[Zero Cool]

Thënie të zgjedhura të Imam Aliut


Ndihma jepet sipas nevojës.

Ai që është i matur, s′bie kurrë në varfëri.

Familja e vogël është një nga rrugët e arritjes së lehtësive në jetë.

Ndërsjellësia e marrëdhënies përbën gjysmën e urtësisë.

Gjysma e pleqërisë është trishtim.

Durimi duhet t′i përgjigjet mundimit. Kush rreh duart mbi gjunjë nga dëshpërimi, ua humb vlerën punëve të mira.

Ka shumë agjërues, agjërimi i të cilëve është vetëm etje dhe uri, dhe shumë ofrues faljesh, faljet e të cilëve janë vetëm mundim e pagjumësi. Gjumi dhe të ngrënët e të pirët e njeriut të ditur është shumë më i mirë.

Mbroje besimin me lëmoshë; ruaje pasurinë me zekat dhe prapsi tallazet e vuajtjeve me falje.

Njeriu fshihet pas gjuhës së tij.

Ai që s′ia di vlerat vetes, rrezikon të dështojë.

Të gjithë të ardhurve u duhet të rikthehen; e pasi të jenë rikthyer, është njësoj si të mos kishin qenë kurrë.

I duruari ia del mbanë në çdo rast, ndonëse mund t′i duhet të presë gjatë.

Të pajtohesh me veprimin e një tjetri është si ta kesh bërë bashkë me të. Kush bashkëpunon në gjëra të mbrapshta bën dy herë mëkat: bën një ligësi dhe s′pengon tjetrin në bërjen e saj.

Qortoje shokun me butësi e takt dhe hiqja të keqen me anë të së mirës.

Kush vete në vende me nam të keq, s′duhet të çuditet pse e mbajnë për të keq.

Zakonisht, të veshurit me pushtet s′i shmangen dot njëanësisë.

Kush bën vetëm më kokë të vet, ia afron rrënimin vetvetes. Këshillimi bën të shohësh me sytë e të tjerëve.

Kush di të mbajë sekrete, i ka nën kontroll punët e tij.

Skamja është vdekja më e hidhur.

T′i respektosh të drejtën atij që nuk ta respekton, është idhujtari.

S′duhet të ketë bindje që bie ndesh me urdhrat e Zotit, kushdo qoftë ai që e kërkon.

Mos bëni njeri me faj pse vonohet në marrjen e hakut; faj ka kush merr gjëra që s′janë të tijat.

Vaniteti e pengon përparimin.

Agimi ka zbardhur për këdo që i ka sytë.

Përmbajtja nga mëkati është më e lehtë se largimi prej tij.

Nepsmadhi e prish vetë midenë e tij.

Njerëzit janë armiq të asaj që s′e njohin.

Kush mpreh dhëmbët e revoltës për hir të Zotit, merr fuqinë e duhur për të mundur dhe më trimat e armiqve të Tij.

Sado të frikshme që të jenë, problemet duhen përballur në vend që të shmangen, përndryshe bëhet më e mundimshme tortura e ngurrimit sesa vetë zgjidhja e tyre.

Autoriteti i njeriut është i madh aq sa është e madhe zemra e tij.

Qortoje kë bën keq duke shpërblyer kë bën mirë.

Shkule të ligën nga zemrat e të tjerëve duke e shkulur në fillim prej zemrës tënde.

Këshilla s′është bërë për kokëmushkën.

Lakmia është skllavëri e pafund.

Pakujdesia të hap punë, maturia të mbaron punë.

Të heshtësh kur mund të thuash diçka të mençur e dobiprurëse, është po aq e keqe sa të thuash gjepura dhe gjëra pa vlerë.

Kur bëhen dy thirrje të kundërta, njëra të fton domosdo në udhë të gabuar.

Kurrë s′kam patur dyshime për të drejtën, qysh në çastin që m′u shfaq.

Unë s′kam folur gënjeshtra, as më janë thënë gënjeshtra. Dhe s′kam gabuar njeri, as më kanë gabuar.

Kush merr sot në duar flamurin e tiranisë, nesër do t′i kafshojë ato duar.

Ndarja është në prag të derës.

Kushdo që ka dalë kundër së drejtës, është shkatërruar.

Nëse durimi s′bie paqe fare, padurimi vret për fare.

Çudi që kalifati u dhënka për hir të shoqërisë me Profetin e jo dhe për hir të afërisë në gjak me të!

O bir i Ademit: gjith ç′fiton mbi ç′ke nevojë, nuk është për ty, po për të tjerët.

Zemrat janë mbrujtur me pasione e prirje për përparim e tërheqje. Nxiti për veprim kur janë të ndezura për progres, sepse verbohen, po t′i shtërngosh.

Vetëm kamja që shkon për dije nuk shkon kot.

Zemra lodhet njëlloj si trupi, prandaj çlodhe me thënie të urta.

Turmat janë njerëz që bëjnë një forcë të madhe sa janë bashkë; po kur ndahen, bëhen anonimë; ato janë njerëz që bëjnë të këqija, kur mblidhen bashkë, dhe të mira, kur rrinë veç e veç.

Çdo gjë e mbush enën ku hidhet, përveç dijes që hap vend tjetër për tjetër dije.

Shpërblimi i parë që merr i urti nga të tjerët është përkrahja e tij, jo e arrogantit.

Kur nuk e mban dot veten, shtiru sikur e mban, se rrallë ndodh që njeriu t′u pëlqejë të tjerëve pa u njëjtësuar me ta.

Bota do ta kthejë fytyrën nga ne (Ehl-i Bejti), pasi na ka kthyer shpinën, siç bën deveja nënë, që i kthehet fëmijës, pasi e ka ndukur më parë.

Bujaria është mburoja e nderit; durimi është freri i të leshtit; ndjesa është çmimi i suksesit; përçmimi është ndëshkimi për atë që të shet, dhe këshillimi është garanci për udhëheqje.

Vaniteti është armiku i intelektit njerëzor.

Mos i përfill vuajtjet, ndryshe nuk do ndihesh asnjëherë i lumtur.

Pema trungbutë e ka gjethnajën më të dendur.

Kundërshtimi e tut këshillën e mirë.

Kush jep bujarisht, bëhet i pushtetshëm.

Qëndrueshmëria e njeriut njihet kur ndryshojnë kushtet.

Nuk është e sinqertë miqësia e mikut që të ka zili.

E shumta e mangësive në gjykim buron nga lakmia.

Qëndrimi i heshtur jep dinjitet; drejtësia shton miqtë e besës; bujaria lartëson prestigjin; mirësitë breshërojnë kur lypen përulësisht; shërbimi ndaj njeriut të bën prijës të tij; sjellja e njerëzishme ia pret krahët kundërshtarit; përmbajtja ndaj një të marri t′i shton përkrahësit.

Çudi që lakmitari s′lakmon shëndet!

Lakmitari është përherë në kthetra të turpit.

Në fakt, kush dëshpërohet nga kjo botë, dëshmon pakënaqësi ndaj Zotit që i rregulloi gjërat në këtë mënyrë. Kush ankohet prej fatkeqësive, ankohet kundër Zotit.

Kush i afrohet e i përulet dikujt për shkak të pasurisë, i ka humbur dy të tretat e fesë së tij.

Kur zemra skllavërohet nga kjo botë, bëhet fole e tre gjërave: Ankthit, që e mbërthen për gjithnjë; lakmisë, që s′e lëshon më për asnjë çast; dhe ambicjes, që s′kënaqet dot kurrë.

Tiparet më të mira të grave janë ato, që për burrat janë më të këqijat, dhe pikërisht: kryelartësia, kursimi dhe brishtësia. Një grua kryelartë s′i lejon njeriu t′i afrohet; kur është e kursyer, e përdor mirë pasurinë e saj e të burrit të saj; e nëse është zemërbrishtë, trembet e ka frikë nga gjithçka që i ndodh.

Për Atë Zot, kjo botë e juaja është në sytë e mi më e pështirë se zorrët e derrit të tredhur në duart e një lebrozi.

Një grup njerëzish e adhuron Zotin për hir të favoreve; ky është adhurim tregtarësh. Një tjetër grup e adhuron nga frika; ky është adhurim skllevërish. Së fundi është grupi që e adhuron vetëm nga mirënjohja. Kështu adhurojnë vetëm njerëzit e lirë dhe fisnikë.

Njeriu humbet të drejtat nga mosveprimi dhe mikun nga përgojimi.

Guri i vënë pandershmërisht në muret e një shtëpie është garanci e rrënimit të saj.

Dita e të shtypurit mbi shtypësin do jetë më e mundimshme se dita e shtypësit mbi të shtypurin.

Pyetja me shumë përgjigje është ende pa përgjigje.

Në çdo bekim të Zotit është një e drejtë e Tij. Zoti e rrit bekimin, kur ajo përmbushet, dhe e heq fare, kur s′përfillet, po merret nëpër këmbë.

Kur shtohet aftësia, mpaket frika.

Ruhuni nga largimi i bekimit, se jo çdo gjë që ikën kthehet përsëri.

Bujaria i rri së mirës më afër se përkujdesja për të afërmin në fis.

Provoi që s′gabohet atij që ka mendim të mirë për ty.

E njoha Zotin përmes dorëheqjes nga vendimet, prishjes së planeve dhe humbjes së kurajos.

Hidhësia e kësaj bote është ëmbëlsi e botës tjetër dhe ëmbëlsia e kësaj bote është hidhësi e botës tjetër.

Zemërimi i ngjet çmendurisë, nëse pasohet me pendesë; se kur s′pasohet, është vërtet çmenduri.

Sa më pak hasét, aq më shumë shëndet.

Kur të marrin punët ters, merru vesh me Zotin përmes dhënies lëmoshë.

Besa me të pabesin është pabesi ndaj Zotit, mosbesimi ndaj të pabesit është besnikëri ndaj Zotit.

Ka njerëz që sillen drejt ndëshkimit hap pas hapi përmes trajtimit të mirë; ka të tjerë që mbeten në mashtrim, se u fshihen të këqijat; së fundi, ka nga ata që mbahen me shpresa, për shkak të fjalëve të mira që u thuhen. Të gjithë harrojnë që dhënia e kohës është sprova më e madhe, që ka bërë Zoti.

Njeriu me pushtet është si ai që nget shaluar një luan: E lakmojnë për pozicionin që ka, por ai e di më mirë në ç′pozitë është.

Bëju mirë qyqarëve të pa njeri, që t′u bëhet mirë të afërmve të tu, në mbetshin qyqarë ndonjëherë.

Fjala e urtë është kurë, kur synon zgjidhjen e çështjes, dhe sëmundje, kur synon ngatërrimin e saj.

O bir i Ademit, mos e vuaj qysh sot shqetësimin e ditës që s′ka ardhur ende. Kur të vijë ajo ditë në jetën tënde, Zoti do t′ia japë pjesën që i takon.

Duaje mikun me kufi, se mund të të bëhet armik një ditë. Urreje armikun me masë, se mund të të bëhet mik një ditë.

Mos e këmbeni dijen me padije dhe bindjen me dyshim. Veproni, pasi të fitoni dije, dhe vazhdoni, pasi të krijoni bindje.

Lakmia e shpie njeriun tek burimi dhe e bën të kthehet mbrapsht, pa pirë. Ajo merr përsipër përgjegjësi që s′i përmbush dot. Ndodh që ai që pi, të mbytet, përpara se zjarrmia t′i fashitet. Sa më shumë vlen një send i dëshiruar, aq më shumë dhembje sjell humbja e tij. Ambicja ia verbon sytë logjikës. Pjesa e caktuar vjen vetvetiu, sado t′i afrohesh a t′i ikësh larg.

Puna e vogël, e vazhduar rregullisht, është më me vlerë se puna e gjatë, e kryer pa zell.

Hiqni dorë nga gjërat që ju lihen në dëshirë, nëse bëhen pengesë për gjërat e detyruara!

Ai që s‘harron sa e gjatë është udha, rri përherë i përgatitur.

Perceptimi i syrit s′është vrojtim real, sepse sytë të gënjejnë herë-herë; kurse urtësia s′e gënjen kurrë atë që këshillohet me të.

Midis jush e predikimit varet një perde mashtruese.

Të paditurit ndër ju marrin ç′të duan, sa kohë që mbahen larg të diturit.

Dija zhvlerëson shfajësimin e atij që rreket të përligjet.

Kush bie herët në kthetrat e vdekjes, kërkon kohë, e kush u ndie i harruar prej saj, kërkon justifikime.

Kjo botë mban fshehur një të keqe për çdo gjë, që njerëzit thonë se ecën mirë.

Kur Zoti dëshiron të përulë dikë, e lë pa dituri.

Edhe sikur Zoti të mos kish folur për ndëshkim, do duhej të mjaftonte vetëm mirënjohja për mirësitë e Tij, për t′i bërë njerëzit të mos shfaqnin mosbindje ndaj Tij.

Mos u shoqëro me të lajthitur, sepse hiqen sikur merren me punë të mëdha dhe kërkojnë që të bëhesh dhe ti si ata.

Ai që s′ia përton sherrit, mëkaton, kurse ai që i shmanget, pëson. Si zor që sherrxhiu t′ia ketë frikën Zotit.

Nuk shqetësohem shumë për gabimin, pas të cilit mund t′i lyp Zotit ndjesë me dy rekate.

I rëni në mjerim nuk është më nevojtar për lutje se i pambrojturi prej tij.

Njeriu është pjellë e kësaj bote, prandaj s′i vihet faj që e do të ëmën.

Lypsari është lajm nga Zoti. Kush e largon, përçmon Zotin, kush i jep, bën Zotin borxhli.

Njeriu që respekton veten nuk kryen tradhëti bashkëshortore.

Caku që i është caktuar jetës është mjaft për t′u ndier i ruajtur*.

Njeriu mund të flerë edhe pas humbjes së fëmijës, po s′vë dot gjumë në sy pas humbjes së pronës.

Vuri veshin opinionit të besimtarit, sepse është Zoti që e vë të vërtetën në gojën e tij.

Fetaria është e shtirë, kur mbështetja kërkohet më shumë nga vetvetja se nga Zoti.

Skamja mpak besimin, pështjellon intelektin dhe shton mllefin.

Pyet për të kuptuar, jo për të ngatërruar. Injoranti që do të mësojë, sillet si i mësuar, kurse i mësuari që do të ngatërrojë, sillet si injorant.

Ruhuni nga mosbindja ndaj Zotit kur jeni vetëm, se është vetë Gjykatësi ai që dëshmon.

Kush mposhtet nga mëkati, s′mund të jetë fitimtar; kush fiton përmes mëkatit, në fakt ka dështuar.

Zoti ia ka dhënë pjesën të skamurit në pasurinë e të kamurit. Varfanjaku ka uri kur s′i jepet pjes′ e tij. Por për këtë do jepet llogari përpara Zotit.

Mungesa e nevojës për shfajësim është më e mirë se argumenti që shfajëson.

Më e pakta që duhet bërë për hir të Zotit është mospërdorimi i bekimeve të Tij për të mëkatuar kundër Tij.

Besimtarit i qesh fytyra, ndërsa zemra i qan; sjellja e tij kokulur fsheh një zemër me bujari të pafund; s′e lakmon pozitën e lartë, kurse për famën s′pyet fare. Malli i tij është i pashuar, guximi i tij është i pamatë, durimi i tij është i madh dhe koha e tij është e zënë. Është mirënjohës e i përmbajtur, i heshtur në mendimet e tij, i matur në kërkesat e tij, i shkëlqyer në sjelljet e tij dhe i butë në temperamentin e tij. Është më i gurtë se guri dhe më i përunjur se skllavi.

Po t′i ndodhte njeriu të njihte fatin dhe fundin e jetës së tij, do t′i urrente ambicjet dhe mashtrimin prej tyre.

Në pronën e çdo njeriu ka dy pjesëtarë: pasardhësit dhe aksidentet.

Njeriu që kërkon është i lirë sa pa premtuar ende.

Kush lutet pa bërë përpjekje, është si ai që do të gjuajë me një hark pa kordë.

Dija është e dy llojeve: Ajo që është përvetësuar dhe ajo që është dëgjuar. Vetëm e dëgjuara nuk sjell dobi, po të mos përvetësohet.

Drejtësia e vendimit shkon krah për krah me fuqinë: njëra lind kur lind tjetra dhe zhduket kur zhduket tjetra.