Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Alima]

...

O SHKA, S’JE TRIM, E AS ATDHETAR, VETËM SE GRABITQAR

O shka, pse je aq kokëtul?!
Fjalët: “grabitqar” dhe “gënjeshtar”
Gjithashtu dy tjerat: “qyqar” dhe “tinëzar”
... S’guxojnë të krahasohen me “trim” dhe “atdhetar”.

Pse nuk interesohesh për Karpatet tua,
Kur pa pikë turpi, vetes “atdhetar” i thua?!
Ti je “atdhetar” i mbetur pa atdhe, o shka.
Kështu e thotë historia, kjo është e vërteta.

O, jo, ti kurrë s’mund të jesh atdhetar, o frikacak,
Përderisa turpërohesh ta pranosh që je ardhacak.
Kaloi kohë e gjatë, ke mbetur i pa themel, endacak,
I gatshëm të shtrembërosh historinë, thjesht, rrenacak.

O farë e egër, e di se të nervozojmë,
Kur qëllimisht, prejardhjen ta rikujtojmë.
Të pëlqeu ose jo, historinë s’mund ta ndryshosh,
Po deshe plas, ama fakti mbetet fakt, s’ke si ta mohosh.

Është qartë e shënuar, je një pjellë pa histori,
Njëri ndër këlyshët e shumtë të bushtrës Rusi.
E cila kohë pas kohe, ndonjë kockë të vjetër u ofron,
Sa për të qëndruar larg Karpateve, ku as ajo s’ju dëshiron.

O Shqiptar, me kujdes përzgjidh fjalët, qëndro krenar,
Kurrë mos thuaj që shkau është trim dhe atdhetar.
Bindu, ai është qyqar, tinëzar dhe grabitqar,
Së fundi, asgjë tjetër, vetëm se gënjeshtar.

Shkau, moti e ka kuptuar që shumë lehtë,
Pa u kujtuar, rrenën e pranojmë si të vërtetë!
Kështu, falë naivitetit, përhapjen ia lehtësojmë,
Ndërsa për pasojat e hidhura aspak s’mendojmë.

O vëlla, në pamundësi që shkaun ta luftosh,
Kujdes, së paku, rrenës së tij, të mos i besosh.
“Gënje shumë, diçka mbetet!”, nga shkau e preferuar,
Armë e suksesshme kundër shqiptarëve, tanimë e dëshmuar.

Shkau, trimërinë nuk e ka në gjak, me fjalë është mashtruar,
Rrena ua kompenson guximin që gjithmonë u ka munguar.
Trima pas shpine, kështu janë shndërruar në tinëzarë,
Sulmojnë kur më së paku e pret, që me rastin e parë.

Fatkeqësisht, gënjeshtra e tyre shpesh është dëshmuar
Më e fortë se trimëria, që ne, nga të parët e kemi trashëguar.
Andaj, assesi, në asnjë rrethanë, kurrë shkaut të mos i besosh.
Rrenën me rrenë t’ia kthesh, që prej sherrit të tij, veten ta mbrosh.

Ka kohë që edhe shkiet porositë i lexojnë,
Megjithatë të hutuar, assesi nuk e kuptojnë,
Pse spiunët e tyre, ende asgjë nuk zbulojnë!
I kemi mësuar hilet e shkaut, le të hulumtojnë.

Fatmirësisht, shkaut dukshëm i është vështirësuar,
Jo të gjithë shqiptarët është lehtë për t’i kontrolluar,
E t’i nxis, si dikur, ashtu si dhe kur atij i ka konvenuar.
O shka, gjërat kanë ndryshuar, tanimë jemi vetëdijesuar.

Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 13.03.2012