Kur’ani - Burim I Udhëzimit Dhe Ndërtues I Jetës”

[Maxi]

Religjioni

Islami imiton shembullin sipas të cilit Zoti qeveris mbretërinë e Tij, ai është një imitim i rendit kozmik i manifestuar këtu në këtë jetë njerëzore si një rend shoqëror dhe politik.

Islami nuk është religjion por Fe (Din), që ngërthen të gjitha aspektet e jetës së njerëzimit sikurse janë: aspektet politike, sociale, ekonomike, juridike, apo ushtarake.
Religjioni nuk duhet të konsiderojë se do te jetë aq më religjion sa më shumë ta mohojë politikën dhe forcën. Të largosh politikën dhe ekonominë nga ndikimi i fesë dhe të abstenosh e heqësh dorë nga kjo botë në emër të religjionit dhe metafizikës së tij, do të thotë dalje nga bota reale në botën e utopisë.
Pikërisht për këtë në Islam gjejmë inkorporimin e këtyre dy elementeve. Islami nuk mund ta pranojë shekullarizmin dhe as shekullarizmi nuk mund ta gjejë vendin në gjirin e Islamit. Alternativa e shekullarizmit do t’i shkaktonte pasoja katastrofale Islamit dhe do ta shpinte drejt vdekjes. Kjo ngase Islami pa ligjin e tij, Sheriatin, nuk do të ishte i plotë, por i cunguar, gjysmak, nuk dot ishte Din-i, feja që ka shpallur i Gjithëdituri, sikurse e gjejmë në Kur’anin Famëlartë.
Shkëputja e Islamit nga realiteti dhe aktiviteti i gjithmbarshëm i njeriut dhe mospërfillja e moszbatimi i Ligjit të tij do të ishte blasfemi. Sepse, vetëm Zoti është Krijuesi, Poseduesi, Ligjvënësi dhe Mbizotëruesi Absolut i gjithçkaje që ekziston. Andaj, të gjithë të dërguarit i kanë ftuar njerëzit që të ndërgjegjësohen e të njohin sovranitetin absolut, që i përket ekskluzivisht All-llahut, dhe kanë kërkuar që jetën e tyre ta jetojnë sipas modelit dhe programit të shpallur nga Zoti.
Në Islam sovraniteti nuk u përket njerëzve si një popull, apo si një kolektiv, por ligjit. Askush në shtetin islamik nuk “bën ligje”; vetëm Zoti bën, dhe Ai veproi kështu për herë të fundit me revelimin e Kur’anit dhe ilustrimin e Pejgamberit Muhammed.
Islami si fe e shpallur nuk kufizohet vetëm në aspektin shpirtëror, por ofron vizionin e një jete civilizuese: të një jete shoqërore të ligjit, rendit, drejtësisë dhe autoritetit. Ai është Program Hyjnor dhe Ligj i shpallur që bën shpjegimin realist të jetës dhe përkon me natyrën njerëzore. Sheriati u shpjegon muslimanëve se si ata ta kuptojnë botën dhe jetën përmes arritjes së virtyteve, moralit, shkencës dhe forcës.
Ligji islamik përmban rregulla që definojnë dhe dizajnojnë marrëdhëniet ose më saktë të drejtat dhe obligimet në raportin njeri-njeri, njeri-shoqëri, njeri-natyrë dhe njeri-Krijues. Islami në tërësinë e tij është një mendim alternativ për njerëzimin, si një sistem besimi dhe një mënyrë jetese.
Ai është një vetëdije e thellë politike ngase përshkohet nga një konceptim i përgjithshëm dhe i kompletuar mbi jetën, universin, shoqërinë, qeverisjen, dhe ndërlidhet ngushtë me politikën, ekonominë, kulturën, dhe etikën.

Islami besim dhe ligj (akide dhe sheriat)

Fjala Din që Kur’ani e përmend me qindra herë nënkupton bindje ndaj vullnetit të Zotit, si në jetën e individit ashtu edhe të bashkësisë, sepse Islami dallon nga ajo që kuptohet me fjalët religjion në Perëndim.
Islami fokusohet mbi një shpjegim realist të jetës dhe mbi përhapjen e të kuptuarit të jetës në formën e saj reale, si një hyrje që përgatit rrugën për jetën e dytë. Islami nuk e mallkon këtë botë. Për muslimanin e gjithë toka është xhami, dhe kur ai nuk ka ujë mund të pastrohet prej saj (të marrë tejemum).
Formula: “ata që besojnë dhe bëjnë punë të mira” ka karakter religjioz, moral dhe shoqëror. Islami ngërthen gjithë aktivitetin dhe veprimtarinë e njeriut. Ai s’është religjion që njeriut ia ndalon të mirat e kësaj bote ose që urdhëron heqjen dorë nga kjo botë.
Islami si fe (din) e shpallur integron shpirtin dhe trupin, besimin dhe veprat, qiellin dhe tokën, dynjanë dhe ahiretin, namazin dhe zekatin, agjërimin, haxhin dhe kurbanin. Islami është Fe që e pohon jetën dhe botën, por e disiplinon ndjekjen e tyre me moralitet; dhe që i pohon vlerat e pastërtisë, besnikërisë dhe devocionit.
Islami vendos lidhjen mes fesë dhe shkencës, religjionit dhe politikës, xhamisë dhe shkollës, tokës dhe qiellit, dynjasë dhe ahiretit, trupit dhe shpirtit, arsyes dhe besimit, idesë dhe praktikës, besimit dhe shehadetit.
Ai krijon një sistem në të cilin individi nuk konsiderohet si një vegël mekanike në sistemin shoqëror, as shoqëria si një organizim i krijuar për hir të individit. Më saktë, ai i jep secilit – individit dhe shoqërisë – të drejtat e tyre dhe i siguron individit si dinjitetin e tij shpirtëror, ashtu edhe atë material.
Edhe burimet e islamit e kanë shenjën e kësaj dyjësije: Kur’ani dhe Hadithi që përfaqësojnë shpalljen dhe përvojën, amshimin dhe kohën, mendimin dhe praktikën. Islami si program hyjnor është më pak mënyrë e mendimit, më tepër mënyrë e jetesës. Komentuesi më i mirë i Kur’anit është vepra e Muhammedit a.s. Madje pa një praktikim dhe jetësim, Kur’ani është i pakuptueshëm.
Sunneti i Muhammedit plotësoi hallkën munguese midis të menduarit dhe të bërit, midis aperceptimit ideacional dhe veprimit, midis mendimit dhe jetës e historisë.
Vepra e Muhammedit a.s ishte jetësim i Kur’anit andaj me plotë të drejtë është thënë se Muhammedi a.s ka qenë Kur’ani i gjallë që ka ecur mes njerëzve.
Fillimi i Islamit ishte në Mekë dhe shpellën Hira ku njëra reprezenton veprimin kurse tjetra meditimin.
Më vonë do të jetë Medina. Islamin aty do ta gjejmë jo vetëm si besim, por edhe si politikë, Medina do të shndërrohet në komunë fetare dhe shoqëria islame në komunitet politikë. Në Medinë feja e fundit e shpallur njerëzimit, Islami, është manifestuar dhe jetësuar, si rezultat i të cilit jeta e njerëzve ndryshoi. Muhammedi a.s shembujt e parë historik dhe universal të aplikimit të Islamit i dha në një copë vend (lokalitet) të quajtur Jethrib-Medine.
Medina u mbiemërua me këtë emër ngase në këtë qytet u realizua Din-i i vërtetë për njerëzimin. Atje besimtarët iu nënshtruan autoritetit dhe juridiksionit të Pejgamberit a.s. Medina është vendi ku jetoi dhe u zhvillua tradita, praktika e Pejgamberit a.s. Marrëdhëniet njerëzore, jeta shoqërore, e drejta, ekonomia, politika, morali si dhe çdo sjellje njerëzore dhe shoqërore, morën formën e vet dhe u zbatuan në Medinë, në bazë të mesazhit dhe parimeve themelore të Islamit.
Mesazhi islam bëri që populli më i prapambetur i asaj kohe, me pranimin e Islamit, të bëjë një kërcim të madh drejt virtytit, humanizmit, dijes dhe urtësisë. Arabët dolën nga errësira në dritë, dhe ata u bënë prijësit e botës së qytetëruar.
Islami i disiplinoi dhe i bashkoi muslimanët përgjatë gjeneratave, shekujve dhe kontinenteve, në çdo aspekt të jetës së tyre, duke vulosur mendjet e tyre, zemrat e tyre dhe veprat e tyre me vulën e Islamit. Kështu i konvertuari kaloi nga Koha e Gurit në kohen e dijes, shkencës dhe përparimit me një kërcim të paparë, nga miti dhe supersticioni drejt empirizmit dhe dëshmisë racionale, dhe nga lufta për mbijetesë individuale apo fisnore drejt asaj të mëkëmbësisë hyjnore të historisë njerëzore.

[Maxi]

Zemra e Islamit është të perceptuarit e tij integral të botës

Sheriati përfshin porosi të shpallura nga Zoti, që kanë të bëjnë edhe me sferën shpirtërore edhe me sferën profane të jetës. Kur’ani dhe Sunneti përmbajnë qindra norma dhe rregulla nga jeta e përditshme, ndër të cilat ka edhe norma që kanë të bëjnë me shtetin, politikën dhe ekonominë.
Islami nuk është i lidhur vetëm për xhami, shtëpi, treg, pallat qeveritar, për luftë e paqe, por Islami është shkencë, politikë, punë, aktivitet, luftë-xhihad, ai është i pandarë nga çdo aktivitet i tij duke ia sqaruar njeriut atë që është e lejuar dhe atë që është e ndaluar. Prandaj, Islami nuk është vetëm raport individual i njeriut ndaj Krijuesit, por ai është më shumë se kaq ngase përfshin: diturinë, besimin, shkencën, artin, moralin, drejtësinë, traditën, të gjitha aftësitë dhe shprehitë të cilat njeriu i realizon si anëtar i shoqërisë.
Islami mbron institucionin e familjes, u përmbahet parimeve të drejtësisë, vetëmjaftueshmë risë, përgjegjësisë personale dhe kolektive, lirisë së besimit dhe mendimit, konsultimit (shuras) dhe parimit të njëshmërisë së njerëzimit në aspektet e origjinës së tij, interesave dhe fatit të tij.
Muslimanët nuk janë të përkryer, por ata pranojnë porosinë nga i Përkryeri. Ne, natyrisht nuk mund të arrijmë përsosmërinë, por neve për këtë na drejtohet i Përkryeri duke na dëftuar rrugët më të mira. Çdo injorim i yni i Rrugës së Vërtetë (Siratul mustekim) do të na kushtojë me humbje katastrofike dhe me destruksione të mëdha.”

Promotorët e privatizimit të religjionit

Në rastin e Islamit duhet parë, mes të tjerash, se çështja e raportit mes fesë dhe politikës nuk është identik, sikurse raporti i kishës dhe religjionit. Nëse këtij dallimi nuk i kushtohet kujdes, mund të arrihen disa konfuzione si në planin teorik ashtu edhe në atë praktik.
Filozofia perëndimore në tërësi mohon ekzistimin e zgjidhjes me anë të Shpalljes dhe Urtësisë së Zotit. Njeriun perëndimor e kanë mësuar se privatisht mund të jetë i krishterë, kurse si njeri publik, afarist dhe politikan, mund të jetë edhe makiavelist. Çështja e fesë është çështje individuale e individit dhe sipas Krishterizmit kisha kultivon shpirtin, kurse shteti sundon trupin, sipas thënies: Zotit hyjnoren, mbretit mbretëroren.
Ndërkaq Islami, këtij pasazhi biblik, i përgjigjet me parullën “Din ve devle” (Islami “fe dhe shtet”). Sepse e gjithë shpallja kur’anore është gjithëpërfshirë se, meqenëse ajo e posedon individin dhe shoqërinë me tërësinë e tij.
Pra, ndryshe nga Krishterizmi, Islami kërkon që të formojë një shoqëri të mirëfilltë islame që udhëhiqet nga parimet fetare dhe morale, dhe meqenëse ndryshimet shoqërore nuk krijohen në vakum, por nëpërmjet transformimit të shoqërisë, pikërisht për këtë arsye raporti i Islamit me politikën është i lidhur ngushtë dhe i pandashëm. Ai kërkon nga muslimanët që ta organizojnë veten në mënyrë kolektive, që të vendosin një sistem që të rregullojë marrëdhëniet ndër-njerëzore, që t’i gjykojë konfliktet me drejtësi dhe paanësi, dhe që të vërë në jetë synimin e Zotit në botë dhe në histori.
Me integrimin e tij politik (religjioni si fe dhe si shtet -din ve devle), Islami rrënon nocionin eurocentrik dhe atë shekullar të religjionit të cilin Perëndimi e konsideron të aplikueshëm për të gjithë.
Ka pohime të gabuara sipas të cilit: “Zoti dëshiroi që Islami të jetë religjion, njerëzit me atë bënë politikë!” Ndërkaq për muslimanët religjioni dhe politika nuk janë as të kundërta dhe as të ndara.
Ka prej muslimanëve që gjërat i shohin nga prizmi nacionalist dhe nëse rregullat e fesë, udhëzimet e religjionit dhe parimet e kulturës do t’u shërbenin qëllimeve të nacionalizmit, nacionalisti do ta mbështeste religjionin e vet me shumë dëshirë, e nëse këto parime bien ndesh me nacionalizmin, ai nuk do ta pranonte fenë e vet, por do të gjente e do të pranonte parime dhe teori të tjera.
Mirëpo, duhet të jetë e qartë se Islami kërkon që shoqëria të organizohet në parimet moralo-etike e juridike që ofron ai nëpërmjet krijimit të sistemit politik, ekonomik dhe juridik-shtetë ror, që do të përcaktonte vetëdijen fetare, shoqërore dhe pse jo edhe atë kombëtare të saj.
Islami dhe Krishterizmi nuk janë dalluar gati për 1200 vjet në aspektin e veprimtarisë dhe ndikimit të tyre tek ithtarët e vet. Pasi mbreti Konstantin e mori timonin e Perandorisë Romake në shek. IV-të , religjioni i krishterë u bë religjion shtetëror, ashtu sikurse është edhe në kohët më të reja në vendet ortodokse të Evropës Juglindore.
Ishte Reformacioni dhe Iluminizmi që luftuan ndikimin e Kishës dhe bënë ndarjen e fesë nga shteti. Mirëpo edhe përkundër asaj se në Evropë kemi ndarjen e shtetit nga religjioni, megjithatë, sikurse thotë Murad Hofmann, në Gjermani prapëseprapë gjenden festa fetare që i mbron shteti, mblidhet tatim për Kishën, mbahet mësim fetar në shkollat shtetërore dhe mësuesit fetarë paguhen nga buxheti shtetëror. Në gjyq dhe në ushtri betimi bëhet në Zot, ashtu sikurse titullohet edhe Kushtetuta Federale. Në ushtri janë të punësuar edhe priftërinj ushtarak, në muret e shkollave qëndrojnë të varur kryqet. Dhe këtë gjë gjermanët me të drejtë nuk e ndiejnë si obskurantizëm mesjetar.
Nëse kështu qëndron gjendja në shumë shtete perëndimore duke përfshirë edhe SHBA-të, që sipas Eduard Seidit është vendi që më së shumti merret me fe, atëherë pse Islami të akuzohet si luftëtar dhe mbrojtës i idesë për shtet fetar? Islami nuk kërkon asgjë tjetër veçse shtetin e këtij lloji, ku religjioni dhe politika, religjioni dhe ekonomia, religjioni dhe shoqëria të jenë afër njëra-tjetrës dhe të ndërlidhura mes tyre
Muslimanët e të gjithë vendeve e kanë pranuar shtetin islamik si të domosdoshëm për Islamin dhe e kanë kuptuar përligjjen e tij si të bazuar në Sheriat. Juristët islamë vënë në dukje se kërkohet që seksionet dhe klauzolat e shumta të Ligjit të mbështeten dhe të zbatohen nga shteti. Pa shtetin, konkludojnë ata, këto segmente të Sheriatit nuk do të respektoheshin, një mungesë që dënohet qartë nga Kur’ani si i barabartë me braktisjen e të tërë religjionit dhe prej këtu, që rezulton në apostazi: “E kush nuk gjykon me atë që e zbriti All-llahu, ata janë mohues.” (El Maide: 44); “E kush nuk vendos sipas asaj që zbriti All-llahu, ata janë mizorë (të padrejtë)” (El Maide: 45); “E kush nuk gjykon sipas asaj që All-llahu e zbriti, të tillët janë mëkatarë të dalë jashtë rrugës së Zotit.” (El Maide: 47).
E drejta islame për shtetin e saj ideal nuk kërkon ndonjë formë të caktuar shtetërore. Çdo gjeneratë muslimane është e ftuar që të gjejë për vete atë organizim shtetëror që i përgjigjet më së miri nivelit të saj zhvillimor.
Forma e shtetit, sikurse ajo e shtetit të parë në islam në Medinë, mund të jetë edhe republikë. E drejta islame në asnjë rast nuk e kërkon teokracinë në kuptimin e ngushtë të fjalës, gjegjësisht sundimin e klerikëve, ngase në Islam nuk ka kler.

[premium]

Vetëm një gjë të tilla e di ....
ne Botë sistemet ke politike apo ideologjike lindin ,, dhe dikur humben ose nuk vlen më.
ndersa Islami lindi , më tej lind ... dhe asnjehere nuk do shuhet .

[Lapsi]

Demokracia ne islam

Shkruar nga
Agim Jakupi

Fjala demokraci ka treguar gjithmonë një entitet politik, një formë shteti e qeverisjeje. Nocionin e demokracisë shoqërore e fut Tokëvili te DE LA DEMOCRATIE EN AMERIQUE. Kur, më 1831, vizitoi Shtetet e Bashkuara, Tokëvili u befasua nga një “gjendje shoqërore” që Europa nuk e njihte. Po duhet kujtuar se në fakt Shtetet e Bashkuara në atë kohë kishin një sistem politik të një Republike, por ende jo një demokraci. Pra, këtu demokracia nuk ishte e kundërta e regjimit shtypës, tiranisë, por e “aristokracisë”... Si duket Tokëvili nuk e ka vërejtur se ato njerëz atje dhe kudo në perëndim kanë jetuar (jetojnë) në një kohë përplot shqetësime. Jeta ska domethënie. Njerëzit e harxhonin jetën në aktivitete të paqëllimta dhe të pakuptimta, por kjo gjithnjë në emër të demokracisë. Por zotëri Tokëvil ku na mbeti lumturi, besa për këtë nuk mundem të flasë, se kam frikë se do të akuzohem se vuaj nga romantizmi. Është e dobishme të studiohet dhe të kuptohet se si doli në skenë kjo kohë e turbullt në të cilën është duke jetuar njeriu. Pra, për të shëruar një sëmundje a nuk duhet pikësëpari ta përcaktojmë diagnozën? Kush do ta shpëtojë këtë njerzim të tërbuar dhe të devijuar? Vrasjet e përgjakshme, luftërat, eksploatimi që nuk njeh drejtësi, varfëria e madhe, tronditjet shpirtërore, devijimet seksuale, plaçkitjet dhe krimet, dhuna dhe terrori, njerëzit përplot dhembje që në çdo katër minuta provojnë të bëjnë vetëvrasje... A thua demokracia nuk mund të përkufizohet kësisoj: të vrojtosh dhe të ofrosh zgjidhje për çështjet e kohës? Çdo mësim që përcakton diagnozë të drejtë dhe që ofron zgjidhje të shëndosha për çështjet ose problemet e kohës aktuale, është bashkëkohor dhe demokratik. S’do mend se ky qëndrim është mjaft i saktë, sepse islami me të vërtetë është fe që dallohet nga tjerat sepse i drejtohet çdo kohe, ngase njerëzimit “izmat” e shtyjnë prej një mashtrimi në tjetrin. Nga njëra anë ideologjitë që njeriun e shndërrojnë në objekt, sistemet të cilat i kanosen natyrës dhe jetës së gjallë, nga ana tjetër mësimi hyjnor që na bënë qenie më të ndershme të gjithësisë, mëkëmbës dhe përfaqësues të ndershëm të All-llahut në faqe të tokës. Le të ndalemi pak edhe në pikën e fundit lidhur me temën tonë: Në ditët e sotme shpesh shtrohet pyetja nëse Islami përputhet me demokracinë. Po ia fillojmë me një thënie të dijetarit Jusuf El Kardavi, ku thotë: Ai i cili demokracinë e barazon e me mosbesim, nuk e kupton as Islamin , as demokrcinë. Ajo që vlen për të drejtat e njeriut vlenë edhe për demokracinë brenda botës muslimane. Rezultatet e këtyre polemikave të ashpra janë mjaft me rëndësi. Nuk e kam për qëllim të konsiderojë demokracinë si alternativë të Islamit, por si parim Islam. Për tejkalimin e temës që ka të bëjë me demokracinë, mirë është që Islami të mos largohet nga kjo botë, por në mënyrë të barabartë të pranojë edhe këtë edhe botën tjetër, gjë e cila e bën religjionin politik. Nëse muslimani e sheh një të keqe, atëherë ai e largon me dorë “nëse nuk mundet atëher “me gjuhën e tij”, e nëse nuk mundet edhe me këtë atëherë një djë të tillë e bënë “me zemër”. Dhe këtu nuk ka dyshim, se Islami mundet të qëndrojë në shtet dhe në ekonomi.
Gjdo musliman nuk është i kënaqur vetëm me shqiptimin e Shehadetit, por shumë pak e kanë kuptuar se ndotja e rrethit nuk është gjë tjetër pos pas-efekt i ndotjes së shpirtit të njeriut, gjë që lindi në çastin kur njeriu i perëndimit vendosi të luaj rolin e Hyjnisë mbi sipërfaqen e tokës. Andaj edhe mendojmë se besimtarët e Jezusit si krishterë të parë, njëkohësisht konsiderohen edhe si besimtarë të fundit, si dhe siç dihet Jezusi nuk e konsideronte veten si themelues të një religjioni të ri, por si reformator i judaizmit të vet. Ndërkaq Muhammedi a.s. mendoi për dy fenomenet: në mundësinë e Ditës së Fundit dhe në mundësinë e rrjedhave historike. Në fillim të shekullit disa intelektual ishin të magjepsur nga Perëndimi, se kërkuan birësimin e të mirës dhe të keqes së përvojës Perëndimore, e tashmja përshkruhet nga një zhgënjim i madh për shkak të kalbëzimit moral dhe të padrejtsive politike të Perëndimit, sa njerëz mohojnë gjithçka Perëndimore, duke përfshirë dhe demokracinë.
Është e vërtetë se nuk është e mundur të krahasohet sistemi Islam që u krijua në fillim të shekullit VII me institucionet demokratike të Perëndimit, të cilat u zhvilluan shumë shekuj më vonë. Perëndimori beson se shoqëria rregullohet me ndihmën e ligjeve. Qysh nga “Shteti” i Platonit e nëpërmjet utopive të njohura për rregullimin ideal të shtetit, por realiteti tregon se në shoqëri diçka është e kalbur. Vera, bixhozi dhe falli- tre gjëra mjaft të përdorura në atë kohë në Lindje, janë eliminuar me një ajet të vetëm Kuranor, me shpjegimin: Se janë të ndaluara nga Zoti. Kurse, Ligji për ndalimin e alkoolit amerikan, i shpallur në emër të shkencës dhe i sendërtuar me fuqinë e njërës më të organizuara të botës, u deshtë të tërhiqej, pas përpjekjeve 13 vjeçare, të përmbushura me dhunë dhe krime. A nuk është ky shembull që fletë qartë se shoqëria mund të përmirësohet vetëm me anën e Zotit? Medet! Demokracitë në Perëndim janë më të mëdha pas dhunës se sa pas demokracisë. Si mund ta akuzojnë Islamin kur vetë kanë dështuar...Është për me u habitur, Amnesty Internacional, organizatë e njohur për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, nuk arriti ti ndihmojë njerëzimit me gjë tjetër përveç publikimit të raporteve në gazeta. Mandej OKB-e cila nuk është gjë tjetër veç se një dështuese e madhe. Kush i krijoi këta institucione Islami apo Perëndimi? Dihet se Perëndimi është ai që çdo gjë që krijon nuk respektohet se kjo për ta ,kuptohet, është demokratike. Edhe pse gjendet në dështim të plot, perëndimi e akuzon Islamin se nuk i pranon të drejtat e njeriut, të drejtat themelore të gruas dhe nuk janë të aftë për ta treguar demokracinë. Kurse e vërteta qëndron në anën e Islamit:
1. Të drejtat e njeriut- Në Perëndim fillohet prej aty se, përkujdesja për të drejtat e njeriut në mënyrë të përgjithshme bëhet vetëm në Perëndim, duke konsideruar se në botën Islame anashkalohen. Vallë a ka pasur shkelje të së drejtave të njeriut në ndonjë kohë tjetër më tepër se gjatë periudhës së dy luftërave botërore ( ku u përdoren armët bërthamore), gjtaë kohës së terrorit Stalinist, apo gjat pastrimit etnik në Bosnje dhe Kosovë? Nuk ekziston ndonjë ekuivalent musliman për llogoret naziste të vdekjes, për gjenocidin e përmasave të gjëra siç ishin ato në Amerikën Jugore dhe Australi, për racizmin e egër japonez të vitit 1945 dhe as me kulturën amerikane e përcjellë me ekzekutimet dhe brutalitetin e ushtruar ndaj zezakëve. E sa i përket Islamit, edhe pse ka shumë shembuj, por mjafton të përmenden vetëm dy:
a) Qabeja, vendi i shenjtë i adhurimit, kështu personi që ngjitej në çatinë e saj për të bëre thirrjen për lutje, sipas traditës së perëndimit për një vendë të tillë, duheshte të ishte prej një shtrese të lartë. Kurse Bilalli ishte vetëm skllav i zi... ja demostrimi i demokracisë në Islam.
b) Gjatë kohës së kalifit Omer ibn Hatabit, guvernatori i Egjptit organizoi një garë kuajsh ku mori pjesë edhe djali i tij, i cili e humbi garën që bëri me një të ri kopt. Prej mërzizë së humbjes djali i guvernatorit e goditi me kamxhik rivalin e tij duke i thënë; “le të jetë mësim kjo, që mos të kalosh më djalin e fisnikut”. Me të kuptuar Omeri r.a i thiri që të paraqitej urgjentisht guvernatori me të djal. Ai e detyroi koptin që ta godas edhe djalin e fisnikut... dhe ju drejtua guvernatorit: Që kur i keni kthyer në robër, njerëzit e lindur të lirë nga nëna.
2. Të drejtat e gruas: Mund të themi se historia është histori, por prapëseprapë vetëm atëher nëse historia është vetëm histori. Sot një nga vajzat amerikane në moshën 15-19 vjeç aborton ose lind fëmij. Më tepër se 15% nga të gjitha amerikanet deri në moshën 19 vjeçare, së paku një herë, kanë qenë shtatëzëna. Gjdo e 4-ta femer amerikane dhunohet prej 2-6 sulmuesve dhunues, shumë nëna braktisen nga fëmijët e tyre, e shumë të tjera malltretohen poashtu nga bashkëshorti dhe fëmijët, e shume të vërteta tjera, që mundeni të vërtetoeni vetëm nëse qëndroni 1 minut para një TV-je amerikane. Vlenë të përmendet trendi i ashpërsisë seksuale që erdhi si pasojë e revolucionit seksual e që mbaroi me legalizimin e homoseksualizmit( Vallë Zoti nuk e dënoi popullin e Lutit për këte gjë?). Më 1972 në SHBA (në Doracakun diagnostik për klasifikim të sëmundjeve psiqike), homoseksualizmi konsiderohej sëmundje psiqike, por në botimin e dytë homoseksualizmi nuk përmendet si sëmundje, por “stil jetësor”. Ka të drejtë Novalis kur thotë se: Aty ku nuk ekzistojnë Zota, do të sundojnë fantazmat. Cka mendoni për rolin e femrës në Islam? Kjo është çështje emocionale se ajo reduktohet pikërisht në një element margjinal, siç është shamia, si simbol Islam. Perëndimorët e kanë rëndë, që stereotipat imagjinuese për femrat joshëse syzeza të haremit, pajtohen me “fundamentalistet” reale të fqinjësisë, të cilat e fshehin bukurin e tyre femërore. Unë mbeta i habitur kur një koleg maqedon më pyeti se sipas Islamit a posedon femra shpirt dhe a do të hyjnë femrat në xhenet. Duke menduar rreth këtij botkuptimi të gabuar dhe stereotipe ndaj islamit, erdha në përfundim se si Islami nuk varet vetëm nga temat “e të drejtave të njeriut”ose “demokracia”, por në shikim të parë nga të kuptuarit e çështjes së “femrës“, rreth së cilës u thurën mjaft të pavërteta. Kurse pergigjeja ime drejtuar kolegut ishte: Jeni mësuar të thoni se femrat janë të krijuara vetëm për familje dhe fëmijë..., por Islami ua garanton atyre të gjitha të drejtat dhe liritë, të cilat i dëshirojnë feministet perëndimore, përveç prostitucionit, lezboizmit dhe abortimit.

[Lapsi]

Vlenë ti përmendim dy fakte historike:
a. Beteja e Devesë e zhvilluar afër Basrës më 656... e udhëhoqi Aisheja gruaja e ve e Muhammedit a.s.dhe
b. Me të vërtetë bota muslimane me Benazin Buton e Pakistanit (1988) dhe Begum Halide Zia (1991), ka pasur më së shumti femra në krye të shtetit se sa Gjermania, Franca, Anglia dhe SHBA së bashku.

3. Demokracia- Mendoj se as kombet Islame, as ato krishtere nuk duhet t’ia detyrojnë pikpamjet e veta njëri-tjetrit, por nuk ndodhë kështu, ngaqë perëndimi, në mënyrë të njëanshmei pengoi vetëqeverisjet e muslimanëve në përputhje me Islamin,ngase ata mbështeten diktaturat laike dhe diktaturat që në mënyrë të gënjeshtërt vetëshpallen si Islame. Kudo ku procesi demokratik është gati të sjellë fitoren e një partie Islame, ndërhyjnë menjëherë aleancat paradoksale dhe e ndërlikuar ndërmjet demokracive kryesore dhe diktaturave sunduese, për ta asgjësuar këtë përpjekje pa i dhënë mundësi që të vërtetojë ose çvërtetojë vetveten. Kjo bëhet ngase, në Islam, drejtuesi mban përgjegjësi para kombit, duke u quajtur shërbetoti dhe sundimtari i tij. Është kundër Islamit të gjykohen vetëm njerëzit e thjeshtë dhe të dobtit, duke lejuar ndërkohë që të mos ndëshkohen për shkeljet të pasurit ( perkujtohu në shembullin me guvernatoin). Në ditët e sotme mjaftë shpesh shtrohet pyetja nëse Islami përputhet me demokracinë. Kundërshtarët tradicional të Islamit në Perëndim, edhe në media edhe në rrethet politike, gjithashtu, nuk lodhen së përshkruari Islamin si një besim anti-demokratik, se është kundër njerëzimit, pasi paska dënime të rrepta për vjedhësit dhe për të pamoralshmit-tradhëtarët. Për këte skemi pse të futemi në panik, vlenë të përkujtojmë se si edhe disa shtete të fuqishme të perëndimit( veçojmë SHBA-të), jo vetëm që nuk e kan hequr këtë dënim, por e zbatojnë me qindra herë gjatë një viti: prerja e kokës, varja në litar, injeksioni me helm në venë ose vendosja e të gjykuarit në karrige elektrike etj. Do të thote se kjo e thëne e tyre nuk qëndron, pasi që islami nuk është fjalë magjike që do ti zgjedhë problemet e ndërlikuara ekonomike, politike dhe shoqërore që e rëndojnë në shpatullat vendet e tyre. Është e vërtetë se, ligji nuk njeh kufi. Të gjithë atyre që shformojnë dhe shtrembërojnë demokracinë, do të doja tu themë se demokracia nuk ka qenë kurrë e huaj për Islamin: vujatjet e tij të vazhdueshme kanë qenë despotizmi dhe diktatura. Atyre që akuzojnë Islamin se nuk toleron demokracinë, u them se ekanë gabim, dhe se ka një ndryshim shumë të madh mes demokracisë perëndimore dhe Islamit. Një demokraci perëndimore, ndaj Zotit mund t’i vihet veto ose mund të rrëzohet me vota nëse kundërshtarët e Tij ia dalin të grumbullojnë shumicën e votave. Në Islam kushtetuta bazohet tek sheriati, çdo ligj që bie ndesh me te do të jetë jo-kushtetues. Brenda këtij konteksti, rrjedh njëqind përqind procesi demokratik.

E mos u dobësoni (fizikisht) dhe mos u dëshpëroni (shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po që se jeni besimtarë të sinqertë.
( Ali Imran: 139)




Shkruar nga:


Agim Jakupi

[GURI SYLAJ]

Postimi origjinal është bërë nga Lapsi

Ti nuk ke thene asgje, vetem se ke be nje pune- llomotitjet e dikujt i ke ngjite ketu... Me ate pak qe te njohe, nga shkrimet dhe fjalori qe perdore, komenti me larte nuk eshte i yti... nejse, edhe ti je pjese e qyqareve qe cerren per dicka qe ne popull thuhet se mund t'iu kuptojm nese lexojm nga prapa. Per arsye te qarta ju largoheni nga tema qe eshte postuar. Me larte flitet per marredhenie nderkombetare e jo per dogmen fashiste tenden. Te krahasosh Islamin ne marredhenie ne te tjeret me fashizmin dhe komunizmin do te thote se ti jeton ne nje kohe te mbrapsht ku vetem djalli te bene vend

Shume i nderuari Lapsi!

Ne shkrimin e pare une solla dy konstatime dhe tash po e shoh se pikrisht ne ate pike do te thehen "shpatat"!!
Ne momentin kur sillet si fakt (i politikes) Kushtetuta e Medines apo numri i vogel i te reneve ne lufterat qe beheshin ne ate kohe, ti ,detyrimisht ,duhet te pajtohesh me krahasimet ne debat sepse edhe kushtetuta e edhe luftra kishte edhe para Muhamedit a.s e edhe pas Tij ! Dhe ne momentet kur te fiollojn krahasimet atehere duhet me u pajtu se po flasim per ceshtje politike .Ceshtje LUFTE!! Pavarsisht a ishte Aleksandri , Cezari ,Muhamedi a.s apo edhe dikush tjeter ne balle te ushtrive! Dhe kur te behen keto krahasime del se Ushtrite qe i udhehiqte Aleksandri shkonin deri ne 100,000 e 200.00 njerez nene arme vetem ne njeren ane kurse ushtrine qe e udhehiqte Muhamedi a.s shkonte prej 10 deri shume shume 1000 ushtare!! S'do mend se edhe numri i te vrareve ishte shume me i vogel!!
Por ajo qe nuk len vend per krahasime eshte se Muhamedi a.s nuk ishte as politikan (autor kushtetutash ) as stratege i luftrave por ishte PROFET .
Nese pranojm qe te flasim per dy Muhameda atehere duhet te behesh gadi te pranosh edhe krahasimet. E ,krahasime, te cilat nganjehere nuk shkojn ne favor te asaj qe ti deshiron me e thene .Ndodhe qe gjerat te marrin nje rruge te padeshirume dhe ndoshta pa qellim!!!!
Konstatimi i 4peace rreth ISLAMIT dhe ISLAMIZIMIT ,shiqu nga nje prizme reale ,duhet te jet i pranueshem.
Ne pjesen dermuse te shteteve te BESIMIT ISLAM -Besimi eshte i njejet kurse kushtetutat e tyre jan shume te ndryshme bilem nganjehere edhe diametralisht te kunderta!

[Lapsi]

Shume mire po e hedhe topin mbi pararojen e pakapshmerise se reales, duke veshtruar gjerat ashtu sic te konvenojne- kuptohet pa u munduar qe ti kuptosh ata. Kushtetuta e Medines eshte e para qe bashkon nje komunitet... Thjeshte qellimi i shkrimit eshte per me u tregu se Islami eshte sistem qe i pergjigjet cdo situate dhe kohe... Lindja e kushtetutes u be ne fillet e lindjes se shoqerise se pare muslimane, une gjykoj nga ky aspekt e jo nga e drejta romake.
Pasi qe di te merresh me numra, atehere bene nje llogaritje me perqindje se sa do te dalin viktimat ne lufterat e Lekes se Madh.

[luckyman]

Erdogan zitat:"Die Demokratie ist nur der Zug,auf den wir aufsteige,bis wir am Ziel sind.Die Moscheen sind unsere Kasernen,die Minarette unsere Bajonette,die Kuooeln unsere Helme und die Gläubigen unsere Soldaten".

[Lapsi]

Një natë në meditim!

Ndjeja një mungesë të madhe, ndoshta nga nata e gjatë që kaloja në vetmi, duke qenë në punë. Shiqoja nga dritarja e hapur dhe para meje kishte vetem errësirë. Shoqëria më mungonte, nuk kishte njeri që më flet... Në vete mendoja, jam më i humburi nga të humburit e kësaj bote...njerëzit që dikur ishin afër meje tani nuk janë..., shushurimën e tyre e dëgjojë, por ata nuk i shohë... respektin dhe miqesinë, mendoja që ata e kanë shndërruar në tallje dhe armiqësi. Ishte vetëm një mendim që më sillej në kokë dhe doja të gjejë ngushëllimin dhe furnizimin për të qetësuar shpirtin tim të trazuar. Unë udhëtari i anijes kozmike që quhet Tokë...Në këtë natë të errët e të qet, shiqoja edhe qiellin dhe arkitekturën kolosale, më nxiti mahnitje.
Morra krahë me shpritin tim duke soditur ekspozitën e shtruar përgjatë rrugës time... u mundova të kuptoj... Krijova një mendim të prerë për veprën artistike me trajta të përsosura, të krijuara nga Krijuesi... Kuptova, çdo gjë që hynë në ekzistencë, hyn në dyert e domosdoshmërisë dhe është e detyrueshme të ndodhë në bazë të caktimit të pashmangshëm e të amshueshëm. Gjithçka që na rrethon në këtë botë është mashtruese, e ngjyrosur me ngjyra nga më të ndryshmet, sikur rrena...ka një drejtim të caktuar që çon drejtë përfundimit dhe zhdukjes... Çfarë na qenkan veprat, lëvore të ngjitura të cilat bien gjatë turbulencave të kohës, apo ngjyra të improvizuara të cilat zhduken me kalimin ekohës ose sikur lara në rërë të cilën e fshijnë erërat...? Vazhdojë të shiqoj nga dritarja e hapur... dhe ate që shiqoj ma shton besimin dhe vullnetin për të nis një udhëtim të ri shumë më të gjatë se ai i pari, që u ndërpre nga mendjemadhësia, nga vrapimi pas asaj që nuk arrita ta kuptojë asnjëherë... për këtë ia lë fajin paturpësisë së shpirtit të pagdhendur që s’dinë çështë besimi, çështë njerëzia, çështë dashuria, çështë e mira e çështë e keqja..., kjo ndoshta është ajo që gjthë kësaj kohe më bëri aq të “veçantë” që njerëzit shumë lehtë ikin nga unë...!
Edi që konstrukti i kozmosit është i ndërtuar në pajtim me vullnetin dhe urtësinë e Zotit. Edi që Ai çdo gjë ka krijuar... Ai jep besim dhe siguri shpirtërave... dhe i forconë në rrugën e tyre ata që nuk janë të përkulur dhe që iu bëjnë ballë sfidave kohore. Gjithçka është e përkufizuar me kufijtë e kohës dhe hapësirës. Çdo gjë ka pranverën dhe vjeshtën e vet... lulja që lulëzon, një kohë na jep aromë, e pas saj venitet dhe vyshket. Dielli lind, por ai edhe perëndon. Dita përsëritet gjatë ndërrimit të pandërprerë të ditës dhe natës... ashtu siç stinët pasojnë njëra pas tjetrës duke u përsëritur në intervalin e caktuar kohor. Gjithëçka është mashtrim e kalimtare, por Zoti është i përhershmi, Ai është mbi kohë dhe hapësirë. Ekzistenca e Tij është shkaku i ekzistencës sonë...qiellin e mbushur me yje, që shiqojë është përshndritje prej rrezatimeve të dritës së Tij. Ah, o shpirti im që shehë vetëm errësirën e kësaj natës, i lënë në vetmi, dëgjoje klithmën e ndërgjegjës, hapi sytë ndaj të vërtetës dhe ngushëllohu...lutju Zotit për shpëtim, për udhëzim... afrim të zemrës drejtë bukurive të fshehta të ekzistencës së Tij, strehou nën fjalën e Tij... mos përbuzë njeri, mos i ndaj ata por mundohu të arrishë oqeanet e pafundme të aftësisë për të njohur Zotin...
O Zoti im, na i ndriço sytë me dritën Tënde dhe na i shëro zemrat! Mos më bënë nga ata që përbuzin, që veçojnë njerëzit për nga ana materiale, nga pozita dhe grupi qe i takojnë, por më bënë nga ata që iu ndihmon atyre që kanë mbetur në rrugë...
O Zot ty të takon madhështija, kurse mua përkulësia... të lutem më dhuro dritë edhe në këtë natë të errët!

Agim Jakupi
Shkruar më:
15.08.2008

[Lapsi]

Islami eshte kunder spiritualizmit dhe materializmit ekstrem.

Nga:
Agim JAKUPI



Islami nuk eshte thjeshte vetem nje ideal abstrak, i kuptuar vetem per nje adhurim te pakonsiderueshem....Islami eshte kod i jetes, eshte force e gjalle qe manifestohet ne cdo aspekt te jetes.
Shume here kemi degjuar te thuhet se Islami eshte fe e mesme, kurse muslimanet populli (umeti) mesatar. Islami nuk eshte nje „izem“ i ri. Ai eshte nje koncept qe i nenshtrohet Ligjit te Zotit, pra nenshtrimi behet vetem ne emer te Tij.
C’eshte e verteta, problemi boteror qe preokupon mendimin njerezor dje dhe sot, si dhe prek realitetin eshte problemi i vleresimit te ideve si dhe sistemet e krijuara nga ata ide. Ky problem permblidhet ne te munduarit e te dhenurit pergjigje pyetjes: cili sitsem eshte i mire per njerezimin qe i siguron atij nje jete te lumtur shoqerore?
Pra, ky eshte nje problem qe rrenjet thelle i ka ne historine njerezore... Njerezimi eshte perballuar me kete histori...me perpjekje te gjata dhe te dhimbshme, me udhetime te largeta drejt pikave te ndryshme ne drejtime te ndryshme. Mirepo, natyra dhe mendja e njeriut u ndryshua me paraqitjen e Islamit, ata ndikoheshin nga Islami qe i kundervihet materializmit, i cili jo vetem qe mohon cdo gje jomatriale, por nxit ne genjeshter, veper te keqe, qofte publike ose e fshehte. Po ashtu Islami e lufton edhe spiritualizmin, i cili rekomandon izolim nga kjo bote, nga kenaqesit, stolit dhe bukurit e saja. Islami e ndalon spiritualizmin nga se ai eshte drejtuar kunder individit kurse matirializmi i ben dem shoqerise. Eshte e nevojshme te gjindet mesi ndermjet teprimit dhe abstenimit.

Zoti na e terheqe verejtjen duke thene:

“O bijte e Ademit, vishuni bukur, kur doni ta kryeni namazin! Edhe hani, edhe pini, por mos e teproni! Ai nuk i do ata qe e teprojne.”( El-Araf-31)

Kerkon veshje te bukur me rastin e takimit me All-llahun ne namaz, ashtu edhe gjate cdo takimi, qofte ndermjet burrit dhe gruas ose farefisit. Na lejoi te hame dhe te pime nga ajo qe eshte e lejuar nga begatite e kesaj bote, por ndalon teprimin dhe thyerjen e normave te te matures. Andaj, Zoti i kundervihet sicilit qe ia mohon vetes keta begati:

“Thuaj: kush i ka ndaluar stolite, te cilat i ka krijuar All-llahu per robet e vet, dhe ushqimet e shijshme!” Thuaj “Ato jane per besimtaret ne kete bote, ne ate bote jane vetem per ata. “Ja keshtu Ne hollesisht ua ekspozojme ajetet njerezve qe dijne.” .”( El-Araf-32)


Kur ne kete menyre e mohon ndalimin e kenaqesis ne begati, njekohesisht dhe haptas deklaron se te mirat i perkasin besimtareve dhe te tjereve qe jetojne me ta ne kete bote, duke theksuar se ne boten e ardhme ato do t’i shfrytezojne vetem besimtaret. D.m.th qe kjo shkon ne llogari te lejimit te tyre... Numersia e tyre eshte lejuar dhe kjo ne kufij te mesit te arte. Mirepo, kur me kete teprohet, ndalimi i Islamit eshte kategorik, sepse perdorimi i tepruar ne bukurite dhe begatite e kesaj bote shpie drejt shume mekateve, duke filuar prej pershkrimit shok Zotit deri te kundervajtjet shoqerore. Para nesh kemi dy raste, njeri eshte nje person, shenjtor qe shkon dhe izolohet neper male apo ne manastire. Ne qoftese hapin e tyre e ndjekin shume individ te nje shoqerie, jeta familjare nuk do ekzistonte.... Kjo valle nuk paraqet nje gjenocid kunder njerezimit? Rastin e dyte e kemi ate qe eshte i pangopur per defrime nuk ndalet ne kufirin e lejuar dhe te caktuar. Ne rast se nuk ka mjete materiale, pangopesia e shtyn ne vjedhje dhe prostuticion dhe e shpie ne veprim te padrejte me antaret e familjes, sikur edhe me ata per te cilet eshte i detyrushem te kujdeset, nese te drejtat e tyre i sjellin ne pyetje defrimet e tyre. I tilli verifikon cdo gje qe i vie ne dore, shete shume gjera te shtepise, mandej edhe vete shtepine per te vetmin qellim ti kenaq endjet e veta, duke synuar qe te mbetet ne shoqerine e kenaqesive. I kthehet asaj ashtu si ai qe i drejtohet idhullit te vet, per plotesimin e deshirave. Materia eshte qellim i tij dhe nuk e sheh asgje tjeter pos saj. Vlerat jomateriale sikur as devotshmeria nuk meritojne angazhimin per respektimin sipas botekuptimit te tij. Per kete eshte lehte qe ne rrugen e senderimit te kerkesave te materies te blasfenoje dhe te genjeje All-llahun i cili ia terheq verejtjen per Veten dhe per rrugen e drejte. Kur’ani kur i komenton keto pyetje, thote :

“Thuaj: “Krijuesi im ndalon shfrenimin, edhe publik edhe fshehur, edhe mekatet, edhe dhunen e paarsyeshme dhe qe All-llahut t’ia konsideroni te barabarte ate per te cilet Ai kurrfare deshmie nuk ka shpallur, dhe per All-llahun te flitni ate qe nuk dini. ”( El-Araf-33)

E ky eshte islami qe nuk mban anen e ateistit qe te gjitha per te jane te lejuara dhe te nje prifti te mbyllur ne nje manastir.....
Ai eshte koncept i mesit, pra qendroni ne mes!

[BE LK]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Jo më kot islamizmi quhet zakonisht fashizëm. Dhe me të drejtë. Sepse islamizmi e ka lënë tashmë fushen e fesë (islamit) dhe ka hy në fushën e shtetit, të organizimit të shoqërisë, dhe se ai dikton, edhe me forcë nëse është nevoja - bile kryesisht me forcë - vizionin islamik te shoqërisë.

Ti teveqel a nuk e din se cdo sistem jete apo religjin qe ka ardhe ne kete bote nga njerezit dhe jo vetem ka per qellim ngritjen e sitemit te jeteses se njerezve sipas parimit te tij !
Me sistemin e jeteses nenkuptojme, ngritjen e shtetit dhe gjithckaje tjeter qe ka te bej me jeten e njereiut.

te gjithe fete monoteiste dhe jo vetem kane pas per qellim ngritjen e shteteve dhe mbreterive te tyre per te vendosur sistemet e tyre qeverisese me qellim qe te permiresojne jeten e nejrezve sipas menyres se tyre.
Kjo nuk eshte dicka e shpikur nga fashizmi apo islami por nje fakt themelot dhe elementar per c'do lloj sistemi apo feje qe ka njohur ndonjehere bota.

Tendenca juaj miskine dhe mediokre per te krahasuar islamin me fashizmin ska te bej me gje tjeter vetem se llogjika juaj e semure dhe dashakeqese don te provokoje disa njerez ketej qe per fat te keq bien shume shpejt ne kurthet tuaja te felliqta.

Te gjithe sistemet qeverisese ne bote qe egzistojne sot dhe qe kane egzistuar me pare u kane diktuar njerezve me force vulnetin dhe ligjin e shumices.
Sot ne jemi koshient se po nuk guxove ne Angli ti bindesh ligjit Anglez do perfundosh ne burg sa hap em byll syte. Keshut funsionon ne Amerike, ne france, ne Itali, Belgjike, Arabi, Pakistan, Kine, Rusi dhe kudo tjeter.

Ne nje vend ku ka ligje zbatimi i tyre imponohet me dhune, kush nuk i zbaton ndeshkohet.

Me thoni ju mua se cili njeri ne shqiperi mund te guxoje te mos respektoje dhe te mos u bindet ligjeve te ketij vendi dhe si do e kete problemin me pas... ?
Pra per nje njeri qe ka dy fije tru e kupton se cfar do lloj sistemi ne bote imponon forcen per te vendos ligjn e saj, kjo ska rendesi se cfar regjimi eshte, diktatorial apo liberal...
A nuk kane vendet demoktatike Polici, ushtri ... ?!

Islamizmi, Krishterimi dhe te gjithe fete e tjera kane qeveriusr boten per mijera vjet dhe sot nje pantahiqi vjen dhe thote se islamizmi po len fene dhe po merret me qeverisjen !!!
Islami ka ardhe ne kete bote si sistem shpirteror dhe legjislativ shteteror !
... po keshtu Krishterimi,
... Po keshtu Judaizmi ... etj.

Islami si fe dhe Islamizmi si model qeverises skane asnje ndryshim mes njera tjetres, jane e njejta gje, te vetminm ndryshim qe kane eshte se panta rhei me ndonje tip tjeter nuk arrijne te perceptojne dot kete fakt, per fat te keq as nuk kane per te kuptuar !

Tung

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga BE LK

Ti teveqel a nuk e din se cdo sistem jete apo religjin qe ka ardhe ne kete bote nga njerezit dhe jo vetem ka per qellim ngritjen e sitemit te jeteses se njerezve sipas parimit te tij !
Me sistemin e jeteses nenkuptojme, ngritjen e shtetit dhe gjithckaje tjeter qe ka te bej me jeten e njereiut.

te gjithe fete monoteiste dhe jo vetem kane pas per qellim ngritjen e shteteve dhe mbreterive te tyre per te vendosur sistemet e tyre qeverisese me qellim qe te permiresojne jeten e nejrezve sipas menyres se tyre.
Kjo nuk eshte dicka e shpikur nga fashizmi apo islami por nje fakt themelot dhe elementar per c'do lloj sistemi apo feje qe ka njohur ndonjehere bota.

Tendenca juaj miskine dhe mediokre per te krahasuar islamin me fashizmin ska te bej me gje tjeter vetem se llogjika juaj e semure dhe dashakeqese don te provokoje disa njerez ketej qe per fat te keq bien shume shpejt ne kurthet tuaja te felliqta.

Te gjithe sistemet qeverisese ne bote qe egzistojne sot dhe qe kane egzistuar me pare u kane diktuar njerezve me force vulnetin dhe ligjin e shumices.
Sot ne jemi koshient se po nuk guxove ne Angli ti bindesh ligjit Anglez do perfundosh ne burg sa hap em byll syte. Keshut funsionon ne Amerike, ne france, ne Itali, Belgjike, Arabi, Pakistan, Kine, Rusi dhe kudo tjeter.

Ne nje vend ku ka ligje zbatimi i tyre imponohet me dhune, kush nuk i zbaton ndeshkohet.

Me thoni ju mua se cili njeri ne shqiperi mund te guxoje te mos respektoje dhe te mos u bindet ligjeve te ketij vendi dhe si do e kete problemin me pas... ?
Pra per nje njeri qe ka dy fije tru e kupton se cfar do lloj sistemi ne bote imponon forcen per te vendos ligjn e saj, kjo ska rendesi se cfar regjimi eshte, diktatorial apo liberal...
A nuk kane vendet demoktatike Polici, ushtri ... ?!

Islamizmi, Krishterimi dhe te gjithe fete e tjera kane qeveriusr boten per mijera vjet dhe sot nje pantahiqi vjen dhe thote se islamizmi po len fene dhe po merret me qeverisjen !!!
Islami ka ardhe ne kete bote si sistem shpirteror dhe legjislativ shteteror !
... po keshtu Krishterimi,
... Po keshtu Judaizmi ... etj.

Islami si fe dhe Islamizmi si model qeverises skane asnje ndryshim mes njera tjetres, jane e njejta gje, te vetminm ndryshim qe kane eshte se panta rhei me ndonje tip tjeter nuk arrijne te perceptojne dot kete fakt, per fat te keq as nuk kane per te kuptuar !

Tung

belkë moj,

Në angli zbaton ligjet e shtetit britanik, e jo "ligjet" e biblës. (A e ke parasysh sistemin e shtetit sekular, kur poston???)


Ka tre nocione :

1. islami - fe tradicionale (njëra nga tre fetë, bashkë me judaizmin dhe kristianizmin)
2. islamizmi - ideologji dhe program politik i mbështetur mbi Kuranin dhe Hadithet.
3. islamike - mbiemër që ka lidhje me kulturën, ligjet, jetën e prekshme të besimtarëve.

Tek 1. Ti je në treg me fetë e tjera... secili beson atë që ndjen.
Tek 2. Ti je në treg me komunizmin, fashizmin, totalitarizmin, demokracinë, socializmin, liberalizmin etj... secili voton dhe zgjedhë atë që do.
Tek 3. Ti je në treg me Nike, adidas, versace, coolerat, rockerat etj... secili e pëlqen dhe blenë atë që do.

[Lapsi]

Ne bote ekzistojne shtete laike. Modeli qeverises ne Britani ka pasur modifikime, nese ne nje kohe Lordet kane qene shtresa e pare, tani ata jane shtresa e fundit, pra pas Kryeministrit, Dhomes se Komuneve. Faktin qe veshtire te kuptohet sistemi islam i qeverisjes vjen nga mosnjohja e ketij sistemi. Te gjykuarit pa lexuar as nje here Kuranin dhe ndonje liber qe flet per islamin eshte halli i shume komentuesve. Nje sistem nuk gjykohen nese ke ndonje kunje personal me ndonjerin nga ata qe bejne vepra qe jane kunder atij sistemi. Cmenduria gjendet ketu:
1. Krahasim me ndonje IZEM qe ka sunduar por nuk sundon- komunizmi lindi gjate luftrave boterore, por sot te thuash ka humbur. Te njejtin fat e kane edhe IZMAT tjere. Islami si ka qene para 14 shekujve eshte edhe sot.
2. Krahasimi me nike, adidas qe ne cdo moment mund te falimentojne eshte nje cmenduri e radhes nga tipat qe kane jetuar 50 vjete te jetes se tyre dhe ende nuk e kane kuptuar mesazhin e asaj qe e quajm JETE.

[4peace]

***


Po i ngatërroni (pak si shpesh) gjërat, qoftë nga dëshira, qoftë nga mosdija…
Unë, kur përmenda islamizmin, kisha parasysh rrymimet e ndryshme politike (që janë në rend të parë politike) e që përmbajnë elemente religjioze, e jo e kundërta (religjiozitet me përmbajtje politike).

Ja që arritëm deri aty që islamin ta krahasojmë me fashizmin…

Në të shpeshtën e rasteve ngatërrohet edhe ajo që ka të bëjë me vet islamin. Disa, numri më i madh i tyre, islamin e kuptojnë ashtu siç na e paraqesin „mendimtarët“, „dijetarët“ e kohës e jo çfarë është e duhet të jet në të vërtetë…ose çfarë është sipas vet domethënies (islam=paqe, nënshtrim ndaj Zotit..)

Ka pasur shkrime të shumta (forume e media tjera) ku krahasohej islami me komunizmnin. Këta janë kryesisht kundershtarë të islamit.

Ka dhe shume sosh (kundërshtarë dhe përkrahës) që lidhje me islamin e fusin edhe demokracinë.

Demokracia i ka edhe dy sivëllezër më të vegjël: komunizmin dhe fashizmin. Pra, i kemi tri/tre simotra/sivëllezër, edhe ate sipas rradhitjes:
1. Demokracia
2. Komunizmi dhe
3. Fashizmi

Që të trija këto janë ide hyjnore.
Demokracia, si më e vjetra, ka arritur më shumë se dy tjerat por, megjithëkëtë ajo është mjaft larg përsosjes.
Komunizmi si ide, është mjaft e re, krahasuar me demokracinë. Megjithatë gabohet shumë ai që mendon se ajo ka vdekur. Nëse i kthehemi shkrimeve që merren me elemente të komunizmit në islam nuk dalin edhe aq shumë gabim, sepse vërtetë ka elemente të atilla. Elemente pozitive. P.sh. elemente që kanë të bëjnë me bashkësinë, përkujdesjen e përgjithshme e jo interesat vetjake, sikur që mund t’i gjejmë në (turbo) kapitalizëm, e të cilin kapitalizëm e ngatërrojmë (jo rrallë) me demokracinë. Fundja, vendet me përmbajtje më të madhe komuniste/socialiste në rendin e tyre shoqëror janë vendet Skandinave. Shikojeni gjendjen e atyre shteteve!

Fashizmi si ide më e re nga të trijat, deri sot është paraqitur në trajtën më të dëmshme e të rrezikshme dhe ende nuk është paraqitur ndonjë element pozitiv në të (shih Gjermaninë Naziste/fashiste, Japoninë e Italinë e asaj kohe dhe Serbinë, Izraelin… sot).
*
Këtu ka edhe diçka tjetër me shumë peshë e që shumicës së njerëzve nuk i bie në sy (nuk e përceptojnë). Fjala është për totalitarizmin.

Kemi tre totalitarizma:
1. Totalitarizmi politik (“komunizmi” apo socializmi)
2. Totalitarizmi ekonomik (kapitalizmi apo “demokracia”) dhe
3. Totalitarizmi religjioz (në të gjitha religjionet, dogmat dhe doktrinat e tyre).

1. Totalitarizmi politik apo, i ashtuquajturi komunizëm tanimë është shkatërruar. Këtu dhe (sot e gjithë ditën) është ngatërrimi më i madh. Shumica (sidomos mediat) me “rënie të komunizmit” mendojnë se është shkatërruar komunizmi si ide, në vend që të thonë se është shkatërruar totalitarizmi politik, i cili ka dominuar në vendet e ashtuquajtura komuniste.


2. Në shpërbërje/shkatërrim e sipër është totalitarizmi ekonomik (shih krizën globale të financave). Kjo që sot quhet demnokraci faktikisht është kapitalizëm, neoliberalizëm…ku, pos dominimit ekonomik dhe pasurimit vetjak, në njërën anë, dhe varfërimit të pjesës më të madhe të popullatës së botës nuk ka asnjë të mirë në të…

3. Totalitarizmi religjioz, i dominuar nga dogmat e doktrinat fetare do të jet më i qëndrueshmi (në aspektin negativ), kështuqë edhe do të shkatërrohet si më i fundit. Megjithëse si më i fundit, ky është shumë më pak e rrezikshëm se dy të parët.
Totalitarizëm religjioz quhet kur në emër të fesë flasin persona të caktuar, sikur feja të kishte qenë pronë private e tyre. Numri më i madh i të të ashtuquajturve “mendimtarë”, “dijetarë”, “shejha”, papallarë…janë pikërisht ata për të cilët e kam fjalën.



***

[BE LK]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

***

Demokracia i ka edhe dy sivëllezër më të vegjël: komunizmin dhe fashizmin. Pra, i kemi tri/tre simotra/sivëllezër, edhe ate sipas rradhitjes:
1. Demokracia
2. Komunizmi dhe
3. Fashizmi

Totalitarizëm religjioz quhet kur në emër të fesë flasin persona të caktuar, sikur feja të kishte qenë pronë private e tyre. Numri më i madh i të të ashtuquajturve “mendimtarë”, “dijetarë”, “shejha”, papallarë…janë pikërisht ata për të cilët e kam fjalën.



***

Me duket se po i ngaterron sistemet hyjnore dhe ato njerezore sipas qejfit te momentit.

Nuk kane te ngjare islami me fashizmin, komunizmin, feudalizmin, slavopronarizmin, "demokracine" liberale... etj.

Mos i ngaterroni stacionet !