Poezi nga Poetë të ndryshëm

[elvio]

Nga shelgu vajtues që mbolla dikur
në tokën e regjur nga dielli dhe kripa,
merrjani prej trupit një copëz lëkurë
dhe sillmani që nesër, pa dalur drita.

Me fytyren lotuese të fatit të shkruar,
t’u flasë për shijen e ankthit të njomë,
që mban shpresa prej kohësh copëtuar
nën thellësinë e kaltër të qiellit të vonë.

Kur dritës i mësyjnë errësirat e vjetra
e shkrihen trupat në derdhje plot ngjyra,
ndizen melodi nga njëra anë tek tjetra
e davaritet mjegulla nga fusha e fytyra.

P Syku

[YanYan]

Shirat e vjeshtës dhe psherëtimat
Më sjellin pranë shokun e shtrenjtë
Atë që shkrepte si vetëtimat
Dhe tokën nënë e kish të shenjtë.

Malli për ty më dogji xhanin
I pyes zogjt mos të kanë parë
Pyes dhe erën që fryn Gjilanit
Bjeshkë e Koshares më thotë është gjallë!

Agim Doçi

[YanYan]

Sot të tradhtova me një tjetër, nëpërmjet teje
Nëpërmjet meje sot me një tjetër, më tradhtove dhe ti
Si ajo tjetra u shfaqe tek unë, kur më erdhe
Si ai tjetri t'u shfaqa dhe unë ty, sigurisht.

Sot e pashë veten time me ty, tek ai tjetri
Tek ajo tjetra veten tënde, me mua ti e pe
Xhelozia na tërboi e njëkohësisht na ndezi
Në katërshen tonë, që krijojmë vetëm ne.

Edmond Shallvari

[elvio]

Variacion poetik për vajzat korçare -

I shoh tek shfaqen mbi kalldrëme
(kur vijnë ato , gjithë muzgjet vdesin ,)
nga flokët fshijnë një fjongo mbrëmjeje
dhe ndërrojnë unazat me mëngjesin .

Me zor kanë pritur të zbardhë dita
t'i shtojnë asaj ca puthje rozë ,
t'i vënë djelmoshat varg ndër prita
dhe ajrin vetë , ta bëjnë xheloz .

Sikur kanë dalë nga qiej prej nuri
në gjoks të zgjojnë dyzet tërmete ,
kur i ke pranë , të ikën truri
dhe do dy javë të vish në vete .

Gjithë botës çojnë mesazhe ere
po kënd s'pranojnë pa ''kartëvizitë'' ,
nëse s'ia vlen të lënë pas dere
si mi të lagur në koritë .

S'ka gjë se vishesh me ''Armani''
dhe mban në gushë tri palë zinxhirë ,
ato , janë drerka prej Ivani
që s'i gënjen dot as me sirë .

Ndaj , nëse do t'i bësh për vete
mos iu vërtit si kova - pusit ,
dhuroju një vello prej komete
apo një vjershë të Skender Rusi-t .

Shikimi i tyre diell mbi ftua
koncert për piano nga një xhind ,
unë njoha një që m'u bë grua
dhe s'e ndërroj as me njëqind .

A Molloholli!

[Le jardin des disparus]

Himni i bukurisë

A zbret vallë nga qielli, a del nga ferri i zi
o bukuri, syri yt demoniak e hyjnor
nxit për krim ts ultë ose kall lumturi
njësoj si gota e vërës kur zbret në kraharor

Ti mban në dritë të syrit zjarr dhe dëborë
ti përhap parfume si muzg e si agim
puthjet e tua janë filter e goja një amforë
qe heroin e ben femije dhe fëmijën trim

A del vallë nga humnera apo zbret nga yjtë
fati pas fustanit si qen të ndjek shtigjesh
ti mbjell paqe edhe mjerim, si asnjë e dyteë
se ti drejton gjithçka e për asgje s`përgjigjesh

Ardhsh nga qielli e nga ferri, a ka rëndësi
o bukuri, perbindesh që nuk ke të sharë
nëse syri yt, a këmba me ngjallin kureshti
për të pasosuren që e dua e kurrë s`e kam parë

Nga djalli a nga zoti, a ka rëndësi
engjëll a sirenë, a ka rëndësi, nëse ti
ritem, parfum, dritr o Zana ime e ëmbël
e bën këtë ferr të zi më pak të zi!


Baudelaire

[YanYan]

E puthja...
E ndjeja...
Ikte...
Prap e ktheja!

Ikja...
Vinte me merrte,
Me puthte,
Me kthente...

Duheshim,
ziheshim,
lodheshim,
shtriheshim...

Ishim,
s'jemi...
kujtime, dhimbje...
...kemi!

F.D.

[Le jardin des disparus]

Bie shi

Bie shi, Adrianë
bie shi i qetë mbi qytet
shi që më bluan e më vret
dhe s’di se ku të shkoj nëpër Tiranë

Të kërkoj, Adrianë
me ankth nëpër qytetin e shkretë
kur shtrydhen retë
dhe dielli s’lind e s’perëndon
përmbi Tiranë

O sa çudi, Adrianë
të duash të mos jesh njeri
dhe gurëve t’u kesh zili

Se gurët s’vuajnë kur bie shi
përmbi Tiranë -
Adrianë!

Mitrush Kuteli

[YanYan]

E hirtë lindte hëna, Bethoveni mbi tastierë
nën dorën e saj të bardhë një vaji seç ia niste
Ndërsa i binte pianos në atë dhomë të errët
nën vezullimin e hënës tri herë e bukur ishte
Për ne lulet e zemrës më s’kishin asnjë shije
dhe ndoshta edhe qanim, sho-shokun pa e parë
Çdo notë sikur ndizte një plagë dashurie
dhe pianoja përpiqej të merrte vesh ç’kish ngjarë
Pa hynte nga ballkoni një brymë gjithë yje
një erë e pikur frynte prej botësh të padukshme
Ndërsa ajo më pyeste për gjëra që s’i dija
dhe unë i përgjigjesha për gjëra të pamundshme.

Juan Ramón Jiménez

[tipi engjellor]

Enderrat digjen ~

Syte e nates me shkendije yjesh
me rrokullisen ne nje tjeter bote
Atje ku fjala me ka perhumbur
heshtja me eshte ndryshkur
boja me eshte thare
atje ku enderrat peshojn me realitet
Sa ndot.

Me eshte grisur fleta
skam ku shkruaj rrjeshta...

nates se lagur me pika shiu
mu tret dhe shpresa...
Heshtja !
e vaisa me buzeqeshje
qesha
Ironizova veten...

c'te beja?! Kjo eshte jeta !

[YanYan]

Më di a nuk më di se qaj,

më di a nuk më di se vuaj

në orët e thella të natës,

kur ngrihem i çmëndur të shkruaj

me gjakun e zemrës të shkruaj.

Më di a nuk më di se agimet

më gjejnë pa gjumë në shtrat,

me shpirt të shkretuar nga dhembja,

e dhimbshëm i pres perëndimet,

me ankth i pres perëndimet.

Më di a nuk më di se sot

u drodha kur pashë pranverën, (vjeshtën)

që zbriste me flladet e prillit (tetorit),

e ëmbël siç ishte qëmot,

e hidhur siç ishte qëmot.

Më di a nuk më di se vuaj

në orët e thella të natës,

ku ndjehem nga jeta i huaj,

nga vëndi i lemjes i huaj.

Më di a nuk më di….

Kuteli

[Le jardin des disparus]

Drejt teje vija



Kur ikja larg, drejt teje vija ;

Kur vija afër, ikja larg.

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia bëhej çark.



As e kuptoja si të desha,

Një mjegull pus, një çmenduri,

Si një poet që shkruan vjersha

Dhe ndez një shkrepse, i bën hi.



Dhe ndofta kjo ish dashuria :

E çakërdisur kuturu…

Për dreq më trembte largësia

Dhe afërsia gjithashtu!


Dritëro Agolli

[elvio]

EJA PRAPE

Ne pangopesi kam ndjere
Dhe uria po me zgjat
Eja moj prap dhe nje here
Eja prap ne ate shtrat

Tek ai vend ku s’kam me mend
Shpartalluar embelsisht
Lakuriq’si e trupit tend
Me c’nderon aq ndershmerisht

Luftrat vec nga ju fillojne
Paqe s’keni as ne shtrat
Eja…luftrat te vazhdojne
Eja prap e prap e prap

B B.

[Le jardin des disparus]

Dhimbjet e zemrës së largët

E dashura ime i harroi fjalët
si te mos ishin kurrë...
u dashurua me heshtjen

Një mollë e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave më ra
asnjë plumb s'ka më m'dhimbtë më shumë
në vdeksha pa të pare…

Sa herë mollët të piqen si kësaj dite
hidhi kokrrat udhës nga shkova
dhe unë do të ndiej dhimbje ku shitove,
e miro

Ne u martofsh, mollë mos pastë kund në botë...

Ti me lotë do t'i qash sa herë t'i shikosh
unë dhimbje do ndiej sa herë t`i prek, pse ta fsheh

Dhe në diell të dytë s'të harroj, e miro!


Agim Spahiu

[elvio]

KUR VDIQA UNË

Më hodhët dhe sa mundët,
Më ngjeshët,
Më vutë një mal përsipër!

Më pas ca lot,
Më pas ca lule artificiale,
Më pas më latë e ikët!

Më pas i latë duart,
(Nga dheu
dhe nga unë!)
Dhe shkuat,
Drekuat!

Dhe nisët
të qeshni përsëri,
Të thoni barcaleta banale,
T'i shkelni syrin njeri-tjetrit
Me djallëzi!

Ç'aktorë hororë,
Në tërë këtë lojë
Me gjoja dashuri!

Veç nëna,
Eh,nëna!
Hyri fshehtaz atje brenda,
Si një reze dielli në dimër!

Për të ndarë me mua,
Gjithë atë mal dheu
Që më vutë përsipër!

Veç nëna tani,
Me zogjtë e gishtave
Më çuket si dikur,
Më shpupuris flokët!
M'i thërret
Me emra
Shokët!



Skender Rusi

[Le jardin des disparus]

E fundit

Po më dridhet shpirti
si një fije bar
unë po shkoj drejt dimrit
ti del në behar

Mos u mundoni për varr
sa të vdes
varrosmëni në sytë e saj!


A.S