Poezi nga Poetë të ndryshëm

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Bie borë
Ti nuk do të vish këtë mbrëmje
Bie borë
Nuk do të shihemi, e di
Qyteti fle, mbulohet me të bardhë
Zemra ime ndrydhet në vetmi.

Bie bore
Nga qielli lehtë lehtë
Në rrugën time të shkretë
Të paktën një zë
E ndjej se po vdes
E ti s’më je pranë
Më kot po të pres.

Këtë mbrëmje nuk do të vish
Më është mbrëmje e zbehtë!
Dhe bie borë, ta dish’
Nga qielli lehtë lehtë.

V.P.

ku eshte ajo bore kaq heret po don me na shti me qit dru a ...........

[YanYan]

Dymbëdhjeta ra ngadalë
Dritat flenë nëpër lokal
Sa mezi na del një fjalë…
Eja mik, të kam në zemër
Pse më hedh vështrime shtrembër
Dhe më pyet: Brodhe botën?
Ç’ far’ të them?... Pa mbushma gotën.

Mbushe dhe një gotë për vete
Të këndojm’, kemi siklete
Ule radion, le t’ ia themi
Këngë të vjetra, xhan i kemi
Nga ato që vetëm flasin
Dashurinë në shpirt e ngasin
Si me thikë në gjoks godasin

Dhe thërret kjo zemra ime
Po zërat mezi dëgjohen
Jepmë dhimbjen, dritën time
Ah, k’ ta gjela, pse nuk zgjohen?!...
Brenda gotës seç pikokan
Pika loti s’u mbarokan
Verës ngjyrën ia kthjellokan.

Dashuritë të tilla janë
Kush mërzitet rrin mënj’anë
Si udhëtarët, udhëve mbesin
Llogari pashlyer tresin
Eja mik, ta ngrem’ një gotë
Mos më hidh vështrime kot
S’e ndryshojm’ ne botën dot…

Vaso Papaj

[natyra]

Postimi origjinal është bërë nga Antika

Vallja shqiptare

Tri here opinga rrahu dheun
sikur kerkoi leje prej tij;
pastaj shamia palet ndehu
me qetesi dhe madheshti.

Keshtu mes qiellit dhe tokes
vallja u lind, vallja u shpall;
kemba sinjale i con tokes
dhe dora qiellit i jep lajm.

Dhe vallja rrokulliset tutje
mbi kohra hedhur si hobe;
prilli persiper i hedh lule,
dhjetori boren shkund atje.

Valle shqiptare, shenja ne ere
ylbere tirqesh tej-e-tehu;
kush ju kerceu ju njehere
dhe kembet rob s'i mbene tek ju?

Kush ra midis vorbulles suaj
dhe s'u pershit dhe s'u perflak,
ju bubullima me opinga
qe neper shekuj brodhet varg?

Pershendetje per Ty Antika..me lejo te falinderoi per poezin qe ke sjellur para nesh..Edhe poezia ishte "Antike vet.( se ç'ma beri trupin me pupla nga po e lexoja) Eh,si na qenka jeta,i/e gjalle te jesh,dhe sikur nuk je ne nje çaste,valle!

respekt per autorin/en
Natyra

[Zero Cool]

ANXHELINA KRASNIQI-BARDHAJ ENXHI




MOS ME LARGONI PREJ TRUNGUT DHE ASHTIT

Sa netë të gjata,
në gjumë numëroj,
që ditët të ikin shpejt
në vendlindje të shkoj.

Një vjet të tërë
e pres këtë pushim,
të lumturohem,
shpirti të ketë gëzim.

Secilës ardhje i gëzohëm,
flas pa rezerva
e nuk keqkuptohëm,
ky shpirt i imi
mbyllur në kuti,
ka nevojë të shpërthejë,
të shprehet në liri.

C qetësi, c lehtsim,
c guxim ndiej ,reflektojë,
ju lutem mos e ngacmoni
lejoni tek une të sundoj.

Mos thuani na erdhen të huajt
apo te jashtit...
mos më largoni
prej TRUNGUT E ASHTIT...

Nëna me zë të mekur,
thërret nga pragu,
mirë se erdhe bijë,
tek lisi ,kulla e oxhaku...

Nese për ju jam e huaj
Kuptoni!...
vendlindjen dhe nënën,
s mund t ma ndaloni.

Por as token e Kosovës,
mos ma mohoni,
kur na thërret vdekja,
me të njetin DHE do t mbulohemi...

[Antika]

PETRO MARKO

APOLOGJIA IME
(JETES)

...Marrezi, turp turp dhe
mekate
per jeten e terbuar
se kur me ndal, o gjenerate,
qe vuan rruges ndonje nate,
me merr per te denuar
dhe, me nje ze qe vret,
ngahera me pyet:
-Ku linde, o i ri?
-O jete, linda ne shkreti!
-Ku rron dhe ku vete,
ne c'dhera e ne c'dete?!
-Cudi! C'kerkon prej meje ti
dhe si, o jete, pyet,
kurse ne varferi
me hodhe kur me gjete
te lindur nga skelete
pa drite, pa liri?
-Njeri!
Nga vete, as me thua?
-S'e di! Jo, Nuk e di!
Po lerme, o jete, c'ke me
mua?
-Dua ta di, po dua!
-Atehere, jete e krisur,
per mua mos pyet
se qysh ne n'agim kam nisur
te shkel si skllav i shkrete
mbi gjurma shprese drite...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[Antika]

NË PARKUN QË MBULUAN FLETËT

Në parkun q'ë mbuluan fletët
Të dy ne ecim qetësisht,
Pas shijes saj ka shtruar vjeshta
Qilim të verdhë natyrisht.

Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë
Ju fanit një muzg i vonë
Ky park q'ë kan' mbuluar fletët
Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.

Nga vagabondët me cigare
Ti mos u tremb e dashur kot
Imazhin tënd as dinosaurët
Shekuj më parë s'e shtypën dot.

Që ti të vije kaq e bukur
Me këta flokë, me këtë hap
Toka të egrën klimë e zbuti
Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.

Dhe s'kish se si të ndodhte ndryshe
Të ndodhte ndryshe s'kish se si.
U desh të zhdukeshin përbindshat
Që te kjo botë të vije ti...

[YanYan]

Antikaaaa Fantastike! Kisha kohe pa e lexu.


~

Çdo gjë në univers është pafundësi,
Ti je muzikë, ti je kupë qiellore,
Ti je pallate, lumenj, shpirt intim,
Trëndafil i ndezur me pamje engjëllore.
Që syve të mi të shuar Zoti do t’ua tregojë.

J.L. Borges

[jadore]

[SIZE="3"PRAP DASHURIA
Sërish do të takohemi sikur dikur moti
Përballë njëri tjetrit edhe një herë
Prap do të takohemi nëse e do Zoti
O, vetëm le të jetë pranverë.

Unë me flokët thinja ti me grim mbi sy
Sa vite që ikën s’u kthyen asnjëherë
Unë e kam një djalë, Ti ndoshta i ke dy
O, vetëm le të jetë pranverë.

E mban mend atëherë kur mbështetje kokën
Të strukur pranë blirit, të fshehur në terr
Më thoshe për Ty, do ta braktis botën
Pas do të të vij, deri në Jupiter.

Po gjithçka rrodhi ndryshe u përmbyt vapori,
Se fati i njeriut shpesh qenkësh i prerë
Mes kateve të jetës u prish ashensori
Dhe mbetëm në tokë, s’arrimë në Jupiter.

Mund të jetë e hëne, e marte apo e mërkurë
Do të qëndrojmë përballë edhe një herë
Ti tani je grua, dhe unë jam bërë burrë
O, vetëm le të jetë pranverë.

(A.T)][/SIZE]
...
ishalla miku nga facebook nuk me azkuon per guximin e tepruar ..!

[jadore]

DIÇKA SI IKJE
Je magji a trill i ndrydhur
ti moj ndjenja fuqiplote
që më mban këtu të lidhur
derisa ikë nga ardhja jote?

Ndoshta je shkumë e trazuar
që shkrihet e bëhet pikë
përtej valës së dallgëzuar
që godet bregun, pastaj ikë!?

Je çfarë je, dot s'e kuptoj
Ti ëndërr që zgjohesh me frikë
unë i krisuri çfarë premtoj
në vend tëndin, unë të ikë...

Është shpërfillje e kësaj bote
të ikësh nga ardhja jote...


(A.T)

[jadore]

Atdhe

Të vrasim çdo ditë nga shumë e nga pak
Të vrasim pas shpine të vrasim në pusi
Dhe buzëqeshjen ta vizatojmë me gjak
Qiellin tend të virgjër ta veshim zi…

E ty të duhet një dorë e butë, që ledhaton
Atdheu ynë i mjerë, o plagë që rënkon.

Të biem çdo çast, ne hajdutë e harbutë
Mëngjes e darkë, me terr e me dritë
Ma varre ta mbushim tokën e butë
Shpresën ta vrasim, ta çnderojmë përditë.

E ti ke nevojë për një fjalë të mirë, ngushëllim
Atdheu ynë i mjerë, peisazh gjithë trishtim.

Ti heshtesh në dhembje pa ofshamë a kujë
E zverdhur nga dhembjet, e djegur, bërë hi
Në buzët shkrumb që duan një pikë ujë
Përshpëritë brengën – a u lodhët bijtë e mi?

( A.T.)

[tipi engjellor]

Kape çastin

Dashuro dhe nga askush mos kij frike
Kape castin dhe mos e ler te te ike
Jeta jepet vec nje here
Ndaj dhe eshte me shume vlere

Shekujt ikin rradhe-rradhe
Si te ishin muaj
Emri yne do harrohet
Do mbesim te huaj.

Nje tjeter brez me pas do vije
Dhe gjurmet tona do te zhduken
Mbi eshtrat tona bar do mbije
Dhe re te zeza ne qiell do duken.

Dhe qielli me ne do te zemerohet
Me re i vrenjtur do jete plot
Gjithcka e jona do te harrohet
E ne te dy do qajme me lot

[Gega 1]

Kape çastin

Dashuro dhe nga askush mos kij frike
Kape castin dhe mos e ler te te ike
Jeta jepet vec nje here
Ndaj dhe eshte me shume vlere

Shekujt ikin rradhe-rradhe
Si te ishin muaj
Emri yne do harrohet
Do mbesim te huaj.

Nje tjeter brez me pas do vije
Dhe gjurmet tona do te zhduken
Mbi eshtrat tona bar do mbije
Dhe re te zeza ne qiell do duken.

Dhe qielli me ne do te zemerohet
Me re i vrenjtur do jete plot
Gjithcka e jona do te harrohet
E ne te dy do qajme me lot


Autor : INDRITI (F.sh.com)

Postuar me 02.02.2005 , ne ora 07.08




PS: Ju lutem shume ! Eshte borxh moral dhe njerezor, qe bashke me shkrimin e

huaj te sjellur ketu, te sillet edhe emri i autorit te shkrimit ne fjale!
Ndryshe,krijohet pershtypja e rreme se, postuesi eshte autor i shkrimit ne fjale!
Nje gje e tille nuk guxon te lejohet nga trupa e forumit!
Si zakonisht,ju falenderoj per mirekuptimin.

[lovely]

"Heshtja"- [Fyodor Ivanovich Tyutchev]

Hesht, ëndrrat, ndjenjat mos i shfaq,
Fshehur thellë e thellë mbaji.
Atje në shpirt, në thellësi,
Të rrinë bashkë qetë e qetë.
Të heshtura, si yje nëpër natë.
Si ëndërrimet, mbetur shkretë.

A mund të jehojë zemra ?
A mund të thuhet ëndrra ?
Të kupton kush, si jeton,
Fjala e thënë, të mashtron.
Duke folur ti gënjen,
Hesht, se fjala nuk të vlen.

Jeto me shpirtin tënd të thellë,
Një botë e tërë, atje do të jetë.
Një botë e shpirtit plot magji,
Që s’mund të duket kursesi.
Dita, dritën e ka përpirë,
Ajo ndrin veç në errësirë.

Përkthyer nga Aleko Ballauri

[e_martumja]

Nje Poezi qe me pelqen shume...


Fjalet e Qiririt. Nga Naim Frashëri





Në mes tuaj kam qëndruar

E jam duke përvëluar,

Që t'u ap pakëzë dritë,

Natënë t'ua bënj ditë.





Do të tretem, të kullohem,

Të digjem, të përvëlohem,

Që t'u ndrinj mir' e të shihni,

Njëri-tjatërin të njihni.





Për ju do të rri të tretem,

Asnjë çikë të mos mbetem,

Të digjem e të qanj me lot,

Se dëshirën s'e duronj dot.





Unë zjarrit nuk i druhem

Dhe kurrë s'dua të shuhem,

Po të digjem me dëshirë,

Sa të munt t'u ndrinj më mirë.





Kur më shihni se jam tretur,

Mos pandehni se kam vdekur;

jam i gjall' e jam ndë jetë

jam në dritët të vërtetë,





Unë jam në shpirtin tuaj,

Mos më kini për të huaj,

M'është falurë durimi,

Andaj po digjem si trimi,





Se ma k'ënda t'u bënj mirë,

Të mos mbeti n'errësirë.

Jakëni rreth meje rrini,

Flisni, qeshni, hani, pini,





Në shpirt kam dashurinë,

Pa digjem për njerëzinë,

Lemëni të përvëlohem,

nukë dua më të ftohem,





Dua ta djek trupn' e kretë

Për atë zotn' e vërtetë.

Me zjarr ta djek mushkërinë

E të tretem për njerinë,





Bashkë me gëzimt të tija

të vete te perëndia.

Unë dua njerëzinë,

Mirësin' e urtësinë.



Në bëhi shokë me mua,

Në më doni si u dua,

Njëri-tjetërin në doni,

Të paudhë mos punoni.





O zëmëra fluturake,

Qasju pakë kësaj flake!

Mase krahët t'i përvëlon,

Po dhe shpirtin ta shënjtëron.





Unë duke përvëluar,

Njerëzit i kam ndrituar.

Kam qënë mik me njerinë,

Andaj i di e më dinë.





Gjithë tuajt' i kam parë,

Mëm' e at' e fis e farë,

Si tani gjithë i kam ndër mënt,

Që rrininë më këtë vënt.





Edhe sot nër ju ata shoh,

Se shpirtin e tyre ua njoh,

Dhe unë si ju jam ndruar

E jam përzjer' e ndryshuar,





Pa jam bërë shumë herë

Zjar e uj' e balt' e erë.

Jam një shkëndijë pej qielli

Dhe një drudhëzë pej dielli.





Edhe ndër qiej fluturonj,

Edhe brënda në det qëndronj,

Shumë herë fle në baltë,

Diku ndodhem dhe në mjaltë





Bënem qëngj e kec i pirë,

Lul' e bar e gjeth i mbirë.

Dua shumë fjalë t'u them,

Po trëmbem mos i bënj ujem.

E ku shkruhenë në kartë

Fjalët' e gjuhësë zjarrtë?

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga mondsha
tipi engjellor, te falenderoj e pershendes me...

Mes pyllit prej ëndrre

Jam pyllit të ëndrrës
Endrrës së pyllit
Ndriçuar prej Hënës
Prej Hënës së syrit.

Ky sy prej hëne
Magji e shikimit
Mes pyllit prej ëndrre
Prej ëndrre të princit.

Të princit që pret
Princeshën e qielltë
Nga yjet i zbret
Kalëruar - kometë.

-Më merr, ja ku jam
Mes pyllit ngujuar
Më digj n'atë zjarr
Kometë - kalëruar!

Ky pyll i zjarrtë
Pishtar i shpirtit
Ç'më solli kët' natë
Princeshën e princit.

Qe ti haver me larte nje poet qe me pershkruan mua....