Poezi nga Poetë të ndryshëm

[YanYan]

Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme,
të cilat ende vuajtja as gëzimi s'i nxori,
të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme
me shpërthye, m'u këndue pa frigë e pa zori.

Thellë në veten teme kangët e mija jesin...
e unë jam vullkani që flen i fashitun
por kur t'i vije dita të gjitha ka me i qitun
në njëmijë ngjyra të bukura, që nuk vdesin.

Por a do të vijë dita kangët me u zgjue?
Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen?
Jo! Jo! se liria filloi me lulëzue
dhe e ndjej nga Dielli (alegorik) valën.

O kangët që fleni, reliket e mija
q'ende s'keni prekun as nji zemër të huej,
vetëm unë me ju po kënaqem si fëmija,
unë - djepi i juej, ndoshta vorri i juej.

MIGJENI

[Zero Cool]

Gjysem njeri, gjysem amerikan !

Kur botes i digjet njaj bisht
atlantida ndahet ne dysh
gjysma njeriut bën një qudi
var pushken ku s´mund e arrin.

gjysma e tjeter pak më e vjeter
permes atlantides një ditë tjetër
arrin te pema mu të rrënja

kur kokën mbeshtet në Ballkan
adriatiku i ngroht ballin i´a lag
Rozafa nuse në sy te Evropës
shendrit Bardylli i ri i botës

kushtrimin kur mori dheu
sternipërit e Aleksandrit
e nipat e Skenderbeut
mbuluan qielli e dheun

kur zogjet e pyesin perseri
kush je e nga vjen ti
unë vij nga krahu i tjetër
pran dheut të rrënja e vjetër.

[Zero Cool]

Fjalen fjalë besën besë,
nuk e ndërrojë për ketë jetë
jam shqiptare e gjak shqiptari
ket ma la gjyshi e i pari.

Jamë nga ky vend
si shqiponja në folen
jetojë me një gjuhë,
një atdhe e një flamur,
besë shqiptari nuk shkel kurrë.

Vijë vetimë , nap besën vllaut
ja sot ja kurr, luftojm kunder shkjaut
qmallem me baben dhe me ty oj loke
i thrret kosova bijt e kësaj toke.

Ne duart e huja nenë nuk rrin shqiprija
U vra Fahri Fazliu e Afrim Zhitija,
jam shqiponjë e besën e jap
Vdes për ketë tok si me lindun prap.

Ne krah me Zahirin do e mbroj vatanin
Gjallë e kam Luanin, Mujen, Adrianin
Edmondi e Hakifi, luftojn si shqiponja
Me pushkë në dorë, në ball tri shkronja.

Besë shqiptari,
mirkpritje e trimri
të mbroj me gjak
e shtrënjta malësi.

Jamë nga Tuzi e quhem shqiptare
ku Cemi i akullt ujë m´dha me pi
mirë se vjen Hot e Grudë,
Ulqin e Tivar, Plavë e Guci .

po thrret Marash Uci
në Shkrel e Kelmend
ma mire se n’këtë tokë,
nuk ka tjetër vend.

Shalë e Shosh po thot Mirdita
s´bashku me Lumën n´pashtrik na qel drita,
si trim Koloshjani e një mirditor
do pritemi e vritemi për vendin amnor.

Dy fjalë për ty
Evropë e vjetër
Du bashkim me Kosovë
dhe pa detyrimi tjetër.

Sa shumë vite, luftë e barbarit
S´ka marveshje me grekun e serbinë ,
Strembet syri i shqiptarit
kur është fjala për shqipërin.

Kush është burr qohuni në këmb
Nuk e falim na ket votër,
Një cop bukë bashk vllaznija
e ndajm me një soferë.

Jam ushtrija qlirimtare
Me pret Lleshi në Ternovc
E kam dellten shoshajm
një medvegj e Bujanoc.

Te hyn tmerri moj shkini
në karpate ndihet zani
Trimat e lugines
si krahet e një vullkani.


Mitrovicen mos e prek
Se nuk du kompenzim
prap ja nisim ku e lam,
fundi do na dali si në fillim.

jam baca Kurti e Smajl Martini
më thonë Qun Mula besën nuk shkeli
po thrret Kastrati Tuzi e Shkreli
ku ja ke msyrë mor Esat Pasha
s´është ky vend për turk as shkja
armiqët ketu te hynë nuk mujnë,
Ded Gjon Luli mua me qujn.

Degjonë kosova, degjonë shqiprija
t’fala u qoka e gjith malsija
Ju betohemi në flamur
Ded Gjon Luli nuk vdes kurr.

Ne do vemi me kënget tona
se keshtu na bashkon nëna
Për flamurin kuq e zi
t´qofshim fal nënë Shqipri.

Jam libun e molos dardan
jam dalmat arber unë jam
Adrian, jam gjak Ademi
unë jam shpatë e kastrioti
si shqiponja n´fushë t´barotit.

Shqiptare me shekuj me fali zoti
Një nanë kena shqipri i thona
i madh e i vogël me gjak e mbrona
Strembet syri nga armiku
Luften se ndali se vijë nga kopliku
Ura e levajes thrret Malok Gjeka
Jamë trim malsije e nuk di ç´është deka.

Po vjen një zë nga kolashini
Cetinë ku është Isa boletini
Shqipri etnike don flamuri jonë
të lumtë ajo dorë motër marigo
krejt shqiptarija po e luan kët valle
Të paqim gjithmon shqipëri e madhe

or armik more shkja
kurr me ty nuk bëhem vlla
se për të madhen shqipëri
dhe babgjyshi im u vra.

a vjen dita more zot
me u shliruar ky vatan
me fluturu shqiponja lirë
nga Presheva në Gllogjan.

Sa hije i ka flamurit
a e dini or vllazni
me valu nga dobrosin
gjer të shënjta Qameri

falem jetë ti perëndi
gjer të bashkohet kjo shqipëri
s´ka kosovë pa luginë
Iliridë pa Qamerinë
jam Plavë e Gusi
a degjon o shkja zi
se n´atdhe nuk du kufij .

falë me shëndet kësaj politike
herë e dita, herë se dita
thirrni mendjes more vlla,
s´ka marrveshje me ket shkja



Të bekum njëherë prej zotit
trimat t´shqipes si dikur motit
sqep e thonj shqipja lufton
burri i tokes pragun se leshon.

Plumbat drejt nga ne janë dhunshem
nga armik i pazakonshem
Ndihmo o zot si m´ke ndimua
një dragan n´konak se dua.

ish idea me u bashku kjo shqiptari
Gjak deshmori po na thirr
Mos na koritni o vllazni
Po thirr hamza e ademi baca
Ska me shkije negociata.

Thrret gjaku nga Reqaku
Thrrasin nenat dhe femija
Krejt janari në gjak u la
Me gjymëtyrt e mija.

Oj kosovë rujma nderin
Ne dorë t´shkjau mbet lugina
Eulexi qohet peshë
i burgosen djemt e lirisë
Kurva plak m´kallaxon kufijt.

Du Preshevë e Mitrovicë
me bashku me Qameri
prit Tetov e prit Ulqin
bashk e bejmi ilirin.

kam nje fjal për president
qeveri e deputet
Demostratat studentore
ju vllazni jeni ken vet
nuk rri bukur tradhëtija
kur mendoni skenderben


Nuk durohet robëria
kur në fyt te vjen litari
Veq nje komb e një flamur
n´histori e njef shqiptari...

Xhesika Vula

[Denim]

E ndjej, or mik, të shprehesh ke nevoje
Një zile po ta bëj, të dalim, bisedojmë,
Si psikolog nuk kam asnjë përvojë,
Por m’fiket shpirti, në rast se s’të dëgjoj.

Të vdiq femija! Nuk ke te ngushëlluar
Me fjalë standart: “të rrosh e ta kujtosh”
Në zemrën tende, zgavrën e krijuar
Këto fjalë të mençme ta bëjnë edhe më bosh.

Te gjithëve u erdh keq dhe nuk mënuan
Te ta lehtësonin shpirtin që të qan,
Por ish diçka që s’ditën a s’kuptuan.
Ndaj fali qe s’të gjënden dhe aq pranë.

Me ty do bëj rrugë shumë të gjatë
Do pres pa u mërzitur tek vajton
Për çdo ofshamë që t’rrjedh nga shpirt’ i ngratë
Do gjej një fjalë që ngushëllon.

E di, me ty do jetë e rëndë
I dobët je, dhe shpirt-coptuar,
Do kohë buzqëshja të zerë vend
Ndaj kohën ta kam përkushtuar

Se kam një borxh , dhe ti do më ndihmosh
Ta shlyej sa më parë. S’kish të paguar:
Në vaj dikush mu gjend kështu pranë
Me mish e shpirt i përkushtuar.

Më tha se dhimbja s’ikën asnjëherë
Vajtim i shpirtit s’heshtet me përdhunë
Buzëqeshja vjen ashtu si pa u ndjerë
Kur dhimbjen dysh e ndajmë, ti dhe unë.

[YanYan]

E bën këtë dorë një laps të lypë
Të derdhë mbi letër vargje një ton
E të mos ketë forcë të shtypë
një varg butonash në telefon!

Saimir K.

[Antika]

Paradoksi i vetes

Kujton se e njeh veten ashtu si ajo është
Kujton dhe vetja tënde se shfaqet lakuriq
Habitesh ti me veten, kur nuk e ndjen të tërë
Më shumë habitet vetja, kur mangut shfaqesh ti.

Mes vetes edhe teje, qëndron një paradoks
E ndiqni njeri-tjetrin, pa e arritur dot.

mondishall

[lirik]

Isha ne nje vendë
autori xhelal ferizi

isha ne një vendë
ku më deshtën
edhe kohrat e larmishme

dhe me pshtynë,
njekohsisht
isha ne nje vendë
,kut nuk merresha dot vesh
ku edhe më shtynë

në gjuhë te ndryshme
e nuk merresha dot vesh
as në shqip
.......

e kam perdorë fjalen
edhe gjuhen e damarëve
e deshiren ma ma të madhe
per tu kuptuar
edhe emocion valen
perlotshem kam gurgulluar
......
isha ne nje vend
ku u mohova
edhe boterisht
aty
ku ku provova
per te lulezuar
njerzisht
.........


un isha ne nje vend
ku me sy
kerkoja rotull
dashurinë e ëndrruar
un isha aty
e atje
fjalë
e pendë
e mohuar

e ne jetë
sa her jam thy
ne at vendë

sa her jam bërë
pendim
mohim


e hap i vonuar
------
e perseri

si syth kam qelë
per ideal
per dashuri

pas joshjeve
të jetes
kam vrapuar
shprtezim u bëra
per dhe
toke e fushë e mal

, i qelur si syth perseri
i qlur shqip



si pip
e u thava
perseri
neper zgrip
ne kohen plot larmi
vyshku
e ringallu

per me mbi
perseri

duke u rigjallruar

rrenjet i pata
ne shprese
ne dashuri
her her
mbeta idilik
varg i harruar
e her lirik
ne cicerimen time te vetmuar




me duani tash
me duani
edhe
ju
te tjerë

e ju kureshtarë
te ri
ju

qe erdha
tash
ne ket vend

un ju sjellë besë
ju fali mierësi
mos me leni te vdes
neper anomali
qe shekulli i ka
e koha me ves
kur un cieroj pa ja nda
-------
si ngriteniu ju ne qdo mengjes
si i thoni kohes
kah cila udhe un me ra
.......
kah te ciceroj
me thoni
apo te iku per seri
te fluturoj
e ju
perseri
te me harroni
......


me qelni
me qelni si lule
ju prap,
si,. lule ne hapsirë
o ne saksi
un me vargun e lirë
nga hiri ne hi
po mbij perseri


ma shihni lotin tim
qe kullon si vesë
qe kerkon paqe me pi
e vlerë
besë
pranverë
dashuri


me mbani
me ushqeni me njomsi
,me qeshni me shend
kerkroj jetë
dashuri
bukuri
se erdha ne ket vend
un jam i vuajturi vet

dua te gjejë qetsi

.......
kohrat e fjalen
mos mi leni shkret
dua buk shpirti

per vargun tim
qe gjalloj
mbi dhe
mbi toke
e det

duke endrruar liri
e dashuri
...


se helm
neper kohra
me dhanë ata,
e shekulli
e bijte e ti
te zi
ata

me dhan udhët
e stine te ngrira
e mergim
me pi
mua e vargjeve te lira
me ktheni ne njomsi


me pi
......
se ata
as ne vargjet e lira
nuk mi lan
ne cak
ne kthimin tim
me mbrri
lotin ma bene gjak
nuk di
si quhet ky art i zi
i pa shpirtsi
me ktheni
me ktheni ne dasshuri
------
me lejoni

që te më njihet mundi
per liri

mirnjohja
shpirte
te me shpallë
i gjallë
zog
qe kendon per dashuri
per dhe
te parave
toke
e zallë
me leni

ne rikthim
perseri
se kam mallë

më duani
perseri




me shpërlani
me sherbet dashurie
mos me ndani
me mbani
per dashurie


me shihni me sy te mirë
më leni varg lirië
ne romantikë hane
me shperlani

, me ,ujë t e,bekuar,
me shplani
me ujë shalqini
, e kroje,dardane
dua te shkoj aty
edhe atje
ku buron ibri
e drini
te shoh
ne gjuhe nane
si flet dhe i imi


ma falni ndonje urim
a, fjalë, te butë
n'gjuhë nane

mos me leni keshtu
te perlvluar
neper ndonje skutë
i harruar

...
mos qeshni
mos perqseshni
ju

me buzqeshni
kur une therras
lotin
e gezimin
,me zemer,

ne ndonje
shprese
a
metaforë
a fjale
ne mallëngjim
........
nuk dua te vdes
ne udhe te pakuptim

dua ne emrin tim te mbes
e jo te me quajne harrim



nuk dua te me harrojne
as lulet
qe te gjitha nuk i di me emer
as shprehjet
qe ,nuk kan mbarim,

...
un jam tha
jym vyshkë

për nje pikë shpëtim
,,,
per nje grusht dhe
kam qa
neper udhet e kohes
me mallengjim

sa her dore kam dhene dasahuri
pa djallzi
duke i besuar
entuziazmit tim
e qasteve
e shekullit
nuk dua ne varr me ra

i pa kthim
i pa
gezim
i pa lulzim
i pa shpetim
.......
e dua te drejten
e drejta te me quan
rigjallerim

........
un njiher thash
se kam kaluar neper zhegnjim


se atij
ah atij
që
,doren i dhash
e ai
e ajo kohe
me mashtrim

qe un e nxora
ne drite
e ne udhe
me ndriqim
........
nga ajo mora lendim
.........
ajo
ah ajo

me shtyu

me pshtyu
me qoj

ne humnerë,

me me rrokullisi
pa ndonjë , pendim

.un,te ju erdha , tash
kerkoj rigjallerim
kerkoj perseri pranverë
dua cicerim
me leni te ciceroj nje her
.........


nuk ju njoh,
kush jeni ju

as sy
as mendje,
nuk ua di

mos me leni
mos ne moh
a keni ju ndjenjesi


as besen
nuk ua njoh
a ,e,keni

lukset tuaja
a i leni
,ne pjatë
nuk e di
un kerkoj dolli
pa djallzi
rruga im e ishte e gjate

dua jete
me pi
perseri
e gezim
e kthim

ne postin tim

ku isha me plot
dashuri
ne ledhatim

ndoshta ju shikoj
me dro
e me ,endje
e me shprese
un nuk ju mohoj

un kerkroj te mos vdes
ne dheun tim
neper kerkim
e ne dhe te huaj
kerkoja
ringjallje
gjaku po behet uje
mjaft ma me keto tallje

nuk dua
nuk dua
te vdes
ne harrim
q jan keto
kallje
qka je duge djegur
o shekulli im


..........
u dogja
un
me pritjen time
te gjatë
neper kerkim
kerkoj
rikthim
aty
ku shpirti im
do te ket sy
e ku dashuria
shpresa

nuk ece ma
neper krajate
mos me leni jetim

si vesa
kur bie
mbi lulen e thate


se keshtu
qasti i pa mshirë
me duket
shekull i gjatë

kekroj bukuri
meshirë

e art
te keni shpirte
per vargun tim

qe yjet
i ka i ka shpirtezuar
lart
fjala ime
penda ime
esht uratë

ne secilin cilin vend
e thash
me cicerim
nuk dua greminë
as un
as kombi im

me leni penden
punen
dheun

lirinë
artin
me zbukurim
...


nder ju kam ardhë
nganjiher
edhe
me nje vyshkje
e me mallë

udheve te gjata
me halle
plot rrudha
ju flet
prej se largu
vargu
poema e shpirtit tim

e kujtime
mallë
mallengjnime

ti nuk po me flet
o vendi im
o toka ime

un jam
odise
rruget te tille
me kan shpalle
e vuajtjet
mbi det e mbi dhe
ja perseri ku jam
gjallë

ja
ju tregon penda ime
sa shum kam mallë
sa shum rruget
odise
me kan shpallë


e penda ime
nder duar
qe drdihet
nga njiher
e pa faj
e me lot
ajo nuk po lidhet
e gjallë
esht
me rrudha
nj e pend ë
neper mot

qe e qiti udha
ne shtigje te krajatave
dje pardje e sot
shtegtare q ee kan shpalle
vargjet neper mot

mallin e ka ruajtur ne gji
sa her
esht bere hi
dje eüardje
e sot

ka mbi perseri
........
koha nuk kupton lot
qe ajo
mbu vargun
i ka derdhur
si shii



nuk di,
a mund te gjejë,
ketu ndër.ju
burime

fjalë
valë me gurgullime

neper troje

me fjalë
e argjend

un
e penda
ime
tash
qe erdhem
ne kët vend ë
nuk di si ti quaj
keto ndjenja
keto shpirtezime
nuk di si quhet ky vend
o fjala ime


autori xhelal ferizi

[Antika]

Padukshëm

E di që më shumë do mbetem padukshëm
Më mirë kështu, dukshmërisë së kësaj bote
Ku dukshmëria xhvishet më keq se paturpshëm
Sado që vishet me rrobat e çdo mode.

Më pëlqen pra veshja e modës sime
Larg sfilatave të dukshmërisë mashtruese
Më mirë mbetur kohës, një firmë anonime
Se një monument i vetvetes dyzuese.

m

[lovely]

Esad Mekuli - Popullit tim

Deshta, shum’ kam dasht-dishrue
që me këng të trimnoj, me fjalen tënde të ndrydhun
të ngrej fuqitë prej gjumit…
... Këndova (dhe kur m’ishte ndalue)
se liria do të vinte edhe për ty, të përbuzun.

Këndova mbi ditët fatlume që do të lindshin, pa dhun,
n’agimin e lirisë për ty me popujt këtu e ngjeti,
mbi forc të bashkimit mbarë:
mbi vrullin tand të mëshehun
-unë, biri yt dhe-poeti.
Po! N’errsinën e shtypjes së randë sa shkambi,
ndëgjova thirrjet që të bana me dal n’dritë-
pse për liri-me tjerë
ke dhanë dhe ti
djers e gjak si etnit.
Kam dhanë, i dashtun…Dhe sot, në liri-
kur thembra e gjaksorit s’na shkel dhe dora pa
pranga mbeti,
me ty këndoj mbi fuqinë e ngjadhun nën yllin që na pri’
-unë, biri yt besnik dhe-poeti.

[YanYan]

Qe, ky ishte gjaku im.
Nji çast ma parë ai më vraponte nëpër zemër.
Merre ket gjak dhe vene në qiellin tand
si diell.
Në s'ban
atëherë vene si hanë.
Në prap nuk ban
vene siç âsht,
si gjak që disa çaste ma parë
vraponte në zemrën time
dhe ndoshta atje i pa,
në errsinën e kuqe,
sýtë e tu plot dritë.

Primo Shllaku

[Zero Cool]

Kam marrë rrugën për Dardani
Disa dite vizitë me i ba,
Me u çmallë me miqë e shokë
E nanën time me e pa.

Kur kam hypë në aeroplan
Dhe ashtë nisë me fluturu,
Kanë fillue turbulencat,
Si n' shpirt timin kur m' kapin mu.

Ngrheshim lartë qiellit përpjetë
Në dhetëmijë kur ka mbërri,
E kam lutë Zotin e Madh
Më ndëgjo o Naltëmirësi.

I jamë drejtue me gjithë zemër
Zotit të Madh që ashtë n' gjithësi,
Kthehu njiherë në toka t'Arbnit
E dhuro n' shqiptar mirësi.

Shumë Ju luti, jamë afer Teje,
Kurr ma afër stë kam qendrue,
Lësho mëshirë te populli im
Tokat shqiptare me i bashkue.

Fort po të lutem nga kjo lartësi,
Po të luti tuj tu përgjëru,
Ka ardhë koha me harta të vjetra
Me ja nisë prap me punu.

Me e bashkue atdheun plak
Kah ashtë uji e toka e jonë,
Ndoshta Ti sna ke denue
Të vetërobnuem me ndej gjithmonë.

Më ka ardhë një za nga qielli
Za i ambël dhe i butë,
Ka ardhë koha dhe për shqiptar
N' lëvozhgë t' veten me u futë.

Mendjen n' kokë, mos e vidhni vendin,
Vllau-vllaun mos me vra,
Se shqiptari i vërtetë
Tjerë anmiq sa shumë i ka.

Iku zani, ma nuk erdhi
Më dha mue me kuptu,
Se ka mbetë edhe shumë kohë
Atdheu im me u bashku.

Më rrodhen lotët u përmallova
Sa mendova dhe në smundjen time (sjam i smutë jo veq rimet po përshtaten),
Derisa të vjen te bashkimi
Sdo ta pret kjo jeta ime.

[YanYan]

Nuk e di pse harrova!
Harrova për me dashunue
ashtu siç i ka hije nji shpirti të ri
As' nuk e ndjeva se ku përfundoj,
ku shkoj ajo copë e ambel,
e mbetun'
nuk e di ku u trazue...

Sa larg janë ditët e dashunisë!
Kalon nji jetë e vdekun në mes tyne
e gjurmë nuk len',
veç do shenja si hije harrimi

Sa afër asht tash qielli,
e ngreh dorën me e kap
e të mbështillet si fmi i friguem'
thue se ka frikë mos mbetet vetëm.
Asht e tana nji drite që ndezet aty ku ngjallet jeta!

Sa anderr e tmerrshme ishte mbram'
por jo sot,
as dje!
Vetem mbram!

©Unknown

[lovely]

Një femër

Ata u deshën me afsh e zjarr,
Ajo - çapkëne, ai - kusar.
kur ai ndonjë mufke ia veshte,
... Ajo kërcente në shtrat dhe qeshte.

Ditën shkonin për bukuri,
Natën ajo flinte mbi gjoksin e tij.
Kur e futën në burg atë, ajo s'reshtte
në dritare qëndronte dhe qeshte.

Ai i fliste." O, eja këtu
se më merr malli kaq fort për ty.
Ty të thërres se do vdes," - i theshte,
ajo tundte kokën dhe qeshte.

Në orën gjashtë ai u var.
Në orën shtatë e kallën në varr.
Në orën tetë, ajo që e deshte,
pinte verë të kuqe dhe qeshte.

M'i puthe buzet
M'i puthe buzët gjer në dhembje,
Tani duhen shëruar,
Po s'm'i shërove gjer në mbrëmje,
Ta marrim dhe më shtruar.

Përpara ke natën e tërë,
E mira ime, ti!
Ajo çka mbetet për t'u bërë
Është puthja mbushur shpirtësi.



Heinrich Heine

[Denim]

A thue vallë gjithmonë me vujtje ?!
Gjithmonë t'ndam, gjithmonë me lutje
Për nji kafshat bukë, për atë kore t'premtuem
Na kanë rrejt, na kanë tradhtue.

Prandaj, cohnju SHQIPTAR cohnju
Nga ky gjum shekullor për nj'at Zot bashkohnju
Se t'part tanë mirë na e kanë thanë
Ne gjithmonë kem meu kanë bashk, ani pse na ndan!

[YanYan]

Një vizitë në varrezë
Troket dhe thërret: “O plak!
Të lutem hapma portën pak,
Dhe shkopin merre, ec me mua,
të më tregosh një varr që dua.”

Ish një ushtar, një luftëtar.
Pa rruar, shkuar nëpër zjarr,
“Kush qe i ndjeri, ma rrëfe,
Dhe ti, o bir, atë ç’e ke?”

“Kam nënën, nënën kam atje,
Jam djali i Martës, nuk më njeh?”
“Sa qënke rritur ti, o Zot.
E si mund të të njihja dot?!”

“Ja pra dhe varri, eja shih
Ky është varri që do ti
Këtu mbuluar nën dhe
E gjora, nëna jote fle.”

Ushtari hesht, hesht e s’flet
Dhe kryet ul mbi gjoks të vetë
Qëndron, vështron të shtrejntin varr,
Me sytë plotë me lot e zjarr.

Pastaj tund kokën dhe thotë: “Jo!
Këtu nuk mund të jetë ajo,
Ky varr i ngushtë si ka nxënë
Aq dashuri sa ka një nënë?”

Johan Fogel