Ditari i ndjenjave....!

[Gentiana]

Shkruar me 16.07.2005 04:02


Kengen te cilen e ndegoj, per çudi nuk tingellon si perpara,si kjo nate e cila per mua esht me ndryshe.
Ora esht 4 e mengjesit dhe mua 100mendime me shkojn ne koke, ku gjith bota flen, un rri dhe mundohem ti gjej pergjigjet e mendimeve te mija. Sigurisht se nuk ke ide se çka dua te them, po nuk esht me rendesi,sepse as un nuk po di se çka dua,po çka do çoft ajo, nga ti nuk e kerkoj,sepse u be shum von...
Edhe heshtja esht nje pergjigje,kte e di, por heshtjen tende nuk e kam kuptuar deri sonte,edhe pse x her pikerisht kjo heshtje me ka lenduar,dhe per kte te lutem kurr me mos hesht....
Kam menduar se te njoh mjaft mire,dhe shpesh kam menduar me çfar e kisha merituar nje person te till,po per kto mendime paska qen shum heret.
Ku me dijt edhe sa nete do te kalojn per mua te cilat nuk do te jen si perpara, po me mire keshtu,se sa te jetoj me sy mbyllur, dhe me mire tani se i kam do gjera te kjarta keshtu mundem ta mbylli ket kapitull te Jetes sime, me do mendime ende te mira per ty

[Kodra]

*********
*********
*********


Shushurimat e fijeve të grurit nuk ndalojn,mendoj pak dhe vazhdoj rrugën time.Po ku jam nisur,pyes veten ?
Nuk kam përgjigje,shushurimat nuk më lënë të koncentrohem,gjithnjë e më të fuqishme bëhen, saqë mendoj se diçka nuk është në rregull,por prapë ashtu duke menduar eci,e eci e eci .....

Arrita në një moment, të cilin nuk do ta harroj,kur ajo shushurim u forcua aq shumë saqë fillova të vrapoj.Më ndiqte hap pas hapi.Urrëzova dhe për një çast isha pavetëdije,kur hapa sytë ishte afruar një Lepur, i cili më ngjante se donte të pyeste diçka.U ngrita dhe pashë sesi Lepuri u largua ca.Por nuk shpejtonte së larguari.Mendoja ku jam,ku jam nisur,vendosa ta përcjell Lepurin i cili më shpiente nga ara e grurit,e cila për mua skishte fund..........


Kodra

[Kodra]

*********
*********
*********


........... deri sa ecja ashtu,i thelluar në mendime,ndjeva diçka të freskët,ishin pikat e shiut, të cilat më sjellnin një freski në atë ditë aq të turbulluar për mua.Nuk e shihja më Lepurin,të cilin e konsideroja të vetmin që më shpien nga ajo Arë e pafund.Vendosa të rri në një vend dhe ta ndjej shiun në tërë trupin tim,mu kujtuan kohërat e fëmijërisë,kur luanim ,në shi,në baltë,në borë sepse për fëmijët nuk ka kufizime.U gëzova shumë,ndjeja një lirim të madh,pa brenga--kohë fëmijësh!!.

Aq i thelluar në mendimet fëmijërore, saqë kisha harruar, që kishte filluar përsëri dielli të rrezoj,që me rrezet e tij gjallëronte çdo gjë,pra edhe mua më pruri prapë në kohën reale,që isha.Por prapë gjendesha dikund në mes të grurit,vendosa të eci më tutje,pa e ditur se ku........

Kodra

[Flaka_1]

Sonte perseri ra erresira!
Sonte per qudi eshte ndryshe, nga netet e tjera.
Sonte per qudi hena shendrit, se bashku me yjet.
Sonte kjo nate, eshte pjese e neteve te mija pa gjume.
Eshte thejsht moment i duhur per nje kafe expres, e pire nga deshira,per te ndierenje hidhesi ne fyt,ne stomak, e thelle ne shpirte.
Netet pa gjume nuk jane te pelqyeshme,per mendjen time.meteori i saj vihetne levizje dhe une nuk e shuaj dot aparatin e fikjes ne erresire.
Sonte eshte e diel,mesnata ende nuk ka kaluar,nuk dua ta programoj diten, pasi nuk me pelqejne suprizat qe ajo me dhuron.
Veshtroj henen dhe yjet prane saj,qetsin e kesaj nate e thejne valet e detit tek valviten njera pas tjetres. Mua me vjen nje mendim fluturues kur i degjoj valet, sa i quditshem ky mendim. Valet e detit sikur qojne loje dashurie mes veti, sa i degjoj me endje, por diqka me grryen ne shpirt e nuk dua ti degjoj gjate tek valviten, Valeve te detit tek lozin njera me tjetren, sa ua kam zili. Me shtyejn te mendoj ne dashuri,te cilen nuk e kam, me shtyejn te mendoj tek TI qe mua me takon, peisazh i shpirtit te pazbuluar.
Mjafton ti mbylli syte e permalluar dhe vertet te shoh,
Te shoh TY qe me takon
Te shoh TY qe te takoj
Shoh syte e tu me pafundesi
Shoh syte e tu si gure shkembi
Shoh duart e tua te nxehta
Shoh gushen tende si gushe pellumbi
Ndegjoj zerin tend te embel
Ndjej doren tende tek me shterngon
Ndjej aromen tende te veqante
Ndjej frymemarrjen tende
Sa e quditshme kjo nate te pashe, sonte prap TY te pashe.
Nuk dua ti mbylli prape syte, se perseri te shoh TY
Sa e quditshme kjo nate,mua me lodh kjo rutine.
Dua ta thej qetsin e kesaj nate UNE me TY, e jo valet e detit.
Po shoh nje yje tek shuhet, po shoh ghurmen e tij flakeruese pas.
Do doja me kurreshtje ta pyesja,
Ku eshte AI i cili me takon mua?
Ku eshte AI te cilit i takoj une?
Por prape do heshti nuk do pyes fare se e di se nuk do kem pergjegjen.
Athua kush eshte fajtor qe nuk kam gjume ne sy?
Erresira,nata,hena,yjet,deti,valet,kafja,koha,UNE apo TI?
Perseri nje nate me kujtime qe i pershtatet kohes se kaluar.
Sa me lodhe prap kjo rutine.
Nuk e dua edhe nje nate sikur kjo.
Dua qe naten tjeter, te jem me TY qe me takon MUA, dua te jem me TY ketu prane detit,te valvitemi sikur valet e detit qe ato te na kane zili.
Tani gjumi troket ne dritare.
Po shkoj ne shtrat pa i mbyllur perdet fare.
Dua te flas me yjet dhe henen ndoshta me thone diqka per TY.
Perseri ne gjume
Perseri ne enderr me TY
************************************************** **********
Me dashuri te kesaj nate Flaka :idea:

[Trina]

Nisma e një rrefimi i cili fshihet thellë në zemrën time.

Pritje dhe Lutje

Mbas gjithë këtyre viteve nuk më hiqet nga mendja zhurma e njitrajtshme të rrotave të trenit. Më dukej se kurrë nuk do të ndalet dhe jeta ime do të përfundojë në atë "perpetumobile" të trenit…sepse nuk prante ….e nuk prante as rëndimi i peshës, mu në mes të gjoksit dhe sa vinte e bëhej rëndë e më rëndë. Me zhurmën e rrotave të hekurta fshiheshin ngadalë kapitujt e jetës sime, thjeshtë ndjeja se po vdisja për së gjalli.
…dhe me bllokonte truri sepse nuk paramendoja asgjë hiq se as ku e as pse me dergonte ai tren i mallkuar.
…dhe u mësova të ndjek dhe respektoj regullat e statusit tim të ri…u mësova që në rradhë të pres për ekzistencë …rëndë shumë rëndë pa bë punë hiq…pa e futur trurin në funkcion…nuk e dëshironte kush mendjen time, duart e mia, idenë time hiq se hiq…idenë time për ta shåetuar një popull te lashtë.
Më kujtohet se mua, trupin tim të futur në tinarin hermetik do ta dëfrenin njerëzit e mirë…dhe të mirë ishin… Në rradhë përsëri hyna në autobusin e caktuar me të tjerët njerëz …dhe une kisha numrin 24 mu aty ku mbaronte numri për autobusin e parë…dhe me drejtuan numrin 24 në të dytin. Unë numri 24 copë shkëmbi që shihte bardh a gri sepse duhej te shihte dhe të ecte në rradhe…ehh sa ironike ani veshja çfare se... me fund elegant dhe bluze që vijëzonte me kujdes pjesët e trupit …trupi im që përditë bëhej më i huaji sepse nuk kishte banor shpirtin tim…kishte mbetur atje ku binte bora e parë lehtas, borë naive (bjondine) që nuk paralajmeronte stuhite e rradhës…
E syte e mi nuk pranonin asnji quant habie të atyre që bënin seri me elegancën time në atë grumbull të puplash, në atë grumbull të atyre pa atdhe, të cilët agimi dhe muzgu i zinte me trenerka, roba sporti a xhinse…më është dashur kohë ta kuptoj se ku isha, pse isha dhe kush isha.

Ishte nji ndër ditët më mbamendëse të jetës sime dhe i kisha premtuar vehtes se kurrë nuk do të le pa e pershkru atë ditë…në të vërtetë tani nuk e di se a mund ta kuptojë kush këtë që po e them dhe sikur as vete nuk po mundem ta kuptoj…por megjithate diçkafi më thotë te flas…Diçka me shtyen t'ju rrëfej se lulet qe shihja atëhere me të gjitha ngjyrat e bukura të botës, aromë nuk kishin.
U ndalëm të marrim nga një hotel tjetër edhe nji grup njerezish që vinin prej kahmosit, racash të ndryshme por atë që kishim të përbashkët ishte se dukeshim të gjithë si puplat e shpërnadara, amorfe, të trembur...kush më shumë e kush më pak.
Kurrë nuk kam pasë më shumë dashuri për njerëzit e mi se sa në atë hotel-kamp. Memzi prisja agimin që ti shoh se a janë në numër, a kanë fjetur a janë mirë. Më vinte që të gjithëve një nga një t'ju puth sytë dhe t'ju zbus sado pak shiqimin e humbur nga zemra që më dukej se ju pëlciste nga mungesa, nga malli, nga tmerri...
Udhëtim dy orësh siq thonin kujdestarët tanë, për t¨ë na relaksuar, për të na njoftuar me bukurinë dhe butësinë e këtij vendi të bardhë. Çdo gje shkoi si ishte e planifikuar vetëm zemra ime nuk mund të bëhej pjesë e planifikimit, pjesë e dëfrimit të asaj dite shetitjesh, vizitash e programesh. Mbaj në mend kur u ftuam të vallëzojme vallet e vendit. U ngrita nga mirësjellja dhe hyna në valle.
Zemra më çahej e në fyt u lidhën mija nyje, ndjeja mjerim...Krahët e mi dhe këmbët nisën vallen e dasmave tona. Marrmendja më bëri të ulem në vend dhe ta vazhdoj në mendje vallen kosovare që e percillja me lotët që rridhnin vadë mbi tavolinën e shturar solemne. Mu afruan të më qetësojne dhe të shprehin mirkuptim për traumat e mia si refugjate. Dhe atëhere kisha mësuar dy fjalë, me pritë dhe me lutë.
I premtova vehtes atë ditë se unë do të pres dhe do të lus sepse kam arësye të shenjtë për ta bë këte. O jam betuar në gjëne më të shtrejtën, o jam betuar në DASHURI se do të Lutem, do të pres, do të bëj çmos që të vallëzoj vallen time të dashurisë time të Shenjtë.
Me pritë prita dhe pritëm dhe me lutë kam lutur shumë. Jam lodhur duke lutur. Kam lutur me dëshmi dhe pa dëshmi. Lutjet nuk ishin vetëm të drejtpërdrejta, joo. Lutëm me punë, pa menduar se jemi duke lutur, por lusnim me vepra, me dëshmi, me aftësi, me dashuri. Lusnim me thirrje për miqësi...Luta me shkrime...luta pa pra. Luta dhe lusnim për shpëtim pa më ardhur rëndë hiq, jo...Përkundrazi lujtet e mia i bëja me vendosmëri, me mendjemadhësi...çka s'nigjon njeriu...por po ashtu ishte...duhej me pritë dhe me lutë sepse kisha pë kend...
Po a ka kënaqësi më të madhe me pritë të Shënjtën?
Po a ka kënaqësi më të madhe se me lutë dhe me u Lutë për të Shenjtën?
Po a ka nder më të madh se me pritë dhe me u Lutë për të Shenjtën me gjithë Dashurinë që mund ta ketë njeriu?
JO nuk ka gjë më të bukur se me u Lutë, me pritë dhe me punu me Dashuri deri në amshim për të Shenjtën Liri-Pamvarësi.

Vazhdoj nji herë tjetër...

[Domira]

Postimi origjinal është bërë nga Honesty^uk.

Te jesh vetvetja do te thote te jesh ne kontakt me veten, atehere kur njerezit perqark teje humbasin mes esterioritetit dhe shtirjes, mes rrobave dhe makiazhit.- Faleminderit Honesty po mbyll kete thenie ne sirtarin e zemres :cry:

[e_martumja]

Kam shume te mira, te cilat ende nuk jam duke i vrejtur sipas dikush qe me thot, vertet te gjithat te mira i kam por e ndij nje munges, nje munges qe nuk e di cka.

Jam ulur dhe mendoj, shkruaj leter pa fund... por s'di cka te shkruaj, per nje çast me dalin kujtimet perpara,
fill pas me kujtohen çastet
Para nje vite afersisht, Isha me nje situat te veshtire dhe e humbur, u futa me nje jete te imagjinates, ne virtualitet.
Per te ikur realitetit, por e kuptova sado qe tentosh te ikish nga realiteti, realiteti do te ndjek ne jete.
Kam kuptuar se isha me nje rruge te gabuar, isha duke lenduar njerz, pa qellim, por me kalimin e kohes nuk dita edhe kufirin.
kisha humbur besimin ne vehten dhe ne rethin ku po jetoj.

Nje munges e kam eshte me pas te dashurin ma teper afer meje.
Keshtu e ka jeta kur monotonija instalohet dhe mos kumonikimi:
" ku ka ma mire qe te ulesh ne mbremje me at qe e don,
te kesh dikend prane te bisedojsh,te flasish nje teme se bashku,te rish ne kraherore te tij apo te saj.
Dikush harron qka do te thot ngrotsiia e asaj qe e don,Dikush harron qe edhe me pak fjale dashuria sherohet,
Dikush harron se nje perqafim eshte pa pagese,Nje shtrengim apo nje shetitje ne mbremje te qet"
ka shume gjera qe i harrojme, por nje dite do te pendohem secili apo secila por do te jete pak vone.
Sepse koha ec edhe ne me kohen duhet me ec, se berem at kot te jetojme.
Nje dite do te keni fatin tende ne duar tuaj, mendoni dhe mos gaboni se jeta me merzi dhe pa lumturi nuk ka jeshi.
Ju lutem mos shikoni bukurin ose pasurin se jeta eshte e gjate, nese keni mendjen dhe sjelljet e beni, bukurin dhe pasurine.

A thu keshtu e ka jeta me veshtersi dhe befasit e saj, shume prova po kalojm ne kete jete.
Njerzit me ndyresira dhe probleme te veta mundohen te ngarkojne te tjert me energji negative.

Por mos te harroj qe jeta eshte e bukur dhe e faliminderroj Allahun per te gjithat te mirat qe mi dhuroj dhe lumturinqe ma sjedhi permes nje person qe e dua shume.



me rrespekt e_martumja.

[Tomori]

une te shkruaj por ti mos e lexo
rrugen qe ke dashur ti prape e vazhdo
por dije se per ty vuaj
prandaj edhe akoma te shkruaj
Sikur të jetonim të lir
tër bota do të na kishte zili
ska gjë më të bukur
me dashuru pa fshehtësi
Nuk më duhet kjo jetë
Nuk më duhet kjo rini
Kur s'të kam afër meje
Gjithmonë do të vuaj për ty
Nese ngjyra me mungon
do ta pres un gishtin tim
e me gjakun qe me pikon
do ta shkruaj ket kujtim

-Tomori

[Flaka_1]

SONTE PERSERI SIKUR ATE NATE :arrow: :arrow:

Sonte perseri ra erresira!
Sonte per qudi eshte ndryshe, nga netet e tjera.
Sonte per qudi hena shendrit, se bashku me yjet.
Sonte kjo nate, eshte pjese e neteve te mija pa gjume.
Eshte thejsht moment i duhur per nje kafe expres, e pire nga deshira,per te ndierenje hidhesi ne fyt,ne stomak, e thelle ne shpirte.
Netet pa gjume nuk jane te pelqyeshme,per mendjen time.meteori i saj vihetne levizje dhe une nuk e shuaj dot aparatin e fikjes ne erresire.
Sonte eshte e diel,mesnata ende nuk ka kaluar,nuk dua ta programoj diten, pasi nuk me pelqejne suprizat qe ajo me dhuron.
Veshtroj henen dhe yjet prane saj,qetsin e kesaj nate e thejne valet e detit tek valviten njera pas tjetres. Mua me vjen nje mendim fluturues kur i degjoj valet, sa i quditshem ky mendim. Valet e detit sikur qojne loje dashurie mes veti, sa i degjoj me endje, por diqka me grryen ne shpirt e nuk dua ti degjoj gjate tek valviten, Valeve te detit tek lozin njera me tjetren, sa ua kam zili. Me shtyejn te mendoj ne dashuri,te cilen nuk e kam, me shtyejn te mendoj tek TI qe mua me takon, peisazh i shpirtit te pazbuluar.
Mjafton ti mbylli syte e permalluar dhe vertet te shoh,
Te shoh TY qe me takon
Te shoh TY qe te takoj
Shoh syte e tu me pafundesi
Shoh syte e tu si gure shkembi
Shoh duart e tua te nxehta
Shoh gushen tende si gushe pellumbi
Ndegjoj zerin tend te embel
Ndjej doren tende tek me shterngon
Ndjej aromen tende te veqante
Ndjej frymemarrjen tende
Sa e quditshme kjo nate te pashe, sonte prap TY te pashe.
Nuk dua ti mbylli prape syte, se perseri te shoh TY
Sa e quditshme kjo nate,mua me lodh kjo rutine.
Dua ta thej qetsin e kesaj nate UNE me TY, e jo valet e detit.
Po shoh nje yje tek shuhet, po shoh ghurmen e tij flakeruese pas.
Do doja me kurreshtje ta pyesja,
Ku eshte AI i cili me takon mua?
Ku eshte AI te cilit i takoj une?
Por prape do heshti nuk do pyes fare se e di se nuk do kem pergjegjen.
Athua kush eshte fajtor qe nuk kam gjume ne sy?
Erresira,nata,hena,yjet,deti,valet,kafja,koha,UNE apo TI?
Perseri nje nate me kujtime qe i pershtatet kohes se kaluar.
Sa me lodhe prap kjo rutine.
Nuk e dua edhe nje nate sikur kjo.
Dua qe naten tjeter, te jem me TY qe me takon MUA, dua te jem me TY ketu prane detit,te valvitemi sikur valet e detit qe ato te na kane zili.
Tani gjumi troket ne dritare.
Po shkoj ne shtrat pa i mbyllur perdet fare.
Dua te flas me yjet dhe henen ndoshta me thone diqka per TY.
Perseri ne gjume
Perseri ne enderr me TY

SONTE PERSERI
************************************************** **********
Me dashuri te kesaj nate Flaka :idea:

[Psikologu]

Ehhhh.... ecjet e mija ?!
Ku humben ato gjurmë të hapave të cilat i kalova deri me sot , dhe akoma me kujtohen , por nuk i shof se ku mbeten?!
Në hapin tim cdo here beja një mendim se ku do t´me dergon , e shpesh nga hapi , deshiroja ti mirrja krahet dhe të bëhem si një zog që fluturon me kilometra të tëra e të mos dij të ndalem , apo të mos kthehëm më aty se ku isha më parë?!!!
Por hapat ecen dhe ecen deri me tash , ndersa gjurmet akoma nuk i shof , edhe pse e dij se kah kam kaluar , në cilen kohë kam kaluar!!!
Nganjehere (edhe ) dua ti harrojë të gjithë hapat e mij , dua që ne unin tim të mos mbajë në mend vendin e gjurmeve,vendin e hapave të mij , të cilet lanë gjurme të pa shlyera ne ditët e mija....!!!
Lehtë do të ishte sikur vetem të ecej dhe të harrohej cdo gjë dhe në cdo kohë , por pësëri hapat, e vjeter më kujtohen se nga kam shkuar dhe ku kam kaluar.
Pse nuk shlyhen keto¨dreq gjurme të vjetra ?!
Nuk dua ti kujtoj !!??
Nga vendlindja , në një botë të panjohur , këta hapa me derguan , se vetem keta e kan fajin , edhe pse quhet hap i jetes ,e quajnë shumë keshtu ,ndersa une cdo here e quajta hap i burgut , hap i vetmis , hap loti , e eca më përpara , vazhdova , por hapat i kujtoj prapë.
Nganjehere edhe dua të flasë dhe të dij se :-"vallë ku do të me dergojnë keta hapa në të ardhmen "-, por asgjë dhe askush , nuk me tregojnë asgjë , vetem heshtin dhe kërkojnë të eci me keta hapa !!!
E keta hapa dhe ecjet e mia , ku mbeten?!
Ku me treten dhe ku do të me tresinë?!

[Psikologu]

Shqipëtar!!!

Sa gjaku u derdhë , sa rrodhi neper ketë tokë të bekuar , sikur ne të ishim një krua qe buron gjakë , sikur në të ishim ata të cilet nga damaret tonë kemi më së shumti gjakë nga e tërë njerzia!!!!!
Pooo...!!! Sepse askujt nuk ju shtjerrë,askujt , edhe pse bishat pinë gjakun tonë,edhe pse ato kulshendra jetuan me gjakun tonë , me gjakun e venave të shqiptarit....!!!
Me gjakun e asaj!
Me gjakun e atij!
Me gjakun e tyre!
Hejjjjjj..!!!! Po si menduat ju oeri bisha , ori kushedra?!, nuk shteron gjaku jooooo, jo jo , nuk shterron gjaku i bijve dhe bijave të shqipes , nuk shterron!!
As naten as diten , nuk shterron aspak ,se e derdhë për dashurin e madhe , për atë dashuri që nuk ka të pershkruar , ajo është dashuri e dashurive , e ndertuar nga dashuria , e përtrirë nga dashuria , me e fortë se cdo dashuri , me e fortë se dashuria e nenes , e babait , me e fortë se krejt dhe cdo gjë ne ketë botë, se ajo është dashuri e dashurive.
E kan ditur me heret , se bisha kekron gjakë nga ne , kerkon gjakë ajo bishë.
Ajo bishë qe nuk ka përshkrim se si te quhet me teper se bishë.
Bisha nuk dallon nga bisha, se ajo është vetem bishë , qe mendon të na shtjerrë gjakun .Ahhhh , sikur ta dinte me mirë , sikur ta dinte se gjaku i jonë behet vetem lule , behet dritë.
Po po ...behet lule për ata që do të vijnë pas nesh e te vrapojnë neper livadhet e luleve , të mbjellin lule , te thurin kurora , te forcojnë dashuri nga lulet, cdo gjë do të bejnë këta të rinjë, por gjakun....!!!
Gjakun mos e harroni .Mos harroni se ku u derdhë , ku bisha piu gjakë , mos harroni se bisha nga bisha nuk dallon , ajo vetem kerkon gjakë.
E cdo lule kur ta keputni , mos harroni?!
Mos harroni se ajo lule ka bi nga gjaku i dikuj .
Mos harroni ketë!
Eshë lule gjaku ajo , lule qe mbiu kur ju ndal turri bishes,që bishes i dulen cdo here në ballë , sikur shenjterinj ekesaj toke te bekuar.
Heu mallkuar qoftë cdo bishë .
Mallkuar nga Zoti.
A thua pse u krijuan , pse ???!!!
Thonë që ai i gjithësisë krijon cdo gjë , e pse ketë , pse kete e krijoj?!
Po ajo se ka qerdhen ketu ne token e shqipes , sepse iku nga kthetrrat e shkabes, iku,neper male dhe shretetira, por klyshet ...klyshet e saj mbeten akoma ketu , mbeten që të rriten prapë si bisha...!!!
Klyshi i kulshedres mbeti , mbeti qe edhe ky klyshë që të pin prapë gjakë, se nuk rritet pa gjakë.
Por prapë harron bisha , prapë?!
Ooo kemi dashuri të madhe oj bishë, oj kulsheder!!!
Dashuria e madhe , nuk e kursen gjakun , jo për ti dhenë kulshedres , por për ta derdhurë ne token , në ketë tokë , që më vonë lulzojnë lulet, ne ketë tokë , qe lulja u rritë cdo here nga gjaku , e ne ketë tokë u ngopen shumë kulshedra dhe u trashën nga gjaku që për se gjalli na e pin neper vena.
Mosni , mosni , mos i besoni kulshedrave!!
Mos!
Mos!
Mos!
Se kulshedra është kulsheder!
Pjella e djallit!
Pjella e shkretetires!
E ju shqipëtar;
Besoni ne forcen e dashurisë , e rritur në dashuri dhe për dashuri.
Kjo dashuri e dashuris le të rritet cdo here , cdo kund , ne cdo hap,dhe emri i saj u përtriftë brez as brezi,djep pas djepi , dorë pas dore ,zemer pas zemre, e gjakë pas gjaku.
Dashuri oj dashuri ,e lindur nga gjaku , e mbrojtur nga pushka , e kenduar nga lahuta , e qendisur nga lulja.

[Psikologu]

Gjarperinjet!!

Kur fjala nuk zë peshë, atehere pse të nxjerret nga goja.
Bishtërim , genjeshter , xhelozi -a thua keto veti janë njerzorë, a thua ketö janë pjesë e kuletes së dikuj që cdo here ta ketë ne xhepë ?!
Jo të gjithë jo.
Nuk janë të gjithë kështu.
Jo të gjithë ,sepse ata kan ne xhepin e tyre diqka më shumë , ata nuk e flasin me fjalë te miren ,ata e veprojnë të miren, ata janë armiku më i madhë i te keqes , të keqes së cdo lloji!!
Vallë , - a thua pse ore si pelqen dikuj thënja sy me sy ,pse?
Se don , apo i frigohet , ku ta din njeriu se perse?!
Lakmia është laku ne fytë , dredhia është laku në kembë, tradhtia është arma që e vret veteveten , xhelozia është fjala që ta rendon shpirtin.
E pse ?!
Pse pra, pse dikush lindi me keto , pse i trashegon keto, pse i mbanë keto?-a mos do të ishte më mirë të bejë ndoj ndryshim ne veten e vetë ,e të kuptoj se kjo jetë nuk i don ato tipare te shemtuara?!
Eh sa njeri u shkaterrua dhe u dëmtua për keto tipare, mos ti numeroj , mos ti numëroj se nuk ja dij as numrin ,jo vetem une,por nuk ja din askush se sa shkon numri, se sa shumë janë helmuar nga ky helm i njerezve gjarpër!!
Me falni-a ka njëri që quhet gjarpër?!
Me flani.- a ka njëri që jeton me lak në dorë?!
Me falni , e me falni...!!
Po ore , si nuk ka .¨
Njeri i mbeshtjelllurë ne lekurë të gjarpërit!!
Se dij se sa të gëzuar dhe të lumtur jetojnë të tillet!!??
Se dij se a janë këta të pergdhelur nga ndokush???
Po kush e pergdhel gjarperin , pa ngritne doren , kush?
Hajde ngritne doren.
Jo jo , akoma jo!!
Ose , keta të tillet njerzit gjarperinjë e përgdhelin vetem veten , nuk ja prishin vetes!!
Besa po-se kan thenë dikur se ;
"Ai që flet me vetveten , ska kohë te flasë me te tjeret."
"Ai që e nderton ligjin ne vete , se din se cka është ligji"
Për cilin ligjë , për cilin?!
Ngadale , të tregoj me rradhë , mos u nxito të pyesesh.
Jo, jo për ligjin shteterorë, jo, mos brengosi ,se se kam fjalen aty ,sepse ata që se kan ligjin e vetë njerzorë , ata smunden te kenë kuptim me ligjin shtetrorë.
E lidhur dhe e zgjidhur...heheheh!!!
Po e lidhur , për atë që e lidhë lakun rrethë vetit dhe vdesë nga ky lak , e zgjidhur për ata që nuk kan lak fare, se ata jetojnë gjatë dhe pa frigë.
Eu fara u daltë bre!!
Ju humbtë fara te tillve!
Mua s´me keni bërë asgjë jo, as që mundeni,se une nuk afrohem tek laku i juaj , se atë e mbani të fshehur, nuk ju shifet , por ai trasht aferë jush.
Ju i lidhni me atë lakë vetem ata që ju besojnë.
Mua jo , se asgjë sme ka lidhur , asgjë hiq , jo në ato cirklet e juaja jo.
Jo në kurthat e lakut të juaj.
Me lidhë vetem miku , armiku jo.
Me frigon miku , armiku jo.
Me frigon njeriu i beses e i fjales , gjarperinjet jo.
Asgjë s´me frigon nga armiqesia.
E nga miqesia , dashuria , respekti , cdo gjë me frigon ,sepse nuk dua të turperohem në ketë rrethë te bekuar, nuk dua të hjeki frigën nga vetja ndaj të mirve , miqve , te dashurve , te beses e të fjales.
Se kur nuk u frigohem as ketyre , atehere cka mbeti tjeter , cka peros se;
"Njeriu kur si frigohet mikut, e dashamirit nuk ka moral fare!!
E ju njerezit gjarperinjë!!
Hehe.... , e sikur te kishit ju edhe kebmë , cdo të benit më teper??!!
Cka më teper?!
Cka , pa me tregoni?
Mirë pra , e perfundojmë tash ,sepse gjarperinjet duhet të dalin e të zgarraviten neper tokë , e të tjeret të bejnë gati lakun për ti lidhur dikuj këmbetnë besë e besim, të pakten këta mendojnë keshtu.
Njerzit e mbeshtjellur me lekurë gjarperi.
Shkoni , shkoni ..se rruga e juaj dikur do të perfundoj , të pakten kur të vjen dimri.

[Murgesha]

Jam ulur në tavolinën e natyrës, përballë kam një det të egërsuar dhe era e rrëmbyerr sikur tallet me flokët e mia, që i drejton kah tja doj asaj qejfi. Dhe për qudinë time atje lart në qiell duket një diell i fortë.
Është muaji Korrik por unë kam të ftohtë, se edhe koha e tillë është.
Shiqoj më kërshëri detin e trazuar, valët që përplasen e shkumbëzojnë dy metra larg meje.
Pika uji të njelmtë më bijnë fytyrës, e unë padashur tërë kohën i fshij me dorë ato.

Më duket se e kam dikend pas shpinde dhe kthej kokën. Shoh dhe sju besoj syve të mijë, një grua plakë, me patika dhe trenerka Adidas dhe në kokë shaminë. E përshëndeta "me a mujte halloke"? Nuk mu përgjigj po u ul afër meje. E shikoja tërë kohën profilin e fytyrës së saj e në të shifja një bukuri të perënduar, rrudhat e ballit tregonin një vuajtje të pa shprehur. Po e hetoja tërë kohën dhe si duket më në fund e kuptoi dhe u kthye kah unë. Sytë i kishte të mbushura lotë, një lot tinzar po i rrokullisej faqeve të vyshkyra, e unë pa dashur i buzëqesha.
Eh medet për ne moj bijë më tha:
- "Është kah më kallet zemra më shumë se zjarri që mu kallë shtëpia, më shumë se prushi në shporet.
Si u katandisëm kështu, unë gruaja plakë të vishem si burrë, bubu për mua po të më shifte kështu i ziu plak."
U ngrit pa thënë asnjë fjalë më tepër dhe u largua.

Korrik 99.

Ps. Shumë më vonë kam marrë vesh për atë grua.
Ishte e vetme në Danimarkë, atje jo vetëm shtëpinë por edhe burrin bashkë me te ja kishin pas djegur. Djemtë i ka diku në përendim, e mua nuk më largohet prej mendjes ajo bisedë me te, kur atë e pengonte shumë veshja e saj, katandia e saj që duhej të vishej si burrë por edhe krenaria me të cilën e mbante shaminë në kokë. Ishte e vetmja gjë që i kishte mbetur nga pasuria e saj.

[Murgesha]

Pse?

Të pyeta pse, pse kështu?
Për të mirën tënde, nga dhembshuria.

Po pse ti të kesh dhimtë për mua?
Se në ty shof veten time...!

Pse ta shofësh veten tënde tek unë?
Se jemi motra në dhimbje...!

Pse motrat e dhimbjes lëndohen?
Mos e merr për të keq, ke nevojë për pushim...!

Pse ti shkrova këto fjalë?
Të më tregojsh se po ndjen dhimbje prej lëndimit...!

Pse pra pa menduar më lëndove?
Se ashtu duhet kur t`më kaplon nervoza, të lëndoj ata që ju kam thënë ju dua.

Këto fjalë janë për Ty, që aq pa mëshirshëm më lëndove, dhe ende nuk e di çfarë të pengova, ku e pa ti padrejtësinë nga ana ime për ty?
Kur ti lexojsh këto fjalë, do ta kuptojsh se janë për ty, për ty që gjuajte lëndimin e tani je strukur shkon e vjen sikur mos të kishte ndodhur asgjë.
Pse vallë është kështu?- pyeti njëra në këtë forum.
E unë pyes:
Pse u dasht të bëhet kështu???????

[Barbaroza]

Nje dite e luta miken time nder me te mirat dhe me extra qe kam patur ndonjehere ne jeten time:”Te lutem shume,me trego si ke mundur te me vleresosh aq mire per vetem dy-tri ore takimi qe kemi patur…?
-O motra,po une te kam njohur edhe ne shkrime moj,se kam patur te veshtire te zbuloja personalitetin tend-me tha
Kurre ne jeten time s’kisha takuar nje person aq inteligjente,aq shpirtbardhe dhe e gatshme per te te ndihmuar kurdo qe te kishe nevoje!Ajo,kisha bindjen se mund te te portretizonte veq me nje te pare edhe pas qindra vitesh…!
S’me ka ndodhe akoma qe kur ajo paraqitet ne bisede,te me trandet aq fort zemra nga gezimi.Ndoshta pse nga ajo degjoj veq fjale perkhrahjeje qe s’i kane munguar kurre per mua,fjale qe me nje te shkrepiur sherojne.Prandaj,edhe e dua shume,sikur te jete nje anetare e familjes sime…!
Sa here me thote-Injoroi,injoroi te pacipet.Ata s’kane pune me te menqura.Bota e imagjinuar virtuale eshte bota qe u eshte bere shtepi per qejfet e tyre…!!!Andaj,te lutem shume motra,me degjo mua,sa me larg tyre.Tani pendohem qe kam derdhur aq mund dhe djerse per pune koti.Me duhet t’u perkushtohem femijeve te mi,dua t’I rris sikur dy lulet me te bukura te kopshtit-me tha.
-Te kuptoj plotesisht dhe te jap te drejte.Edhe une do ta pasoj vepren tende..!-I them.
Me duket se jam rritur me “odat”.Me kujtohet kur se pari gjeta oden e pare,pastaj te dyten,te treten dhe perseri te paren.Por,asnjehere nuk jam ndjere me rehat dhe me e lumtur se tek oda ku mbidheshin kosovaret..
Edhe pse nuk”kuptoja”muhabetet e te martuarve dhe e ndjeja veten te tepert aty si beqarja nder te paktat aty,perseri ndjehesha mire.Me dukej se ndodhesha tamam ne nje ode tradicionale shqiptare ku kuvendohet shqip dhe kendshem!
Nuk munguan edhe shoqerite mes nesh,njoftimet me njerez te profileve dhe moshave nga me te ndryshmet.Por,vetem 4 miq kisha qe I nderoja dhe rrespektoja shume.Dhe qe te katert kisha vene edhe ne adresen time te re dhe asnje tjeter!!
Me ka mjaftuar bota ime e vogel me miq ne numer te pakte.Thone se ata qe kane shume miq, s’mund te jene miq te mire,ne asnje menyre.Ne njefare mase, isha bindur per kete…!!
Por,normale eshte te kesh edhe zenka.Ato jane per njerez derisa nuk tejkalohen rregullat e miresjelljes.Kisha degjuar edhe fjale te ndryshme dhe perbetimet qe ato te mos vinin tek une…!!Por,njerez jemi dhe falim,falim deri ne masen sa mund te falet dhe ne asnje menyre me shume!!
Por,siq ndodhe cdokund,edhe djalli kycet gjithmone mes njerezve,apo dikush e ka edhe brenda ne shpirt dhe eshte misheruar me te.
Djalli hyri edhe ne” sofer”me gjithe gostine dhe mikepritjen tone.Hengri e piu dhe ne fund i dha shqelm ‘Sofres”.
Eshte mire mos t’i dhurish cdokujt mikepritje derisa ta veresh nese eshte djall apo njeri,po ec e dije,pasi cdo paraqitje eshte”engjullore”…!!
Zot,mallku qofshin djajte e sofres sone.Ushqimi qe moren nga ketu,u befte helm ne stomaqet e tyre.Mallku qofshin edhe sherbetoret e tyre qe u rrijne gatitu…!!!!