[Peja-Boy]

E HËNË, 5 PRILL

Pak para arritjes së ambasadori rus Jurij Kotov, Rugova sheh një
shansë për arratisjen time. Pritet të vijnë shumë gazetarë në katin e
dytë, ku duhet të zhvillohet takimi. Kur të niset Rugova unë duhet të
shkojë pas tij dhe atje të përzihem me gazetarë. Plani ka sukses.
Gazetarët prisnin lartë, unë si të ihste krejt normale qëndrojë mes
tyre, pres disa minuta dhe pastaj e para e braktisë rezidencën. Një
nëpunës policie më pyet prej nga po vija: "Nga konferenca për shtyp
e ambasadorit rus", përgjigjem unë. "Okay", thotë ai dhe më lejon
të kalojë.

Për herë të parë frymojë ajër të freskët,pas gjashtë ditësh shoh
diellin dhe eci në drejtim të Hotelit Grand. Vetura ime nuk është më
në autopark. Bagazhi im është zhdukur nga dhoma. Në recepsion
tregohen të përzemërt. Thonë se kanë qenë të shqetësuar. Bagazhi
do të vijë menjëherë, vetura ime për shkaqe sigurie është sjellur me
kamionë në autoparkun që gjendet 500 metra më larg.
Lehtësimi zgjatë pak kohë. Shfaqen tre "pjesëtarë të sigurimi", konfiskojnë
pasaportën time, më dërgojnë në bisedë informative/hetim policor në
sallën e ushqimit të Grand Hotelit. Janë dy burra, njëri me kësulë të
zezë, tjetri me kasketë si çadër, dhe një bjondinë, rreth të
tridhjetave. "Biseda informative" është brutale dhe me ton të pacipë.
"Cili shërbim sekret qëndron prapa DER SPIEGEL-it?" "E dimë se
Ju jeni spiune." "Silluni me korrktësi,përndryshe duhet të llogarisni
me më të keqën." "Dimë gjithçka për Ju nga Interesi kryesor i pyetësve ka të bëjë me vendqëndrimin tim gjatë ditëve dhe netëve të fundit. Them se kam
qenë te refugjatët në kufirin maqedon. Pastaj më konfrontojnë me
pothuaj të gjitha kontaktet, të cilat unë i kam pasur me
shqiptarët gjatë dhjetë viteve të shkuara dhe të cilët unë gjoja i kam
keqpërdorur për "aktivitetet e mia spiunuese."

Sidoqoftë raportimet e mia kanë qenë "antishtetërore". Para së
gjithash intervista me Rugovën njerëzit e sigurimit i zemëron pa
masë. Ata dinë edhe për kontaktet e mia me komandantët e
UÇK-së. Me sa duket biseda jonë ransmetohet në lokalin tjetër
përmes mikrofonit. Pas një ore njeriu me kasketë të zezë braktisë
lokalin, pas disa minutave kthehet dhe kërkon falje për "sjelljen pak
brutale të forcave të sigurisë" - thotë se ishin vetëm të irituar mbi
zhdukjen time. Si vetura ashtu dhe bagazhi do të vijnë menjëherë,
premtojnë ata. Mirëpo, në "DER SPIEGEL" e ardhshëm preisn
diçka pozitive për serbët. Atëherë unë përsëri mund të punojë në
Kosovë si gazetare. Me sa duket një "njeri nga lart" kishte vendosur
të kenë mëshirë me mua. Por, as vetura as bagazhi nuk vijnë.

Një orë më vonë një nëpunës policie ma rrok për flokësh: drejt në
veutrën e policisë. "Ç'kërkon ti këtu si gjermane?" Pres në stacionin
policor. Të uniformuarit janë në atmosferë të ndezur: veçse po
presim trupat tokësore të NATO-s, sigurojnë ata me entuziazëm
dhe i bëjnë duart grushta. Të gjithë (ushtarët e NATO-s) do ta
braktisinKosovën në arkivole, mendojnë ata. Valigjet e mia
kontrollohen. Kontrollim trupi. Pastaj kthimi i pasaportës - më
porosisin të mos lëvizë jashtë Grad Hotelit. S'duam të kemi më
probleme. Që nga arresti im i pavullnetshë shtëpiak më 31 mars
dhe kthimi im më 5 prill Prishtina ka ndryshuar.
Tashti çdo serb ka nga një armë, çdokush e ndien veten superhero
patriotik. Gra me uniforma të zeza sillen si amazona të universit.
NJë pjesë e madhe e personelit serb të hotelit qëmoti është
arratisur, po ashtu edhe 20 punëtorët e Media Qendrës së etabluar
në katin e parë. Hoteli është përlot me ushtarakë, polici, vullnetarë
të Arkanit dhe polici speciale. Njërin prej tyre më duket se e njoh.
Ai ishte në mesin e atyre që u vërsulën në rezidencën e Rugovës.
Edhe ai duket se më ka vërejtur. Pasdite vonë: një punonjëse e
hotelit më tërheq në një qoshe. "Duhet të largoheni, këtu Ju nuk jeni
më e sigurtë." Telefonojë në Beograd, lus sekretareshëm time të
pyes te ministri i informatave Komneniq, se në rast se udhëtojë në
Maqedoni a mund të kthehem përsëri në Jugosllavi. Komneniqi
është anëtar i SPO-së, partisë së Vuk Drashkoviqit, e cila në
Perëndim një kohë të gjatë shihej si alternativë demokratike ndaj
Milosheviqit.

Por, ministri i informatave vetëm zemërohet për atë se si një serbe e
vërtetë ka fytyrë të punojë për një redaksi gjermane. Ç'kërkon
gazetarja gjermane në Kosovë! Nëse ajo nga frika do të dhihet në
pantollona, atëherë vetë le të shikojë se si del nga kjo situatë,
kështu tingëllon mesazhi tij ndihmës.Domethënë unë mbes edhe
më tej në dhomën time 505 në Grand, si gjithnjë që nga fillimi i
sulmeve ajrore flejë me këpucë, xhakavento dhe me
baterinë/llabmën e xhepit në dorë. Në të vërtetë sulmet ajrore këtë
natë janë më të afërta, mirëpo raketat nuk flutorojnë përskaj
dritareve të hotelit. Jam e lumtur që afrohet mëngjesi.