''QESHU RINI, QESHU - BOTA ASHT E JOTE''

[Odise]

Pikerisht, e shoh te arsyeshme, qe te hapim nje teme te re, me titullin origjinal, te nje vargu poezie, aq te dhembshem, e aq te dashur, te kurores se piedestalit te poezise sociale shqiptare, te letersise realiste - Migjenit! Ky varg ne origjinal, i njerit nder yjet ma te ndritshem te qiellit letrar social - qe nuk guxojme ta ndryshojme ne asnje forme letrare, as si poezi as si kenge

- QESHU RINI QESHU - BOTA ASHT E JOTE -

si mund ta aplikojme kete thirrje migjeniane, te vrullit te pervlimit te ndjenjave te tij, per ta pare rinine tone realisht, e jo idealisht, as hijeve te mjerimit, por nje rini reale - te gezuar, te emancipuar, te ngritur profesionalisht - si nje shkendi drite optimiste ne fundtunell te mjerimit te kohes se Poetit Te Mjerimit, siç e kemi quajtur, ne Letersine Bashkohore!

Si do t'i sherbente rinise sone kjo fjali - 'qeshu rini qeshu - bota asht e jote', qe te aplikohet ne kohen tone te sotme? Me cfare mund ta aplikojme, perdorim ta shtiejme ne pune e veprime individuale e shoqerore, pikerisht sot e sotetutje, kete varg margaritaresh te diegur ne flaken e jetes, te tingujve te shpirtit aq te vuajtur e te mjeruar, te Poetit Te Mjerimit - qe ta bejme nje varg margaritaresh, diamantesh TE RINJ DIELLOR te tingujve te ardhmerise sone - rinise shqiptare!

Pra ma thjeshte: si duhet ta shtijme ne jete, ne pune e veprime konkrete vargun e poetit te mjerimit - Migjenit - QESHU RINI QESHU - BOTA ASHT E JOTE?

Presim mendimet e te gjitheve, aq sa mundemi, aq sa dijme, thjeshte, bukur, pa shtypje ndjenjash, pa ndonje dro shprehjeje, por ashtu me fjale te lire, me mendim te lire shpirterisht dhe realisht, qe te mesojme edhe diçka te re, qe ende nuk kemi pase rastin te njihemi, me te sotmen e te nesermen tone!

RINIA - ARDHMERIA E BOTES!


Respekt e njohje,


Odise