[Jana]

S'jam


Shkel gjethet e vjeshtes
por nuk ndjej kembet e mija,
perqafoj puhizen e eres,
duke ditur qe skam duar ne krahet e tretura,
degjoj trokitjen e deres,
ndjej qe pas saj fshihet vetmija,
shoh kujtimet qe verdallosen reth hemisferes,
ndjej syte e verber qe lotojn siper fotove me qerpik te qepura.

Shkel trotuaret e lagura,
por nuk ndjej trupin tim,
perqafoj permallshem vitet e plakura
duke ditur qe skam shpresen ne rikthim,
degjoj ulerimat e puthjeve te flakura,
ndjej qe pas tyre fshihen buzet rrebele qe duan perjetim,
shoh djajte qe bejn ne cdo hap levizjet e matura,
ndjej engjejt qe varrosen teksa marrin ende frym per shpetim.

Shkel me asgjen time mbi qelqe e hekura,
por nuk ndjej boshatisjen qe rritet cdo moment,
perqafoj te ardhmen me fjalet e saj te mekura,
duke ditur qe do peshperis te ardhmen se mbaj mend,
degjoj zerin tend me korda zanore te prekura,
sjam,,i, as dashurija,,
behu nje her e vetme e gjall te sjellesh lule ne varret e vdekura.