[Bajlozi i Zi]

Qe se du m’ju tregu një përrallë. Përrallë, prej atyre që m’i tregojke babgjyshi. E kam pasë fort rrebel babgjyshin une.


Ishin mbledhë njihere pesë vetë: Isa Boletini, Ismail Qemali, Bajram Curri, Avni Rustemi edhe, qikyfar Ameti (Ahmet Zogu). E kishin lanë me u taku te shpia e Ismailit, si ma dalfarç që ishte. Edhe pak me ymyt mos po merrnin najsen vesh kah puna e sulltan dovletit, se ketij Ismailit i ecte fjala ngapak andej.
OK, vijne në kullë, ju zbresin mercedeskav, i parkojnë ne nje parking qaty afër të ruajtur nga disa bandita të Vlorës, edhe hyjnë.

Mirë boll.

Isë Boletini ia pret te dera: O i zoti i shpisë!
Prej brenda, dëgjohet nji za plaku me mjekërr: Hajde more bujrum hoshgjollden! Honshbothen, ia kthejnë mysafirët edhe hyjne brenda. Ulen dy djathtas e dy majtas, e njani te trapazani, Avnia, si ma kastravec që ishte, e që s'e kishte ende moshën per n’rreth t’oxhakut.

Nji televizor qatje kah qyshki, po e jepte live një konferencë për shtyp të Sali Berishes dhe Hashim Thaqit. Ha mut Salihi e ha Shimi, u çu Isë Bola e muer fjalen: o Smajl Begi, shka do t'bajme per qat pamvarsi, bre? A e kena afru hiç a veç badihava jena tu i shky qeto apanga?
Ismaili, si dallaverxhi qe ishte, e ndez nji cigare n’cingarllak të gjatë t’sermit, e ngreh nja dy here, edhe i thote: pa ta dëgjojme pak Berishen çka po na thotë, e bë vaki na jep ndonje mendim. Edhe e merr digitronin, e tak!!! ia lshon zanin.

I nderuari kryeministër Sali Berisha, vazhdon Thaqi, ju keni thënë se festa e pavarësise i kushtohet pavarësise. Sido që i bjen kjo, ne do ta vazhdojmë deri në Nish...

Berisha, e kthen njihere koken kah Lul Basha, me nje veshtrim te tipit: "he po taksirati që na ka nxanë me kët’ rrotë, po a folet ky fjalim?" edhe i thotë:
"Shikoni, zoti Thaqi, unë vërtet kam thënë se festa e pavarësise i kushtohet pavarësise, por ama nuk kam thene se pavarësia i kushtohet festës së pavarësise, këto janë dy gjëra të ndryshme."

Po, faleminderit zoti kryeministër Beri...

E këtu, Ismail plaku i Vlonjes, e ndali ekranin në një pamje jo të këndshme të Shimit, edhe i thotë Bajram Currit: Bajram beg, a e bëjme një punë ne të dy: ti mundohu ta mbushësh mend Hashimin, e une këtë tutkallin tjetër, e kështu diçka do të bëjme pastaj edhe me portën e larte ndërkombëtare.

Bajrami, me kapuç e musteqe krajli, ia ban: Ani ti mire je kah flet, po ky budalla jone s'e ngon kerrkan prej shyptarve. E qe besa, edhe ky hajvani juj, m'doket se as ti s'ki çka i ban.

Avni Rrustemi, po rrinte në mendime.

“He bre na', po me ba...! tha Avnia edhe e nderpret fjalën. Ahmeti, pak si tip kurreshtar prej karakteri, i thotë: fol, Avni, fol, fol se ty të kemi bylbyl. E Avniu: po me ba me ua dhan unë nga një plumb te dyve, se si shume klloshar po më duken, te dyt?

Jooooo, o hajvan! ia pret Ahmeti, kjo vepër quhet terrorizem!
Boll bre, Avni, ndërhyn Isë Boletini, se ti ta thin tanahere, mendjen veç te alltia e ki. Na le neve burrave ta kuvenojmë pak këtë muhabet. Po lshoja pak zanin, ti Smajl, ose bjerma mu ktu digitronin se si shumë kapadai po na shitesh gjithandej me digitron në dorë.
Edhe Ismaili ia jep, se diplomat i madh, me parlament turku e me te tanat.
Ia lshon zanin Isë Boletini taaaaaak!!!


Edhe pastaj..., heee, ma i poshtër se babgjyshi jem, ska pasë. Bash këtu e nderprente tregimin, m’pordhke nja dy herë përmbi krye, edhe shkojke ia rraske gjumë. Veç t’nesrit kur ta vazhdojke. Babgjysh piziveng.