Poezi nga Xheladin Hamza

[xheladin]

ME SHPIRT TË QETË

Më le të të shikoj
Me sy të tjerë
Se të mi u verbuan
Qerpikët mu mbyllën
Përjetësisht....

Mbi gjoksin tënd
Nën tingujt e rrahjeve
Të zemrës sate
Që i ngjajnë gurgullimës
Të lumit në ikje...

Me shpirt të qetë
Bash aty
Mbi gjoksin tënd
Dua të vdes!

[doGzona]

Postimi origjinal është bërë nga xheladin

E nderuara doGzona, të falederoj për vlerësimin tuaj për shkrimet e mia. Nga shpirti të falenderoj për poezinë kaq domethënëse që e keni postuar tek unë.

Me ndere qofshi i nderuar, te falemndderit gjithashtu!


Gruaja e heroit

Muzgu i nates
Bie
Dhe nga syri i njom
Dalin
Lotet e mallkimet
Renkohet
Per mungesen e tij
Pa pritur
Jeten ia rrembyen
Se fjala
Ishe pushka e tij
E drejta
Ishe ideali me i shtrenjet
Per Kombin
Qe e deshti
E cmoj
Ne kete muzg te nates
Loti
Ne dhomen e vetmuar
Nga syri pikoj.


Erresira e nates
I ndan
Kujtimet dhe ndjenjat
I shpalose
Mungesat
Kerkimet shpirterore
Shetisin
Ecin dhe kerkojne
Neper mure
Neper shtigje
Dhe me gojen e heshtur
Qeshte fytyra
Sikur te ishte e gezuar
Ne erresire
Sonte
Shpirti shume ka ecur
Ka kerkuar
Ne vetmi
Ka derdhur lot
E ka vajtuar.

[xheladin]

DËNESA

Sonte dënesa
Pamëshirshëm fytin ma shtrëngon
Këngët në gabzherr mi ngulfat
Si lë qetë të marrin udhë
Shpirtin shtatë pash
Thellë e burgosë
Gjëmimi më dërmon
Lot më janë shterë
Në heshtje vajtoj...

[xheladin]

VDEKJE

Heshtje...
Qetësi e rëndë
Vdekje!

Dielli ngadalë ik
Ngjyrat e jetës zbehen
Muzgu lehtas tokën puth
Dhe toka hesht...

Nën hapat e rëndë
Të vdekjes
Gjethet vajtojnë
Pa lot...

Shpirti i shoqëruar me engjëjt
Trupin e vet të mbështjellë
Me qefinë të bardhë si bora
Shikon...

Heshtje...
Qetësi e rëndë
Vdekje!

[xheladin]

O JU MIQTË E MI

Ejani sonte
Kur më së shumti
Nevojë për ju kam
O ju miqtë e mi...

Natë e rënd, shumë e rënd
Shtrati më është bërë
Më i fortë se çdo shkëmb mali...

Rrymë nuk ka
KEK- u e ndal orar e pa orar
E në errësirë i lënduar
Në vetmi gjëmoj...

Nëpër qiellin e hapur
Vetëtima shëtit si zonjë e rënd
Dhe vizaton harta gjeografike
Dhe pentagrame sipas dëshirës së saj
E murmurima shpirtin ma dridh...

Nuk më mbeti më
As gjak
As lot
As djersë...

Të gjitha dhembjet i mblodha në një vend
I mbështolla në mindilin e lagur
Dhe i përziej me qelbësirën
Nga mushkëritë e mi të kalbur
Nga kaverna e lodhur...

Ku keni humbur
Ku keni tretur
Ejani ta festojmë këtë PAVARËSI
Në këtë tokë HYJNORE
O ju miqtë e mi...

11. 02. 2008.

[xheladin]

RAMUSH HARADINAJ
(Akrostik)

Rigjykimit të Hagës o trim, o hero edhe tani frikën fare s’ia ke
Aty edhe më parë shpirtbardhësinë tënde trimërisht tregove
Me mburrje në mbrojtje të çeliktë gjithë shqiptarinë pas e ke
Udhëtimi nëpër korridoret e kohës të bëri legjendë të gjallë
Shumë herë u munduan te të fikin e shuajnë si qiririn pa vaj
....................................... Jo, jo kot e kanë që të fikin o fanar!

Hijen e zezë që qëndronte mbi Kosovë tok me vëllezërit larguat
Anekënd tani bilbilat lirshëm e me vrull këngës për ju këndojnë
Rapsodët çdo ditë thurin rapsodi mbi heroizmin që ju treguat
Atdhetar, luftëtar e besnik gjerë në vdekje i idealeve të lirisë
Dritë hyjnore që shkëlqen pandërprerë mbi këtë tokë të bekuar
Ithtar i së drejtës PAVARARËSINË KOSOVËS me gjak ia solle
Në historinë tonë kombëtare emri me shkronja të arta të është qëndisur
Asgjë nuk mund t’i shlyej as emrat e Luanit, Enverit, Shkëlzenit dhe Dautit
Janë bijtë e Kosovës që lirinë mbi supet e njoma me dashuri kanë stolisur!

[xheladin]

FLUTURA DHE QIRIRI

Pas ditës së lodhur
Në muzgun e mbrëmjes
Qerpikët mu mbyllën vet

Në kllapinë e parë të natës

Në ëndërr e para më erdhe ti

Je shndërruar në fluturën e bukur
Që fluturon rreth dritës së qiririt
Të ndezur enkas për ty

Gjatë fluturimit u ndeshe me te
Dhe u dogje në flakën e tij

U dëgjua një ofshamë
Nga e cila u zgjova

Nëpër rreze të hënës
Në errësirën e natës
Në shandanin e artë
Qëndronte qiriri i fikur.

07. 04. 2005.

[xheladin]

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

Era e natës
Vërtit qiellin Kosovar
Dhe këndon këngë
Të tmerrshme...

Zogjtë nga frika
Moti kanë ikur...

Shqiponja të bardha gjakpirëse
Lirshëm shëtisin shesheve tua
Oj Kosovë...

Ah, Mitrovicë oj shpirt Kosove
Je shndërruar në ajsberg
Noton mbi ujëra të turbullta ndërkombëtare
E Ibri në shkumë gjëmon gjëmën e vdekjes...

Zgjohu Kosovë zgjohu
Se po të morri gjumi
Nën kthetrat e acarit
Nuk do të zgjohesh kurrë më!

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

15. 12. 2010.

[~AnnA~]

Postimi origjinal është bërë nga xheladin

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

Era e natës
Vërtit qiellin Kosovar
Dhe këndon këngë
Të tmerrshme...

Zogjtë nga frika
Moti kanë ikur...

Shqiponja të bardha gjakpirëse
Lirshëm shëtisin shesheve tua
Oj Kosovë...

Ah, Mitrovicë oj shpirt Kosove
Je shndërruar në ajsberg
Noton mbi ujëra të turbullta ndërkombëtare
E Ibri në shkumë gjëmon gjëmën e vdekjes...

Zgjohu Kosovë zgjohu
Se po të morri gjumi
Nën kthetrat e acarit
Nuk do të zgjohesh kurrë më!

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

15. 12. 2010.

Poezi shume e bukur
Ju flm qe e sollet ketu !

[xheladin]

Postimi origjinal është bërë nga ~AnnA~

Poezi shume e bukur
Ju flm qe e sollet ketu !

Faleminderit edhe juve z. AnnA qe gjeni kohe per leximin dhe vleresimin e poezive qe i postoj ketu.

[xheladin]

RAMUSH HARADINAJ
(Akrostik)

Rigjykimit të Hagës o trim, o hero edhe tani frikën fare s’ja ke
Aty edhe më parë shpirtbardhësinë tënde trimërisht tregove
Me mburrje mbrojtje të çeliktë gjithë shqiptarinë ke
Udhëtimi nëpër korridoret e kohës të bënë legjendë e gjallë
Shumë herë u munduan të të fikin e shuajnë si qiririn pa vaj
....................................... Jo, jo kot e kanë se s’të fikin kurrë!

Hijen e zezë që qëndronte mbi Kosovë me vëllezërit largove
Anekënd tani bilbilat lirshëm e me vrull këngës për ty këndojnë
Rapsodët çdo ditë thurin rapsodi mbi heroizmin që tregove
Atdhetar, luftëtar e besnik gjerë në vdekje i idealeve të lirisë
Dritë hyjnore që shkëlqen pandërprerë mbi këtë tokë të bekuar
Ithtar i së drejtës PAVARARËSINË KOSOVËS me gjak ja dhurove
Në historinë tonë kombëtare emri me shkronja të arta të është qëndisur
Asgjë nuk mund t’i shlyej as emrat e Luanit, Enverit, Shkëlzenit dhe Dautit
Jeni bijtë e Kosovës që lirinë mbi supet e njoma me dashuri na e sollët!

[xheladin]

TY KOSOVA IME

Ty Kosova ime
U linda në kohën e tejdukshme
Kur ishe e lidhur me zinxhir
Të tjerët të ngrehnin zhig-zhag
Pamëshirshëm!

Ty Kosova ime
Të dëshirova diçka më të bukur
Se çdo gjë që mbështillet me bukurinë hyjnore
Desha të flisja me ty* Kosovë nëna ime
Ishte e kotshme të tjerët s’më lejuan!

Ty Kosova ime
Desha të të flisja me gjuhën që ti na e la
Buzët mi qepën me gjilpëra të gjata
Bash me ato tek vargonin gjethe të duhanit
Ata të pashpirt dhe të pangopur
Dhe tani më unë s’jam unë!

Në heshtje do të zhdukem
Nga kjo botë e kalbur dhe e fëlliqur
Sikur të mos kisha jetuar kurrë
Në ty e me ty Kosova ime
NËNA IME!

[xheladin]

HELM AKREPI

Nga brishtësia shpirtërore
Sytë të janë mbushur e stërmbushur
Gjerë në kupë të qiellit me urrejtje
Dhe gjak të njomë fëmijësh
Të porsalindur që puthjen e parë
Me helm akrepi të zi fut, fut
Nga ti e kishin dhuratë ...

Me buzë të lyera me helm akrepi të zi
Të grumbulluar vite me radhë
Dhe mua si fëmijëve tjerë
Puthjen me afsh ma dhurove
Në këtë pleqëri mes rrudhave të ballit
Të njelmosur nga djersë jete
E vdekja do të vije vetë pa përcjellje
E hutuar apo e lumtur varret nga doza
E helmit të akrepit...