Jo rastesisht vendosa te shkruaj tek reflektimet e Panta_rhei!
Kur hapim dardanine, automatikisht futemi ne nje bote tjeter.
Ku luajme, qeshim, argetohemi,qajme, diskutojme, nencmojme, vallzojme, manipulojme, lexojme gjera qe na pelqejne e nuk na pelqejne, ku ndajme me te tjeret edhe gjera nga jeta reale, ku njoftohemi me te tjeret, bejme miq e "armiq". Ku dikush shkruan me nje nik e dikush me dy e tre.
Ku virtualisht njohem Bond-in, Uliks-in, Panta_rhei-n dhe tė gjithe te tjeret.
Kur mbyllim kete faqe, i kthehemi jetes reale. Dardania na largohet nga mendja, por ka raste kur e mendojme, edhe kur nuk jemi ne te.
Si kur vdiq Bondi, dhe te gjithe e ndjem ate dhimbje. Pastaj Uliksi...
Dikush me pak obligime e dikush me shume, por te gjithe kthehemi ketu, kur te na ipet rasti.
Dhe kur te kthehemi ketu, ne kete bote tjeter, e ndiejme mungesen e tyre. Sigurisht qe koha sheron plaget, dhe po ti themi ndonjerit i cili dardanine nuk e ka pjese te jetes;
"Panta_rhei eshte larguar nga forumi, dhe do e ndiej mungesen e shkrimeve te tij",
te thote;
"porosite nje ore te mjeku, ti nuk je mire!"
Efekt fundviti - tha Jadore!
