[jadore]

Ligjërime nga OSHO


Pytje.

“Kohë të gjatë kam kërkuar dhe iu kam përmbajtur metodave për t’u transformuar. Pas katër viteve në “komunën wioska të Kelnit” ndihem shumë i çliruar, jo për ta detyruar vetveten.
A mund të jetë se unë veç jam i çliruar duke mos qenë i vetëdijshëm kësaj?
Unë jam gjerman, dhe programi im është se pa përpjekje të mëdha asgjë s’mund të arrihet.”


Osho:

Një gjë është e sigurt: ju jeni gjerman; në të kundërtën nuk mund të pyetni, “mund të jetë njeriu i çliruar duke mos ditur këtë?”
Çlirimi vjen me vetëdije:
Nuk ka çlirim të pavetëdijshëm.
Dhe programimi i juaj gjerman, se asgjë s’mund të arrihet pa përpjekje të mëdha, është barrierë - pengesë. Kjo është e vërtetë sa i përket botës së jashtme: asgjë nuk mund të arrihet pa përpjekje të mëdha. Por ligjet e botës së jashtme nuk janë të zbatueshme për brendinë e qenies suaj. Në fakt ju pikërisht duhet t’i gjeni ligjet e kundërta – ju po lëvizni në anën e kundërt.
Kur lëvizni nga jashtë, e cila është në një kahje; kur lëvizni nga brenda, ju saktësisht lëvizni në anën e kundërt. Pra, nëse ligji është se, asgjë s’mund të arrihet në botën e jashtme pa përpjekje të madhe, atëherë ligji për botën e brendshme do të jetë se, asgjë nuk mund të arrihet me përpjekje të madhe.
E vetmja mënyrë të arrihet diçka në botën e brendshme është “le të shkojë” – mënyrë e përpjekjes së papërpjekshme, e relaksimit. Ky nuk është veprim; ky është joveprim. Ky nuk është aksion, ky është mosveprim. Dhe kjo duket e vështirë sepse çdokujt që nga fillimi i hershëm iu është thënë: “Bën diçka, nuk mund të shkosh përpara vetëm duke qëndruar aty! Gjithmonë diçka është më mirë se asgjë.” Në botën e brendshme këto nuk janë ligje.
Asgjë është më mirë se çdo gjë.
Në botën e brendshme, nuk bëhet asgjë: vetëm qëndroni atje! Kjo do të funksionojë sepse çdoherë kur diçka bëni, ju jeni të involvuar në diçka tjetër; kur nuk bëni asgjë ju jeni të relaksuar në vetvete. Nga të shkohet? Madje edhe vetë shkuarja nuk është e lejuar, sepse ajo është pjesë e aksionit.
Kështu, shumë thjeshtë, përqendroheni në vetvete, dhe në ato momente kur jeni të përqendruar në vetvete, krijohet mundësia e çlirimit, e shikimit të parë të qiellit të botës së brendshme, të yjeve të brendshme…
Programimi i juaj gjerman natyrisht se është i vështirë. Kurrë nuk kam dëgjuar për asnjë gjerman se është ndritur para Vimalkirti – Vimalkirti ka qenë sanjas i imi. Por unë kurrë nuk kamë dëgjuar gjatë gjithë historisë se ndonjë gjerman tjetër është bërë ndonjëherë i ndritur. Gjermania ka prodhuar dy luftëra botërore. Ka prodhuar luftëtar të mëdhenj, filozof të mëdhenj, teologë të mëdhenj, por nuk është dëshmuar e suksesshme në prodhimin e asnjë njeriu të ndritur, për arsye të thjeshtë se i tërë programimi është i tillë që të krijojë ushtarë, e jo sanjasin. Ushtari gjerman e ka bukurinë që s’e ka asnjë ushtar tjetër.
Kur ka ardhur Vimalkirti tek unë dhe është bërë sanjasin unë, nuk kam pasur idenë se ai ka qenë stërnip i mbretit të Gjermanisë – ai kurrë s’ma ka thënë. Ai ka qenë qenie e rrallë njerëzore: qenie e pjesës së familjes mbretërore më të vjetër në Evropë, ai ka punuar vetëm si roje para shtëpisë sime. Do të befasoheni – me vite ka qenë aty, në meditim, ka bërë punën e tij, por askujt kurrë s’i ka treguar.
Kur ka vdekur, tek atëherë jemi bërë të vetëdijshëm se është stërnip i mbretit Gjerman. Ai ka qenë ndoshta gjermani i parë i cili është ndritur, dhe arsyeja duket se është, se ai ka ardhur nga familja mbretërore, kështu që ai nuk ka qenë i programuar si çdo gjerman tjetër që është i programuar. Pasi që kishte prejardhje nga familja mbretërore, brenda tij kishte diçka rebeluese. Familja e tij nuk ka qenë më në pushtet; përndryshe ai do të kishte qenë mbret i Gjermanisë. Ai kishte diçka rebeluese kundër tërë Gjermanisë dhe kundër tërë shpirtit Gjerman, e cila e kishte larguar familjen e tij dhe atë personalisht nga pushteti.
Ai është rebeluar në çdo mënyrë. Ai është martuar me sanjasine. Familja e tij kanë qenë kundër sepse ajo nuk ka qenë e gjakut mbretëror. Dhe ai, sigurisht, ka insistuar në martesë me të, vetëm për atë arsye, se ajo nuk ka qenë e gjakut mbretëror. Kjo është se si ai e ka thyer programimin e tij. Kur ka ardhur tek unë dhe e kam pyetur: “Vimalkirti, çfarë pune dëshiron?”, ai është përgjigjur: “Ti thjesht thuaj – çfarëdo.”
E kam dashtë këtë njeri që nga momenti i parë kur e kam takuar. Ai ka pasur kualitet të caktuar. Atëherë unë i thash: “Mirë, do të bëhesh roje e imja, sepse je shumë i qetë dhe nuk do të krijosh kurrfarë zhurme. Ti vetëm ulu tek dera ime.”
Duhet ta kuptoni se në botë programi i cili ju thotë se duhet të bëni shumë për të arritur diçka plotësisht ka të drejtë. Nëse shkoni pas parasë, nëse shkoni pas pozitave, pushtetit, atëherë duhet të bëni shumë. Por nëse ju vetëm e realizoni vetveten, ju s’keni nevojë të bëni asgjë, sepse tashmë veç e keni. Vetëm gjejeni momentin e relaksuar, momentin e qetësisë, kur mendja juaj nuk bredhë askund dhe vetëm qëndron brenda vetvetes – në atë qëndrim pasiv është çlirimi.
Kjo do të jetë e mundshme, shumë më e mundshme për shkak të programit tuaj Gjerman. Lehtë është të lëvizet prej programit të vështirë për të vepruar kah relaksimi. Për shembull, nëse të them ta mbyllësh grushtin aq fortë sa ke fuqi – ky është grusht Gjerman – sa gjatë do të mund ta mbash të mbyllur? Vazhdo ta ndrydhësh aq fortë sa ke fuqi, dhe do të vij momenti kur grushti to të hapet vetvetiu se më nuk do të jeni në gjendja ta ndrydhni atë edhe më tutje. Ka limit. Për ta mbajtur dorën e hapur nuk nevojitet kurrfarë energjie; kjo është gjendja e saj natyrale. Por për t’u mbajtur grushti mbyllur ku nuk është gjendje e tij natyrale - nevojitet njëfarë force.
Kështu ju shumë fortë e keni mbajtur grushtin të mbyllur. Vetëm relaksone atë. Vetëm bëhuni më pak Gjerman, dhe bëhuni më shumë njerëzor. Dhe ju asgjë s’do të humbni, do të fitoni thesar të pafund.