[Urata]

Presidenti krijoi për qytetarët Lirinë dhe Shtetin bashkë

Aktualisht në Kosovë, politikanë qeveritarë e parlamentarë foduj, vazhdojnë të besojnë por edhe të zbatojnë politikë proletare, marksiste leniniste të stilit: Sa të ekzistojë shteti, nuk mund të ketë liri. Kur të krijohet liria, nuk do të ketë shtet?! Po bie erë frike enveriste sepse qytetarët kanë frikë pa përmasa prej shtetit të zhytur në krim të organizuar, korrupcion, prostitucion politik e njerëzor. Aty tashmë ka mungesë fjale të lirë dhe heshtje bizare të shumë individëve, nga punëtori te akademiku që s’kanë integritet human as intelektual. Ata heshtin, vëzhgojnë si shteti u jep terr në vend të dritës, si shteti i vjedh në vend se të krijojë së paku hapësirë për punë, si shteti vret qytetarë e politikanë vetëm sepse nuk mendojnë sikur ata që sot udhëheqin…Gjenerali francez Çarlls De Gol ka konkluduar se se politika është çështje tepër serioze për t’ua lënë politikanëve?! Ai ka
pohuar se politikanët nuk besojnë kurr në atë çka flasin. Tash, gjejeni ku mund të hyjë kryeministri aktual i Kosovës në k’të pak rrëmujë mendimesh! Ose, a mundet ai të kujtohet si ushtarak apo politikan, apo të dya bashkë që bëjnë baras me SHIK?! O zot një gazetar ka pohuar se Thaçi po demonizohet! A thua more Zot a mund të të demonizojë dikush tjetër përveç vetvetja?! Sa do të dëshironim që udhëheqësit e sotëm të kishin vetëm pak nga ajo filozofia politke dhe intelektuale e Jotja President i dashur…Ah sa shumë duam të ishte krejt ndryshe. Që me sy e ball hapur të vinim e të rrëfenim për përparimin e shtetit që ndërtove. Por e kanë thënë se madhështia e projektit të pavarësisë së një populli është gjithnjë një vepër intelektuale. “Rugova bëri një jetë shpesh të mbyllur nga hapësira publike, por e përjetoi këtë me një dimension të ndritshëm prej intelektuali. Siç thotë një studiues: shpirti i një intelektuali të vërtetë është i ndriçuar së brendshmi, krejt qenia e tij konsiston në ndjenjën e përgjegjësisë për fatet e njerëzimit. Shenjat e jashtme të kësaj gjendjeje janë thellësia, bindja, mosmarrja me gjëra të kota. Rugova ishte një intelektual i tillë. Një i moderuar, pacifist dhe asnjëherë retorik…kujtoj një nga mija reagime e dhembjeje të shprehur në gjithë rruzullin tokësor kur na le në mjerimin tonë dhe bëre tutje në pavdekësi President i dashur…
Udhëheqja e sotme nuk konsiston fare me intelektualizmin në lidership apo veprimin profesional, fare hiq me përgjegjësinë për fatin e qytetarit. Dejvid Filips, Drejtor Ekzekutiv i Fondacionit “Eli Vizel për Njerëzimin”, i themeluar nga laureati i Çmimit Nobel, shkrimtari Eli Vizel ka pohuar se e ka njohur Dr. Rugovën për thuajse 20 vjet. “U takova me të para pak muajsh në Prishtinë. Ai tha hapur se e dinte që do të vdiste, por shprehu vendosmërinë për të parë përmbushjen e suksesshme të negociatave”, ka thënë Filips. Ai tha se është një realitet tragjik që të kujton Moisiun në Bibël, i cili për 40 vjet u end në shkretëtirë, por nuk u lejua të futet në tokën e shenjtë. Ja sepse rrugëtimi i Presidentit Rugova ishte madhështor po aq sa tragjik! As madhështorja dhe as tragjikja nuk bënë që pasardhësit e tij të shkojnë atyre hapave të matur e të vendosur për të vazhduar në ndërtimin e shtetit dhe lirisë për të cilën aq shumë vuajnë sot qytetarët e Kosovës…

Koha e Rilindasit të shekullit XX po vjen

Teksa dua të mbledh gjithë ato letra e libra mbi mermer loti shuan etjen…Mëkatin që do ta kem bërë duke folur do ta mbaj dhuratë nostalgjie e kujtimi. Medaljon shprese për kohën e Presidentit Rugova që po vjen…ajo nuk do të njohë dhunë psikologjike institucionesh, ajo do të tejkalojë pengesat e lirisë së fjalës, do ta rrëzojë përdhe korrupcionin dhe do ti thotë lamtumirën zhvatjeve dhe abuzimit të lirisë për jetë e mirëqenie…Ibrahim Rugova, ky shqiptar i madh, politikan, vizionar, humanist, që i kalon përmasat e vendit dhe të kohës në të cilën jetojmë. Se si më përfytyrohet figura e Jozefina Topallit në veshje të Nanës Tereze teksa predikon dhe thotë: Si shqiptarë ndjehemi krenarë që e patëm mes nesh dhe ndiejmë dhimbje për humbjen e këtij rilindasi të shek. XX, si politikanë do të ndiejmë përherë boshllëkun që Presidenti Rugova me mençurinë, maturinë, bonsensusin e pashoqtë tij për paqe
dhe demokraci, lë në skenën politike në rajon dhe më gjerë. Si qytetarë do të ndiejmë mungesën e humanistit të madh…. I mbledh letrat, por lotët nuk mundem! Nuk mund ta mbeldh as dhembjen dhe as dëshirën për të pasur pak mundësi që të të gëzojmë President i dashur…Ah po, së paku po lindin fëmijë e po përkunden djepa. Me ninullën e Gandit të Ballkanit, me melodinë e e ecjes tande prej një Misionari mbi k’të tokë…Mbrëmja po bie mbi kryeqytet dhe më nuk e kam hall nëse më shohin të çmendur…as nëse do të mund të më arrestojnë për ndonjë vepër të imagjinuar sië di SHIK…Qeshem e çajë njëkohësisht dhe dëgjoj në tingujt e erës fjalët e urimit Tuaj President i dashur: Në natën e gëzimit të Vitit të Ri, kur të gjithë gjendemi në frymën e festës, Ju shpreh urimet e mia të përzemërta me dëshirat më të mira për lumturinë Tuaj dhe të Familjeve Tuaja…një Kosovë e pavarur demokratike e integruar në BE, në NATO dhe në miqësi permanente me SHBA, do të hapte perspektiva të reja për zhvillimin ekonomik dhe do të bënte Kosovën anëtare të kombeve të lira të botës së lirë…Në këtë orë gëzimi i kujtojmë me krenari të gjithë ata që ranë për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës. Do të bëjmë një angazhim më të madh për ndriçimin e fatit të të zhdukurve…Në këtë natë gëzimi t’i bëjmë bashkë dëshirat, vullnetin e mirë dhe veprimet për një Kosovë me prosperuese, më të fortë e më të lumtur…Mirë u pafshim në kohën Tande që po vjen President i dashur…!