dhe drejtësia janë shtyllat kryesore të qeverisjes. Zgjate dorën drejt zemërthyrëve dhe ndërtojë ato vende të shkatërruara, zemra e thyer është vendi i Zotit, dhe çdo kush që gëzon një zemër të thyer është sikur ta ndërtojë Qaben e shenjtë. Zgjidhi problemet e popullit, kështu që bëhu me popullin që edhe populli të bëhet me ty". Profesor Mutahari në lidhje me personalitetin e Imam Aliut a.s., shkruan: "Në personalitetin e Aliut a.s., ishin tubuar misticizmi dhe përgjegjësia. Ai ishte mistik dhe në të njëjtën kohë në gjoksin e tij kishte mbledhur të gjitha zemrat dhe përgjegjësitë e kohës së tij. Ai me të parë padrejtësinë më të vogël dhe ndonjë rrezik ndaj ndonjë personi, tërë natën nuk flinte derisa ia zgjidhte atë problem. Ai nuk pranonte që me bark të plot ta vente kokën në jastëk se mos gjoja ndonjë person në vendin që udhëhiqte ai është i uritur". Një ditë hz. Aliu a.s. derisa ishte kalif i myslimanëve e kishte humbur enën e tij. E kërkoi shumë por nuk e gjeti. Pas një kohe në rrugët e Kufes e pa një të krishterë që në dorë e mbante një enë. Kur iu afrua atij, e pa që ajo ena ishte e tij. Nga i krishteri kërkoi që t'ia jepte enën atij. Ai nuk pranoi dhe i tha se ena ishte e tij. Që të dytë u nisen dhe shkruan te gjykatësi. Kështu që gjykatësi duke mos patur fare parasysh se Imam Aliu a.s. ishte udhëheqësi i myslimanëve, që të dy i uli në vendin ku uleshin personat para gjykatësit dhe filloi të pyes për problemin e tyre. Aliu a.s. tha: Kjo është ena ima dhe ky e ka marr atë nga unë pa lejen time". Edhe njeriu i krishterë tha se kjo enë më takon mua. Kështu që gjykatësi në bazë të ligjeve islame nga Aliu kërkoi që t'i sillte dy dëshmitarë. Aliu a.s. tha se dëshmitarë janë Mekdadi dhe Hasani, ata e dinë se kjo është ena ime. Gjykatës ia ktheu: Dëshminë e Mekdadit e pranoj, por jo edhe të Hasanit, sepse ai është djali yt. Kështu që nuk mund ta dëshmosh se kjo enë është e jotja dhe kjo qenka e këtij njeriu.

Aliu a.s. pasi dëgjoi vendimin e gjykatësit pa asnjë kundërshtim u ngrit dhe shkoi. Por i krishteri e dinte shumë mirë se Aliu mund të shfrytëzonte pozitën e tij prej kalifit dhe mund t'ia merrte enën. Por dorëzimi i Aliut a.s. përballë drejtësisë e habiti pamasë të krishterin. Ai pasi e pa të vërtetën dhe pastërtinë e Imam Aliut, u nis në drejtim të tij. Iu përkulë në gjunjë. Aliu a.s. e ngrit dhe e qetësoi. Kështu që, i krishteri i turpëruar ia dha enën dhe e pranoi islamin. Të dashur miq përsëri ju urojmë ditëlindjen e Imam Aliut a.s..