Formula RUGOVIANE e pagëzimit...

[Urata]

Formula rugoviane e pagëzimit

Kosova në ditën e pavarësisë

Formula rugoviane e pagëzimit

"Kosova e pavarur, e integruar në Bashkimin Evropian, në miqësi permanente me Shtetet e Bashkuara të Amerikës" (Dr.Ibrahim Rugova)

Shkruan: Qemal Sakajeva

Kosova pret të pagëzohet.
Presidenti Rugova ka lënë porosi formulën: "Kosova e pavarur, e integruar në Bashkimin Evropian, në miqësi permanente me Shtetet e Bashkuara të Amerikës".
2.
Rugova erdhi në krye të politikës së Kosovës, kur ishte i domosdoshëm. Vdiq, kur nuk duhej. Ai iku fizikisht, por çka la pas, t'i kujton gurët e çmuar, përplot shkëndijime të Trepçës, që i mbante përherë mbi një tavolinë, me të cilët edhe i befasonte bashkëbiseduesit e huaj. Trashëgimia e tij përfaqëson një pasuri të jashtëzakonshme, që ka për të qenë e vyer po aq sa dhe në gjallje të Tij. Nëse në krye të Kosovës, për 16 vjet, shallin e mëndafshtë, mbështjellë rreth qafës, komentuesit e legjendarizuan, shumëkush qe ngjitur ashtu, pas fijes më të fundit të legjendës. Jetën e pati një udhë jo fort të gjatë, por rrugën politike e shënjoi dallueshëm, nëpër të cilat nuk humbet drejtimi. Nuk përbën ndonjë të veçantë vendimi vetjak i Rugovës për kapërcimin nga studiues i shkolluar në Sorbonë, në politikan i papërvojë në Prishtinë, për ta lidhë, pazgjidhshmërisht, fatin e vet me atë të popullit. Misione të tilla janë ndërmarrë plot, e njihen nëpër popuj të ndryshëm, që, ose kanë shkëlqyer, ose janë shuar. Por, Ibrahim Rugova mbarti tharmin e pak liderëve, për t'i bashkuar shqiptarët rreth çështjes së Kosovës dhe, fuqinë bashkuese, e zotëroi deri në fund. Kjo e përbën legjendën e vërtetë.

3.
Rugova, edhe atëherë kur ishte zgjedhur President, por i panjohur nga politika ndërkombëtare e zyrave vendimmarrëse, ato kundërshtare po se po; edhe atëherë kur u rizgjodh President dhe zyrat politike vendimmarrëse ndërkombëtare e ftonin në bisedime, ai kurrë nuk heshti dhe as nuk e redaktoi formulën e tij vizionare: "Kosova e pavarur, e integruar në Bashkimin Europian, në miqësi permanente me Shtetet e Bashkuara të Amerikës". Ai politikan bashkëkohor evropian, i dalë nga populli me i persekutuar i kontinentit e më gjerë, Formulën e Pagëzimit të vendit të vet, e ka shqiptuar në Uashington, Bruksel dhe Vatikan. Këto qendra të fuqishme të mbrojtjes së lirisë dhe demokracisë së popujve, kanë pasur mjete politike të mjafta, sa të heshtnin Presidentin Rugova për të mos e shqiptuar Formulën e tij të Pagëzimit. Por, kjo nuk ndodhi, as atëherë kur ai e ka pëshpëritur së pari, dhe as në prag të vdekjes, madje, të bëhet sikur frymën e mbrame e ka nxjerrë duke e thënë Formulën si lutje për Kosovën. Presidenti Rugova kishte fituar besimin e qendrave politike të rëndësishme në botë. Ai mundi ta përçonte arsyen mbi të drejtën legjitime të popullit të vet. Ai diti t'u kërkonte atyre që të bëheshin mbështetës e mbrojtës të të drejtave kombëtare të shqiptarëve. Ti bësh mbrojtësit e mëdhenj miq të popullit të vogël, është vepër tejet e vështirë. Kjo përbën një meritë historike që nuk ka mort. Kjo u bë një vlerë përcaktuese që e ndihmoi pa masë Presidentin, ta mbante popullin të bashkuar rreth çështjes. Rugova fitoi besimin e Perëndimit, u shpall aleat i Perëndimit, provoi rrënjët perëndimore të popullit shqiptar dhe kurrë nuk e zhgënjeu Perëndimin.

4.
Edhe kundërshtarët politikë të Rugovës, pas 11 shtatorit 2001, pavarësisht se lufta për Kosovën qe kryer dhe fituar, prekën një të vërtetë të hamendësuar: Po sikur Presidenti Rugova t'i kishte dhënë teh terrorizmit, për të mbërritur te çlirimi dhe pavarësia?
Katastrofë e pamendueshme do të kishte qenë. Siç e dimë, politika e Beogradit luajti etshëm për t'i paraqitur e nxitur shqiptarët drejt terrorizmit. Kjo shpifje serbe nuk u besua, vetëm sepse nuk pati as edhe një rast qe shqiptari bombë të shpërthente diku brenda autobusëve të Serbisë; shqiptari bombe të krijonte pellgje gjaku nëpër tregjet e qyteteve serbe; ose shqiptari bombë t'i linte shumë të vrarë e të masakruar nëpër diskot e restorantet serbe. Jo, pa habi, është bërë e bëhet, ende sot e kësaj dite, pyetja: Si qe e mundur të shpëtohet nga rënia në kurthin e vetëshkatërrimit? "Gandi i Ballkanit" u kuptua e u çmua, sidomos pas 11 shtatorit 2001. Lëvizja e qëndresës paqësore, e tej zgjatur me sakrifica gati të pabesueshme, e mori faturën deri ne zgrip të rrezikut, për të dalë dore. Ishte zëri i arsyes së Perëndimit, që dëgjoi dhe veproi. Kjo vlersohet edhe më shumë, sepse e çoi popullin te çlirimi, e afroi me zgjidhjen përfundimtare. Ambasadori amerikan dhe miku i Kosovës, Riçard Hollbruk, ka thënë në "Zëri i Amerikës" se, pa lëvizjen paqësore të Rugovës, Kosova nuk do te ishte më si është sot e siç pritet të bëhet.

5.
Presidenti Rugova, përveçse përfaqësoi një popull që zotëronte të drejtën, nuk pati armë tjetër për t'iu kundërvënë Serbisë pushtuese. Siç ka krahasuar një analist hebre, ai ishte si një Moisi që, bashkë me popullin e vet, u end në kërkim të Pavarësisë. Ai i bëri një fuqinë e qëndresës paqësore me të drejtën njerëzore. Edhe atëherë kur politika spastruese me dhunë e Beogradit përdori mënyra barbare për t'i larguar shqiptarët nga trojet e veta (pamje që, kur i sheh sot, të tronditin, ndoshta, më fort se sa edhe atëherë kur ndodhën), presidenti Rugova vendosi të vdiste aty, në zyrën e vet. Ai nuk iku nga Kosova. Ai nuk lëvizi nga Prishtina. Ai qe betuar se fati i tij do të ishte si fati i popullit. Kjo qëndresë u nderua, si prej të spastruarve dhe prej të mbarturve nëpër pyje, për të mbijetuar.

6.
Rugova i përjetoi të gjitha, përveç vendimit dhe festimit de jure të pavarësisë së Kosovës.
Buzuku i la shqipes, të shkruar në shqip, Formulën e Pagëzimit. Rugova i la Kosovës rrugën c jetësimit dhe përjetësimit, formulën: "Kosova e pavarur, e integruar në Bashkimin Evropian, në miqësi permanente me Shtetet e Bashkuara të Amerikës".

[Urata]

N'ALTARIN E SHTETIT TË KOSOVËS PRIN IBRAHIM RUGOVA

Shkruan: Engjëll KOLIQI


Në këtë periudhë kohore, që në historinë e Kosovës do të jetë e përjetshme, e shkruar me germa ari, të gjithë po përgatitemi – shpirtërisht e fizikisht – për Ditën e Madhe të Pavarësisë. Kjo ditë tashmë është afër. Nuk do të ketë shqiptar që nuk do të kremtojë - secili në mënyrën e vet. Me ne do të kremtojnë edhe shumë të tjerë – të gjithë ata që i njohin vlerat e mirëfillta të lirisë, të paqes, të njerëzisë dhe të demokracisë. Një kremte e madhe dhe e pakrahasueshme do të regjistrohet në historinë e re të Kosovës dhe të Europës.
Siç është bërë tashmë traditë për njerëzimin në përgjithësi, as kremtja jonë e pavarësisë nuk do të kalojë pa lotë e pa dhembje. Mirëpo, edhe në mes lotëve e dhembjeve do të vezullojë krenaria jonë kombëtare. Do t'u këndojmë fuqishëm heronjëve dhe dëshmorëve, që me gjakun e tyre kanë vulosur lirinë dhe shtetësinë e Kosovës. Patjetër që i këndojmë fuqishëm dhe me krenari të bujshme, edhe Babait dhe Presidentit të Parë të Shtetit të Kosovës – Dr Ibrahim Rugovës, që sot dy vjet u nda fizikisht nga ne, por që jeton në zemrat e shqiptarëve sot e përjetemot – deri në amshim.
Sot, kur po përgatitemi për Ditën e Madhe, në dyvjetorin e mbetjes pa babain dhe strategun e Republikës së Kosovës, derisa qajmë për mungesën e Dr Rugovës, me krenari vezulluese ngushllohemi duke përkujtuar veprën e pakontestueshme dhe të pakrahasueshme të Tij, bashkë me strategjinë karakteristike e specifike të ndërtimit të shtetit të Kosovës. Ishte Ibrahim Rugova, Ai që mbas luftimeve dhe vuajtjeve shumëshekullore që popullit të Kosovës "nuk ia pranonte historia", me një mjeshtri specifike dhe të pakrahasueshme intelektuale e politike dhe me një përkushtim të pashoq, ia imponoi diplomacisë ndërkombëtare në të gjitha qendrat e vendosjes, prej Organizatës së Kombeve të Bashkuara e deri në Bashkimin Europian, por edhe vetë historisë, që shumë seriozisht të merren me realitetin kosovar, për të përmbushur përfundimisht aspiratat e popullit të vuajtur nëpër shekuj. Ishte Ibrahim Rugova, Ai i cili vlerat e pakontestueshme dhe traditat e shenjta të kombit tonë i bëri të pashme dhe të pashmangshme në historinë e re të njerëzimit. Ishte Ai personaliteti i parë dhe protagonisti i domethënësisë së realitetit tonë kombëtar, që u personifikua në një konstruktor të paqes së qëndrueshme botërore. Për këtë edhe u krahasua me Gandin dhe u quajt Gandi i Ballkanit.
Ç'është e vërteta, Ibrahim Rugova nuk ishte një lider i moderuar, siç cilësohej publikisht nga qarqe të shumta, por ishte një ekstremist tipik dhe një luftëtar karakteristik i çështjes kombëtare, konform rrethanave historike-politike, që në fund të shekullit të kaluar dhe në filllim të shekullit në vijim, ndërronin me një dinamizëm shumë të përshpejtuar. Ai dinte t'u përshtatej rrethanave dhe të mbante hapin me kohën, që kalonte shumë shpejt. Koha as historia "nuk guxonin të ecnin" pa Ibrahim Rugovën, as pa shqiptarët. Duke shfrytëzuar akreditimin si gazetar në Romë dhe në Selinë e Shenjtë në Vatikan, kam pasë rastin të takohem me shumë liderë botërorë, të vendeve të mëdha europiane dhe të kontinenteve të tjera dhe që të gjithë ma kanë konfirmuar ekstremitetin e Dr Rugovës, i cili nuk ka rrëshqitur as nuk ka lëvizur kurrë, as një milimetër, nga qëndrimi i tij këmbëngulës për njohjen legale e formale të Republikës së Kosovës, nga bashkësia ndërkombëtare. Dhe vendosmërisht, që të gjithë bashkëbiseduesve ndërkombëtarë, gjithnjë u ka sygjeruar se duhet të pajtohen me realitetin historik të shqiptarëve dhe ta njohin shtetin e Kosovës, vetëm për një fazë kaluese, deri në bashkimin faktik kombëtar.
Dr Ibrahim Rugova ishte i vetmi njeri, veç Papës, të cilit Shenjtëresha Shqiptare – Nëna Tereze – i ishte përkulur dhe ia kishte puthur dorën, dhe atë – publikisht, në praninë e shumë liderëve të vendeve dhe të popujve të të gjitha kontinenteve. Në të vërtetë, në shkurt të vitit 1997, në Lutjet Tradicionale të Mëngjesit, në Shtëpinë e Bardhë në Washington, Nëna Tereze ishte përkulur para Presidentit Rugova, ia kishte marrë e ia kishte puthur dorën dhe pastaj i ishte drejtuar ish presidentit të SHBA-ve Bill Klintonit, duke i thënë: "Zotni President. Ky është presidenti im dhe i Kosovës – Ibrahim Rugova. Të lutem ma ke në kujdes, bashkë me popullin tim!" Mbas përfundimit të luftës në Kosovë, Klinton kishte shkuar në Kalkutë dhe duke u lutur mbi varrin e Nënës Tereze, ndër të tjera i kishte thënë: "Nënë, ndjehem krenar dhe i çliruar në shpirt, që Zoti na ndihmoi dhe ta çova në vend amanetin! Tashmë populli yt në Kosovë është i lire dhe po ndërton demokracinë".


Nuk e kemi lehtë ta madhërojmë Ditën e Madhe të Pavarësisë, që tashmë është shumë afër, pa strategun dhe themeluesin e Shtetit të Kosovës. Zemrat tona do të këndojnë e vallëzojnë nën trysni drithërimash, por do të përmbahemi dhe nuk do t'i zbehim vezullimat karakteristike të Krenarisë Arbërore, sepse sytë tanë do të shohin në ballë të valles festive vetë Presidentin Rugova! I qoftë gjithmonë i lehtë dheu i Kosovës, që aq shumë e dashti! Qoftë gjithmonë lapidar dhe fortesë e lavdisë dhe krenarisë sonë kombëtare, në të gjitha zemrat shqiptare!

[Jim Belushi]

TE pershendes dhe uroj PAVARSIN .
me beso se dje e sot nuk ka muajtur ta ndal vajin si nga gezimi, pikellimi,e hidherimi .me dhemb KOKA aq shum sikur te kisha pir 3 apo 4 litra VER.
ne kuvendin e DARDANIES zotri JAKUPI nuk MUNDI TA PERMEND IKONEN E DARDANIES poashtu zotri THAQI perveq zotris SEJDIU qe permendi IKONEN E DARDANIES dhe ADEM JASHARIN.e zotri THAQIT IRA NDERMEND VON MBAS FJALIMIT TE SEJDIUT.
NUK die keta njerz VESHTIR TE DEL EMRI I RUGOVES PREJ GOJES SE TYRE (sikur ta thoshin emrin e millosheviqit apo ndonje qetniku tjeter).
Jam shum i PIKELLUAR qe i NDJERI RUGOVA (KRYETAR I DARDANIES)nuk e perjetoj ket DIT.
QE aq shum beri per POPULLIN DARDAN.qe asnje POLITIKAN NUK MUNDET as te THEMBRA e KEMBES se TIJ TE AFROHET per nga PUNA qe IKONA E DARDANIES BERI PER POPULLIN DARDAN.
ju PERSHENDES.

[Psikologu]

Krejt do të ishte ne rregullë por kur e ndegjoja te shkretin Jakup duke folur , sikur me ra ne hitha me dukej.
Nuk dinte as si të i përpilonte fjalet se për fjali kund asnja se lidhi.
Edhe ai i shkreti Thaqi copa-copa, po nuk jau nxa për të madhe sepse kishin frigë se flisnin para intelektualve e keta se njjohin një botë të tillë.
Presidenti Rugova eshte ka qenë dhe do të mbetet themelus i shtetit të Kosves e të tjeret janë vetem bukë e gateshme -asgja me shumë.
Lavdi bepres dhe dituris se lartqmuarë të Dr Ibrahim Rugoves.
Historia ka faqet e arta me atë burrë shteti.

[SoKoLi-i-Maleve]

Në shkurt të vitit 1997, në Lutjet Tradicionale të Mëngjesit, në Shtëpinë e Bardhë në Washington, Nëna Tereze ishte përkulur para Presidentit Rugova, ia kishte marrë e ia kishte puthur dorën dhe pastaj i ishte drejtuar ish presidentit të SHBA-ve Bill Klintonit, duke i thënë:
"Zotni President. Ky është presidenti im dhe i Kosovës – Ibrahim Rugova. Të lutem ma ke në kujdes, bashkë me popullin tim!"

Mbas përfundimit të luftës në Kosovë, Klinton kishte shkuar në Kalkutë dhe duke u lutur mbi varrin e Nënës Tereze, ndër të tjera i kishte thënë:
"Nënë, ndjehem krenar dhe i çliruar në shpirt, që Zoti na ndihmoi dhe ta çova në vend amanetin! Tashmë populli yt në Kosovë është i lire dhe po ndërton demokracinë".


Nuk e kemi lehtë ta festojm Ditën e Madhe të Pavarësisë, pa profetin, strategun dhe themeluesin e Shtetit të Kosovës. Zemrat tona po këndojnë e vallëzojnë nën trysni drithërimash, por po përmbahemi dhe nuk do t'i zbehim vezullimat karakteristike të Krenarisë Arbërore, sepse sytë e shpirtit tanë do të shohin në ballë të valles festive Ty President Rugova!
Gezuar Pamvarsin,per te cilen aq shum punove,vuajte,u mundove dhe jetove.
Te qoftë gjithmonë i lehtë dheu i Kosovës, që aq shumë e dashte!
Do te je gjithmonë shembull inspirues i virtytetve te dashnis per kombin dhe verige e lavdisë dhe krenarisë sonë kombëtare, per të gjithe ata qe ne zemrat e tyre ndihen shqiptare!

Gezuar Pamvarsin te gjithve dhe mos te harrojm ta thojm te verteten,si dhe mos te harrojm vujatjet dhe punen e Atyre qe na sjellen deri tek kjo dite e lumtun,se kur harrohen gjanat asht rrezik se perseriten,Gezuar.