[Albanian eX|PerT]

Rëndësia e namazit dhe xhematit

Rezyme e hutbes:
Islami dhe imani janë dhunti e madhe/ Rëndësia dhe vlera e namazit/ Lënia e namazit është krim/ Namazi me xhemat është obligim/ Çka ndodh me ata që vonohen nga namazi me xhemat/ Vlera e shkuarjes në xhami/ Edukimi i fëmijëve në namaz

O ju musliman!
Keni frikë All-llahun, subhanehu ve teala,, sepse devotshmëria është fitoreja më e madhe, kurse respekti ndaj Zotit është pozita më e lartë.
يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ [آل عمران:102].
“O ju që besuat, kini frikë All-llahun me sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisni, pos vetëm duke qenë muslimanë (besimtarë)!” (Ali Imran: 102).
O ju musliman!
All-llahu na ka dhuruar shumë begati dhe në to rrotullohemi dhe jetojmë. Pa dyshim se dhuntia më e madhe është dhuntia e Islamit dhe Imanit. All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لاَّ تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَـٰمَكُمْ بَلِ ٱللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلإِيمَـٰنِ إِنُ كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ [الحجرات:16].
“Thuaj: "A ju ia bëni me dije All-llahut fenë tuaj (duke thënë: ne besuam), kur All-llahu është Ai që e di ç'ka në qiej dhe ç'ka në tokë dhe All-llahu është i dijshëm për çdo send".” (El-Huxhurat: 16).
Andaj falënderone All-llahun shumë për këto dhunti që ua ka dhënë, pasiqë me këtë ju ka bërë populli më i mirë që keni dalur për njerëzimin, ju ka udhëzuar drejt kësaj feje, në të cilën nuk asnjë mëdyshje e dilemë.
Pa dyshim se prej shenjave dhe simboleve më të mëdha dhe më të dukshme të kësaj feje është namazi, i cili konsiderohet shtylla e dytë e Islamit.
Namazi pas shehadetit është oblgimi më i domosdoshëm, adhurimi më i mirë dhe më shpresëlënëse. Ai që kujdeset për namazin është kujdesur për fenë e tij, ai që e ka humbur namazin, tjerat obligime edhe ma lehtë i humbë. Është shtylla e fesë dhe koka e emanetit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((رأسُ الأمر الإسلام، وعمودُه الصلاة)).
“Koka e kësaj gjëje është Islami, kurse shtylla e sajë është namazi”. (Sahih, Ahmedi).
All-llahu, subhanehu ve teala, namazin e ka bërë kënaqësi për sytë e besimtarëve dhe strehim për të mërziturit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, “kur i binte mbi kokë ndonjë ngushticë, nxitonte në namaz” (Hasen, Ahmedi) dhe thoshte:
((وجُعِلت قرّةُ عيني في الصلاة))
“Më është bërë kënaqësia e syrit tim në namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Shpesh herë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, bërtitke:
((يا بلال، أرِحنا بالصلاة))
“Bilal, na qetëso me namaz”. (Sahih, Ahmedi).
Ashtuqë gëzimi, qetësia e zemrës dhe lumturia e shpirtit për te ishte namazi.
Namazi është vepra më e mirë të cilën e synon njeriu në çdo brengë, sepse në te ka mposhtje dhe përulje, demonstrim të ngratësisë dhe nevojës, lujte dhe lavdërim, mirënjohje dhe madhërim, përkulje para All-llahut, të Lartë e të falënderuar.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنَّ أحدَكم إذا كان في الصلاة فإنّه يناجي ربّه)) متفق عليه.
“Njeriu kur është në namaz, ai flet me zë të ulur me Zotin e vet”. (Buhariu dhe Muslimi).
O ju musliman!
Namazi është mjeti më i madh që sjell siguri dhe e ndalon krimin, mjeti më i sukseshëm për edukim në nderë dhe vlerë:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّ ٱلصَّلَوٰةَ تَنْهَىٰ عَنِ ٱلْفَحْشَاء وَٱلْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ ٱللَّهِ أَكْبَرُ [العنكبوت:45].
“… fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irituarat, e përmendja e All-llahut është më e madhja (e adhurimeve); All-llahu e di ç'punoni ju.” (El-Ankebut: 45).
Namazi është sekreti i suksesit, baza e shpëtimit, vepra e parë për të cilën jep llogari njeriu, nëse namazin e ka në rregull tërë llogarinë do ta ketë në rregull, nëse namazin nuk e ka në rregull, tërë llogarinë nuk do ta ketë në rregull. Kujdesi për namazin është argument i vërtetësisë dhe besimit, kurse labiliteti në te është argument i humbjes dhe dështimit. Rruga e namazit është e njohur, ai që kujdeset për namazin, do ta ketë dritë, argument dhe shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse ai që nuk kujdeset për te, nuk do të ketë dritë, as argument, e as shpëtim në Ditën e Kijametit, kurse në këtë ditë do të ringjallet me Karunin, Faraonin, Hamanin dhe Ubej ibn Halefin. Ai që kujdeset për pesë kohët e namazit, për rukunë, sexhden, kohën e tyre, duke e ditur se është detyrë e jona para Zotit, e meriton xhennetin.
Namazi ofron inspirime dhe mëshira, dhunti dhe bereqete.
Namazi i shlyen mëkatet, i ngritë shkallët, i shton shpërblimet.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((أرأيتم لو أنَّ نهرًا بباب أحدكم يغتسل فيه كلَّ يوم خمسَ مرّات، هل يبقى من درنه شيء؟!)) قالوا: لا يبقى من درنه، قال: ((فذلك مَثَل الصلوات الخمس؛ يمحو الله بهنّ الخطايا)) متفق عليه.
“Si thoni, nëse një lum kalon rreth derës së dikujt prej jush e lahet në te pesë herë gjatë ditës, a i mbete ndonjë njollë? Thanë: nuk i mbetet. Tha: kështu është me namazin, All-llahu me te i shlyen mëkatet”. (Buhariu dhe Muslimi).
Namazi është një adhurim që shkakton lindjen e shpresës në vlugun e erësirave, e shpëton të hedhurin në devijime, e mer të dëshpruarin dhe të demoralizuarin dhe e nxjerë në rrugën e shpëtimit dhe jetës:
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَىِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ ٱلَّيْلِ إِنَّ ٱلْحَسَنَـٰتِ يُذْهِبْنَ ٱلسَّـيّئَـٰتِ ذٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذكِرِينَ [هود:114].
“Dhe fale namazin në dy skajet e ditës, e edhe në orët e afërta (me ditën) të natës. S'ka dyshim se veprat e mira i shlyejnë ato të këqijat. Kjo është një këshillë për ata që pranojnë këshillat”. (Hud: 114).
O ju musliman!
Ajo që na trupëron dhe që na e mërzitë zemrën është kjo e keqe që është përhapur në mesin e muslimanëve, moskujdesi i tyre për namazin; një pjesë e kanë lënë krejtësisht, kurse pjesa tjetër herë herë falet. Në këtë koha ka humbur vlerë namazi, njerëzit janë larguar prej tij, të pakët janë ata që e falin dhe shumë ata që e neglizhojnë.
Imam Zuhriu, rahimehull-llah, thotë:
دخلتُ على أنس بن مالك رضي الله تعالى عنه بدمشقَ وهو يبكي، فقلت له: ما يبكيك؟ فقال: لا أعرفُ شيئًا مما أدركتُ على عهدِ رسول الله إلاّ هذه الصلاة، وهذه الصلاةُ قد ضُيِّعت. أخرجه البخاري.
“Hyra te Enes ibn Maliku, radijall-llahu anhu, në Damask dhe e gjeta duke qajtur. I thasë: pse qanë? Tha: asgjë nga koha e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk njoh përveç këtij namazit, mirëpo edhe ky namaz është nëpërkëmbë”. (Buhariu).
O ju musliman!
Prej mëkateve më të mëdhaja dhe krimeve më të qarta është lënia e namazit me qëllim dhe vonimi i tij nga koha e vet, nga përtacia dhe dembelia.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((العهد الذي بيننا وبينهم الصلاة، فمن تركها فقَد كفر)) أخرجه أحمد
“Marëvshja mes nesh dhe atyreve është namazi, ai që e len namazin, ai ka bërë kufër”. (Sahih, Ahmedi).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((بين الرجل والكفر ـ أو الشرك ـ تركُ الصلاة)) أخرجه مسلم
“Mes njeriut dhe kufrit ose shirkut është lënia e namazit”. (Muslimi).
Ikja e namazit është sikur fatëkeqësia e humbjes së pasurisë, mallit, gruas dhe fëmijëve.
O ju të pranishëm! Dëgjoni këtë hadith të Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem:
((من فاتته صلاة فكأنما وُتر أهله وماله)) صححه ابن حبان
“Atij që i ka ikur një namaz, sikur të kishte humbur familjen dhe pasurinë e tij”. (sahih, Ibn Hibbani).
Hidhërimi dhe mllefi i All-llahu e kaplojnë atë njeri që e len namazin. Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((من ترك الصلاةَ لقي الله وهو عليه غضبان)) أخرجه البزار
“Ai që e lë namazin, e takon All-llahun të mllefosur me te”. (daif, Bezzari).
All-llahu, subhanehu ve teala, thotë:
وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِى فَقَدْ هَوَىٰ [طه:81]
“… e atë që e zë hidhërimi Im, ai ka mbaruar”. (Taha: 81).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, duke na e tërhjekur vërejtjen thotë:
((لا تتركنَّ صلاةً متعمِّدًا، فمن فعل ذلك فقد برئت منه ذمّة الله وذمّةُ رسوله)) أخرجه الطبراني
“Mos e le namazin me qëllim, sepse ai që e vepron këtë, nuk ka garancën e Zotit dhe të Pejgamberit”. (sahih, Taberaniu).
Abdull-llah ibn Shekiku, rahimehull-llah, thotë:
كان أصحابُ رسول الله لا يرونَ شيئًا من الأعمال تركُه كفر غير الصلاة. أخرجه الترمذي.
“Sahabet e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, lërjen e asnjë vepre nuk e konsideroni kufër përpos namazit”. (Sahi, Tirmidhiu).
O ju musliman!
Moskujdesi për namazin është një bela shumë e madhe, shkakton vështirësi dhe ngushticë në jetën e kësaj bote, në var dhe në ahiret.
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَـوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوٰتِ فَسَوْفَ يَلْقُونَ غَيًّا [مريم:59]
“E pas tyre (të mirëve) erdhën pasardhës të këqij, që e lanë namazin e u dhanë pas kënaqësive (trupore), e më vonë do të hidhen në çdo të keqe (ose në Gaja)”. (Merjem: 59).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë:
((إنّه أتاني الليلة آتيان، وإنهما ابتعثاني، وإنهما قالا لي: انطلِق، وإني انطلقتُ معهما، وإنا أتينا على رجلٍ مضطجِع، وإذَا آخرُ قائم عليه بصخرة، وإذا هو يهوي بالصخرة لرأسه، فيثلغ رأسه ـ أي: يشدقه ـ، فيتدهدَه الحجر ها هنا، فيتبع الحجَر فيأخذه، فلا يرجع إليه حتى يصحّ رأسُه كما كان، ثم يعود عليه فيفعل به مثلما فعل المرّةَ الأولى))، قال: ((قلت لهما: سبحان الله، ما هاذان؟ فقالا ـ في آخر الحديث إخبارًا لرسول الله عمّا رأى ـ: أمّا الرجل الذي أتيتَ عليه يُثلغ رأسه بالحجر فإنّه الرجل يأخذ القرآن فيرفضه، وينام عن الصلاة المكتوبة)) أخرجه البخاري. “Më erdhën natën dy njerëz, më morën dhe më thanë: ec. Eca me ta. Erdhëm te një njeri i shtrirë, kurse tjetri qëndronte përmbi te me gurë, e goditke me gurë në kokën e tij. Ia shtypte kokën, e shkonte guri larg. Shkonte pas gurit dhe e mirte sërish, derisa kthehej, koka i bëhej si ka qenë. U kthente dhe përsëri ia bënte të njejtën gjë. Tha: u thashë: subhanall-llah, kush janë këto dy njerëz? Thanë: njeriu që i shtypej koka është njeriu që ka mësuar Kur'an dhe e ka refuzuar dhe ai që flen nga namazi obligativ”. (Buhariu).

Vazhdon