[modestja]

Eshte thene se njeriu eshte peng i bamerisise.Begatia,dashamiresia,
miresjellja,jane elemente qe i vjedhinndjenjat e njeriut dhe marrin pushtetin mbi te.Ato e shtyejne drejt dashurise se Atij qe jep begatine
dhe qe udhzon per te mire.Ne te vertete,nuk ka bamiresi pervec Allahut
dhe kjo eshte argument i trurit te shendoshe,nuk ka te dashur ne realitet,
per ata qe shikojne e mendojne pervec Allahut.Njeriu e do veten,pastaj
e do vazhdimesinee jetes,persosjen dhe i urren te kundertat,shkaterrimin mosegzistencen, mangesine.Kjo eshte veti e cdo gjeje te gjalle dhe largimi prej saj nuk mund te imagjinohet.Keshtu arrihet kulmi i dashurise
per Allahun.Ne te vertete nese njeriu e njeh Zotin e tij,do te kuptoje qe ekzistenca dhe vazhdimesia e tij eshte nga krijuesi(Allahu).
Si mund te imagjinohet qe njeriu te doj veten dhe te mos e doje Zotin e tij
i cili e krijoi dhe kujdeset per te?
Bamiresi duhet vetvetiu nga njerezit,e duan ate edhe nese bamiresia e tij nuk arrin.Nje njeri i mencur arrin te dashuria per Allahun per shkak te bamiresise dhe bamiresise dhe begatise se tij ndaj njeriut,por megjithate
ai eshte i paafte qe te i llogarise keto begati:
"AI U DHA GJITHCKA QE JU KERKUAT DHE PO TE I NUMERONI MIRESITE E
ALLAHUT,JU KURRE JU KUR NUK DO TE ISHIT NE GJENDJE TI NUMERONI ATO.ME TE VERTETE QE NJERIU ESHTE PLOTESIHT I DHENE PAS PADREJTESISE E MOSMIRENJOHJES.."(ibrahim:34)