[Zero Cool]

Pas kaq shekujsh a mos është i mbivlerësuar roli i grekëve në historinë e Gadishullit Ballkanik?

http://livre.fnac.com/a1448248/Mathi...pre-hellenique




A jemi ne Shqiptarët populli më i lashtë????


Ekskluzive/ Mathieu Aref, studiuesi i
njohur francez, rrëfehet për "Shqip" pas botimit të librit të tij,
"Shqipëria, odiseja e pabesueshme e një populli parahelen"


A
mos është i mbivlerësuar roli i grekëve në historinë e Gadishullit
Ballkanik? Pas kaq shekujsh, pas imazhit të mrekullueshëm që grekët i
kanë dhënë së kaluarës së tyre, është pak e vështirë të ngresh
pikëpyetje për kulturën e madhe klasike të helenëve… Por, prej kohësh,
studiues të ndryshëm nuk kanë ngurruar të ngrenë pikëpyetje mbi
qytetërimin e lashtë grek. Vetëm pak kohë më parë, një studiues amerikan
botoi librin "Athina e zezë", ku perëndesha e bardhë me sy ngjyrë deti,
perëndesha e diturisë, mbrojtëse e Athinës, sipas tij ka një të kaluar
afrikane… Mathieu Aref, një studiues, që tashmë ka tentuar t‘i kthejë
përgjigje me studimin e tij prej vitesh këtyre pikëpyetjeve, nuk denjon
të vihet në qendër të diskutimeve akademike, duke thënë se "është
Shqipëria, ajo çfarë ai e quan odiseja e pabesueshme e një populli
parahelen". Dhe ky popull i vogël, sipas tij, ka qenë populli i madh që
ka ekzistuar para grekëve. Duket si një guxim nga ana e Aref, një
"guxim" të cilin ai e argumenton me prova shkencore, të cilat kërkojnë
të hapin një debat, që, sipas tij, synon rishkrimin e historisë.
Historia e pabesueshme e pellazgëve, që, sipas tij, janë ilirët e
mëvonshëm, të cilët u hodhën në një cep të historisë dhe shumë pak
studiues u rrekën të merreshin me ta. Por, pikërisht nga pellazgët nis
shpjegimi i gjithë asaj historie "të shkruar keq", sipas Aref, që e bën
rolin e grekëve të mbivlerësuar ende në ditët e sotme. Më poshtë, Aref,
pas debateve që ka ngjallur në nivele të ndryshme akademike, rrëfen disa
nga tezat, që, sipas tij, vërtetojnë studimin e nisur kohë më parë, që i
bën të ndihen mirë shqiptarët, por që "trazon" kulturën tashmë të
konsoliduar greke.

"Shqipëria, odiseja e pabesueshme e një
populli parahelen". Libri juaj sapo është përkthyer në shqip. Mund të na
rrëfeni se çfarë do të thotë kjo për ju?

Qëllimi kryesor i
këtij libri është vënia në vend e së vërtetës. Asaj të vërtete, mbi të
cilën rëndojnë plumb 2500 vjet. Nuk kemi të bëjmë asfare me trallisje
dhe teka personale, as me fantazime fluturake, aq më pak me shovinizëm,
por me një tezë të përpunuar shkencërisht, me argumente të forta, në mos
të patundshme, fakte historike të shënjuara, analiza dhe hulumtime të
thelluara në disa fusha shkencore, bazuar në referenca të verifikueshme.
Ky libër më ka kushtuar vite të tëra studimesh, mjaft mund e djersë,
gjithashtu para. Pra, nuk e kam bërë këtë vëllim të madh pune për të
Çfarë e shtyu Aref të
merret me një studim të tillë, që në shumë qarqe letrare është quajtur
edhe si një provokim, që ju kërkoni t‘i bëni historisë greke?

Si
dhe për çfarë e kreva gjithë këtë punë? Para së gjithash, natyra më
pajisi qysh fëmijë me një shpirt kritik, të zhvilluar dhe me kureshti të
madhe. Të jetuarit në Egjipt, në një shoqëri kozmopolite, më ka dhënë
përparësinë e vështrimit elektrik. Në themel ishte terreni pjellor dhe
premisat e një rrugëtimi që do ta nisja disa vite më vonë. Njohja e
gjuhës shqipe, e folur qysh në djep (sidomos dialekti gegë) e që zura ta
shkruaj fare i ri, më dha shumë dorë. Studimet në gjuhën frënge
(letërsi, filozofi, greqisht, latinisht, artet e bukura, gjuhët e huaja,
arabe, angleze, italiane) po ashtu nuk janë të huaja ndaj këtyre lloj
studimesh e kërkimesh. Shkëndija fillestare ishte dalja në dritë e
librit të parë të Za////çharie Mayani, "Etruskët nisin të flasin", në
1961-in, pasuar nga i dyti, "Fundi i misterit etrusk" në 1970-ën. Ja një
dijetar, joshqiptar, që ia mbërriti të hedhë dritë mbi misterin e
popullit të madh etrusk, falë gjuhës shqipe, që për më tepër nuk ishte
as gjuha e tij mëmë. Kjo gjë më tundoi, më befasoi dhe mbi të gjitha më
mrekulloi. Qysh atëherë, e përgjatë tridhjetë vjetëve, jam vënë në
përndjekje të këtij populli misterioz parahelenik, që, nga zbulimi në
zbulim, më ka udhërrëfyer kah shqiptarëve. Pas kësaj periudhe të gjatë
më është dashur më shumë se pesë vjet për të kryer pareshtur studime e
hulumtime të thelluara në fusha nga më të larmishmet: histori antike,
arkeologji, antropologji, etnologji, gjuhësi dhe mitologji. Të thuash të
vërtetën nuk përbën në asnjë rast provokim. Ajo mund të lëndojë, të
fyejë, por gjithnjë ia vlen ta thuash. Këtu, veçse vë në vend këtë të
vërtetë, çiltërsisht pa paragjykime dhe me rigorozitetin më të madh
intelektual. S‘kemi të bëjmë me larje hesapesh apo me sulme të
paramenduara kundër Greqisë dhe popullit grek, për të cilin ruaj sqimën
më të lartë. Një kërkues duhet të mbetet krejt i paanshëm. Ajo që kam
bërë është një punë vetëm shkencore dhe jo keqdashësi ndaj cilitdo
qoftë. A mos vallë është faji im që shqiptarët rrjedhin prej pellazgëve,
të cilët për mendimin e të gjithë autorëve të Antikitetit kanë
pararendur grekët në Ballkan, Egjipt e në Azinë e Vogël dhe që këta të
fundit u detyrohen për një pjesë të madhe të qytetërimit të tyre? Ta
quash këtë një provokim përbën në vetvete një provokim.
Cilat janë pikat e forta, që, sipas jush, argumentojnë atë që shqiptarët janë më të vjetër se helenët?
Idetë e
hedhura nga ju janë interesante për shqiptarët. A mund të ketë
iniciativa të tjera, jo thjesht libra, të cilat do të mund të bënin një
ndryshim të historisë së shkruar?