[Murgesha]

III
Ndër përroska gurgullima e ujit vazhdimisht prishte
qetësin e poetit që kërkonte metaforën
e besimit të fjalës apo tradhtisë
Shemra na rrinte në tehun e shpatës, në çatitë tona
kurse kumria këndonte në pranverë
lejlekët pastronin moçalet e mbushura përplot bretkosa
Ujana e madhe kishte mbuluar pellgun e dashurisë
shpresa për të tashëm dhe të nesërmen që do të vjen
e kaluara ishte lanë në harresë
Por zbriten yjet nga qielli dhe ranë në grushtin tonë
Dhe këtë yjëzim dashurie ia solla Engjëllit tim
atij që dashuroi jetën time
ardhmërinë e tim biri që sapo ka lindur, kurse Durimi
që moti ka shkuar të bëjë homazhe mbi trupin tënd
Te vona ishte pagëzuar në uratën tuaj që përsëritje në
çdo fund jave gjatë gjithë shekullit të kaluar
Kortezhi mortar sjell në yjësi trupin tënd, funerali që
kurrë s’u sos mësa në përrallat e Visar Zhitit
që kishte parë vdekjen në Qafë Mali a Qafë Bari kurse
kodra s’kishte bar e as mal se ishte bërë si truri i tharë
Te vona ne u zgjuam sot pak më vonë se temperatura
minus shtatëmbëdhjetë gradë na i ngriu shpresat
Te vona neve nuk na bëhet vonë edhe nëse funerali
shtyhet për nesër
sepse ka dy mijë vjet që “funeralin e pafundmë” nuk e
zbritëm nga krahu por heronjtë i vargojmë në robëri
Je i pari Engjëll që ke marrë udhë drejt Kodrës ku tani
do të prehesh në përjetësi
kurse shpirti juaj nga qielli do të shndritë sofrën tonë
Te vona ne nuk zgjohemi se në Barakën ku kryeje
meshën e fundjavës aty ku predikimet i bëje ti
Misionari Ynë
tani ka ardhur meshtar një predikues që nuk njeh as fe
as Zot, as qiell, as tokë as Atdhe
që do të mbetet bastard i fjalës së shkruar
i lutjes që pagëzoi lirinë e demokracinë
Te vona ne ti shajmë edhe vitet tua, sidomos atëherë
kur nuk je në mesin tonë
bile më lehtë ta pshurrim varrin se na fale fjalën
nuk e dimë por sikur ta dimë atë Fjalë-Uratë
nuk mundemi, nuk mundemi me falur se ne duhet të
mbetemi shqiptarë

E për ty që s’kishe armë çdo fund jave kishe fjalë
e sikur ato t’i mori mali dhe Amenin tuaj ne na fali
Ty që nuk pate armë, pate fjalë që shkëlqyen si arë
Të qoftë bekuar fjala që gjithmonë besnik i ndeje asaj