Kolumne

[jadore]

“KOSOVA GOT ( NO )TALENT”

nga Drenusha Zajmi

Shtatori përveç se na kthen disi në tokë të bukës, për sa u përket shkollave, punës e planeve tjera, është i mirë sepse rifillojnë sërish maraton- emisionet siç janë kërkimi i talentëve , kërkimi i zërit më të mirë, vallëzimet me në garë etj. Të gjitha këto për Kosovën janë akoma anije kozmike, me gjithë suksesin e pjesmarrëseve tonë jashtëzakonisht të madh në Shqipëri.
Ndaj po mendoj, pse nuk e bëjnë bre te ne një emision të kalibrit të tillë, ama krejt ndryshe? Përshembull: “ KOSOVA KËRKON TË PATALENTUARIN” . Për besë, me gjithë këtë armatë (jo)krijuesish të famshëm- Vip, ma merr mendja se do të kishte një sukses të jashtëzakonshëm.
Merreni me mend sa garues do të kishim nga fusha e politikës, letërsisë, muzikës, shkencës , kreatoreve të modës, aktorëve, piktorëve e artistëve të ndryshëm. Sapo të fillonin garuesit politikanë, emisioni do të mirrte përmasa gjigande, meqë aty do të duhej një klasifikim akoma më i ngushtë: dmth ata më të paaftit në udhëheqje, këshillim , fjalim, e besa, ma merr mendja se goxha sukses do të kishin ata që , kanë arritur t’i shmangen korrupsionit duke qenë krejt afër tij. Meqë duhet të jesh goxha i patalentuar për hajni, kur e ke aq afër dorës. Pastaj do të shikohej kush nuk din të lexojë më mirë cili udhëheq me numrin e hetimeve për të, kush e ka buzëqeshjen më të keqe, kush ka bërë burg më së shumti e të tjera si këto. Plus do të garonte kush e ka këshilltarin më të ri në moshë.Meqë gjithkund në botë mirren për këshilltarë ish politikanë me përvojë, ekspertë e profesorë edhe në pension.Por te ne nuk ka nevojë , meqë jemi mençurisht të patalentuar njerëz! Sapo të na lindë nana, jemi në gjendje të japim mend. E pse jo dhe këshilla xhanëm?
Eh, kur jemi te këshillat, aty ma merr mendja se nuk na e kalon kush për jotalent në letërsi e modë. Shikoni çfarë demokracie sot, kur çdokush mund të botojë libër pa u munduar fare me të. E pse jo? Ose ia shkruan dikush tjetër , ose na tregon “trimëritë dhe heroizmat” e veta ( dhe përsëri ia shkruan dikush tjetër!), ose ia fut kot një kombinimi jologjik- pornografik- gjoja dramatik, dhe, natyrisht merr vendin e parë për librin më të patalentuar nga juria e klanuar, e cila shërben për dekor.
Në letërsinë për fëmijë gjeni llojllojshmëri shkrimtarësh, që kanë shkruar mbi pesëdhjetë vepra koti dhe vetquhen gjeni, ata që shkruajnë libra-horror me bisha të përgjakshme të karpateve dhe vdekje, gjak e luftë ( thuase nuk ekziston lënda e historisë) e plot të tjerë që bëjnë poezi, me gjetjen e fjalëve që fillojne me inicialet e “Kosova” ose “ Shqipëri” sikur i bënim ca poezi për Titon para një mileniumi.
E sa bukuri kur lexojmë atë lloj të librave, ku këshillohemi nga njerëzit, të cilët në fakt nuk kanë arritur asgjë në jetën e tyre ! Mrekullia vet! Si të jemi të mençur, si të bëhemi të suksesshëm, si të bëhemi milionerë, si të martohemi me burrin e ëndërrave, si të bëjmë karrierë, ose edhe më mirë: si të jemi edhe të mençur, edhe të pasur, edhe të qetë edhe me karrierë edhe me një burrë –robot , i cili ju plotëson të gjitha dëshirat dhe fantazitë tuaja, apo grua- bombë me tipare të njëjta. Çka nuk bën vaki në libra!
Nuk mund të lexoni përshembull si ta mbani këtë burrë që e keni, me gjithë hujet që i ka, si t’ia mbyllni gojën gruas, sa herë që e kapë llogoreja kur vini i lodhur prej punës, si ta lidhni muajin me tjetrin me rrogën tuaj të mjerueshme, si të arrini ta nxjerrni një çertifikatë të lindjes pa i lutur tre vetë e pa ia “ dhuruar” pesë euro “për kafe” dikuj brenda sportelit, si të arrini të bëni një sygjum pa dëgjuar gjuhë spanjolle nga tele-sapunet e gruas suaj dhe zhurma e tastierëve të kompjuterit, që vazhdon nga qëndrimi dhjetëorësh i fëmisë suaj aty. E shumë e shumë të tjera. Këto mos i kërkoni kot nëpër libra! Meqë ne dijmë vetëm mirë. Kot nuk na thonë populli më optimist në botë. Qëndrojmë para vitrinës me këpucë të shtrenjta, mbushemi frymë dhe themi: “ Do të bëhet mirë, këto do të bëhen të mijat sonte!”! E si me magji, bashkë me forcën tonë të ndërdijes e vetëdijes,për pak ia arrijmë.Veç edhe po të kishim vetëdije vërtet.
Eh , pastaj vjen karvani i kreatoreve të reja, të cilat talentin e ngatërrojnë me dëshirën për shoping dhe kujtimet për gërshërët dhe fustanet e kukullave. Plus, nëse zonjat janë bashkëshorte të njerëzve të pasur, kjo punë mund të quhet “jam patalent se jo mahi”pak a shumë si ajo shfaqja dikur. Paratë e fituara nga dikush tjetër, natyrisht se është me lehtë ti investosh me një “ brand” tëndin dhe plus e blen emrin “kreatore” në vend të”rrobaqepëse” dhe funksionon pa dije profesionale, pos me nuhatjen e asaj që është “in” në botë. Bukur.Një patalent i dobishëm.
Dhe si mund ti harrojmë aktorët e aktoret tona. Derisa shumica e tyre që kanë vërtetë talent, punësohen në vende tjera për shkak të pamundësisë ose janë pa punë,, në pah na dalin bukuroshka me balonë silikoni, që pranojnë të puthen në film në mënyrë franceze dhe ia zënë vendin asaj të parës, e cila ngurron nga mentaliteti paragjykues. Bukuroshë të tjerë ne role kryesore, ndërsa artistë të mëdhenj as në ato dytësore. Thjesht sepse ne jemi vend i bukur. Nuk ka vend këtu për fytyra të zakonta ose moshë të mesme.
Krejt kjo kombinohet mrekullisht kur moderatoret amatere , thërrasin nëpër shund emisionet e tyre këngëtarë/e, që vetquhen artiste, vetëm se në klipin e tyre shihen një mori vajzash cullak kah përdredhën pa kuptim dhe kështu, dyja pastaj shkëmbejnë lëvdata , komplimente e zgërdhihen si budallaqe. Megjithëse kjo është lule e dritë në krahasim me atë çfarë ndodh, kur po e njëjta moderatore thërret me qykë të zorit ndonjë kritik apo shkrimtar të mirëfilltë. E e pyet: “ A po ju shiten librat allahile?”. Definitivisht vajza do të hynte në garë të ngushtë për jotalent.
Pastaj do të rradhiteshin mjekët me pesë diploma, që nuk arrijnë ti dallojnë simptomat e gripit, , mësuesja që nuk di tabelën e shumëzimit por ka ID partiake, drejtorë, ministra, të punësuar nga livadhi drejt në zyrë, analistë gjendjesh shtetërore me shkollë fillore, mjeshtër zanatlinj veturash që nuk gjejnë si hapet hauba, rrobaqepës pa gërshërë, avokatë me master, që për dollarë ju ngjiten si fllaster dhe shumë, shumë jotalentë të tjerë, pa dijeni e mjeshtëri pune.
Dhe krejt ky emision do të zhvillohej në sytë e jurisë, që do të duhej të ishte populli, meqë pavarësisht ankesave të përhershme, të përditshme e të përgjithshme, është gjithmonë ai, i cili me patalentin dhe padijeninë e tij, i mbledh e i zgjedh.

[jadore]

HAPPY HALLOWEEN
nga Drenusha Zajmi Hoxha


Ka më shumë se një muaj, që nuk mund ta heq njëfarë ndjenje nga koka, sikur një gjë që të mundon , ndërsa nuk mund ta deshifrosh pse-në. Më filloi me hapjen e shkollave, kolegjeve, fakulteteve e këpurdhave tjera private , ku disi, sikur mungoi diçka me të cilën jemi mësuar me vite. Përndryshe, në shkolla fillore dhe të mesme, po vazhdon mësimi krejt normal, me program të superngarkuar mësimor, mungesa të bankave, të kompjuterëve, të kabinetëve dhe së shpejti besoj, mungesa e ngrohjes së klasave. Poashtu kemi tepricë të kuadrove të pakualifikuara e partiake, të fakulteteve të paakredituara private, masterave e titujve të tjerë që jipen si me lopatë dhe natyrisht, blerjes e shitjes së lëndëve, notave, provimeve e titujve shkencorë.
Më thjesht, krejt përditshmëri e rëndomtë kosovare. Jashtëzakonisht e zakonshme. Po pse atëherë kam ndjenjën se nuk e filluam mirë?
Dhe kujtohem: Nuk pat kurrfarë shtyerjesh mësimi për shkak të grevës së arsimtarëve për rrogat e vogla, mungesën e parave të shujtës, dhe lodhjen pas nevojës për të dhënë provime fakulteti edhe pas 30 viteve punë. As kacafytjeve të sindikatave të arsimit se cila është ajo e vërteta e cila jo. Kush është drejtori i vërtetë e kush jo. Se bash ajo gajle na pat mbetur. Po qe se vdesim, do na mbesin sytë çelë për atë punë. As nuk pat shtyerje mësimi se po ndërtohen e renovohen objektet shkollore mu kur fillon mësimi apo thehen trotoaret , aty ku kalojnë mijëra nxënës, për tu vendosur disa tela më shumë për kanale kabllore e telefoni mobile.
Nuk ka lidhje se fëmijët rrezikohen , kah shkojnë mesit të asfaltit me çanta të stërngarkuara në shpinë, ngase nuk kanë trotoar, i cili në rastin më të mirë, mund të jetë shndërruar “veç” në parking. Ata janë të mësuar tashmë. Sa herë vie ndonjë politikan nga Shqipëria a Turqia a Kushedikia, jipet urdhër që të ndërpritet mësimi dhe nxënësit prej klasës së parë e më lart, nxirren skaj rrugëve magjistrale,për ta përshëndetur. Dhe sa ma të vegjël, aq më mirë se helbete, duket lezetshëm, kah i valojnë flamujt e tyre me sy të përgjumur e të hutuar , pakujdesi të mundshme fëmijërore e trupa të mërdhirë në shi e ftohtë e duke pritur, mos do të kalojë andej pari Spajdermen!.
Sidoqoftë, shyqyr që po afrohen festat e llojllojshme e ditët e shënuara për pushim, sa për balans te dit grevës. Së shpejti vjen dita e Bajramit, kur shumë rrugë kryesore qytetesh shndërrohen në therrtore të hapura dhe njerëzit shesin e blejnë dele duke shkelur mbi pellgje gjaku Apo,edhe dita e të vdekurve, më shumë e njohur si Halloween- nata e shtrigave .
Këto ditë sigurisht se nuk do të ketëmësim , ndërsa mëtutje, kismet, vjen përvjetori- dita e pavarësisë së Shqipërisë, pastaj pushimet vjeshtore, pastaj festat e fundvitit: Krishtlindja e Viti i ri, pastaj pushimet dimërore, pastaj përvjetori- dita e pavarësisë së Kosovës, pushimet pranverore, pashkët, dita e Evropës, etj etj. Të të kënaqet shpirti nga gjithë ai mësim i vazhdueshëm ,që do mbahet në ato pauzat mes gjithë këtyre ditëve të pushimit.
E sa patritiko- folklorike ndihem tani që po afron dita kur festojmë njëqindvjetorin e pavarësisë së Shqipërisë. Më vie ti ngjes dy gërsheta në kokë e ti vë dy kobure në brez. Mbushem emocione e ndihem e ekzaltuar sikur të kisha tymosur bar, që kultivohet nëpër tokat shqiptare , apo nga ai lloj që shitet, blihet, trafikohet apo edhe vidhet nga rojat e ligjit. E si mos të jem! Ne kosovarët kemi marrë pjesë në pavarësimin e Shqipërisë, na takon! Nuk ka dert që pastaj njëqind vjet na gatuan, copëtuan e thërrmuan sipas qejfeve të tjerët. Kiameti nuk u bë! Mbetëm boll. Shikoni shifrat e regjistrimit!Jemi të bashkuar grusht e sa një grusht po dalim!
Pa lëre kur e mendoj se sa rruga do të bllokohet, sa festa e vallëzimi, sa dajret e daullet, sa drekat e darkat! Jemi popull i gëzueshëm ne! Këndojmë barkthatë e me zemër plot! Plaçin armiqtë! E pastaj ec e mos pusho për këtë festë pashë Zotin! Se mos na ikin mësimi e puna! Se mos qenkemi japonezë ne! Megjithëse,duhet t’i kursejmë energjitë për festimin e pavarësisë tonë këndej . Në nuk bëjmë zë kur na rrahin, na vjedhin, na tërheqin zvarrë me vite, na helmojnë me ushqim e ilaçe të vjetra, na i demoralizojnë fëmijët, na i shterrin lumenjtë, na i vjedhin minierat, fabrikat e rrymën. As nuk bëjmë “gëk me gojë kur na vidhet vota, na bëjnë magji me zarfa, na vdesin njerëzit pa bukë, pa sigurim shëndetësor, pa kujdes mjekësor, pa kushte jetese e pa punë. Po pra. Heshtim ne se jemi popull i kulturuar! Po dijmë të flasim e këndojmë kur festohet. Ose kur votohet. Ore as atëherë! Veç vëmë shenjë për atë, që na ka vënë bojën në gisht. Përsëri. Dhe përsëri e përsëri. Jemi të pavarur ne, dreqi e marrtë!
E tutje, sa i përket Natës së shtrigave, gati-gati më dukej e tejkaluar për Kosovë. Hajt allahile, ec e lodhe kokën çfarë maske do të vësh, për tu dukur sa më i frikshëm e ta trembësh një popull, që akoma dridhet nga të ftohtit e uria.
Pastaj, gjithë ky milet me maska në postet udhëheqëse more njerëz!. Dikush me një, tjetri me dy, tre e më shumë. Dikush me maska me ngjyra flamujsh, tjetri ngjyra partishë, tjetri me gjak, tjetri me dhëmbë të gjatë vampiri, kush e kush si maskë shenjtori derisa mban një shpatë në dorë, tjetra si princeshë me opinga, tjetra si zanë mali e cila vjen gjithmonë bashkë ,e përqafuar nga tjetri me maskë djalli, mbase për të treguar se shpirtin ia ka shitur vetëm atij.
Uhuu sa shumë shohim ne kosovarët shfaqje maskash , drama të këqia e të frikshme, tragji-komedi e njerëz që fshihen pas shumë lëkurash, fytyrash, kurrizthyer e shërbëtorë si Kuazimodo e tradhëtarë si Jago, sa që Halloween, na duket sa një festë domatesh.
Pos nëse gjindet diku një maskë gjigande për krejt Kosovën. T’ia mbulojmë e shpëtojmë fytyrën karshi botës, se na mbuloi turpi kah vidhemi e vritemi mes vete.

[Bajlozi i Zi]

Ja ku zbuluam edhe një inxhe, me emrin drenushe. Qe shkrun kolumne.

Ani se edhe i shkon, bottom line kolumne dmth sokak.

[jadore]

Postimi origjinal është bërë nga Bajlozi i Zi

Ja ku zbuluam edhe një inxhe, me emrin drenushe. Qe shkrun kolumne.

Ani se edhe i shkon, bottom line kolumne dmth sokak.

XHAMADANI NGJYRA NGJYRA- OJ KOSOVE TE SHKOI FYTYRA

von Drenusha Zajmi Hoxha,


Po shpresoj se keni qëlluar adhurues i futbollit apo i sencave parlamentare pa deputetë, meqë kohëve të fundit, nuk po shoh se televizioni ynë publik ( lexo mirë: Publik), i cili logjikisht ishte dashur ti plotësojë shijet dhe preferencat, bile të nja 50 përqind të publikut, po jep ndonjë gjë tjetër. Po ta kishte kanalin e dytë, të gjitha këto emisione do të ishin bartur andej. Por nuk e ka. Kur nuk ka para, nuk ka dhe pikë. E nuk është se nuk ka pasur mundësi ta bëjë deri tash. Gjithë ato reklama që paguhen shtrenjtë. E me vite njerëzit kanë paguar Tv-në përmes faturave te Kek-ut për një program të begatshëm, plot me emisione fermash, lajme për Big brother, telenovela braziliane, emisione argëtuese lokaliste dhe filma me kaubojë ose policë me kostume me kube, kah vrapojnë rrugëve të San Franciskos viteve 70-të. Ah, se mos po harroj edhe reklamat “intelegjente “të Kforit .Por, ama edhe nuk kanë faj. Mundësi vërtetë kanë pasur, ama si do të kishin shkuar pastaj punëtorët e saj në deti, vizita, etj etj? Si do ti kishin rrogat astronomike? Duhet t’i kuptojmë paçka se se nuk ke çfarë shikon në të. As nuk kanë faj ata se Kosova nuk po merr pjesë në kampionatin evropian të futbollit.

Ah, po të ndodhte kjo, do ta kishte parë bota si dijmë të mobilizohemi , kur bie fjala a puna për Eurosong, Big brother ose futboll. A po do ti, thirrje masovike për votime e tifozllëk, a don tupana, surla , flamuj me shqiponja, flamuj me yje e harta, protesta e piskamë mbi të gjithë decibelët e mundshëm; moderatorët në televizionin publik ( që mund të kenë qëlluar edhe drejtorët e tij ose ish ministra, haj medet!) duke treguar numrat e telefonave për votim për Zvicër, Angli, Belgjikë…se helbete kanalet e këtyre shteteve evropiane harrojnë t’i vënë në ekran e duhet t’ua rikujtojnë prej Kosove….A po do komente të tipit “ Oh shihe këtë të lodhtën, ndoshta vdes vitin tjetër,,,,”, apo” këtij sportisti shpresoj nuk ia dëgjoj emrin më brenda lojës” etj etj…. do ti kishim me dyzinë . Punë e madhe! Se mos qenkan profesionistë, kiameti nuk u bë. Mandej edhe kur e mendoj më mirë, hiç nuk na duhet kanali i dytë. Hajt allahile po bëhemi si krejt dynjaja pastaj, nuk mbesim të veçantë siç jemi mësuar.Ani që bota i ka dy-tri- katër kanale që prej vaktit kur kanë folë shpenija…Ndërsa merreni me mend pastaj sa punë i del edhe qeverisë,ta uzurpojë edhe atë kanal. Plus çka do të hiqnim brenda fushatave parazgjedhore, zgjedhore , deklaratave robotike, fjalimeve euforike, gazetarëve me kurriz-përkulur, pa kurriz fare, me dy fytyra, tre, pa fytyrë…..auh! le bre krejt!

E që po flisnim për kampionat, nuk kam si të mos ëndërroj e të më shkrihet zemra, kur e mendoj se mund të kishim ekipin kosovar aty. Por veç kosovar ama! Ose veç të Shqipërisë! Se ec e pastaj bëhemi njëherë copë mes vete , sa dajaku, sa sharja e fyerja: Jo ju jeni enveristë, jo ju jeni hajna, ju kosovarë mendjetrashë, ju Goran Bregoviçat e dreqit, ju shtazë kafazi, ju kriminelë, patriotë folkloristë, trafikantë armësh, ju jeni serbdashës, jo ju jeni serbofobë…Na e kemi fituesen e Voice, Bb,Eeurosong……, ; po të mos ishim ne nuk do t’i kishit asnjërën; Kapni çiftelitë bre, Rroftë Shkurtja! Plasni primitivë , nuk merrni vesh nga muzika, rroftë Dragana!

E kështu po them, më mirë, në këto ëndërrimet e mia, po e lë vetëm ekipin kosovar, shul shqip vëlla, kur ta do shpirti, ta do. Eh tash, paramendoni sa tifozi do të merrte rrugë për Poloni a kudo tjetër që do të mbahej kampionati. Por, me të arritur në kufi, do t’ua shpjegonin tifozëve të shtetit më të ri europian se nuk i japin viza as deri në toalet të doganës, e jo më tutje. E kot është nëse dikush do të përpiqej t’ua dëshmonte se edhe para 30-40 viteve kjo pozitë ka qenë shumë ma e mirë dhe se nga Kosova ke mundur të shkosh kudo në botë! E si po i shoh unë fasulet e mia, po i bie se paskemi ecur përpara, ama mbrapsht! O ia paskemi huqë drejtimit njerëz, jo tjetër!!!!

Po hajde e marrim se tifozët po bëjnë ndonjë mrekulli e po kalojnë disi. Merreni me mend atë kënaqësi kur do të ishin ulur në tribinat e stadiumit, që menjëherë do ta kishim emëruar “ Stadiumi i Kombit”. Ore punë e madhe nëse do të binte shi, apo që nuk lejohen ombrellat !!! Të gjithë do të ishin mbuluar me flamurin kilometrik kuq e zi. Do të mund ta qepnim edhe këtë të kaltrin me hartë e yje, po ec e guxo! Risk se vjen Double V e ta kallë flamurin në mes të Evropës. Ec bacë, larg telasheve aman!

Eh pastaj kënaqësia tjetër: Dy këngët me famë botërore , që ia kaluan definitivisht hitit të viteve 90-të “ Oj Kosovë oj nana ime”, që u pasua me atë të fillimviteve 2000- “ O nuk ndahet Mitrovica” ( pashë familjen o tekstshkrues? Unë të ndarë po e shoh akoma…) e që janë “ Xhamadani vija- vija” dhe thirrja “ O sa mirë me qenë shqiptar!!!”,

Hajt them, të mundohem e të ndihem angleze disa minuta dhe të pyetem a thua pse është mirë me qenë shqiptar? Jo për diçka, ama dreqi e marrtë, pasi veç kam qëlluar ashtu. E lodha këtë mendjen time të ndritur, të mençur, e të bukur, demek si shqiptare që jam, por nuk po i bieja në fije. Mbase kur je angleze a franceze kjo frazë duket krejt palidhje dhe e pakuptueshme, ndaj dhe nuk ma rrokte fare. Ama kur je shqiptare , është krejt normale. Është mirë me qenë shqiptar-e dhe pikë. Qy! Pse duhet të arsyetojmë këtë? Ne nuk po i shpjegohemi askujt pse po i durojmë gjithë këto vite shkeljeje, vrasjeje, torture, papunësie, shkollim i dobët, maltretim politik…..…Dhe pas luftës përsëri: vite shkeljeje, vrasjeje, torture,papunësie, shkollim i dobët , maltretim politik ( mos u bëj merak: mirë je nga sytë, fjalia është e shkruar dy herë njësoj!!!!) . E pse pra ti shpjegohemi botës pse qenka mirë me qenë shqiptar. Mirë është dhe qe. Merre ose le mos të pëlqeftë!

E pastaj jehojnë tribinat” Xhamadani vija- vija, është Kosova është Shqipnija”!!!, si një nga këngët më popullore me tekstin më interesant dhe kreativ në viset shqiptare. Sado që po e pranoj-më faktin se qenka mirë me qenë shqiptar-e, disi s’po ndihem aq komod nëse qenkam veç njëfarë vije në xhamadanin e dikujt. Çka do të thotë kjo? Po qe se është menduar gjeografikisht, atëherë i bie që koka të jetë në det, ose kalbur, ose mbushur ujë. Hiç s’po marr vesh. E shqiptarët e Maqedonisë, Luginës së Preshevës e Malit të Zi ku janë? Tek dimitë e bardha? Në cilën pjesë të trupit i bie?Jo prit!Mos më thuani , kam frikë ta mendoj, …lëreni fare….

Dhe , meqë jam shqiptare dhe kam shpirt të bardhë, zemër të mirë, mendje të mençur dhe forcë kreative po them, si do të ishte t’ia ndërronim nganjëherë vargjet” xhamadanit” bre? Se kështu po i bie se po kemi dëshirë Shqiptari etnike e po na shohin vëngërr dynjaja. Psh e bëjmë “ “ Xhamadani topa-topa, është Kosova është Evropa!!!” Shih sa mirë, kujt i duhet Shqipëria allahile! Sa për telashe e kemi ne Kosovën tonë perendimore si në filmat western, bile edhe më mirë!Me qenë e mirë kjo Shqipër, na kishte dhënë të gjithëve neve kosovarëve nënshtetësinë e do t’ia bënim “maaaaac” Evropës, meqë vizat do ti kishim automatikisht!

Ose vargjet mund të shkonin edhe kështu:” Xhamadani vija vija, oj Kosovë të hëngri mafia! “ Jo, nuk më pëlqen!Tërë Kosova do ta urrente, gjysma se janë, gjysma se s’janë….hajde shkojmë tutje:” Xhamadani pika pika, është Kosova, është Amerika” Ah, kjo ma shkrin zemrën!!!.Pa le që edhe Hillari Klintonit ia kishim ndërtuar saora shtatoren afër asaj të Billit, ku duket si pionier i mbarë! Pasha një Zot, shumë mirë me qenë shqiptar! Aq mirë sa po fluturoj si shqiponjë kuq e zi…veç edhe pak sa ta hapi derën e kafazit …

[jadore]

KURBAN E KUR S’BAN

Drenusha Zajmi Hoxha


Me tu afruar festat e fundvitit, të cilave po u paraprin Bajrami , na vërshojnë reklama e oferta të ndryshme, duke ia nisur prej agjencive të udhëtimit, artikujve ushqimorë,veshmbathjeve e miliona vazo-zbukurimeve për “nuk e di pse duhet”, që i vendosim nëpër çdo cep të shtëpisë të na grumbullojnë pluhur.
E meqë po vjen edhe festa e njëqindvjetorit të pavarësisë së Shqipërisë, nën këtë entuziazëm edhe disa fakultete private po i bashkohen kësaj nisme të bukur të lirimeve,duke ulur dukshëm çmimet për semestra e provime nën moton “ Suksesi i garantuar!”. Shumë e qëlluar. Mjafton që studentëve po ua heq tremën në tërësi, meqë muhabeti po bëhet rreth pazarit të parave e jo lidhur me vështirësinë e provimeve.Plus po u garantohet se do ta kryejnë. Po pra. Ku keni parë ju tjetër kështu?Sot nuk ju vie vetëm lavatriçja me garancion, por edhe fakulteti!!!
E, e takoj një ditë një kushërirë timen, goxha në moshë, e cila më tregon se e ka regjistruar fakultetin , meqë siç më tha , paskan lirim, ndërsa edhe po e hante koha e lirë. Po e paguaj me pensionin e burrit, më tha. Është tamam sa një semestër. Për të tjerat po kujdeset djali. Pastaj, marr vesh se në po atë fakultet dhe në po atë degë, ishin regjistruar edhe djali, edhe nusja, daja i nuses, halla dhe këto ditë po pritej edhe për vendimin e gruas së dajës. Anise mësimi e regjistrimet kanë filluar e mbaruar kaherë. Hajt bre s’ka dert. Me pare kurrë nuk është vonë. Aty një test, aty një kollokfium, hop! Saora ke diplomën në dorë. Që thonë, një letër te shtëpia, helbete gjindet!
E kështu besa më kujtohen edhe studimet e mia të kahershme në Prishtinë. Jo veç ato dridhjet sistematike nga frika e vazhdueshme e provimeve, por gjithë ajo situatë e frikshme nën regjimin policor, tymin e lotsjellësve, peshën e pendrekut, dajakut dhe deri te maltretimet tjera që u bëheshin kryesisht studentëve.
Populli, ku hynin edhe prindërit tonë, gjithmonë u bashkohej protestave e thirrjeve kundër dhunës e maltretimit. I madh e i vogël të bashkuar. Në rrugë. Kundër dhunës ndaj kombit, njeriut, arsimit, shëndetësisë e gjërave tjera..Kështu ishte atëherë. Ndërsa, sot, falë Zotit, populli është bërë më i kulturuar. Demokratik, i heshtur, pa gojë. Sheh kiamet dhe heshtë. Se jo që po na mungojnë dajaku e dhuna e panevojshme apo shfryerja e retarduar e ca personave nën maskën e policit, ndaj njeriut që proteston. Jo bre, bereqat versën, kemi dhunë boll. Ama po them , populli në përgjithësi është mësuar me të dhe tani disi po i duket krejt normale. Poashtu, akoma po i dhunohet arsimi, shëndetësia, ligji e liria personale. Ama ai përsëri heshtë. Boll u bë allahile, për neve shqiptarët si të thuash bukë e zakontë. Ajo që është më mbresëlënëse, është se ky farë populli i përvuajtur qëndron krejt stoikisht i palëvizshën kur bëhet fjalë përpërkrahjen e fëmijëve-motrave- bashkëqytetarëve që plagosen për hiç kurgjë. Shikon në televizor dhe tund kokën me neveri, duke ngrënë kokoshka ose çips me çaj. Por kjo nuk domethënë se ata janë jo patriotik. Largqoftë!. Bëri e ju zuri kush prej tyre me “plazma keks”, ju hangri dreqi. Në rregull është nëse ju zvarrisin rrugëve, ju fusin grusht, ju vrasin me plumba gome, ju rrahin e fusin shkelma kokës e vendeve delikate, ok, kjo po, në rregull është. Por, plazma keks? E tmerrshme! Mund ti bleni me dhjetëra artikuj të tjerë nga Serbia, ama plazma?!!Mos bëni shaka ju lutem!Dhe nuk ka faj kush e shet, por jeni ju fajtor, ju! Jeni krejtësisht plazma jo patriotik.
Pastaj, sa i përket keqtrajtimeve, ne jemi popull i mësuar me këto bre!. Atëherë i huaji, tash i joti, krejt njësoj. Pastaj nuk është se policia vepron kështu gjithmonë allahile. Përshembull del një grusht banorësh i Graçanicës, bllokon magjistralen disa ditë (se nuk ka paguar vet rrymë e iu kanë ndalur nja gjysëm ore) dhe askujt asgjë. Policia duron e i shikon prej së largu, kah ua tregojnë gishtin e mesëm.
Dalin të tjerë rrahin, arrestojnë e maltretojnë banorë skaj kufirit, e policia përsëri duron. Bile lejon të arrestohet edhe vet. Askund deklarata pompoze, askund reagime të shfrenuara, askund askush nuk thotë unë jam më Uçk se ti. Më takon të bëj pak më shumë zullum. Dhe populli hesht përsëri.Sa të civilizuar janë, o Zot më vjen të vdes nga mallëngjimi, auh!!!!. Pastaj përsëri një grusht huliganësh djegin, vrasin, bllokojnë pika doganore e ua fusin flakën, duke u çjerrur para kamerave si egërsira. Përsëri policia duron e nuk vepron , ndërsa populli shikon për seri që thonë.
E pra, nuk është se policia nuk u tregua e durueshme deri sot!. Ama tash, që dalin disa shqiptarë e protestojnë , kush ka faj? Këtu hoxha e shikon çka po thotë qitapi! Dhe qitapi po thotë bjerjuni kah të mundeni e kujt të mundeni se kështu na do bota. Nuk ka dert a është femër, plak apo i ri. Lum e lum populli që struket sa herë i rrihen njerëzit e vet. Pastaj sa gjynah që u plagosën gjithë ata policë të armatosur deri në dhëmbë , nga gjithë ata protestues të egjër duarthatë! Kushedi, varrë u janë bërë duart e shkreta duke i rrahë të tjerët…!
Sidoqoftë, fallxhorët e motit po thonë se sivjet do bëjë dimër i ftohtë. Borë, kiamet , temperatura të ulëta ekstreme. A-hu, nuk na ndien neve për këtë. Kemi festë. Na e do shpirti që krejt sendet t’i bëjmë për të ftohtë e kiamet. Edhe gurë në raftë për 28 nëntor, në rrugë do jemi me dajre e surla. Bukë mos paçim, gojë kemi për të kënduar. Nuk na bën asgjë i ftohti neve, jemi njerëz të lashtë, ndoshta qysh nga koha e akullnajave. Njësoj u patëm mërdhirë edhe me rastin e shpalljes së pavarësisë së Kosovës. Me kokat e zemrat e ngrohta, nuk e ndjenim të ftohtit, ndërsa të tjerët po i grumbullonin drutë me kohë. Prerë nga oborret tona. Ndashtë. E kemi lëshuar livadh kaherë.
Tekefundit,çdo çudi zgjat tri ditë, që thonë. Ligje poshtëruese, shkolla sallamadie, spitale tmerri, mafi-politikanë, politikanë-policë, policë-gangstera, gangstera- kryekomunarë, një listë e gjatë qarkore që qëndron e shtrënguar si qafore hekuri , në fytin e secilit prej nesh. Mbase kjo është arsyeja se nuk bëzajmë për asgjë, thjesht nuk na del zëri.
Dhe, tash që po dëgjoj blegërimën e dashit nga oborri i fqiut, po pyetem cili prej nesh po e ndien më shumë frikën nga fundi dhe tehu i mprehtë në fyt. As unë as ai nuke dijmë e as jemi të vetëdijshëm pse po bëhemi kurban nga të tjerët, nëse privilegjet që dalin, do ti takojnë dikuj tjetër. Megjithatë, kam besim se ai herdokur do ta kuptojë.