[natyra]

që e kishin për detyrë të kujdesen për sigurinë fizike të stafit udhëheqës të Ministrisë së Mbrojtjes dhe të SHP të FARK-ut, etj, Ahmet Krasniqi dhe SHP i FARK-ut nuk muarrën kurrfarë përgjigje nga Ministria e Mbrojtjes e Shqipërisë. Siç po shifet Ahmet Krasniqi pati shumë pengesa nga të gjitha anët, por pengesa më e madhe i erdhi nga Bukoshi i cili nuk e bëri legalizimin e Ministrisë së Mbrojtjes, të SHP të FARK-ut dhe të Ahmet Krasniqit në organet përkatëse të Shqipërisë. Pra, sipas ngjarrjeve që u zhvilluan gjatë vitit 1998 Qeveria e Kosovës ishte në hamendje se me cilën palë të bënte aleancë : me forcat institicionale apo me forcat kundrainstiticionale. Më në fund Bukoshi me Qeverinë e tij bëri aleancë të mësheftë me Qosjen dhe Ibrahim Kelmendin. Prandaj mospërkrahja e Ahmet Krasniqit nga Qeveria e Bukoshit dhe nga vet Bukoshi sa duhet dhe si duhet, ishte rrjedhim i veprimtarisë dhe bindjeve politike të Ahmet Krasniqit, i cili nuk ra nën ndikimin e forcave kundrainstiticionale, por përkundrazi ai mundohej për t’i bindur krerët e tyre se çlirimi i Kosovës nuk mund të arrihet duke i luftuar institicionet shtetërore të Republikës së Kosovës, por duke i përkrahur ato që janë krijuar me mund të madh, dhe duke i krijuar sëbashku institicionet shtetërore që ende nuk ishin krijuar. Ahmet Krasniqi pasi muar vendimin për formimin e Drejtorisë Informative të Ministrisë së Mbrojtjes të Republikës së Kosovës, dhe dha urdhër për nxerrjen e organit të Ministrisë së Mbrojtjes. Drejtori i kësaj Qendre ushtaraku Rifat Haxhijaj i kreu me përpikëri detyrat dhe brenda një kohe të shkurtër e bëri të gatshëm nr 1 të organit të Ministrisë së Mbrojtjes’’Revistë ushtarake’’ për botim, por Qeveria e Bukoshit ndaloj daljen e saj nga shtypi. Numri i parë i kësaj reviste u botua disa ditë para se të vvritet Ahmet Krasniqi, ndërsa numri i dytë pas vrasjes së tij me urdhërin e Ahmet Krasniqit, pa dijën dhe pëlqimin e Bujar Bukoshit dhe me punën e palodhshme të Rifat Haxhiajt. (7)Ahmet Krasniqu u pengua edhe nga një numër i ushtarakëve që i përkisnin stafit udhëheqës të Ministrisë së Mbrojtjes dhe Pjesës së SHP të FARK-ut, të cilët ishin dërguar nga forcat kundrainstiticionale të Kosovës me detyra speciale. Në rend të parë ata kishin për detyrë të vëzhgonin dhe të pengonin punën dhe veprimtarinë e Ahmet Krasniqit dhe të bashkëpunëtorëve të tij të ngushtë, në mënyrë perfide. Ata të shumtën e rasteve nuk i kryenin detyrimet që i kishin ndaj subjektit ushtarak, ndërsa për moskryetjen e detyrave gjithmonë gjenin një shkak të ‘’arsyeshëm’’, se ’’janë të sëmuar’’, se ‘’kanë probleme familjare’’ etj, por qëllimi i tyre ishte pengimi i Ahmet Krasniqit dhe i SHP i FARK-ut, në kryerjen e detyrave ushtarake për të cilat ishin përcaktuar. Kështu Kryeshefi i SHP të FARK-ut H. Bicaj që kur u caktua në atë pozitë udhëheqëse e deri sa u vra Ahmet Krasniqi vetëm një herë ka shkuar në një Qendër stërvitore për vizitë, ndërsa A.Mehmeti që ishte Zv. Ministër i Ministrisë së Mbrojtjes dhe Zv.Komandant i SHP të FARK-ut nuk e pa të udhës sëpaku një herë të shkonte në një Qendër stërvitore për të kontrolluar nivelin eaftësimit tënjësive ushtarake të UÇK-së për kryerjen e detyrave luftarake, apo thjeshtë për ta bërë një revistë ushtarake.NdërsaXhafer Jashari pengonte dhe sabotonte armatosjen e njësive operative të UÇK-së që i pat krijuar Ministria e Mbrojtjes. Pas gjithë këtyre pengesave që ju paraqitën Ahmet Krasniqit nga të gjitha anët, atij nuk i mbeti tjetër përpos t’i luftonte të gjitha këto forca të së keqes, këta dyftyrshë, që hanin me shumë lugë, këta demagogë, që tjetër flisnin e tjetër vepronin. Ishte fundi i muajit gusht kur Ahmet Krasniqi u bind plotësishtë se duhej ndrruar status-quoja në SHP të FARK-ut dhe në Qeverinë e Bukoshit. Ai nuk ishte i knaqur me raportet Qeveri e Kosovës-Ministri e Mbrojtjes- Pjesa SHP të FARK-ut, dhe as nuk ishte i knaqur me raportet ndërnjerëzore në këto raporte. Ishte fundi i muajit gusht kur vendosi të ‘’rrebelohet’’. Me Bukoshin vendosi të ndërroj formën e komunikimit. Deri në takimin e fundit që ai e pati me Bukoshin (mesi i gushtit 1998 ) me te komunikonte vetëm gojarisht. Pas atij takimi kumerrnin pjesë : Bujar Bukoshi, Ahmet Krasniqi, Agim Mehmeti, Halil Bicaj dhe Xhafer Jashari, Ahmet Krasniqi vendosi të komunikoj edhe me shkrim, pasi që e kuptojë se kundër tij luhej një lojë e rrezikshme, për t’ia ngarkuar në shpinë fajet e Qeverisë së Bukoshit dhe fajet e një numri të caktuar të ushtarakëve që mbanin pozita udhëheqëse në Pjesën e SHP të FARK-ut në Tiranë. Ai në fund të gushtit ia shtroi me shkrim këto kërkesa Bujar Bukoshit : 1.Të finansohën Forcat e Armatosura të Republikës së Kosovës nga Fondi i Qeverisë sipas parallogarisë që i duhën për armatim, veshmbathje, dhe ushqim, të mbështetur në standarde ushtarake. 2. Të legalizohet Ministri i Mbrojtjes, Ministria e Mbrojtjes dhe Forcat e Armatosura të Republikës së Kosovës, në organet përkatëse të Shqipërisë.3. Të bëhën ndryshime në Ministrinë e Informatave dhe në TV-në e Kosovës. 4. Të bëhën sqarime të nevojshme me përfaqësues të UÇK-së, për t’i bindur se është në të mirën e Kosovës rrespektimi i Marrëveshtjes së Osllos. 5. Po qe se përfaqësuesit e UÇK-së edhe mëtutje nuk e rrespektojnë Marrëveshtjen e Osllos, të dilet në opinion me sqarime të nevojshme për zbardhjen e kësaj Marrëveshtjeje. Ahmet Krasniqi ia doezoi Bukoshit me shkrim edhe llogarinë e të gjitha hargjimeve që i kishte bërë Ministria e Mbrojtjes në periudhën kohore mars-gusht 1998. ...vijon