Artistja që flet pa dorëza!

[Jana]

E qeshur, dinamike, e ëmbël, lozonjare, e shkathët por shumë inteligjente, ky është togfjalëshi për përshkrimin e portretit të këngëtares Adelina Ismaili. Zotëron artin e të biseduarit bukur, ku buzëqeshja nuk i ikën kurrë nga fytyra dhe duket se nga portreti i saj njerëzor buron vetëm gaz, hare, mirësi, dashuri njerëzore. Nuk të paragjykon edhe për pyetjet provokative sikundër të çarmatos me sinqeritetin dhe inteligjencën e dialogut. A është kjo Adelina e vërtetë...

Artistja karizmatike ose “Madona” shqiptare, Adelina Ismaili, lirisht mund të quhet këngëtarja më me stil dhe më me origjinalitet në gjithë hapësirën tonë kulturore.
Ndonëse para vetes kishte shumë sfida, ajo tregoi shpirtin e vet të fortë dhe egon po ashtu shumë të fortë. Skena për të është e magjishme, kurse Adelina pjesë e kësaj magjie.

Me sharmin dhe bukurinë e saj deri në dhembje ka bërë që erërat të fryjnë të gjitha nga ajo. Adelina po pushton sërish skenën. Shumë mendime dhe pasione rrëmbejnë vrullshëm ditët e saj me një dëshirë për të prekur pikën tjetër përtej asaj që është, përtej asaj që shihet dhe mund të ekzistojë, pikën që sjell ekuilibrin e brendshëm në vazhdimësinë e gjërave për të realizuar vetveten.
Nuk ka ndodhë deri më tashti që një këngëtare të ruajë me fanatizëm stilin e vet si Adelina. Është ndër këngëtaret e rralla që çdo gjë i rrinë bukur, madje edhe çapkënllëku. Por, ajo din të jetë edhe shume serioze, sikurse në këtë intervistë pa dorëza:

Retrospektiva e atyre që përbëjnë tashmë plejadën e njerëzve të shquar të artit dhe kulturës, rrëfen se pothuaj të gjithë kanë një pikënisje pothuaj të ngjashme nga e juaja, radio, televizion, skenë, etj. Mund të themi se kishit lindur të bëheshit e madhe, apo kopshti ku u kultivuat të përzgjodhi që të bëheshe e famshme?
Besoj që fati predisponon çdo njeri që të ketë afinitet për një lëmi të caktuar. Idealja arrihet kur njeriu gjen forcën, vullnetin, optimizmin, të gjitha komponentët e nevojshme për të zhvilluar dhe kultivuar atë që bart në vete. Këtë asnjëherë nuk e gjen vetëm. Por, kur mendoj, edhe kopshti, të cilin përmendet ju, ishte ideal për t’u zhvilluar unë. Ndoshta jam unë ajo që më së paku kam punuar për veten. Së paku unë e mendoj ashtu, sepse për mua të punoj atë që dua gjithmonë ka qenë kënaqësi, dhe jo vetëm profesion. Njerëzit rreth meje, si komponentë vitale; familja, pastaj bashkëpunëtorët, mësimdhënësit, kolegët, më kanë dhënë shumë për të më përkrahur në këtë që jam sot. Patjetër familja të cilët janë përballur më tepër me gjëra negative sesa pozitive, si pasojë e sukseseve të mia. Suksese të cilat më mvishen mua, kurse janë meritë e atyre që më krijuan dhe përkrahën në ditët e mira dhe të shëmtuara. Fatkeqësisht, gjërat e shëmtuara vazhdojnë, nga faktorë të ndryshëm, të cilët po i përmenda do mendoni se kam shkalluar, sepse edhe vet e kam vështirë që ta besoj që njerëz aq të rëndësishëm të shtetit tim, merren me gjëra të ulëta. Dhe ky është fati dhe kopshti im. Forca ime e brendshme që t’i tejkaloj situatat e shëmtuara, që e kam gjetur në kopshtin ku më ka krijuar dhe përkrahur më së shumti ajo që krijoi gjithçka, nëna ime...

Diku bë një proverb thuhet: Publiku është për artistin si ajri për jetën. Si ndjeheni kur imazhi juaj artistik mrekullon ata. Ka marrur dikush guximin ta shpalosë, atë që ndjen për ty po të ishit sy më sy.
Kam lexuar këtë proverb, e kam thënë shumë herë sepse është më i vërtetë sesa vet e vërteta (qesh). Është e vështirë të përshkruhet ajo ndjenjë. Dëshiron të dhurosh më shumë, dëshiron të falësh çdo të mirë tënde atyre që të duan dhe të përkrahin, posaçërisht në momentet e shëmtuara jetësore, e ndjen veten të gjallë dhe të dashur. Asnjëherë nuk mund të mrekulloj unë fansat, sa më mrekullojnë ata mua. Kjo intervistë, këngët, paraqitjet e mia nuk do të ndodhnin po të mos ishte admirimi i atyre që të duan dhe i do. Më ka ndodhur të jem sy me sy me fansa që janë alivanosur kur jemi takuar. Ju betohem, e njëjta më ka ndodhur edhe mua, që të humbas kontrollin mbi veten sepse përballesh me një dallgë aq të fuqishme admirimi, e cila të rrëzon. Unë vetëm lus Zotin që të kem shëndetin, fatin dhe fuqinë që këtë dashuri ta kthej shumëfish.

Çfarë bën Adelina përtej skenës dhe jetës publike?

Gjëra të zakonshme të çdo femre shqiptare. Mos mendoni që kam avantazhe sepse jam Adelina Ismaili. Shpesh ndodh e kundërta. Ndodh të përbuzem, neglizhohem madje kërcënohem nga njerëz të kompleksuar nga vogëlsia e tyre shpirtërore që quajnë veten "dikushi". Por kjo më bën të vetëdijesohem që duhet të jem emotivisht, psikikisht dhe intelektualisht më lart. Dhe qeshem me këto gjëra. Edhe unë ndodh të mos kem ujë në shtëpi me ditë të tera, edhe të mos kemi rrymë, edhe të përgatis, të pastroj, të hekuros, etj. Një jetë normale në abnormalitetin e kohës dhe vendit ku jetojmë.