[natyra]

Por do të ishte mirë që Xh.Shatri të na përgjigjet pse Qeveria e Bukoshit ku bënte pjesë edhe vetë, gjatë vitit 1996, dhe më vonë i jepte tëholla Xh.Halitit në emër të UÇK-së, në vend se ato tëhola të ua jepte njësive guerile të Republikës së Kosovës, (komandantëve të tyre : Adem Jasharit, Zahir Pajazitir, Salih Çekut etj) ? Po qe se Xh.Shatri mendon se me dhënjen e dorëheqjes nga posti i Ministrir të Informatave që e mbante në Qeverinë e Bukoshit, në kohën më të vështirë kur kallej flakë Kosova, nga barbarët serb, i ka shly fajet që i takojnë për ‘’mosorganizimin e luftës dhe të paqes’’gaboher rënd. Ai përkundrazi i ka rritur fajet sepse me dhënjen e dorëheqjes Ministria e Informimit është mbyllur mu në kohën kur është dashur të punonte me kapacitete të shumëfishuara. Dorëheqja nuk mund ta pastroj nga bashkëfajsija që ka me B.Bukoshin për tjetërsimin e Qeverisë së Kosovës nga çështjet madhore kombëtare. Me Bukoshin do t’i ndajnë ‘’meritat’’, ‘’sukseset’’ dhe mossukseset që i pati Qeveria e Kosovës –Qeveria e Bukoshit, kurse historia jonë kombëtare një ditë do të japi vlerësimin e paanshëm dhe të drejtë për Qeverinë Bukoshi. Edhe Bukoshi deri tash nuk e ka folur as një fjalë për Marrëveshtjen e Osllos dhe as për marrëveshtjen për blerjen e armatimit që Ministria e Mbrojtjes e ka lidhur me tregtarë turq. Ndërsa Xh.Haliti dhe pehlivanat tjerë të Nanosit dhe argatët e tyre e mohojnë në tërësi marrëveshtjen e Osllos. Për atë marrëveshtje deri tash nuk foli as Adem Demaçi. (11)Vlen të ceket se i vetmi përfaqësues i Ministrisë së Mbrojtjes që është dëshmitarë i gjallë, që muar pjesë në bisedimet e Osllos është ish Zv. Ministri i Mbrojtjes A.Mehmeti, i cili me rastin e mbajtjes së tubimit përkujtimor të trevjetorit të vrasjes së Ahmet Krasniqit që u mbajt në një fshat afër Llucernit në Zvicrër , të tubuarëve pasi ju foli për biografinë e shkurtër të Ahmet Krasniqit, ju trgoj nga bina kopjet e dokumentacionit të Ministrisë së Mbrojtjes, që i kishte ndarë nepër dosje të posaçme, siq ishin : Marrëveshtja e Ahmet Krasniqit me Bardhyl Mahmutin, Plani i luftës, Lista e brigadave, Lista e shpenzimeve të çdo njësie ushtarake, disa shënime, që sipas tij janë fjalët e Adem Demaqit që i ka thënë gjatë takimit të Osllos, dhe së fundit na e tregoi edhe një hartë topografike të Kosovës, por me as një fjalë nuk na shpjegoi per përmbajtjen e atyre dokumenteve. Për marrëveshtjen e Osllos na i dha vetëm këto të dhëna që opinioni qysh moti ka mësuar për to : se kush ishin pjesëmarrës në takimin e Osllos. Ai me as një fjalë nuk na tregoi se për çka janë marrë vesh pëfaqësuesit e dy subjekteve ushtarake të Kosovë dhe me as një fjalë nuk i hudhi poshtë shpifjet e forcave kundrainstiticionale se ‘’nuk është arrijtur kurrfarë marrëveshtje në Osllo’’. Në fund të bisedës që e bënte me masën nga bina për marrëveshtjen e Osllos i dha vetëm këto sqarime: ‘’… Nga Oslla shkuam në Tiranë me shpresë se do të luftojmë bashkë’’ ?! Shtrohet pyetja a janë të mjaftueshme këto sqarime dhe a është krejt ajo çka na tha A. Mehmeti për atë takim, kur dihet se historia do ta japi fjalën e saj se kush nga dy forcat kundërshtare të Republikës së Kosovës, forcat institicionale apo forcat kundrainstiticionale do të shpallën fajtore për mos bashkimin e faktorit ushtarak të Republikës së Kosovë dhe sabotuese të zgjedhjes së çështjeve madhore kombëtare. Nuk po zgjatëm më tepër duke i cituar pehlivanat e Nanosit dhe argatët e tyre që e përbënin SHP të UÇK-së, të cilët jo vetëm që e mohuan Marrëeveshtjen e Osllos por mohuan edhe pjesmarrjen e FARK-ur në luftën çlirimtare të Kosovës. Fushata e ligë e shpifjeve kundër Ministrit të Mbrojtjes Ahmet Krasniqit, në kohën kur ai bënte përpjekje të mëdha per bashkimin e faktorit politik dhe ushtarak të Republikës së Kosovës dhe forcimin e UÇK-së, e dirigjuar nga kryepehlivanat e Nanosit, Xh.Haliti dhe I.Kelmendi, si dhe mos mbrojtja e tij sa ishte gjallë dhe pas vrasjes së tij nga këto shpifje, nga Qeveria e Bukoshit dhe Ministria e Mbrojtjes e Republikës së Kosovës, është fakti tjetër i pa mohueshëm që tregon se në këtë krim janë të përzier përpos agjenturave serbe-sllavo-greke, (që i kishin futur njerëzit e tyre në subjektet vendimmarrëse të shqiptarëve dhe spiujëve serbë dhe grekë që kishin pozita udhëheqëse në institicionet shtetërore të Shqipërisë) dhe pararoja staliniste e LPK-së, krerët e LBDK-së, por dhe individë që kishin poste të rëndësishme politike dhe shtetërore në subjektet shtetërore të Republikës së Kosovës. Vetëm te shqiptarët mund të ndodhë një anomali kaq e shëmtuar, që ju vritet Ministri i Mbrojtjes në kohë lufte, dhe Qeveria që njihej nga shumica dërmuese e shqiptarëve nuk bëri asgjë sëpaku për ta ndriquar vrasjen e kolegut të tyre. Çka është më e keqja as stafi i Ministrisë së Mbrojtjes nuk bëri asgjë për ta mbrojtur sëpaku pas vrasjes kolegun e tyre nga shpifjet e liga të bajraktarëve të farës ruse, që shpifnin se Ahmet Krasniqi ka ‘’krijuar forca paralele me ato të UÇK-së, -FARK-un….’’.