Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Jana]

Fatjon Hallkaj - Fjale Nga zemra

Lëre shiun të bjerë,
dëshpërimisht zjarrin brenda nesh të shuaj,
Lëre lotin të rrjedhë,
Embelsisht në shpirt të më bëj të vuaj,
Lëri sytë e tu të kryqëzohen me të mitë,
Lëri ndjenjat e tua të të udheheqin të shfarrosin gjithë ligësitë,
Mbyll sytë dhe lëre veten të lirë si një kukull,
Dhe ti shpejt do përfundosh në krahët e mia si një pupul,
Lëri të gjitha këto mënjanë harroi,
Thjesht dua që nën shi të të puth të të përqafoj,
Flake çadrën tutje, është e kotë më ta mbash,
Largoje lotin tutje, është e kot më të qash,
Sepse unë të dua dhe jam pranë teje kudo,
Duke luftuar me frikerat e tua ngado
Që gjejnë terren në mëshirimin e brishtësisë mbi tokë,
Jam këtu që e qeshura të të pushtoi,
Jam këtu që mërzia të të lakmoi,
Tani çohu shpirt, kemi rrugë të gjatë për të bërë,
Tani jemi nje, asgjë sna bën ball as bota e tërë,
Më jep dorën e fillojmë të ecim, rrugës së gjatë
Ma jep yllin e vogël, përjetësisht do të jemi bashkë,
Se të dua, jam i gatshëm të bëj gjithçka,
Thjesht thuaj një dëshirë dhe në mos ta plotësofsha…
Do të vdes duke ja dal!

[deas]

Dritero Agolli
S'mund ti themi te gjitha,,,,,,

....Nuk mund t'i themi gjerat e fshehura kurre.
Macja lot me nje zog qe ka mbytur,
Qeni kap me thonjte e tij nje kocke ne gure,
Andej zuzare e djaj me cngjejt perfytur
Ndaj semund t'i themi te gjitha gjerta e fshehura kurre.

Nese mund t'i themi te gjitha,
Na mbajne meri e na shajne,
Vjen nata me ankth e mbushet shtrati me hithra,
Me hithra nervash qe krruhen e hane,
Ndaj s'mund t'i themi te gjitha.

Per shembull, une i mbaj rezervat e mia:
c'me duhet t'i them ato qe s'i thone as te tjeret?
Nuk dua te kete aq trazira shtepia,
Nuk dua te ngrihem me sy te mbufatur mengjezeve heret,
Ndaj s'mund t'i themi te gjitha nga pika te vija.

Nuk mund t'i themi te gjitha gjerat qe thuhen,
Se brinjet e gjoksit ndergjegjen e mbajne burgosur
Dhe dhembet s'e lene te dale dhembeve gjuhen,
Se dhembet jane hekura burgu mjaft te persosur,
Ndaj smund t'i themi te gjitha qe duhen.

Do vije dikush e do t'i thote te gjitha,
Ai s'do kete as turp, as brinje ne gjoksin e fryre,
As ka per t'u trembur nga shtrati i ndergjegjes plot hithra,
S'do kete as smalt ne dhembe, as cipe, as fytyre,
Ndaj s'mund t'i themi te gjitha.

[deas]

Bardhyl Londo


Kemi dashur shume

...se edhe dashuritë vdesin, e shtrenjta ime...
me një gjeth në buzë, me një fjalë shpuzë...

...se edhe deti vdes, e shtrenjta ime...
...mbi një erë të trishtuar, nën një shkëmb të vetmuar...

...se edhe vjeshta vdes, e shtrenjta ime,
në një livadh pa bar, në një shteg mërgimtar..

...se edhe ujërat vdesin, e shtrenjta ime
...nëpër mjegull të dendur, nën një re si ëndërr...

...kemi dashur shumë, kemi urryer shumë...
s'kemi si vdesim e shtrenjta ime...

[deas]

Robert Berns

Shpesh jam merzitur dhe penduar
dhe mbi jastek kam qare ,
qe fjalen tende kam besuar
dhe syte genjeshtare .

Ku shkoi , ku humbi ngjyre e purpurt
e faqeve te mia?
ku vajti shtati belkeputur ,
Ku mbeti vajzeria?

Degjoj te qeshuren e hidhur
te fqinjeve mbi mua .
Packa se vete jane te krimbur
Me turpe gjer ne thua!

Tim eti kur i shfaqem une
ul syte e s`me veshtron ,
dhe nene e mjere qan ne gjume
kur turpin tim kujton .

Sa ndjej nje hap te atit tim
i fshihem neper dere ,
dhe nenen time skam guxim
ta shoh ne syte e mjere .

E embel lule e dashurise
e hidhur qenka pema .
se syte e tu te djalerise
me lotin tim i bleva !

Mos paste kurre gaz ne jete
u shofte ne su shua
ai qe flaku ne kenete
"dashurine"e tij dhe mua ....

[Gega 1]

ERE TRENDELINE

Sesi m`ju lendon dashuria !
Sesi m`ju lendon pa pushim !
O lotet e syve te mija !
O klithmez e tingellit tim !


Ju shoqe te kohes mitare...
Mikesha...motricka...pa faj !
Ju humbte ne mjegull perfare ,
Dh`u solla nder mend e po qaj !


As flak` e shkendijes q`u shua ,
As syri qe nxihet e plas ,
Nuk lane - o ju vasha per mua
Vurratat e erreta pas :

Haj ! flutur` e zeze me duar
Nje flutur secila prej jush ,
Me la ne gishtrinj dyke shkuar
Pluhurin qe ndrin posi prush...


Sot qela pellemben e dores
Q`u ciku gazmore dikur -
Si pah verbimtar i debores
Se - rish po me ndrin nje pluhur...


Perse nuk m`u shojte perhere ,
Te hesht te pushoj per kurdo ,
Ti mall qe ner to pate lere
Dh`u rrite dh`u ndrite ner to !


Ju shoh pertej mjegulles suaj
E shpirtin prej jush e kam plot ,
Pa s`mund si ta them , si ta shuaj
Ah ! kengen e mbushur me lot.


Se koti - u larguat menjane ,
Me vajtte me kot aqe larg ,
Kur sumbullat lot qe me rane
Si rruazat i shkova ne varg...


Dh`i ndrita me syrin e fshehur...
Dh`i vela me zerin mitar...
Dh`i skuqa me buzen e dehur...
Me shpuzen e flokut si ar...


Oji ! trendelin` e venitur
Ju fali gjith eren e saj...-
Pse rreh kaq me hov te cuditur ,
Haj ! zemra ime , ti haj ?...


Ju lule q`u leu parevera ,
Dh`u cika me gaz nje mengjes !...
Se largu prej jush me ra era ,
E desha prej mallit te vdes !

Lasgushi

[Gega 1]

LAMTUMIRE

Me del e ze pshon me te fshete ,
Nje breng` hije - rende mi sy ;
Perbrenda ne zemren e shkrete
M`i shtje drejt - per - drejt qe te dy.


E loti prej syve te tua
Rrengjethet valome perdhe :
M`ja ndjen veshtrim - bukur - pallua
Ti zemres greminen e re...


Po kenget qe sot me nuk jane ,
Stolisen me mall ne mergim.
Permbytur mjerimesh pa ane ,
Ndrin Yll` i te riturit tim.

Lasgushi

[Oltiana1]

Shembja e një nate dashurie

Ktheva kokën, mbajta hapat,
binin tjegullat, binin trarët,
binte qielli i një nate dashurie.
Atje mbi papafingo, pranë yjeve e pata puthur!!
Shemben yjet tani, bëhen pluhur.
Dritare s'ka, ka sy të zgavërt,
s'ka mure me plasaritje të tejme,
skelete fjalësh në gjysmëerrësirë,
skelete ëndërrash, premtimesh të nesërme.
Ngrihet tymi si një mjegull e bardhë,
një grusht eshtrash të një nate gërmadhe.
Në cep të rrënimit
dy burra po pinë qetë e qetë cigare.
Ej, ju atje! Nuk dëgjoni si ulërijnë brenda meje xhindet,
edhe pak e llava do të dalë jashtë meje si tek vullkanet.
Mos u kthe në kujtim, i thashë
mos u kthe në harrim, më tha;
botës i falëm një natë dashurie
dhe kjo s'është pak.
Një natë. Dhe çfarë nate!
Dora mbi sup,
hëna mbi mal,
qielli i kaltër i botës mbi krye..
Mbajeni, mbajeni!
Ajo po bie...po bie....
Dhe ishte një natë e paemër,
siç ishin të paemërt yjet.
Kini mëshirë, mos e shembni atë natë!
është rënkimi im apo klithma e saj?
Kini mëshirë, kini mëshirë!
Ajo ishte një natë dashurie
që kurrë s'duhej të kish gdhirë.
Kini mëshirë,
në mos po atje nën gurë,
nën peshën e natës së shembur do të shembem,
i vrarë jo nga urrejtja, po nga dashuria,
që përjetësisht quhet dhembje...

Xhevahir Spahiu

[Oltiana1]

Ngadalë vdes

Dalngadalë vdes ai që bëhet skllav i zakonit,
që përsërit të njëjtat gjëra çdo ditë,
që nuk ndryshon rrugë,
që nuk rrezikon,
që nuk ndryshon ngjyrën e veshjeve,
që nuk i flet atij që nuk e njeh.

Dalngadalë vdes ai që nuk përmbys tryezën,
që është i pakënaqur nga puna,
që nuk rrezikon sigurinë nga pasiguria për të ndjekur një ëndërr,
që nuk i lejon vetes asnjëherë në jetë të thyejë rregullat e vendosura.

Dalngadalë vdes ai që nuk udhëton,
që nuk lexon,
që nuk dëgjon muzikë,
që nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.

Dalngadalë vdes ai që shpërfill krenarinë e tij,
që nuk i lë të tjerët ta ndihmojnë,
që i kalon ditët duke u qarë për fatin e tij të keq,
që ankohet për shiun që nuk pushon.

Dalngadalë vdes ai që i shmanget projektit para se të fillojë,
që nuk pyet për gjërat që nuk i di, dhe
që nuk përgjigjet për gjërat që di.

E shmangim vdekjen me doza të vogla,
duke kujtuar gjithmonë se të jesh gjallë
kërkon një përpjekje shumë më të madhe
se thjeshtë fakti që marrim frymë.
Vetëm durimi i paepur
do të na bëjë të arrijmë
lumturinë më të madhe.

Pablo Neruda

[YanYan]

Unë me ty, si toka me diellin,
Të vij rrotull vazhdimisht, vazhdimisht!
Por asnjëherë s’të jam afruar sadopak,
As jam larguar sadopak, natyrisht
****
E ja, keshtu, vetëm rrotull të vij,
Po s’jam i marrë që rri e pres më kot!
E di që një ditë, ti do të kesh eklips,
E atëhere, nuk do më djegësh dot!

Skender Rusi

[YanYan]

Ty të dua më fort se natyrën,
Se natyra e gjallë je vetë,
E lirisë ti je shëmbëlltyrë,
Por pa ty dhe liria më vret.

Ty të dua aq fort i shkujdesur,
Sa rrëpira më duket si shteg.
Të pamundurën askush s'e ka prekur,
Dashuria ime e prek.

Ty të dua, të dal'ku të dalë,
Dhe kur pi dhe kur bëhem brutal,
Ty të dua dhe as bëhet fjalë,
Përmbi egon e shenjtë do dal.

Ty të dua më fort se Shekspirin,
Se të dheut këtë bukuri,
Se muzikën pa fund të efirit,
Se muzikë e libër je ti.

Ty të dua më fort se lavdinë
Që kaloi e atë që po vjen,
Se të ndryshkurën perandorinë,
Mëmëdhe s'ësht'ajo,por ti je.

Je fatkeqe? S'pranon ti mëshirë?
Lodhe Zotin me lutjet e tua.
Ty të dua përmbi lumturinë,
Më fort se dashurinë të dua.

Eugjen Eftushenko

[Antika]

PREK NJË FERR

Pak nga pak, dimri po na shëndenë,
Po vjen pranvera, dashnorja e poetëve.
Unë kam zënë radhë në një pllajë,
Ku kanë çelë bisqe lulesh, ndër pemë
Pemë të buta e të egra.

Afrohem me dëshirë prej zogu,
Të prek një bisk të njomë,
T’ia vë kurorë mbi shpinë
Mëkateve të dimrit...
Por dora më prek një ferr,
Që më drithërojë dëshirën...

Mblodha flokët e dhimbjes,
Peshqesh për pikëllimin!

[Antika]

ISHIM
... dhe do jemi...
Isha ishe dhe ato do te jenë,
dhe ata qe ne besë na prenë,
se ti një herë u duke dhe u zhduke,
se me urreje, do te urreja,
se po te me gënjeje do te gënjeja.
Ata po na ndanin e shanin,
dhe qeshnin me grindjet tona,
se kur më sheh nuk të shoh,
se nuk me njeh nuk të njoh,
dhe gjithmonë te acaruar,
të pamëshirë e te egërsuar.
Sot un jam, ti je dhe ata janë,
një luftë mes nesh ata panë,
ishim ne teatër apo realitet,
ne fron mbretëresha qe lufton me mbret!
Unë do jem dhe ti do jesh,
ata ishin, sigurisht qe ishin,
jetët tona ne dorë i kishin!
Pse i lejuam ma thuaj, pse nuk i ndaluam?
sot më urren nesër do me urresh gjithashtu,
unë të urrej dhe nesër asgjë s’ka për të ndryshua..
Jemi dhe do te jemi,
kudo qe te vemi,
ata qe i lejuam të tjerët të luajnë me ne,
ma thua ti pse??
Un do përgjigjen kur do ngritëm nga dheu,
ne te cilën më varrosën,
gjitha ndjenjat mi shfarosën,
dhe kthim prapa nuk do ketë,
ishim shumë te hareshëm plot jetë,
na imponuan dhe kur u takuam
shikoheshim me egërsi,
faji nuk mbeti jetim
isha UN dhe ishe TI!
Nuk i kthejmë do prapa akrepat,
e as kalendarit, fletët nuk ja kthejmë DOT
as gabimet qe i bëmë,
nuk lahen as me GJAK e as me Lot!

R.B

[Antika]

DY FYTYRA.

Thua më pëlqen , por sytë të tradhëtojnë
thua jam i qetë , por të drejt...ë nuk flet
thua jam dakort , por fjalët të dredhojnë
thua që pranon, por zgjidhje s'mund të jetë!

Dy fytyra të kesh, vështirë s'është të kuptohet
tek cila të besoj, që sa të kthej unë shpinën,
mos të më prekë thika, që egër më drejtohet
e pabesë të mos më shtysh, afër me greminën?

Një herë mendimin tënd, të çiltër, s'e dëgjova
gjithnjë duke u fshehur, një maskë të ndihmon
Nga ty realitetin , të drejtë s'e konceptova,
nga shtrembër ç'ka thua , e kush ty të kupton?

Sa mund të durojë maska, që mos të konsumohet,
gjithnjë duke e përdorur, s'u lodhe një herë
Të vërtetës jepi forcën , nga maska të çlirohet,
të ndihmojë edhe ty , njëra faqe të të bjerë!

Sado mbulon fytyrën, me maskë të neveritur,
janë sytë që të dallohen e që të tradhëtojnë,
maskë të konsumuar, larg ta kesh vërvitur,
që dhe sytë, pa frikë, të drejtën të tregojnë!

Adela Kolea
___________

[Antika]

Ta mburrim njëri-tjetrin

Pa ejani ta mburrim njeri-tjetrin
Dhe mos kursejmë as fjalë lavdërimi,
T'ia bëjmë shoku-shokut komplimentin
Në caste dashurie dhe pendimi.

Pa ejani dhe ciltërisht të qajmë
Kur vec e vec dhe ku me shoqërinë,
Mëri për fjalët sharëse mos mbajmë,
Se dashuria fqinje ka mërinë.

Pa ejani, dhe gjysmë fjale qoftë
Për ne pendim, pajtim dhe marrëveshje:
Që kush gaboi, më tutje mos gaboftë,
Nese kupton se jeta ka një vdekje.

[Antika]

PASQYRA, MACJA DHE UNÊ


Mes meje dhe maces në dhomë
Pasqyra qëndron mbi ca rraqe...
Vetveten ne bashkë e vështrojmë
Dhe macja dhe unë në paqe.

Sa mirë që qënkemi unë e një mace
Dhe shihemi drejt në fytyra,
Po të ishim dy njerëz, betohem, se paqe
S'do kishte kjo dhomë, do thyhej pasqyra...