Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga natyra
"Mikut...!
~~~~~~~~~
Ndal o mik ku shkon
mos ik' dhe kesaj here
sa ti them do fjale,
paskam harruar kur me ke folur,
per te mramten here,
valle,se si ndryshuakan gjerat,
dhe atehere kur njeriu si pret?!
gjithmon kam menduar,
se miqesia nuk vdes!
por dhe kam menduar
se nuk ndryshon,
por jo jo,nuk qenka ashtu?
ndonjihere dhe te menduarit drejte,
te del e gabuar,
thon se, aty ku tregojn drethe shum
merr shporten e vogel,
ni fjale popullit thoshte dikur,
mbjelle pak se merr shum,
por tani gjithqka eshte kthyer
ne te kunderten,
mbjelle shum e merre pak,
kaluan vite e shum vjet,
as kend nuk gjeta si jam vet.
Te fala mikut per shum vjet...!
Natyra
|
Vrejtje me vendė pasqyrim paraqitje teper goditėse fjalė ,e arsye qortim thirrje miqsisė sė harruar fjala si pushkė qė vret apeli si dhimbje qė gjėmon
mikut qė i bėhet vrejtje nė formė zhgenjimi zhgėnjim qė mallėgjyeshėm tundon
pėrshėndetje natyra
urime urime urime
penda jote mjeshtrore te mos ndalet