[ideologu]

Të lindurit, Jeta dhe Vdekja!
Mjaft logjikshëm, në të parë!
Por trajtimi metodik, pak më i komplikuar sidoqoftë!
Ne nuk ishim ata të cilët ndikuam në shkaktimin e as njërës, as të dytës, e përfundimisht nuk mundemi të ndikojmë as në veprimin e së tretës! Këto dukuri janë krejtësisht jasht mundësive tona të involvimit të cfarëdokofshëm. Mirëpo mënyra e konkludimit logjik rreth natyrës probabile të dukurive të cekura, ekziston qartësisht e eksponuar në horizont! E tërë kjo mund të sqarohet thjesht me prezencën apo ekzistimin e Krijuesit!
Rrespektivisht me esencën e natyrës dhe të karakterit të tij funksionues. Meqë tashmë Ai ekziston, a është Ai i drejtë në raport me njerëzit apo është krejtësisht tiran dhe i pamëshirë?! Cila tezë korrespondon këtu?! Si është e krijuar Bota?! A për ndëshkim apo për jetesë?! Apo ndoshta për eksperimentim, a sprovë, e testim!
Pas shqyrtimit të njëpasnjëshëm të të gjitha supozimeve e hipotezave në atë lëmi, patjetër ndonjëherë njeriu arrin deri tek përfundimi i dëshiruar! E ai sa më përket mua, indikon se Vdekja nuk ka statut më të rëndësishëm se dukuritë tjera në fjalë, dhe se ajo në asnjë mënyrë nuk meriton aq shumë rrespekt të panevojshëm sa ne i kushtojmë sot!
Jemi të lindur, jetojmë, dhe vdesim, dhe asgjë ekstraordinare me atë rend të imponuar e të vazhdimshëm! Edhe pas Vdekjes për këndë është paramenduar paraprakisht, do të ketë jetë, për kënd jo, nuk do të ketë! Ne mbi ate me saktësi e konkretizëm nuk mundemi të dimë mjaftësisht, mirëpo supozime të kualifikuara mund me papengesë të bëjmë. Sipas këtyre të fundit del qartë se ata të cilët nuk kanë bërë padrejtësi e shëmtime markante mbi të pafajëshmit, duhet të jenë titularë të një jete tjetër, në një jetë tjetër! Rrjedhimisht, ata të cilët kanë gabuar madhërisht, do të pësojnë madhërisht! Ndonëse prapseprap mbi këto aspekte delikate, vetëm i plotfuqishmi Krijues është Ai i cili posedon të dhëna të plotësishme e definitive. Kush tjetër jo!
Sa për sqarim pak më ilustrativ mund të merret shembulli i vrasjes së një njeriu të drejtë! Apo në rast ekstrem edhe i një foshnje të njomë! Cka thot mendja në ato momente?! Natyrisht se ne të konstruktuar kështu si që jemi, ato akte i përjetojmë si makabre e tragjike. Por a janë ato me të vërtetë të tilla?! A ka nevojë Krijuesi të dërgojë këtu poshtë një monstrum për të e masakruar fëminë e pafajshëm?! Kur masakrimi ndodhë, a ka mundësi e aftësi Krijuesi të intervenoj?! Apo arma automatike e perpetruesit e thika e tij, qenkan më të fortë se edhe vet Projektuesi i kësaj Gjithësie?! Cila është?! Cka na rrefen logjika?! Sipas mendimit tim në këtë botë pa vullnetin e Krijuesit, nuk zë vënd asgjë që do të interpretohej makabre e tragjike! Nuk ka fuqi në këtë Univers që i ikë mbikqyrjes absolute të tij! Gjithëcka në botë është vetëm fiktive e prodhim i imagjinatës sonë të thjeshtë! Dhe asnjë foshnjë nuk pëson dhembje trishtuese, ashtu siq ne e perjetojmë! Një skenë është ajo të cilën ne e shohim me sy, dhe një krejtësisht tjetër, që me të vërtetë ngjanë prapa Realitetit tonë të akceptuar si qenësor e primar! Pra gjithëcka këtu merr formë relative, dhe asgjë nuk i adaptohet pozicionit tonë të mbetur inferior! Të mos harrohet se ne Njerëzit, në sipërmasat e Gjithësisë jemi krejtësisht të vegjël e insinjifikantë! Krijuesi nuk ka nevojë të paraqesë llogari për veprimet e tija në asnjë pikëpamje! Ne jemi krijesa të rëndomta të tija, me pasnjë të drejtë implikimi e vendimëmarrjeje! Cka na duhet ne në ndërkohë, është vetëm të rirreshtohemi në rrugë të drejtë, dhe të provojmë të mbledhim sa më tepër plusa për një mëshirësi eventuale të tij në perspektivë. Asgjë tjetër! Se kush, ku, e si vdes nuk është punë e jona ajo! Në aeroplan, i masakruar në përleshje, a në gjumë, ato janë kompetenca superiore të domenit të të madhërishmit Krijues! Vëni re se kjo nuk do të thotë në asnjë mënyrë që ne tash duhet krejtësisht të bëhemi pre e fatit tonë të instaluar mbi ne, dhe të mos tentojmë të bëjmë asnjë tentim në drejtim të preventimit të fatkeqësive kërcënuese e potenciale. Jo përkundrazi! Ne jemi të krijuar me qëllim të demonstrimit të zotësisë së vlerëshme poseduese, dhe vetëm asisoji mund të përfitojmë favorizimin e të madhit Krijues! Të këqiat duhet dëbuar! Luftërat parandaluar! Armikun luftuar! Në të kundërtën do të konsiderohemi si qenje të padobishme, dhe si të tillë nuk do të kemi gjasa të një përjetësie të projektuar!
Cdogjë ka qëllimin e vet të përpiluar që në nismë!
Cdogjë supervizohet me përpikmëri ekzakte! Mossinqeriteti, mashtrimi, dinakëria, e padrejtësia, me keqbërësinë e ligështinë, janë cilësi që nuk pranohen si kaluese në botën e mrekullueshme të Krijuesit Tonë të quajtur Zot!
Kështu mendoj unë!
E nuk di për të tjerët!
Në jetë sidoqëtë jetë siqë dihet dominon sentenca: "Cdosecili i gjallë, është bartës i përgjegjësive të veta personale!" Apo edhe ndryshe: "Cdonjëri në jetë, bart kryqin e vet të përzgjedhur!"
E unë qëmoti, jam mësuar të bartë përgjegjësitë e mia në këtë jetë! Duke njëkohësisht bartur, edhe kryqin mbi qafë kuptohet!

nderime!