[lirik]

_________________________________

Ushtria serbe gjatë operacioneve pushtuese 1912 - 1915

Po kaloja një ditë mes marsi të rëndë dhe me vranësira të dendura në qiellin e Kabashit. Ishte një ditë e veçantë që pëlqeja vetminë. Koka po më rëndonte kur pashë vendin e krimit, Kishën e rrënuar, livadhet e Kishës që ende nuk kishte dalur gjelbërimi, në degët e një shkurre këndonte zogu i zi, që me dukej se ishte murgesha e Kishës, pastaj pashë rrjedhën e lumit të thellë që gjarpëronte tatpjetës me ngjyrën e gjakut të shqiptarëve të prerë nga barbarët serb. Rozafa më dilte si e mjegullt përpara. Rozafa e flijuar në Kështjellën e Shkodrës. Rozafa nga tregimi i gjyshit. Rozafa e ditëve tona nga Kabashi ajo duhet të kishte njohuri, të kishte dëgjuar nga të afërmit e saj, për burrat e prerë me sakic në Kishë të Kabashit. Përbluaja gjthfarë mendimesh për këtë krim të rëndë njerëzor, një tabbllo ngjarjesh po më çfaqëshin nga historia e popullit shqiptar, pse serbët e bënë plojën në Kabash? Çka i shtyri ata që në Kishë ta bëjnë plojën?! Ushtria serbe e Divizionit të Shumadisë i kishte krijuar kushtet për këtë akt makabriteti, kurse masakrën e kryen shkijet lokal si, Vuksan Jovanoviqi, vëllezërit Angjellko e Maksim Ristiqi, Spirr Kola, Jova i Lubizhdës, Matush Gapiq, Mark Gavazi i Novakës, vojvoda i Vërbiqanit, por kryeekzekutorë ishin Kapitenët Spirrë dhe Filë Delloci. Masakrimin e Kabashëve e ndihmuan Gapiqët dhe Puhiqët e Prizrenit, kryemurgu Serafim, e daskall Petri… Më buqisnin fjalët të lexuara në faqet e historisë. Kjo ngjarje makabre, që kish ndodhur diku pas gjysmës së muajit mars 1913 në luftën ballkanike. Pse kjo masakër ka ndodhur pikërisht në Kishë?! Vend ku njerëzit i drejtojnë lutje Zotit. Kjo të çon në logjikën se Kisha ortodokse serbe, është frymëzuesja e të gjitha krimeve, që i janë bërë iliro-shqiptarëve nëpër shekuj.
Historia tregon se shteti serb kurrë nuk ka pasur qeveri demokratike, paqësore, të drejtë, konstruktive, por kisha ortodokse serbe ka udhëhequr në plafin fetar, me fiset, dinastitë e shtetin serb politik kjo ekspansioniste, për të pushtuar territore shqiptare. Mirko Gjorgjeviq e dëshmon këtë. Ai më 1998, përveç tjerash shkruante: “ Është tradit bizantine që kisha ortodokse serbe mishërohet në shtetin… Kisha është shkrirë me shtetin… Gjatë diktaturës së Millosheviçit, Patriku Pavle në vitin 1995 ia ka dhënë Millosheviçit nënshkrimin e tij bllanko që t’i përfaqësoj të gjithë serbët. Në histori këto janë shembuj të rrallë në marrëdhëniet ne mes kishës e shtetit…Por nëse kisha është e krishterë, ajo nuk guxon të kufizohet vetëm në fisin e vet, në popullin e vet… Ajo nuk guxon të harroj porosin universale. Këtu ka shkretuar kisha serbe, është bërë nacionale e ngushtë, me çka ka tradhtuar përmbajtjen (qëllimin) e vet.” Thotë Mirkoja.
Më 5 tetor 2005 mes tjerash shkruan Dr. Besnik Bardhi: “Rastësisht një ditë më ra në sy pamfleti i cili mbante memorandumin e kishës ortodokse serbe. Ajo çka lexova aty ishte rrënqethëse. Mes marrëzirave tjera shovene dhe ultranacionaliste, institucioni më i lart serb, ju bënte thirrje të gjith sërbëve që të vrasin sa më shumë shqiptar. Kjo duhej të bëhej në emër të “zotit“ serb. Pas kësaj e kuptova se kush qëndronte prapa në qëllimin e kësaj lufte.” Kjo tregon e dëshmon rolin kriminal që ka pasur kisha serbe gjatë një shekulli të sundimit serb në gjysmën e tokave shqiptare.
Ata për çdo dit e përmendin, të imponohen se Kosova është “djep shpirtëror” i tyre. Në fakt në këtë “djep” përkundej vetë shpirti i Djallit, i cili bëri gjenocid e masakra të papara në botën e njerëzve. Se kisha ortodokse serbe ka qenë strumbullari kryesor i të keqës që ka inspiruar e ka vënë në veprim hegjemonizmin ultranacional-shovenist serb ndaj kombit shqiptar kjo s’do koment, se faktet historike flasin se Kosova nuk ka qenë, nuk është, e kurrë nuk do të jetë tokë serbe… Patriku serb Pavle, Mitropoliti malazez Amfilohije, vlladikët, peshkopët, mitropoliti “Rashkë - Prizren”, të gjithë serbët, malazezët, grekët, maqedonët, duhet ta pranojnë përfundimisht faktin se të gjitha kishat në Kosovë e viset tjera shqiptare janë ndërtuar në trojet iliro - dardane qysh në shekujt e parë të erës sonë (shekulli I-VI), e ato kanë qenë pronë e shqiptarëve të kristijanizuar.
Në vitin 1054, përfundimisht bëhet ndarja e kishave, në ato katolike të perëndimit, dhe në ato ortodokse të Lindjës. Kisha ortodokse serbe i ka përvetësuar kishat shqiptare deri në shekullin XIII- të, të gjitha kishat shqiptare në Kosovë sllavizohen dhunshëm nga dinastitë serbe që nga koha e Stefan Dushanit. Me rastin e pushtimit të tokave shqiptare në kohën e zhupanit serb Stefan Nemanjes, manastiret shqiptare i uzurpuan me gjakëderdhje dhe i përvetësuan serbët. Më 1250, kisha serbe e transferoi selinë e saj nga Ziça në Pejë. E mbështetur fuqimisht nga mbretërit serb. Kjo çmenduri uzurpuese po vazhdon edhe sot. Ata po harrojnë se dielli nuk mbulohet me shoshë, shqiptarët e pranuan Ungjillin e Krishtit, nga Apostulli Shën Pali, qysh në vitin 57 të erës së re, në kohën kur serbët jetonin ende në karpate. Ndërsa shqiptari Shën Niketa kompozoi lutjen kryesore të krishtenizmit perëndimor, “ Ty zot të falemi, e të lavdërojmë për të mirat që na i ke krijuar”. Kjo është vula e së vërtetës për kishat shqiptare. Përkthimin e Biblës nga hebraishtja në gjuhën shqipe e ka bërë Shën Gjeri, në vitin 405. Serbët përpos që i serbizuan objektet fetare shqiptare të krishterë, ata me dhunë arritën ta asimilojnë një numër të shqiptarëve të Dardanisë dhe të Zetës, në Mal të Zi.