Enderr e perhumbjes!!
Shetis rrugeve tė qytetit te shkrete,
As neser sdo jete me mire se sot.
Shpirti im ushqehet pa shprese
E mbrapa me mbeten ditet e humbura.
Gjate shetitjes takoj fytyra te njohura,
Por pa ty me eshte e zbrazet kjo rruge,
Ne fytyren time merr shprehje dhimbja
Ndergjegja e vrare do me zgjase netet e pa gjumsise
Une gjysme e fjetur marr arratine
Mundohem te ike prej teje, prej gjithckaje
Ne kafen me te afert sikur vajton Violina
Po ate ze vajtues qe me kujton cka ne ishim.
Ne zemren e vetmuar rendon malli i jetes
E mua ende me djeg zjarri i vjeter
Nga venat me rrjedh pika e fundit e gjakut
Eshte kah merr arrati jeta ime
Ne ulesen e afert nje qyqe ja thot kenges se vajtimit
Ajo me perkujton ashpersine e kesaj jete.
Ne zemer mbaj ftohtesine e dhimbjen shuaj
Po, do te zhdukem marr vendimin
Para pragut te shtepise sime, ne toke do te bie
Do te vdes e vetme, pa e pare lotin e tjerve
Do te vdes pa shikimin e nje njeriu te dashur
Se pa dashuri nuk kam force ta perballoj jeten.
Neser te gjithe do te thone. "Ai e deshti"
Vdiq se nuk mundi ta perballoj dhembjen.
|