Nuk mbrohet Zoti me gënjeshtra!

[pokeri]

Nuk mbrohet Zoti me gënjeshtra!
Në shekullin e IV të erës sonë, njëri nga teologët dhe filozofët më të shquar të krishtërimit, Shën Aurel Augustini në një nga librat e tij thotë:
"Shpesh edhe jobesimtari di diç për tokën, qiellin dhe elementet e kësaj bote, për lëvizjen e yjeve, madhësinë e tyre, pozicionet, për parashikimin e zënies së diellit dhe hënës, ciklet e viteve dhe stinëve të vitit, për llojet e shtazëve, bimëve, gurëve etj. Dhe, ai këto njohuri i mbanë të sigurta në bazë të përvojës. Është turp dhe rrezik që të krishterët kinse duke shpjeguar shkrimin e shenjtë flasin gjepura për ato tema, dhe ne besimtarët duhet të ndërmarrim të gjitha masat e duhura ta parandalojmë atë gjendje, në të cilën pabesimtarët mund të tërheqin vërejtjen për padijen e madhe të besimtarëve, dhe t'u qeshen me përbuzje."
Të krishterët gjatë historisë në rastet më të shpeshta e kishin respektuar këtë këshillë të Aurel Augustinit, duke e pranuar të vërtetën e matematicientëve dhe filozofëve të famshëm grek. Në mesjetë, kur shkenca arabe ishte në kulmet e saj, zbulimet e saj u pranuan dhe u përphapën pikërisht nga murgjët dhe dijetarët kishtar, pa marrë parasysh që ato vinin nga "pabesimtarët".
Por urtia e kësaj këshille shihet me gjithë fuqinë e saj kur shikojmë çfarë ka ndodhur, kur nuk e kishin respektuar besimtarët!? Disa shembuj, sot i di secili fëmijë; teologët kishtarë në mesjetë ishin të bindur që - Bibla thotë se Toka ishte e rrafshtë. Kur Galileu e shpiku teleskopin dhe filloi t'i publikoj zbulimet për planetet, ata teologë e detyruan që publikisht të heqte dorë nga tërë ajo që kishte zbuluar.
Kur Koperniku gjeti dëshmi të pakontestueshme që Toka ishte e rrumbullakët dhe rrotullohet rreth diellit (dhe jo e kundërta), kishte aq shumë frikë nga dënimi që do të pasonte në rast të publikimit të atyre "herezive", sa që kurrë nuk guxoi t'i botonte.Ato u gjetën nëpër sirtarë pas vdekjes së tij. Xhordano Bruno pasi që nuk ishte i gatshëm të fshihej, u dogj në turrë të druve.
Kur mjekët dhe bilogët e zbuluan që sëmundjet shkaktohen nga bakteret e jo nga demonët. priftërinjtë iu kundërvuan dhe e sulmuan teorinë e tyrë si "blasfemi". Në Bibël sipas interpretimit të tyre shkruante se: Zoti e dërgonte sëmundjen si dënim. Nuk shkruante se ajo mund të ishte rezultat i pisllëkut dhe organizmave të padukshëm... Natyrisht, këtyre "ekspertëve" kurrë nuk u kishte shkuar mendja që interpretimi i tyre i Biblës, do të mund të ishte i pasaktë!?
Çfarë ndodhi me gjithë këto raste? Besimtarët dolën qesharak! Fëmijët sot u qeshen atyre teologëve që e ndoqën Galileun, dhe pyeten se si aq lehtë "kisha" i refuzoi dëshmitë që i kishte para hundës. Edhepse e kishin qëllim mbrojtjen e fesë, gjëja e vetme që arrinë ishte që fenë e paraqitën qesharake.
Sot kemi kundër-teorinë që quhet "kreacionizëm". Tërësi argumentesh që mohojnë evolucionin. Kjo lëvizje para disa dekadash ishte e "koncentruar" kryesisht në SHBA, ku kishat fundamentaliste janë më të popullarizuara, mirëpo viteve të fundit shumë "argumente" të tyre u përhapën në Evropë dhe Ballkan, përmes Dëshmitarëve të Jehovës dhe Kishës Adventiste. Këto argumente gjithashtu i përqafoi edhe grupi islamik Harun Jahi, pamfletet dhe librat e së cilit po përhapen gjithnjë e më shumë edhe në kontinentin e vjetër.
Cili është problemi me kreacionizmin?
Përgjigja më e shkurtër në këtë pyetje është se; argumentet e kreacionistëve nuk janë të sakta. Shumë njerëz e kanë vështirë ta kuptojnë, por kjo nuk ka asnjë lidhje me evolucionin. E marrim shembull pohimin e kreacionistëve se, fosilet kalimtare nuk ekzistojnë. Ky pohim nuk është aspak i saktë. Evolucioni ndoshta nuk është i saktë dhe ndoshta nesër do të hedhet si teori për t'u zëvendësuar me ndonjë teori tjetër, e cila më mirë do të mund të pasqyroj dëshmitë për botën që e kemi. Por, pa marrë parasysh e saktë apo jo, njeriu që pohon se nuk ka fosile kalimtare e flet të pavërtetën.
Ky është problemi me argumentet kreacioniste. "Archaeopteryx është skelet i një shpeze të zakonshme". Nuk është e saktë!
"Janë gjetur gjurmë të njerëzve dhe dinosaurve, njëri pranë tjetrit". Nuk është e saktë.
Sado që njeriu të besoj në autencitetin e Biblës, dhe sado që besimtarit nuk i pëlqen teoria e evolucionit, mendoj që të gjithë duhet të pajtohen në një pikë; Zoti nuk mbrohet me gënjeshtra.
Çka është rrënja e gjithë kësaj? Pse kaq shumë njerëz "përpiqen" ta dëshmojnë kreacionizmin dhe ta rrëzojnë teorinë e evolucionit?
Arsyeja kryesore është bindja që shumë njerëz e kanë se; Shkenca e mohon Zotin, se zbulimet shkencore e largojnë Zotin gjithnjë e më larg.
Funkcioni i shkencës është që ta përshkruaj botën dhe të shpjegoj sa më mirë se si funkcionon ajo. Mirëpo, njerëzit i kanë disa bindje të veta, dhe kur shkenca bën një zbulim ajo i shtyen që ato bindje t'i ndryshojnë. Prandaj mbizotëron fryma; "Nëse baballarët tanë besuan në diç, pse ne sot besojmë në diç tjetër?".
Përgjigja në këtë pyetje është e thjeshtë; Sepse është e rëndësishme të dihet e vërteta. Deri para disa qindra vitesh njerëzit besonin që Zoti apo ndonjë shenjtor shkaktonin rrufetë dhe bubullimat! Ndërkohë, shkenca e zbuloi që kjo nuk është ashtu. Ky zbulim a e zvogëlon Zotin? A është më mirë të besohet në të pavërtetën që Zoti krijon rrufetë, apo në të vërtetën që ato krijohen për shkak të dallimeve në potencial mes reve dhe tokës?
Të besosh në diçka që është e pavërtetë nuk është shenjë e Besimit - kjo është shenjë e llojit më të shëmtuar të krenarisë arrogante. "Dëshmitë mund të jenë çfarë të duan, ekspertët mund të flasin çfarë të duan, unë e dij cila është e vërteta dhe pikë"! A është në rregull kjo?
Nëse ekziston Zoti, a dëshiron ai që ne të mendojmë kësisoj? A ka Zoti dëshirë që ne të besojmë në gënjeshtra të mëdha, të tipit se ai krijon rrufe, që Ai dërgon sëmundje për t'i dënuar mëkatarët, që Ai e krijoi Botën për 6 ditë para 6000 vjetësh? Apo ndoshta do të kishte më shumë dëshirë që ne ta përdorim mendjen tonë, të provojmë ta njohim botën në të cilën jetojmë, dhe ta gjejmë të vërtetën, edhe kur ajo e vërtetë na detyron të heqim dorë nga disa ide në të cilat kishim besuar më përpara?

[Agolli]

Filozofi i njohur gjerman Emanuel Kanti në veprën e tij "Kritika e mendjes së pastër "....ka zhvilluar idenë se me mendje nuk mund të përfshihet e verteta e pafund. Sipas natyrës së saj, mendja i arrinë vetëm partikularitë ndërsa është e paaftë të kuptojë të ekzistuarit absolut siç është ekzistimi i Zotit. Ne e kuptojmë Zotin me ndërgjegje (damîr) e jo me mendje (‘akl). Dëshira jonë për drejtësi është dëshmi e ekzistimit të së drejtës, sikur që është etja për ujë dëshmi për ekzistimin e ujit.
Aristoteli shumë më herët ka shtruar një varg të tërë shkaqesh duke thënë: karrigia është nga druri, druri nga trungu, trungu nga fara, kurse fara është nga mbjellësi, që në fund të tregojë se si numërimi i tillë i shkaqeve medoemos shpie tek shkaku i parë. Shkakun i cili nuk ka nevojë për shkak, lëvizësin i cili nuk ka nevojë për lëvizës, krijuesin i cili nuk ka nevojë për krijues, që i përgjigjet të kuptuarit tonë...
Ibni Arebiu konsideron se në pyetjen kush e krijoi Krijuesin aspak nuk duhet përgjigjur. Zoti e dëshmon ekzistimin dhe është jokorrekte me ekzistim të dëshmohet Zoti. Drita e dëshmon ditën e jo e kundërta...
Zoti nuk ka nevojë për dëshmi, sepse Ai çdo gjë e dëshmon. Ai vetvetiu është e vërtetë e qartë.
Zoti shfaqet në ligjet, rendin, bukurinë dhe normat, në gjethin e drurit, pendën e palloit, krahun e fluturës, erën e trëndafilit, këngën e bilbilit, lidhshmërinë e yjeve, në simfoninë e kozmosit. Sikur të thonim se e tërë kjo është krijuar rastësisht, do t’i përngjanim njeriut i cili konsideron se me vetë hedhjen e shkronjave në ajër, prej tyre mund të krijohet vargu në të cilin do të gjenim një poezi të Shekspirit, do të thotë poezi pa poet.

[Bjeshka1]

Deri para disa qindra vitesh njerëzit besonin që Zoti apo ndonjë shenjtor shkaktonin rrufetë dhe bubullimat!

Ke edhe sot njerz qe besojne ne kete. Shih ketu ne forum, nuk kemi nevoje te shkojme me larg. Ka asish qe besojne se Zoti vrau mbi 200000 njerz te varfer ete vuajtur(eshte fjala per Cunamin) ,sepse pranonin turist nga perendimi dhe se i shisnin femrat e tyre.
Kur hasin ne shkrime te Bibles ose Kuranit qe jane kontradiktore, mundohen ti quajne "metafora", nuk mund te pajtohen me realitetin.

[dardan100]

Njeriu nuk ka nevoje per doktrinat fetare nese do ta arrin Zotin, ai arrin permes nje rrugetimi interior, ne vetvete!

[pokeri]

Postimi origjinal është bërë nga dardan100

Njeriu nuk ka nevoje per doktrinat fetare nese do ta arrin Zotin, ai arrin permes nje rrugetimi interior, ne vetvete!

Daradan, parimisht e mbështes këtë mendim tëndin. Por, si e koncepton këtë "rrugëtim interior"?

[dardan100]

Ai kalon permes mohimit te feve apo religjioneve tradicionale te cilat shohin ne tjetrin, pra ne rivalin fetar nje armik qe duhet eliminuar ne qoft nevoja edhe fizikisht, dhe nuk konsiderojne te gjithe njerzit te barabarte para Zotit. Ato religjione, secila per veti mendojne te kene prioritete, dhe status te veçant para Zotit, duke u shenderruar ne motiv per urrejtje. Ne jete mjafton te jesh moralisht i drejt per te mos pasur frike nga asnje gjykim suprem.

[pokeri]

Postimi origjinal është bërë nga Agolli

Filozofi i njohur gjerman Emanuel Kanti në veprën e tij "Kritika e mendjes së pastër "....ka zhvilluar idenë se me mendje nuk mund të përfshihet e verteta e pafund. Sipas natyrës së saj, mendja i arrinë vetëm partikularitë ndërsa është e paaftë të kuptojë të ekzistuarit absolut siç është ekzistimi i Zotit.

Agolli, të përshëndes!
Duke pasur frikë që tema do të "zhytet" tërësisht në pellgun e një diskutimi filozofik (e nuk do të kisha dëshirë), megjithatë do të komentoj diç.
Kanti kështu e shpjegon ekzistimin e Zotit si Krijesë e përsosur.
Që të jetë e përsosur (krijesa) duhet t'i ketë të gjitha vetitë pozitive, dhe asnjë veti negative. Mosekzistimi është veti negative, dhe me vetë këtë, joekzistimi i Zotit është absurd.

Komenti:
Krijesa e përsosur nuk ka mundësi të krijoj diçka të papërsosur (sepse do të ishte absurd), apo jo?
Shembulli:
"Nëse njeriu e krijoi Zotin, krijoi diçka të përsosur. Nëse Zoti e krijoi njeriun, krijoi diç të papërsosur. Kush qenka pra më i përsosur? S'ka dyshim që ai i cili e krijon "të përsosurën". Pra Njeriu është më i përsosur se Zoti sepse e krijoi Zotin (e përsosur). Mirëpo, pasiqë Zoti nuk mund të ekzistoj si "krijesë më pak e përsosur" se njeriu, Zoti atëherë nuk ekziston"

A qenka pra Zoti, "E vërteta e pafund-absolute"?
Çfarë qenka ndërgjegja jonë, e ndarë nga mendja?
Kanti thotë (në veprën që ke cituar) edhe se: - Nderimi-respekti nuk është emocion, siç është dashuria, miqësia. Nuk është as bindje, as akt intelektual. Është diç ndërmjet, një fenomen krejt i veçantë?
Mund të pyesim, çfarë na qenka pra?
Këto çështje e kanë vendin në një nënforum tjetër. Mund t'i diskutojmë pa asnjë problem.

[Agolli]

Pershendetje Pokeri

Njeriu eshte i lire ta perfytyroje krijuesin ashtu sic deshiron, ne menyre poetike, racionale, shkencore, edhe pse ne nuk mund ti afrohemi dot atij perfytyrimi te sakte sesi mund te jete Ai. Vullneti i lire eshte aftesi per te vepruar, dhe per te mednuar.... Thjeshte vullneti ekziston brenda qenies, dhe ajo dirigjohet nga Qenia e perjetshme...
Njeriu mund ta di ate qe i eshte caktuar... Nese i eshte caktuar te dije vetem kete sfere dhe vetem kete pune, ai sadoqofte te beje sakrfice eshte e kot.
Zoti i persosur e krijoi njeriun dhe te tjera krijesa, por te keqen dhe te miren nuk e krijoi zoti, e lindi vete njeriu... Zoti eshte i ngjashem me njeriun me perjashtim te faktit se eshte i pa vdekshem dhe i persosur.
Une Zotin e ndjej dhe e besoj me ndergjegjie por nuk e kam pare qe te arij te imagjinoj ne pamjen e tij.
Per mendimin tim cdo imagjinate e tepert te dergon ne gabim.

[pokeri]

Postimi origjinal është bërë nga Agolli

Zoti i persosur e krijoi njeriun dhe te tjera krijesa, por te keqen dhe te miren nuk e krijoi zoti, e lindi vete njeriu... Zoti eshte i ngjashem me njeriun me perjashtim te faktit se eshte i pa vdekshem dhe i persosur.

Pse Krijesa e përsosur krijoi diç të papërsosur? Veç kësaj, i dhe mundësi që kjo jo-përsoshmëri (Njeriu) edhe të krijoj (të keqen që është përligjie absolute e pozitivitetit?) Mendon që Zoti i përsosur do të bënte një "gabim" të tillë? Nëse po, atëherë a nuk do të binte kjo ndesh me Përsosshmërinë e tij? Përsosshmëria nuk kufizohet, ajo vetvetiu do të duhej të ishte Absolute! Pra, tashmë kemi dilemën; Zoti krijoi diç të keqe (Njeriun që krijon të keqen) me qëllim, apo Zoti krijoi (Njeriun e keq) duke menduar se Krijoi të mirën?

P.S. Lus moderatorët që këtë temë ta zhvendosin te Hapësirë Filozofike-Psikologjike.

[Albanian eX|PerT]

Postimi origjinal është bërë nga Agolli

Zoti i persosur e krijoi njeriun dhe te tjera krijesa, por te keqen dhe te miren nuk e krijoi zoti, e lindi vete njeriu... Zoti eshte i ngjashem me njeriun me perjashtim te faktit se eshte i pa vdekshem dhe i persosur

I nderuari shoku im Agolli, mendoj qe ky konstatim i yt per Zotin parcialisht (pjeserisht) eshte gabim per te mos thene totalisht. Zotit nuk i perngjason asgje, Ai eshte i Vetmi dhe i Persosuri, Krijuesi, Furnizuesi, Meshiruesi, Percaktuesi, Sunduesi. Ai eshte i Plotefuqishmi dhe i Gjithedituri i cili Krijoi krijesat e tij ashtu siç eshte me se miri mirepo jo duke marr shembullin e vet, sepse Atij nuk i perngjason asgje. Pavdekshmeria dhe Persomsmeria jane dy nga atributete/cilesite e Zotit te Lartemadheruar. E keqja dhe e mira u be me pecaktimin e Zotit, qe te shihet kush eshte me mireberes edhe pse Ai e di se kush çfare do te veproje mirepo kjo leje zgjedhjeje eshte nje nga urtesite e medha te Perendise. Marrim per shembull, ferrin apo siç quhet xhehenemi apo thene ma shqip sketerra, e cila eshte perplot vuajtje, mjerim, shkatrrim, etj., e qe kjo ka nje urtesi shume shume te madhe. Si? Marrim per shembull sot njerezit e degjeneruar, te cilet jane te dhene pas epsheve dhe harrojne qe duhet adhuruar Krijuesi i tyre apo ata te cilet thone se jane besimtare mirepo besimi i tyre eshte i kote sa qe disa kane arrit deri tek idhujtaria apo politeizmi, si per shembull sot qe njerezit e shikojne dhe e besojne horoskopin. Tani marrim shembull ata te cilet jane te matur dhe te mençur adhurojne nje Zot te Vetem, njeherit duke besuar dhe pranuar çdo percaktim qe Ai ka vendosur per ata. Valle, a do te jete i pari me te dytin ne nje vend pas vdekjes? I keqi qe i beri tere ato padrejtesi ai pas vdekjes dhe largimit nga kjo bote e pret denimi dhe mjerimi ngase ishte mosmirenjohes ndaj te mirave te Zotit dhe nuk e ka falenderuar, e falenderimi ndaj Zotit behet duke e adhuruar ate (duke iu perkulur). Ndersa i miri e ka vendin ne shtepine e gezimeve dhe te kenaqesive, ku nuk ka mjerim, breng, merzi, gajle, etj., aty mbreteron kenaqesia shpirterore dhe fizike duke u liruar ne shfrenimin e epsheve sepse ai ne kete bote bente durim dhe ishte i matur. E ai vend quhet parajse apo siç ndegjohet ne popull Xhenet. D.t.th. dy krijesa te Zotit, njera e keqe ne vetvete mirepo me urtesi te medha qe ti denoje keqberesit dhe mizoret, dhe nje krijes tjeter e Zotit qe eshte parajsa qe ne mbrendesi permban kenaqesi dhe defrim qe eshte shperblim per mireberesit (besimtaret) dhe te duruarit. Marrim per shembull edhe djallin e mallkuar qe eshte nje krijes qe ne vetvete eshte e keqen duke i mashtruar njerezit, mirepo edhe kjo eshte krijes e Zotit, qe e ka nje urtesi te madhe, prandaj Zoti edhe e krijoi, qe te sheh Zoti se cili nga krijesat e Tij do ta pasoje ne mashtrimet qe i ben djalli. Dhe pastaj ai qe beri durim dhe ishte i mençur dhe nuk i pasoi shtremberit e djallit do te shperblehet, ndersa ai qe ishte kryeneç dhe mendjemadhe e koprrac, dhe pasoi djallin do te hidhet ne skutat e denimin te ferrit te tmerrshem. Do te vazhdojme ne te ardhmen te shkruajme ne kete teme, nese na premton koha i nderuar.

Mbeteni i pershendetur dhe i rrespektuar nga shoku juaj:
Albanian eX|PerT

ps| Shoku im i nderuar, ne kete forum ishte nje teme rreth emrave dhe cilesive te Zoti qe mua me pelqeu ne pergjithesi, kliko ketu:
http://dardania.de/vb/upload/showthread.php?t=20473