"Kombi kosovar"?

[Kercovari]

"Kombi kosovar"?
Çka fshihet prapa nocioneve "Shtet i pavarur multietnik i Kosovës" dhe "kombi kosovar"?

nga Valon Kurtishi


- Nocioni "komb kosovar" është një konstrukt artificial, i cili do të shkërmoqet në momentin e parë të ndaljes së financimit prej atyre qarqeve që nuk ua duan të mirën shqiptarëve në Ballkan.
- Europa dhe SHBA nuk pranuan dhunën si mjet për zgjidhjen e kontesteve etno-territoriale mes popujve të ndryshëm, prandaj shqiptarët shpëtuan nga zhdukja e plotë një pjesë të rëndësishme të njerëzve dhë territoreve të tyre në veri.


Proceset kombformuese dhe shtetformuese janë fenomene të vjetra, komplekse, dhe shumëdimenzionale, të kushtëzuara nga faktorë të shumtë, të ndryshëm e të lidhur me njëri-tjetrin.
"Shteti i pavarur multietnik i Kosovës" dhe "kombi kosovar" janë një (ose dy) krijesë artficiale e ardhur në jetë si rezultat i më tepër faktorëve, në mes të cilëve si më kryesore paraqiten dy, edhe atë:
1.I paaftësisë dhe dobësisë proverbiale politike, ushtarake dhe ekonomike të kombit shqiptar, si produkt i proceseve dhe përvojave të ndërlikuara politiko-ekonomike nga e kaluara historike, si dhe
2. I interesave të caktuara të strukturave të caktuara të vendimmarrjes ndërkombëtare, të cilat nuk duan baraspeshë politike e ekonomike mes kombeve dhe shteteve-kombe në Ballkan. Thënë më drejt, këto grupe të fuqishme interesash nuk i duan shqiptarët si të barabartë ekonomikisht dhe politikisht me grekët dhe me sllavët lindorë sot.
Cila është prapavija e veprimeve të tilla, apo nga cilat interese e qëllime nisen grupet që mendojnë e veprojnë kështu, ne nuk e dimë, dhe vetëm mund të spekulojmë për arsyet që i çojnë ata në këso lloj politikash e veprimesh antishqiptare.
Në kërkimin e shkaqeve dhe arsyetimeve të mundshme gjithmonë të kihet parasysh që pjesën thelbësore dhe kryesore të fajit duhet kërkuar te vetja.
Duke studiuar apo edhe vetëm duke lexuar të kaluarën tragjike të kombit tonë, çdo individ, studiues ose jo, mund të vërejë një paaftësi veprimi autonom dhe mungesën e kohezionit në mesin e popullsisë shqiptare, përgjatë rrjedhës së shekujve. Vihen re qartë shkëputje të pjesëve të caktuara nga gjiri i asaj që mund të quhet "civilizim shqiptar" dhe integrim/asimilim i të njëjtëve në struktura tjera etno-religjioze, më të mëdha e më të fuqishme në kohë. Kjo shkëputje e vazhdueshme e pjesëve të veçanta nga tërësia kombëtare është shkaktuar nga faktorë të ndryshëm, si okupimet e huaja, asimilimet kulturore, vrasjet masive, emigrimet e detytrueshme - skllavërimi, kushtet dhe rrethanat natyrore, të cilat në raste të caktuara vështirësojnë akomodimin apo përshtatjen, kushtet ekonomike etj. Pavarësisht nga faktorët që ndikojnë në këtë zvogëlim të numrit të popullsisë shiptare, rezultati përfundimtar i kësaj rrjedhe historike mbetet ky: shqiptarët sistematikisht, për gati tremijë vjet, janë duke u tkurrur (zvogëluar) territorialisht dhe biologjikisht (etnikisht). Një popull që i zvogëlohet në vazhdimësi numri i popullsisë dhe hapësira për jetë nuk mund të jetë vendimmarrës apo subjekt në skenën historike. Energjitë e tij shterojnë vazhdimisht. Ai gjendet gjithmonë me humbësit e përplasjeve të mëdha historike.


Një fat të tillë tragjik kemi edhe ne shqiptarët martirë në Europën Juglindore. Dobësia dhe paaftësia jonë si komb dhe si shtet janë karakteristikë e së kaluarës dhe realitet i dhimbshëm i së sotmes. Edhe në përplasjet e fundit ushtarake mes botës shqiptare dhe asaj sllavo-lindore u pa qartë një disproporcion i pabesueshëm i kapaciteteve të ndryshme teknike e njerëzore mes kundërshtarëve. Thënë më drejt, ne gjendemi shumë prapa tjerëve në çdo fushë të zhvillimit njerëzor. Duke qenë në këto nivele zhvillimi, bota shqiptare e pati lufën të humbur që në nismë të saj. Fatmirësisht për të, SHBA-të dhe Europa e sotme nuk pranuan fuqinë (dhunën) e pastër si mjet për zgjidhjen e kontesteve etno-territoriale mes popujve të ndryshëm. Duke shfrytëzuar këtë model shoqëror dhe këto standarde të reja të të sjellurit në kontinentin evropian, shqiptarët shpëtuan nga zhdukja e plotë një pjesë të rëndësishme të njerëzve dhë territoreve të tyre në veri dhe lindje të kufijve shtetërorë të Republikës së Shqipërisë. Kjo ishte një fitore e vetme territoriale e shqiptarëve që njeh historia më e re. Për herë të parë në histori, me ndihmën dhe asistencën ndërkombëtare euro-amerikane, shqiptarët mund të ushtrojnë sovranitetin popullor në një pjesë të konsiderueshme të territoreve të banuara prej tyre në Ballkan.
Duke parë këtë ndryshim cilësor të raporteve këtu, qarqe dhe qendra të rëndësishme të vendosjes, vepruan që të gjejnë forma dhe mënyra të tjera si t’i amortizojnë pasojat, dhe në fund edhe rikthejnë gjendjen e para vitit 1999 në këtë pjesë të Europës. Duke qenë për momentin të paaftë që t’i kundërvihen me forcë rrjedhës pozitive të ngjarjeve, grupet e tilla kanë modifikuar qëndrimet dhe kanë dalë me teza të reja. Edhe pse forma e jashtme e këtyre proceseve ndryshon, brendësia/thelbi/substanca është e njëjtë. Duke u frikësuar nga bashkimi i mundshëm dhe shumë i natyrshëm i rajoneve shqiptare të Kosovës dhe rrafshit të Dukagjinit me shtetin amë - Republikën e Shqipërisë, këto grupe dolën me propozime të reja satanike për të a.q. "shtetin multietnik të Kosovës" dhe me artificialitetin monstruoz të quajtur "komb kosovar".
Duke u thirrë tërë kohën në demokraci, këto grupe interesi ua mohojnë shqiptarëve pikërisht vlerën elementare të demokracisë, vetë esencen e saj - shprehjen e lirë të vullnetit politik. Arsyetimet e tyre që shpeshherë përdoren edhe nga një rrymë e vogël apatride në Kosovë, janë shumë të rënda, fyese, të pabazuara dhe të vjetëruara për kohën në të cilën jetojmë sot.
Rajonet e fushës së Kosovës dhe rrafshit të Dukagjinit janë banuar në të kaluarën, dhe banohen edhe sot, nga një shumicë etnike, e cila në masë 97% është thjesht shqiptare. Një nivel i këtillë i përkatësisë etnike të popullsisë nuk është arritur me forma të ndryshme presioni ndaj jo-shqiptarëve. Përbërja etnike e popullsisë së Kosovës, është rezultat i rrjedhës së natyrshme të jetës humane (të jo-shqiptarëve), me bazë ligjshmëritë biologjike të riprodhimit (nataliteti, mortaliteti, pjelloria, emigrimi, zhvillimi industrial, edukimi, urbanizimi , modernizimi etj). Shqiptarët nuk kanë asimiluar, eliminuar fizikisht apo edhe përzënë nga trojet e tyre asnjë komunitet të vecantë, apo edhe pjesë të caktuara të asnjë komuniteti etnik-gjuhësor, religjioz, racor etj. Përkundrazi, janë shqiptarët ata që janë larguar në masë të madhe nga territoret e lartpërmenduara duke u lënë vendin kolonistëve të ndryshëm përgjatë historisë. Koncepti i multietnicitetit si paraqitet nga një pjesë e caktuar e bashkësisë ndërkombëtare, nuk është gjë tjetër pos përgaditje psikologjike për një luftë të hapur dhe gjenocid të mundshëm në të ardhmen në Kosovë, dhe në pjesë tjera ku jetojnë shqiptarë jashtë sovranitetit shtetërorë të Republikës së Shqipërisë. Mbrojtja me çdo kusht e ekzistencës së xhepave të pastër etnik sërb dhe të disa pseudo-minoriteteve të tjera të krijuara brenda natës me dekrete administrative nga Rankoviqi dikur, si dhe një tendencë të shprehur hapur që këto "enklava" të bashkohen në njësi më të mëdha teritorriale-administrative në të ardhmen, është një sinjal i qartë për keqpërdorimin e vetë konceptit të multietnicitetit. Një parim i tillë shumë human mund dhe duhet të aplikohet në vendet me një prani të lartë e të gjerë të grupeve të ndryshme etnike si p.sh. në Mal të Zi, Maqedoni, Sërbi, Bosnjë e Hercegovinë, Greqi, të cilat plotësojnë shkëlqyeshëm kriteret e të qenurit vende shumetnike. Mirëpo askund tjetër përveç Kosovës nuk kërkohet të vendosen/aplikohen zgjidhje të tilla artificiale, të cilat dëmtojnë rëndë mundësitë për zhvillim socio-ekonomik të shqiptarëve në të ardhmen. Enklavat sërbe dhe enklavat e disa gjoja-minoriteteve të tjera janë frenuesi i demokratizimit dhe zhvillimit ekonomik të Kosovës. Enklavat sërbe, enklavat e pseudo-minoritetit turk, ato ashkali etj., janë shantazhi i cili do hapet në tryezë në momentin kur të vijë në rend dite bashkimi i krahinave shqiptare të Kosovës dhe rrafshit të Dukagjinit me RSH-në. Kjo temë do të hapet për një periudhë shumë të shpejtë kohore. Edhe pse sot në skenën ndërkombëtare në shikim të parë vërehen disa procese të relativizimit të rëndësisë dhe peshës së shtetit kombëtar, përsëri ai mbetet themeli i rendit të ri ndërkombëtar. Formimi i organizmave të shumta ndërqeveritare dhe mbikombëtare është një veprim shumë i qëlluar i evropianëve për të qenë sa më kompetitivë në ekonominë dhe politikën globale, por që në asnjë mënyrë nuk e sposton kategorinë "shtet" nga të qenurit në qendër të rendit të ri botëror.
Nëse në kuadër të BE-së mund të bashkohemi me Islandën e skajit më të largët të Evropës me të cilën s'na lidh asgjë, pse të mos bashkohemi me Shqipërinë që e kemi në prag të derës dhe me të cilën na lidh çdo gjë? Nëse parimi i sovranitetit të shteteve qenka relativizuar, pse atëherë të ketë pengesa për bashkimin e Shqipërise me krahinat e saja në veri?
Relativizimi në marrëdhëniet e sotme ndërkombëtare i këtij parimi universal, si dhe procesi i pandalshëm eurointegrues, duhej përkundrazi, të hapte shanse reale për bashkimin e shqiptarëve dhe jo të bllokonte dhe satanizonte atë.

>>>>>>>>>>>>