[lirik]

Edhe vet poeti e kërkon sekretin. Është tejet i vetëdishëm se ky sekret është i pazbuluar, është një fenomen unik dhe tejet i veçant që dallon nga të tjerët. Në vargje mund të zbulojmë, se dashuria ndaj femrës që poeti e len enigm emrin por që e quan “ajo” sipas kësaj poezie, mund të mos jet vlerësuar sa duhet dashuria ndaj saj qysh me fillim. Kur femra zbulon mosvlerësimin ndaj saj sa duhet, apo ndjenë në shpirtin e saj se dashuria ndaj saj është vetëm një ekzemplarë për shuarjen e epsheve dhe të vërteten e din se ti ke ra në dashuri “ajo” ka aftësia për thirrje zemërimi dhe të tronditë me refuzime. Në të tilla raste tek femra turpi nuk ka vend. Me të zbuluar këtë qëndrim, femra me aftësinë e saj, merr një qëndrim ndaj teje gjoja si të turpshëm, ka naze, skuqet dhe lëshon sinjale se ishte e gatshme që për ty të flijon e që poeti në vargje e thot qëndrimin e saj:
“ti je ajo qe nuk mund ta gjej nder miliarda hoje”, “as në të vluara miliarda sherbete”, dhe vazhdon: “ti je ajo qe i ke pri k’saj loje”, “që lumturinë ma ke bërë art jete”, gjë që është e kundërta sepse këtë e përdorë naivitetin për të detyruar ty për të vuajtur më vonë. Kurse e njejte ndryshon qëndrim kur gjendet me të tjerët dhe shumë pak ka aftësi për naze. Në këtë poezi, arrihet të zbulohet se një fillestar është hy në lojën e dashurisë me një naivitet, i cili nuk mundet të përballoi thirrjet e dashurisë së zemëruar në formë skandali, po ka krijuar përshtypjet që fillestari tani i ka dhe i paraqet: “të kam dashur ma madhsisht se çielli e gjithsia”, “ma madhsisht se detet”, “të kam dasht shumë ma madhsisht se vet dashuria”, “o zot ku ishin sekretet” !? Marr parasysh se njeriu kur bie në dashuri dhe nuk ka pasur marëdhënje me të, apo edhe kur është ra në dashuri por nuk ka arritur që të ja shpreh dashurinë (gjë që sipas poezisë mbesin sekrete) partnerit, krijohet emocioni i dashurisë bashk me xhelozinë dhe ende nuk arrinë që të zbuloi sekretin se kur dhe ku je dashuruar në cilën fazë të dashurisë je. Krijohet imagjinata, se tani je dashuruar dhe e ke parasysh dashurinë, por mbetet sekreti përderisa të kontakton për një zbulim më të hollsishëm.


se ti vetem ti me nxite me i prekë majat e mahnisë
ti me ngrite me flatra mbi yje
se vetem ti më bëre që te preku enigmat e dashurisë
ti më ke lidhur nyje


Në vargjet e kësaj poezie: “se ti vetem ti me nxite me i prekë majat e mahnisë”, tregon se ende nuk ke arritur të shijon, por pret që të shijon majat e mahnisë. Shumë herë dashuria që ende je në fazën e parë të saj, krijon knaqësi magjepse, dhe në të njejten kohë gjelozinë dhe frikën për ndonjë rival të mundshëm që kishte me i krijua një turturë kulminante e dashurisë dhe e xhelozisë. Në vargje në vijim poeti tani është më real: “ti me ngrite me flatra mbi yje”, “se vetem ti më bëre që te preku enigmat e dashurisë”, “ti më ke lidhur nyje”, është pikërisht nyja, që njeriut i paraqiten vuajtjet absurde, që për t’a plotësuar këtë shprazëtirë të dhimbjeve apo vuajtjeve, duhet shtuar se nuk është vetëm mendimi pozitiv i lumturisë së njeriut. Ajo që na bën të vuajmë për dashurinë është përfytyrimi që nuk të shkulet nga mendja, përkdheljet, ledhatimet, që të sillen vërdallë në kokë, e posaqërisht kujtimet e takimeve në kohëra të ndryshme që mjaftojnë që të tretemi nga vuajtja dhe të mbetemi lidhur nyje. Këtu poeti mjaft mjeshtërisht e paraqet nyjen sepse në këtë dashuri ka keqardhje.

* * *

Nuk ka diskutim se poeti Ferizi, është një poet ambicioz, që ka filluar rrugën e pa mbarim të të krijuarit poezi me vlera të përmasave të larta.
Një filozofi dashurije në vete krijon të menduarit:

-Për çfar ja vlenë të lindësh?
-Për çfar ja vlenë të rritesh ?
-Për çfar ja vlenë të jetosh ?
-Për çfar ja vlenë të vdesësh?
Përgjigja është:
DASHURIA

Dashuri kemi ndaj njeriut, ndaj prindit, ndaj femrës, ndaj atëdheut, ndaj shokut, ndaj vendit, ndaj rrethit ku jeton dhe vepron........ e kështu me radhë, që kemi me qindra dashuri.
Por disa dashuri janë më specifike dhe më të veçanta, që për to shkruhet, këndohet, sakrifikohet, xhelozohet, emocionohet, vuan. Por në rastin kur do të ballafaqohemi me poezinë e poetit Ferizi; “NËSE NA VRET BUKURIA”, kemi të bëjmi krysisht me dashurinë ndaj femrës. Poezi e cila në vetvete ka një art të vërtetë të të formuluarit dhe të të shprehurit.
Shumë raste hasim kur dashuria e parë është shfaqur në shiqim të parë, e cila kryesisht bazament e ka fokusimin e një ndjeshmërie shprirtërore të ëmbël që është simpatike, por kemi raste kur dashuria jo rrallë herë shfaqet për një vajzë të bukur dhe fokusimi i parë është tek bukuria e saj. Poezia në fjalë, ndryshon nga të gjitha poezitë tjera, si në tematikë, formulim, shprehje dhe në ndërtim.
Përqëndrohemi me poezinë në fjalë:

Lexo: