[lirik]

Të bijtë e rruspisë gjárpneshë jan ata
autori xhelal ferizi
që jan mbarsuar lakuriq me dhelper
kur të duan mbledhin bisht
e kur te duan mbledhen për kafshim
ata dijnë emer me të vra
ata bëhen her engjuj her lugeter
ata dijnë të bëjnë drejt teje me gisht
ata jan pjellë e satanit të vjeter
në vesh e ku do të hyjnë si karrabisht
sa her të duan bëhen si tjeter
qdo her kur koha flet rruspisht
ata e kan një dhelpëri e gjarpëri
kur të duan kafshojnë
dhe luajn bisht me zuzari
aktrojnë llafazanojnë
se mbarsuar jan me pansllavi
e jevgjito magjupi
ata shqip aktrojnë
por jan pjellë e gjarpërit t ë zi
gënjejnë ata jan kopila
dyftyrshe ngrisin dolli
zvarriten neper karajfila
zvarras me dinakëri
bishtaz me trupin e zi
qka s' po ndodhka në mal
dhelpra me gjarpër të bej dashuri
q' kohra mode paskan dalë
me fal o absurd me fal

se nuk te kam kuptuar ty
e di se nuk ësht kjo normal

qe dhelpra me gjarprin e zi
të bëj dashuri

e të pjellë qenjen qudi
q 'kombinim del kjo zemer
që të vret fat e emer
me kafshimin e zi
qe luan bisht e themer

si e mson padroni i ti
qfar qenjesh krijon natyra

me kend mbarsohet krokodili

kujdes nga loti i tij me ngjyra

e nga mabrsimet me fytyra
se viktimë ë sht bilbili

që ligjëron për të shejta detyra
ah zog i pa krah
që të kafshoj zhgjyra
emrin askund nuk ta la
koha më e pa fytyra
ajo që kurrrë hak nuk dha
e stinët e zeza
sa decenje të ndyra
natyra pseudopeshqeshe dha
emrat kah do neper breza
i vret nje qenje pa ja nda
ajo esht dorë e zezë
qe thyen emra në qdo brez
dhe quhet qerdhe zezëtare
ne shartime e mbarsime gjithfare
nga autori ne mergim xhelal ferizi